Henryk Pająk A Naród Śpi. Cz.II.pdf

191

- Protekcjonistycznie blokuje wolny handel - stałe

zarzewie konfliktów z państwami spoza Unii;

- Spada udział w finansowaniu badań naukowych i

ogólnego rozwoju w stosunku do takich nakładów w

Japonii i USA;

- Systematycznie maleją inwestycje produkcyjne;

- Stale wzrastają koszty zatrudnienia pracowników -

znów znacznie wyższe niż w USA i Japonii;

- Radośnie natomiast wzrasta armia urzędników

administracji i instytucji państw Unii;

- Nadmiernie rozbudowuje się system opieki socjalnej,

głównie w Niemczech i Francji — dwukrotnie

kosztowniejszy niż w USA, co rzutuje na system

podatkowy 7 .

samym gigantyczny deficyt w handlu zagranicznym.

To wszystko - na rozkaz UE;

- „Wyprodukowano" straszliwy obszar nędzy i

bezrobocia oraz zacofania, co faktycznie oddaliło

Polskę od Europy o całe dziesięciolecia;

- Polska ma wpłacać do europejskiego worka bez dna

stały haracz wielkości 100 milionów złotych

dziennie!, co ustalono w tzw. umowie

stowarzyszeniowej. Takiego haraczu nie płaciliśmy

nawet dla faktycznego okupanta Polski, czyli dla

ZSRR;

- Zlikwidowano (rozkradziono) Stocznię Gdańską,

Zakłady Cegielskiego, całą polską elektronikę,

przemysł węglowy, hutniczy, tekstylny, cukrowniczy,

samochodowy, cementowy, papierniczy, bankowość,

ubezpieczenia;

- To spowodowało konieczność importu lub zakupu u

obcych właścicieli do niedawna polskich zakładów -

niemal wszystkiego co potrzebne do życia i

funkcjonowania obywateli i państwa, nawet

produktów rolnych: zbóż, ziemniaków, mleka, serów,

drobiu, chmielu, węgla, bielizny, odzieży, stali, itd.

Jednocześnie wzniesiono niewidzialny „berliński mur"

dla tych samych produktów wytwarzanych jeszcze w

Polsce.

l. D. Kasztelewicz: „Glos", 25/2000.

192

Żydokomuna pod wodzą Millerów i Balcerowiczów

wytworzyła typowo komunistyczny układ - nie opłaca

się pracować: lekarzowi i rolnikowi, hutnikowi i

górnikowi, murarzowi i naukowcowi. Z

premedytacją wykreowano warunki do rozwoju

przestępczości, pijaństwa, prostytucji, narkomanii i

wszechobecnej nędzy. Najstraszliwszą ukrytą bombą

z opóźnionym zapłonem jest beznadzieja młodych

ludzi wchodzących w wiek dojrzały - bez pracy, bez

perspektywy na mieszkanie.

Dotacje do produkcji rolnej w państwach Unii sięgają

40 proc. kosztów, a nadmiar produkcji powoduje

brutalny ekspansjonizm eksportowy na wschód -

kosztem głównie Polski. Ratując się przed

galopującym bezrobociem, UE skraca czas pracy, ale i

tak europejski sektor prywatny stracił w 25 ostatnich

latach 3,5 min miejsc pracy, podczas gdy w USA i

Japonii wzrosła liczba miejsc pracy, w USA o około

30 min!

Jakie są perspektywy tych kontrastów? Nieuchronnym

skutkiem będzie krach gospodarczy państw Unii - albo

coraz brutalniejsze, gospodarcze, finansowe i

polityczne „Drang nach Osten" - znów z Polską jako

państwem „przyfrontowym" tego ekspansjonizmu.

Ekonomiczna okupacja państw Europy

Wschodniej jawi się jako jedyna deska ratunku,

dlatego w latach 2000-2002 należy oczekiwać

gwałtownych „przyspieszeń" w inkorporacji i tak

już okupowanej Polski.

Polskim gaulajterem tego neofaszyzmu był L.

Balcerowicz i kolejne ekipy rządowo-sejmowe. Co

„osiągnęły"?

- Katastrofalny wzrost zadłużenia zagranicznego;

- Utrzymujące się przez całe 10 lat dwucyfrowe

bezrobocie;

- Nieprzerwany spadek wzrostu wartości polskiej

waluty - tzw. aprecjacja (nadwarto-ściowanie), co dało

katastrofę eksportu na tle masowego importu i tym

Refleksję nad tym polskim dramatem powinniśmy

poprzedzać systemowym rozpoznaniem tej

wszechobecnej niszczycielskiej fali.

Jest to wynik świadomej, zorganizowanej inwazji

neo-komunizmu pod nazwami demokracji i

socjaldemokracji, niepodzielnie władającej Europą

zachodnią i budującej te same warunki panowania

komunizmu bezprzymiotnikowego. Istota tej

wszechwładzy nie tkwi w tym, że główni

polskojęzyczni sprawcy - Millerowie, Gere-mkowie,

Kwaśniewscy, Balcerowiczowie, cała sitwa dawnego

żydo-KOR, to niedawne „pieszczochy komunizmu",

często synale ubeckich oprawców. Ich bezkarność,

łatwość z jaką ponownie zniewolili Polskę i

Polaków, bierze siłę z potężnego centrum dowodzenia

zachodu, zawsze socjalistycznego, zawsze

„socjaldemokratycznego", czyli zawsze

żydokomunistycznego.

rodzaju: My się tak staramy, (tak niszczymy Polskę), a

wy odsuwacie termin przyjęcia! Dowodem takiego

panikarstwa było kilka wypowiedzi brukselskich

eurofa-szystów nasyconych sceptycyzmem w

stosunku do magicznej daty 2003 roku.

193

Skąd ten pośpiech? Dlaczego granica 2003 roku jest

tak ważna dla polskojęzycznych zdrajców?

Otóż dlatego, że od końca 2002 roku wpływy z

wyprzedaży majątku narodowego będą drastycznie

malały, aż osiągną wielkość nie mającą praktycznego

znaczenia dla równoważenia pogłębiającej się

katastrofy gospodarczej i finansowej, czyli budżetowe

likwidowanej Polski. Dotychczas wpływy z tzw.

„prywatyzacji", czyli wyprzedaży za bezcen naszego

majątku narodowego, są przeznaczane na łatanie

deficytu budżetowego, ale i tak nie wystarczają na

pogłębiające się niedobory w finansowaniu

kluczowych dziedzin. Jest to polityka grabieżcza,

sabotażowa. Eurofolksdojcze zachowują się w tym

procederze dokładnie tak, jak zdegenerowany rolnik

wyprzedający na wódkę kolejne hektary, kolejne

maszyny rolnicze, wreszcie - inwentarz żywy.

To nie komunizm jest „wiecznie żywy". To wiecznie

żywy jest syjonistyczny ekspansjonizm budujący Rząd

Światowy.

Pisze do mnie zaprzyjaźniony Polak z pierwszej

emigracji powojennej:

- Pewien mój znajomy, o szerokich kontaktach

handlowych, często podróżujący po Europie, uparcie

kpił z tych, którzy są przekonani o tym, że elita

władzy jest opanowana przez „żydomasonerię". Jego

przyjaciel nakłonił go, aby przy następnej okazji

załatwiania swych interesów wpadł do Brukseli, do

władz Unii Europejskiej, zwłaszcza do tzw. Komisji

Europejskiej. Dał się namówić. Pobiegał po różnych

urzędach i wydziałach i... zatkało go!

To działanie sabotażowe, dywersyjne, ale

zuchwałość okupantów jest tak wielka, że z tych

przestępstw przeciwko majątkowi narodowemu,

minister E. Wąsacz uczynił cnot^ mówiąc, że wśród

negatywów swojej prywatyzacji widzi i negatywy -

że w 1999 roku udało mu się sprywatyzować mniej

niż zamierzał! Na taką bezczelność rzuconą w twarz

milionów Polaków mógł sobie pozwolić bezkarnie.

Władza i pieniądze są w ich rękach. Następcy Emila

Wąsacza powetują sobie to niewykonanie planu

wyprzedaży w 2001 roku. „Pod młotek" pójdą

najcenniejsze kęsy grabionego majątku narodowego:

już w pierwszej połowie 2000 zamierzano

„sprzedawać" i sprzedano Telekomunikację Polską

S.A., Powszechny Bank Kredytowy, PZU S.A. W

drugiej połowie 2000 zagraniczne hieny zawłaszczą

Bank PeKaO S.A. oraz Wydawnictwa Szkolne i

Pedagogiczne. Tu uwaga do owych Wydawnictw - ich

ranga na tle wartości poprzednio wymienionych

wygląda drugorzędnie, ale to pozór - Wydawnictwa

Szkolne i Pedagogiczne wydają miliony, dziesiątki

milionów egzemplarzy podręczników!

Naczelnicy i kierownicy, delegowani przez rządy

wszystkich państw członkowskich, w decydującej

większości są przedstawicielami jednego narodu:

narodu wybranego! Jednak nie posługują się językiem

hebrajskim... Odpisałem temuż znajomemu:

- Proszę zainspirować Pańskiego znajomego, aby

przyjrzał się „polskim" biznesmenom, większości

„polskiego" „Kne-Sejmu", „polskiego" rządu.

— ratunek przed stryczkiem

ratunek przed stryczkiem

dla zdrajców

Kolejne rządy zdrady narodowej starannie

synchronizuj ą wyprzedaż Polski ze spodziewanym

terminem jej kasacji pod pretekstem „wejścia" do Unii

Europejskiej. Dla nich ostatecznym terminem

„wejścia" do UE jest początek 2003 roku. Każda

wypowiedź jakiegoś brukselsko-berlińskiego

mocodawcy wywołuje u nich płaczliwe wyrzuty w

dla zdrajców

obce przyczółki na ziemi polskiej, bez żadnego

wpływu państwa na ich działalność.

- Zakłady Mechaniczne „Gorzów",

- Lubuskie Zakłady Aparatów Elektrycznych LUMEL,

- ZREMB w Warszawie,

- Zakłady Cegielskiego w Poznaniu,

- Pomorskie Zakłady Urządzeń Okrętowych

WARMIA w Grudziądzu,

- FSM w Bielsku-Białej,

- Zakłady Wyrobów Kamionkowych MARYWIL w

Suchedniowie,

- Kieleckie Zakłady Przemysłu Wapienniczego

Miedzianka w Piekoszowie,

- Zakłady Przemysłu Wapienniczego

TRZUSKAWICA w Sitkówce koło Kielc,

- Kopalnia Węgla Kamiennego BOGDANKA koło

Lublina,

- Kopalnia Węgla Brunatnego Bełchatów,

- Kopalnia Węgla Kamiennego BUDRYK w

Ormontowicach,

- Zespół Zakładów Płytek Ceramicznych w Opocznie,

- Zakłady Ceramiczne BOLESŁAWIEC,

- Zakłady Chemiczne RUDNIKI,

- Bydgoskie Zakłady Przemysłu Gumowego Stomil,

- Superfosfat nad Odrą,

- Zakłady Azotowe w Tamowie-Mościcach,

- Zakłady Azotowe Puławy,

- Zakłady Azotowe Police,

- Zespól Elektrociepłowni Wrocław,

- Elektrownia im. Tadeusza Kościuszki w Połańcu,

- Elektrownia Rybnik,

- Elektrociepłownia Białystok,

- Elektrociepłownia Zielona Góra,

- Zespól Elektrociepłowni Wybrzeże,

- Elektrociepłownia Toruń,

- Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny w

Gliwicach,

- ADEXTRA w Piasecznie,

- Elektrociepłownia Tychy,

- Zakład Energetyczny Koszalin,

- Zakład Energetyczny Słupsk,

- Zakład Energetyczny Gdańsk

- Zakład Energetyczny Olsztyn,

- Elbląskie Zakłady Energetyczne,

195

- Zakład Energetyczny Płock,

Dalej - handlarze kupczący nie swoim majątkiem

wystawiają na sprzedaż cztery wielkie huty, Polski

Koncern Naftowy i „Orbis". Tym razem

eurofolksdojcze wezmą się energiczniej za wyprzedaż

energetyki, bo z tym szło im w latach poprzednich

dość ospale. Elektryczność, ten krwiobieg

gospodarki każdego państwa, stanie się własnością

obcych.

Większość majątku narodowego ma zostać sprzedana

do końca kadencji obecnego „Kne-Sejmu", jeżeli

przedwcześnie się nie rozpadnie.

Niezależnie od tych obiektów oficjalnie

deklarowanych do „sprzedaży", cichcem

przygotowuje się grabież dziesiątków innych, o ich

„sprzedaży" będą się dowiadywać tylko ich

pracownicy, niekiedy naród dowie się o którymś nieco

więcej, kiedy zaprotestują załogi.

Profesor Piotr Jaroszyński zaprezentował

czytelnikom „Naszego Dziennika" (22 IV 2000)

zawartość pewnego rządowego dokumentu

zatytułowanego: Transfer list. Co-mpanies to be

privatizet throught trade sale (invitation to

negotiations) and initial pub-lic offering (IPO)'. Jest to

tzw. Lista transferowa zakładów przeznaczonych do

prywatyzacji. Dokument nosi datę: January (styczeń)

2000. Został opracowany przez ministerstwo skarbu.

l. Ministry of the Treasury Department of European Integration

and Foreign Relations, Warsaw.

194

Cala Usta oferowanych tam do wyprzedaży

zakładów liczy 50 stron. Są tam wspomniane

Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, fabryki mebli,

zakłady przemysłu odzieżowego, budownictwo,

przemysł zbrojeniowy, zakłady sprzętu

komunikacyjnego, zakłady spirytusowe, uzdrowiska.

Dosłownie - wszystko co najcenniejsze a jeszcze nie

„sprzedane". Profesor Jaroszyński rekapituluje tę

„ofertę" jednoznacznie: Sprzedam całą Polskę wraz z

ludnością! Podpisano - minister skarbu.

Oto lista tych „ofert". Większość z nich miała być

„sprzedana" w 80-100 procentach udziałów. Będą to

- Zakład Energetyczny Toruń,

- Energetyka Kaliska,

- Zespól Elektrociepłowni Poznańskich,

- Elektrownia Skawina,

- Huta im. Tadeusza Sendzimira w Krakowie,

- Huta Florian w Świętochłowicach,

- Huta Cedler w Sosnowcu,

- KGHM Polska Miedź Lubin,

- Zakłady Mięsne w Dębicy,

- Zakłady Mięsne Płock,

- Zakłady Mięsne Łuków,

- Warszawskie Zakłady Mięsne Służewiec,

- Śląska Spółka Cukrowa Łosiów,

- Przedsiębiorstwo Spedycji Międzynarodowej

„Hartwig" Katowice,

- Przedsiębiorstwo Zaopatrzenia Farmaceutycznego

CEFARM - Warszawa,

- PHCH Chemia, Wrocław,

- Rolimpex Warszawa,

- Metalexport - Warszawa,

- TEXTILIMPEX, Łódź,

- Lubelskie Zakłady Farmaceutyczne POLFA,

- Telekomunikacja Polska,

- Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,

- Olsztyńskie Zakłady Graficzne.

bezrobocia do Polski. Oto przykłady.

Hutnictwo, o którym mówi cytowana oferta

polskojęzycznych sprzedawczyków, to konsekwentny

ciąg dyktatu likwidacyjnego, połączonego z

wyprzedażą. To wszystko dzieje się w ramach prac

przygotowawczych („akcesyjnych") do Unii Europej-

skiej.

W pierwszych dniach stycznia 1999 roku podpisano

tzw. pakiet osłon socjalnych dla wyrzucanych na bruk

pracowników hut. Program był „ambitny": 80 000

hutników na bruk!

196

Nadto, czyli w konsekwencji - zmniejszenie produkcji

o siedem milionów ton. Ten niszczycielski program

został przygotowany ściśle według dyrektyw bossów

Unii Europejsatej i zatwierdzony przez Komisję

„Europejsatą" 7 .

Trzy tygodnie później wybucha strajk okupacyjny

pracowników Cementowni „Nowa Huta" w

Krakowie: właściciel - turecka firma Rumeli Cimento,

zwolniła 150 pracowników, a docelowo ma zwolnić

320-360. Cementownia została konsekwentnie

zadłużona przez właściciela na 23 min złotych - nie

płaci za energię elektryczną, więc elektrownia

wyłączyła im prąd. Naczelny Sąd Administracyjny

orzekł działania właściciela na szkodę Skarbu

Państwa, ale nie winił za to Wąsacza i jego

poprzedników (zakład został „sprywatyzowany" w

1997 roku).

Jest nie do pomyślenia, aby suwerenne państwo

wyzbywało się fundamentów swojej suwerenności.

A troska o zabezpieczenie takiej suwerenności - w

imię praw narodów - obowiązuje każdy rząd

każdego państwa.

Tajemnica szczególnie zaciekłej inwazji unijnego

kapitału na niektóre dziedziny przemysłowe, tkwi w

nadprodukcji tych towarów w krajach Unii

Europejskiej. Cały mechanizm „prywatyzacyjny"

sprowadza się do dwóch etapów: po doprowadzeniu

zakładu lub całej branży do bankructwa, zostaje on

„sprzedany" tzw. „inwestorowi strategicznemu"

czyli obcemu. Etap drugi i końcowy, to drastyczne

obniżenie produkcji „wykupionych" fabryk, włącznie

z likwidacją niektórych. W to miejsce szerokim

strumieniem wlewają się do Polski wyroby takich

samych zakładów produkujących w krajach

zachodnich. Gwałtownie rośnie więc przewaga

importu nad eksportem w skali państwa, czyli

katastrofa gospodarcza na własne, samobójcze

życzenie, a inaczej mówiąc - eksport zachodniego

W końcu lutego Ministerstwo Gospodarki tryumfalnie

doniosło, że udało mu się zredukować moce

produkcyjne przemysłu stalowego o 30 proc. Ta

kasacyjna akcja była reakcją na pomruki Parlamentu

Europejskiego pod adresem polskojęzycznych

sługusów, nakazującego im drastyczne cięcia w

produkcji polskiej stali.

Ministerstwo Gospodarki zapowiedziało w lipcu 1999,

że pracę straci w tymże 1999 roku 10 000 osób, a w

połowie sierpnia 6 000 pracowników Huty

„Warszawa" złożyło do Sądu Rejonowego pozwy o

wydanie im należnych akcji sprywatyzowanej Huty

Lucchini. Wartość tych roszczeń wynosiła 10,3 min

złotych - 15 proc. kapitału akcyjnego. Przypomnijmy:

Huta „Warszawa", jedyny producent stali szlachetnej

dla przemysłu zbrojeniowego, stała się łupem obcych.

Włoska grupa Lucchini przejęła 51 proc. Huty

„Warszawa" za około 35 mln USD, podczas gdy

znany ekonomista prof. J. Balcerek oceniał wartość

Huty na 2-3 mld USD. Oprócz Huty, jej infrastruktura

socjalna to: 400 hektarów gruntów i budynki z 1857

mieszkaniami. Wybudowanie samej Huty

kosztowałoby 2-3 mld dolarów.

Z początkiem września 1999 Unia Europejski zażądała

dalszej redukcji produkcji żelaza w Polsce: do 11,6

min ton stali surowej i 9 min ton wyrobów gotowych.

Kilka lat wcześniej produkcja polskiej stali wynosiła

17 min ton. Z chwilą dojścia do głosu sługusów Unii

Europejsatej, zaczęła gwałtownie maleć, aż do

akceptacji tego ostatniego dyktatu brukselskich

eurofaszystów. To oznacza dalsze zwolnienia

dziesiątków tysięcy hutników, a koszty tych zwolnień

szacuje się na 232 min złotych. Do 2001 roku, a więc

za rok od czasu kiedy to piszę, polskie kolejne edycje

nie-rządu i „Kne-Sejmu" doprowadzą do całkowitej

„prywatyzacji" polskiego hutnictwa, co potwierdza

wyszczególniona wyżej lista w utajnionych przed

narodem zakładów przeznaczonych do

„prywatyzacji".

Cały tzw. aport Huty wniesiony do spółki z firmą

Lucchini wyniósł 27 min dolarów; dla porównania -

remont hotelu „Bristol" kosztował 50 mln

dolarów! 2

Prof. Balcerek precyzyjnie demaskował przestępczy,

sabotażowy charakter tej „prywatyzacji". Firma

Lucchini zapłaciła tylko 6,1 min dolarów. Została

zwolniona z podatków na siedem lat! Metr

kwadratowy tych l 857 mieszkań „sprzedano" za

równowartość kilku biletów tramwajowych!

Roczna wartość produkcji Huty „Warszawa"

wynosiła przed „prywatyzacją" około 400 milionów

dolarów!

Niszczenie przemysłu zbrojeniowego wyczerpuje

wszystkie znamiona oficjalnej

— militarnej dywersji i sabotażu przeciwko

bezpieczeństwu państwa polskiego. Zaczęło się niemal

po wyjściu spiskowców z narad Okrągłego Stołu -

permanentne rozbrajanie Polski. Najpierw wpuszczano

do zakładów zbrojeniowych całe kohorty zachodnich

„ekspertów", co skłoniło pewnego anonimowego

pracownika jeszcze wówczas polskiego a nie NATO-

wskiego wywiadu, do sarkastycznego stwierdzenia:

Przedtem doprowadzono Hutę do upadłości poprzez

odmowę kredytowania. Ten sam sposób zastosowano

w przypadku fabryki ciągników „Ursus" w

Warszawie 3 .

Jak uzyskano „zgodę" załogi na prywatyzację Huty?

Poprzez szantaż: jeżeli nie podpiszesz - won za bramę!

Podpisało 90 proc. załogi. W skargach do ówczesnego

„Kne-Sejmu" pisali m.in. o wielkim szwindlu i

zbrodni stanu, o gospodarczym rozbiorze Polski.

Zachód nie musi dziś mieć ani jednego rezydenta

wywiadu gospodarczego. Sami dostarczamy im dane,

które powinny należeć do najściślej strzeżonych

tajemnic 7 .

Amerykański generał Colin Powell 2 wizytujący nasze

zakłady zbrojeniowe powiedział butnie i cynicznie:

Należy porzucić wszelką nadzieję na uratowanie

polskiego przemysłu zbrojeniowego. Warn nie jest on

potrzebny, od nas dostaniecie wszystko 3 .

Inwazja zachodniego i amerykańskiego lobby zbrój

eniowo-gospodarczego dotyczyła:

— Około 3 400 przedsiębiorstw około zbrojeniowych,

kooperujących z przemysłem obronnym;

- Około 700 zakładów cywilnych przygotowanych do

przestawienia ich produkcji z cywilnej na zbrojeniowa

w przypadku wojny;

- 82 przedsiębiorstw o statusie zakładu zbrojeniowego,

objętych ścisłą tajemnicą wojskową;

— około 600 zakładów kooperujących z nimi w

1. Zbigniew Lipiński, „Nasza Polska", 5 I 2000. Passim.

2. Ten przestępczy „przckrct" ówczesnego ministra zniekształceń

własnościowych — J. Lewandowskiego, szerzej opisałem w

książce Piąty rozbiór Polski 1990-2000, wyd. Retro 1998.

3. Zob.: H. Pająk: Piąty rozbiór Polski 1990-2000.

197

Umowę z Lucchini podpisali min. J. Lewandowski i

ówczesny min. przemysłu •i i handlu W.

Niewiarowski - jak widać, polskojęzyczni, z

nazwiskami dobrze dobranymi na „ski".

Powróćmy na obecny etap zagłady polskiego

hutnictwa.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: