018. Thompson Vicki Lewis - Szalony weekend.pdf - Harlequin Temptation - anna9955

VICKI LEVIS THOMPSON

Szalony weekend

It Happened One Weekend

Tłumaczyła: Maria Wanat

ROZDZIAŁ 1

Adrienne Burnham sączyła powoli wódkę z tonikiem, przygotowując się

do wejścia do salonu. Beverly, jej przyjaciółka i gospodyni przyjęcia, była zajęta

w kuchni. Adrienne musiała samotnie stawić czoło grupie nie znanych sobie

gości. Właściwie nawet jej to odpowiadało. Być moŜe dzięki temu nikt nie

zorientuje się, Ŝe Beverly zorganizowała to towarzyskie spotkanie właśnie dla

niej.

Dotknęła jednego z guzików przy czarnej sukience. Wybrała modną, ale

spokojną kreację, idealną dla młodej kobiety pracującej jako makler giełdowy w

Tucson, w Arizonie, w znanej firmie C. D. Girard and Sons. Adrienne miała

nadzieję, Ŝe Beverly nie myliła się, sądząc, Ŝe poznanie odpowiednich ludzi

ułatwi jej karierę zawodową.

Adrienne przyglądała się gościom zebranym w salonie. W pewnej chwili

zatrzymała wzrok na barczystej sylwetce męŜczyzny, odwróconego do niej tyłem.

Spojrzała jeszcze raz, jakby nie wierząc własnym oczom. Stwierdziła

zaskoczona, Ŝe szare spodnie męŜczyzny były rozprute i, o zgrozo, przez

pęknięcie prześwitywały czerwone majtki.

Adrienne zastanawiała się, jak powinna postąpić. Miała nadzieję, Ŝe ktoś

inny teŜ to zauwaŜy i dyskretnie zwróci nieznajomemu uwagę. MęŜczyzna

roześmiał się i przeniósł cięŜar ciała z nogi na nogę, co sprawiło, Ŝe pęknięcie

stało się jeszcze bardziej widoczne. Adrienne wciąŜ jeszcze czekała, ale nic się

nie wydarzyło. W końcu odstawiła szklankę na półkę, przeszła przez salon i

dotknęła ramienia męŜczyzny.

– Przepraszam – powiedziała cicho. MęŜczyzna odwrócił się do niej z

uśmiechem, przerywając rozmowę w pól słowa. – Beverly prosi o pomoc, coś się

stało w kuchni – poinformowała Adrienne. Przyjrzała się z bliska nieznajomemu i

stwierdziła, Ŝe ma do czynienia z bardzo atrakcyjnym męŜczyzną.

– JuŜ idę – odparł zaskoczony.

– Znasz drogę. Idź przodem – poleciła Adrienne.

– Dobrze – nie oponował i ruszył w stronę kuchni. Adrienne szła tuŜ za

nim. OdwaŜyła się interweniować i postanowiła działać konsekwentnie do

szczęśliwego finału.

Kiedy znaleźli się w holu, Adrienne rzuciła cicho:

– Idziemy prosto do sypialni Beverly.

– Posłuchaj... – Nieznajomy stanął jak wryty. – To bardzo interesująca

propozycja, ale...

– Idź szybko. Wcale nie chodzi o to, co masz na myśli – wpadła mu w

słowo Adrienne.

– A o co?

– Nie mam zamiaru cię uwodzić – rzuciła gniewnie dziewczyna. – Pękły ci

spodnie w pewnym miejscu.

MęŜczyzna odwrócił się gwałtownie, oblewając siebie i Adrienne

zawartością trzymanej w ręku szklanki. Zaczerwienił się, nerwowym ruchem

zakrył spodnie z tyłu i oparł się o ścianę.

– Masz rację.

– Inaczej nie zawracałabym ci głowy. – Adrienne otarła ręką przód

sukienki.

– Przepraszam. – MęŜczyzna zerknął na swoją koszulę i mokrą sukienkę

kobiety. – Na szczęście to głównie woda.

– Czy ty przypadkiem nie masz w Ŝyciu pecha?

– Na to wygląda – westchnął. – Gdzie jest ta sypialnia?

– Tu obok. – Adrienne wskazała na otwarte drzwi.

– Czy mogłabyś mi pomóc? Nie mam pojęcia, co robić.

– Spodziewałam się tego. – Rzuciła okiem w kierunku salonu. Nikt chyba

nie zwrócił uwagi, Ŝe wyszli. – Zostawiłam na łóŜku w sypialni torebkę, mam w

niej igłę i nici.

– Ratujesz mi Ŝycie. – MęŜczyzna wszedł tyłem do pokoju. Adrienne

natychmiast starannie zamknęła drzwi.

– Jesteś bezpieczny.

– Myślisz, Ŝe ktoś to zauwaŜył? – westchnął zaŜenowany.

– Miałam nadzieję, Ŝe ktoś się zorientuje – przyznała Adrienne. – Nie

musiałabym się tobą zajmować. Pęknięcie było jednak coraz bardziej widoczne, a

te czerwone... – zawahała się czując, Ŝe się rumieni.

– Cholera! Zapomniałem je zmienić. To naprawdę okropne. To chyba –

spojrzał na nią i zaczął się uśmiechać – najzabawniejsza rzecz, jaka mi się

kiedykolwiek w Ŝyciu przytrafiła. – Roześmiał się. – Stary Matt Kirkland świeci

majtkami na eleganckim przyjęciu!

Adrienne rozpogodziła się. Nieczęsto zdarzało jej się spotykać męŜczyzn,

którzy potrafili śmiać się z samych siebie.

– Zapomniałeś dodać, Ŝe te majtki są czerwone.

– Właśnie. A na dokładkę nie mógł tego zauwaŜyć Ŝaden facet, tylko ładna

blondynka, na której chciałbym zrobić jak najlepsze wraŜenie. – Zachichotał

potrząsając głową. – Typowe.

– Aha! A więc jednak jesteś pechowcem – stwierdziła. W duchu ucieszyła

się z komplementu. Podobały jej się orzechowe, duŜe oczy męŜczyzny i

mimiczne zmarszczki, które się wokół nich pojawiały, kiedy się śmiał. Wyglądał

na jakieś trzydzieści lat.

– Muszę przyznać, Ŝe jestem znany z tego, Ŝe przytrafiają się mi róŜne

przygody, ale jak do tej pory kończyły się dobrze.

Niezły tupet, pomyślała Adrienne, uzupełniając w myśli ocenę nowego

znajomego.

– A jakie korzyści wyniosłeś z tej przygody?

– Poznałem ciebie. To znaczy prawie poznałem. Nie powiedziałaś mi, jak

masz na imię.

– Adrienne Burnham.

– A więc to ty jesteś Adrienne!

– Co to znaczy?

– AleŜ nic szczególnego.

– Czy coś juŜ o mnie słyszałeś?

– Beverly mówiła mi, Ŝe jesteś bardzo miła i sympatyczna – odparł Matt,

siadając na łóŜku.

– Kiedy? – spytała nagle zaniepokojona Adrienne.

– Wspomniała, Ŝe zawsze jesteś miła.

– Nie, chodzi mi o to, kiedy ci to powiedziała? – Adrienne wyobraziła sobie

Beverly, namawiającą wszystkich gości, Ŝeby byli uprzejmi dla jej przyjaciółki,

która rozpaczliwie potrzebuje nowych klientów.

– W zeszłym tygodniu, kiedy mnie tu zapraszała.

– I pewnie zaproponowała ci, Ŝebyś kupił ode mnie trochę akcji i innych

papierów wartościowych. Koniecznie muszę się wybić jako makler, a chwilowo

mam z tym problemy, tak? – Adrienne się zaczerwieniła.

– Nie. – Nie?

– Do tej chwili nie wiedziałem, czym się zajmujesz.

– Hmm – odchrząknęła. – Chyba przesadziłam. Bardzo byłabym ci

wdzięczna, gdybyś zachował to, co powiedziałam, tylko do własnej wiadomości.

Beverly zorganizowała tę imprezę, abym mogła poznać nowych ludzi,

potencjalnych klientów. Naprawdę jest mi trudno, ale miałam nadzieję, Ŝe uda mi

się postępować bardziej taktownie.

– Nie przejmuj się. Uratowałaś mnie z opresji, więc chętnie ci się

zrewanŜuję, dotrzymując tajemnicy. Ale co ja mam właściwie zrobić z tymi

portkami?

Zawahała się przez chwilę. Dopiero teraz zdała sobie w pełni sprawę z

kłopotliwej sytuacji.

– Musisz je zdjąć.

– Oczywiście. Nie mam juŜ przed tobą Ŝadnych sekretów, skoro wiesz

wszystko o czerwonych majtkach.

– To prawda. – Adrienne starała się zachowywać równie swobodnie jak

Matt. Zdarzało się jej przecieŜ widywać męŜczyzn w samej bieliźnie. Mimo to,

kiedy zrzucił buty i wstał, by rozpiąć pasek, usiadła po drugiej stronie łóŜka i

udawała, Ŝe jest niezwykle zajęta szukaniem igły i nitki. – Mam nadzieję, Ŝe nikt

nie zauwaŜył, gdy razem opuściliśmy salon.

– W razie czego będę szczęśliwy, mogąc bronić twego honoru. – Adrienne

usłyszała zgrzyt rozsuwanego rozporka. Serce waliło jej jak młotem, a w ustach

nagle poczuła suchość. Tłumaczyła sobie w duchu, Ŝe nie jest bardziej rozebrany,

niŜ gdyby, na przykład, wypoczywali na plaŜy. Ale teraz znajdowali się w

sypialni za zamkniętymi drzwiami. Nareszcie odszukała igłę.

Matt podszedł do Adrienne i podał jej spodnie. Na moment podniosła

głowę. Ta króciutka chwila wystarczyła, by dostrzec muskularne uda męŜczyzny

i nieszczęsne czerwone majtki, wystające spod koszuli. Zmieszana zastanawiała

się, czy w ogóle uda się jej nawlec igłę.

– Igła z nitką w damskiej torebce. – Matt usiadł obok Adrienne na łóŜku. –

To robi na mnie wraŜenie. Wyglądasz na bardzo dobrze zorganizowaną młodą

kobietę.

– Właściwie... tak, ja... – Adrienne próbowała nawlec igłę drŜącymi

rękoma. – Mój zawód wymaga... dobrej organizacji.

– Jestem gotów załoŜyć się, Ŝe jesteś świetnym maklerem. Szkoda, Ŝe nie

mogę zostać twoim klientem, ale właśnie wydałem wszystkie pieniądze na zakup

samolotu. Jestem spłukany.

– To niedobrze. – Adrienne pośliniła nitkę, zdecydowana tym razem

zapanować nad drŜeniem rąk.

– Nie, to dobrze. Kupiłem małą cessnę. Otwieram własną szkołę pilotaŜu. –

Przyjrzał się jej uwaŜnie. – Czy to od nadmiaru kawy tak ci się trzęsą ręce?

– Chyba tak – skłamała.

– MoŜe ci pomóc?

– Nie, poradzę sobie. – Wreszcie udało się jej trafić nitką w ucho igły.

Wzięła spodnie do ręki. – Jesteś pilotem? – spytała, wbijając igłę w materiał.

– Tak, jestem instruktorem. Latam na małych samolotach. Do tej pory

pracowałem na wypoŜyczonych maszynach. Teraz mam swoją cessnę i to za

nieduŜe pieniądze. Doskonały samolot, ale pozbyłem się wszystkich

oszczędności.

Adrienne próbowała skupić się na tym, co przed chwilą usłyszała. Matt

wydał ostatnie pieniądze, Ŝeby kupić samolot. Nie była to najrozsądniejsza

decyzja finansowa. Ten człowiek z łatwością zburzył jej opanowanie i wywołał

ukryte emocje, ale z całą pewnością nie potrafił mądrze obracać pieniędzmi.

Aleks... Adrienne naprawdę podziwiała jego umiejętności lokowania

oszczędności tak, by były bezpieczne i przynosiły zyski. Ale zapach wody po

goleniu, której uŜywał Aleks, nigdy nie wywołał u Adrienne gęsiej skórki.

Doprawdy, świeŜo poznany męŜczyzna wywierał na niej niezwykłe wraŜenie.

– Adrienne?

– Co? – Drgnęła i wbiła sobie igłę w palec.

– Zamyśliłaś się troszeczkę.

– Wcale nie – zaprotestowała, ssąc bolący palec.

– To dlaczego nie odpowiedziałaś na moje pytanie?

018. Thompson Vicki Lewis - Szalony weekend.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: