“Panny z Wilka”
J.Iwaszkiewicz
Opowiadania zawierają wyraźny wątek biograficzny. Jarosław Iwaszkiewicz rzeczywiście przebywał we dworku w Byszewach, skąd wyjechał w lipcu 1914 r. i powrócił tam na krótko po kilkunastu latach. Właśnie wrażenia ze swego powrotu opisał w “Pannach z Wilka”. Główny bohater opowiadania, Wiktor Ruben, jest człowiekiem dojrzałym (37 lat). Brał udział w I wojnie światowej, która niekorzystnie wpłynęła na jego psychikę i uniemożliwiła mu ukończenie studiów. Pozostała mu świadomość, że niczego w życiu nie osiągnął. Pracuje jako zarządca małego folwarku w Stokroci. Podczas wizyty w dworku w Wilku próbuje odnaleźć siebie sprzed piętnastu lat, odświeżyć najpiękniejsze chwile swego życia. Jednak konfrontacja mitu z rzeczywistością przynosi mu tylko niesmak i rozczarowanie. Niczego nie można przeżyć tak samo, jak kiedyś. Żadna chwila z dawnych wspomnień nie ma już dla niego takiej wartości, jak dawniej. Wysnuwa smutne wnioski, że nie uchwycił szczęścia w odpowiedniej chwili, nie wykorzystał szansy na ułożenie sobie życia, zaznania szczęścia. Dworek wilkowski reprezentuje dla niego wszystko to, za czym tęskni: stabilizację życiową, dom, rodzinę, umiejętność korzystania z uroków życia, miłość jako wartość nadającą życiu głębszy sens.
Iwaszkiewicz nawiązuje w utworze do motywu charakterystycznego dla twórczości M. Prousta. Francuski pisarz w powieści “W poszukiwaniu straconego czasu” dowiódł, że przeszłość można zawsze na nowo odtworzyć, ożywić, uobecnić, a należy to czynić, bo pozwala wyjaśnić i zrozumieć teraźniejszość. Tak też jest w wypadku Wiktora. W efekcie swych rozważań dochodzi do wniosku, że przeszłość należy zamknąć, a poświęcić się teraźniejszości. Konfrontacja mitu z rzeczywistością pomogła mu ułożyć sobie życie na nowo, być może mniej pięknie i wygodnie, ale prawdziwie.
Bohaterowie:
Panny z dworku:
Julcia – najstarsza z sióstr, to z nią 15 lat temu Wiktor przeżył „cztery najpiękniejsze noce swojego ciała”, teraz jest mężatką z dwójką dzieci
Jolka – najładniejsza z sióstr, jest mężatką, ale „puszcza się”, często przyjeżdżają do niej panowie J Uwodzi też Wiktora. Do tego jest krótkowzroczna :P
Kazia – rozwódka z jednym dzieckiem, synkiem. Z nią Wiktor dużo rozmawiał, ona jedna zdawała się go rozumiec, przebywali razem tzw. „etapy”, 15 lat temu podkochiwała się w nim, wyznała mu to w spiżarni :P
Fela – za nią Wiktor chyba najbardziej tęsknił, ale okazało się, że zmarła na hiszpankę. Widział ją kiedyś nagą…
Zosia – zamężna, ma syna. Szczerze nie lubiła Wiktora, był jej nauczycielem. Jej mąż jest dyplomatą J
Tunia – najmłodsza, spędza z Wiktorem najwięcej czasu, pozwala mu się pocałowac, ale nic więcej między nimi nie iskrzy.
Wiktor Ruben– hmm…odosobniony, odizolowany, samotny? Nie chce się żenic, bo zdaje sobie sprawę, że nie nadaje się do tego.
Wujostwo w Rożkach – właściwie o do nich Wiktor przyjeżdżał na wakacje za młodu i teraz na urlop trzytygodniowy. Ciocia chciała, by ożenił się z Tunią, ale nic z tego nie wyszło J
Pan Kawecki – mąż Julci, sadysta trochę, wyżywa się na rozwiedzionej Kazi, żadna z sióstr za nim nie przepada :P
Marenejra