Shobin David - Embrion.pdf - mutade

DAVD SHOBIN

Embrion

The Unborn

Przekład Marek Mastalerz

Wydanie oryginalne: 1981

Wydanie polskie: 1999

Mózg ludzkiego płodu wykazuje dającą się zarejestrować aktywność elektryczną już w

ósmym tygodniu rozwoju.

Allan C. Bames

Rozwój wewnątrzmaciczny

ROZDZIAŁ 1

Omega.

Na konsoli programisty zamigotało czerwone światełko oznajmiające zakończenie

czynności – w tym wypadku drukowania. Pattner zadał komputerowi pytanie, co oznaczały

poprzednio przerabiane dane. Odpowiedź urządzenia powinna być jasna: najnowsze

osiągnięcia technologii umożliwiały przedstawienie za pomocą oprogramowania wszystkich

parametrów wydruku. Jeżeli wydruk był niekompletny i nie poddawał się logicznej

interpretacji, komputer zwykle wyświetlał komunikat: „dane niewystarczające”. Tym razem

jednak na ekranie pojawiło się słowo „omega”, którego nie można było uznać za jasną

odpowiedź.

– Znowu „omega” – powiedział Pattner.

– Co to ma znaczyć, do cholery?

– Nie mam pojęcia.

– Zapytaj go jeszcze raz.

– Próbowałem już dwukrotnie.

– Sądzisz, że staruszek znowu zaczął myśleć?

– Możliwe.

– No dobrze. Zapisz wszystko i kończ.

Pattner uruchomił zapamiętywanie i spróbował zastanowić się logicznie. W ciągu

ostatnich kilku miesięcy komputer zaczął wykazywać objawy niemal ludzkiej irracjonalności.

Technologia, pozwalająca urządzeniu na analizowanie własnych operacji, najwidoczniej

obdarzyła je również zdolnością tworzenia swobodnych asocjacji w bankach pamięci. W

procesie przeglądania zawartości pamięci przy wyszukiwaniu danych komputer unifikował

pozornie nie powiązane zdarzenia tak, że powstawały między nimi prawdopodobne związki

przyczynowo-skutkowe. Hipotezy te jednak zbyt często wyrażał w niemal ludzkiej

terminologii. Na dodatek ostatnio zachowywał się rzeczywiście irracjonalnie, jak gdyby

drażliwie lub też sarkastycznie.

Pod względem wielkości komputerowa sieć szpitala była druga na świecie, przewyższał

ją tylko system NASA. Szpitalny komputer miał jednak sprostać o wiele bardziej

skomplikowanym zadaniom. Jego konstruktorom zależało, by w bankach pamięci znalazły się

wszystkie znane fakty z dziedziny medycyny. W razie potrzeby komputer udzielał informacji

dotyczących najbardziej banalnych problemów medycznych i integrował wiążące się ze sobą

cząstkowe odpowiedzi w zunifikowane, precyzyjne wydruki. Oficjalnie nadano mu nazwę

Medical Integrative Computer – Medyczny Komputer Integrujący, a powszechnie określano

skrótem MEDIC.

Do najcenniejszych umiejętności MEDIC-a zaliczano zdolność kompilowania i oceny

danych z setek prowadzonych na bieżąco programów badawczych w szpitalu i na

współpracującym z nim uniwersytecie. Uzyskane podczas testów wyniki przetwarzano na

postać cyfrową i przesyłano do MEDIC-a, który co wieczór przeglądał i oceniał informacje,

aby naukowcy mogli dokonywać niezbędnych korekt.

Spektakularne sukcesy MEDIC-a w początkowym okresie sprawiły, że teraz trudniej było

pogodzić się z jego chaotycznym zachowaniem. Programiści określali formułowane przez

komputer hipotezy mianem „myślenia”, chociaż mieli poważne wątpliwości, czy można

wobec niego używać terminologii tak charakterystycznej dla człowieka. Jednak MEDIC

kojarzył fakty w sekwencje bardziej logicznie, niż tego oczekiwano, więc nikt nie wątpił, że

dokonuje się jakaś pomniejsza postać mechanicznej ewolucji. Najbardziej wszystkich

intrygowało, dlaczego MEDIC zaczął „myśleć” właśnie teraz.

Po całych tygodniach ślęczenia nad matematycznymi modelami zespół informatyków

opracował program, którego nazwa nieustannie prowokowała do kiepskich dowcipów i

ironicznych kalamburów. Brzmiała ona: Freely Relating Event Union Detection – Jednostka

Wyszukiwania Swobodnych Asocjacji Zdarzeń – na co dzień jednak posługiwano się

akronimem „Freud”.

Freud sprawdził się w działaniu, w pełni usprawiedliwiając swoją nazwę. Zgodnie z

zamierzeniami, program kompilował wszystkie serie zdarzeń, obejmujące swobodne

skojarzenia, oraz ustalał powiązania między tymi ciągami, eliminując po kolei nieistotne

zmienne.

Okazało się, że przyczyna zagadkowego zachowania komputera tkwiła we

wprowadzanych do niego danych wejściowych. Wszystkie przedstawiane MEDIC-owi

informacje miały jedną cechę wspólną: stanowiły dane medyczne izolowane z przeszłości lub

z aktualnie prowadzonych badań. Od tej zasady istniał pewien wyjątek. W odległym zakątku

szpitala znajdowało się laboratorium, z którego dane wprowadzano do komputera na bieżąco.

Przeprowadzano tam na ochotnikach badania nad snem. Uzyskiwane od nich zapisy fal

mózgowych automatycznie przekazywano MEDIC-owi do analizy. Program Freud pozwolił

na ostateczne ustalenie, że osobliwe, przypominające ludzkie reakcje MEDIC-a wykazywały

zbieżność z czynnością mózgów badanych ochotników.

– Ten cholerny komputer nauczył się śnić – powiedział Pattner.

– MEDIC nie śni – poprawił go starszy od niego rangą kontroler. – Tworzy swobodne

skojarzenia podczas snu ochotników.

– Co to za różnica? – odparł Pattner. – Najpierw maszynka nauczyła się myśleć, a teraz –

śnić. Strach pomyśleć, co będzie dalej.

Jak na zawołanie, na konsoli zamigotała jaskrawopomarańczowa dioda – doszło do awarii

komputera. Pattner szybko zgasił papierosa i nacisnął guzik stopujący pracę wszystkich

układów. Rozległ się cichy szum o wysokiej tonacji – ustawało działanie mechanizmów.

Stojący po prawej stronie Pattnera kontroler sprawdzał funkcjonowanie poszczególnych

układów. Pobieżny przegląd wykazał, że wszystkie powinny działać prawidłowo, choć stało

się inaczej. Kontroler popatrzył na Pattnera.

– Nigdy jeszcze coś takiego się nie zdarzyło – powiedział. – Daj sterowanie ręczne! –

wyrzucił z siebie nagle.

Pattner nacisnął guzik. Powoli zaczęły się obracać taśmy jednej z podjednostek

komputera. Równocześnie rozległo się niespodziewane postukiwanie drukarki, a na arkuszu

pojawiły się dwa słowa:

Unosz si .

ąć

Pattner i kontroler utkwili wzrok w wydrukowanych literach. Nagle wszystkie

podjednostki komputera zaczęły działać równocześnie. Ich szpule obracały się coraz szybciej.

W sali panował coraz większy hałas. Wkrótce stał się ogłuszający jak kakofonia kół

hamującej lokomotywy.

– Nacisnąłeś „reset”?! – zawołał kontroler.

– Niczego nie dotykałem, do cholery! – odkrzyknął Pattner.

– Na miłość boską, nie mógł się przecież sam uruchomić!

Dwaj oszołomieni informatycy w milczeniu przyglądali się rozgrywającej się przed nimi

scenie. Głęboko we wnętrzu maszyny ożył mózg MEDIC-a.

ROZDZIAŁ 2

ę ę

Kontroler popatrzył na Pattnera.

– Jezu Chryste, a to co ma znaczyć?

Pattner nacisnął po kolei kilka klawiszy i następne podjednostki podjęły pracę z

mechanicznym szmerem. Przez chwilę szpule obracały się jednocześnie, po czym

znieruchomiały. Pojawił się kolejny wydruk:

Nawi za kontakt.

Shobin David - Embrion.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: