Coulter Catherine - Panna młoda z piekła rodem.pdf - Coulter Catherine - LadyHenrietta

Dla Penelopy Williamson

doskonałej przyjaciółki i świetnej pisarki.

Kobiety o nieskończenie dobrym guście,

czemu daje świadectwo w każdy wtorek

w Kantynie.

Nora nie ma racji. To nie będzie rozwlekłe.

ROZDZIAŁ 1

Montego Bay, Jamajka

Czerwiec 1803 roku

Mówiono, że miała trzech kochanków.

Fama głosiła, że byli to: Oliver Susson, blady prawnik o zapadniętej piersi, jeden z

najbogatszych ludzi w Montego Bay, nieżonaty, wchodzący w wiek średni; Charles

Grammond, właściciel plantacji cukru, sąsiadującej z Camille Hall, gdzie mieszkała,

mężczyzna o pociągłej twarzy, żonaty z kobietą znaną z silnej woli, ojciec czworga

nieznośnych dzieci; oraz lord David Lochridge, najmłodszy syn księcia Gilfordu, zesłany

na Jamajkę, ponieważ w ciągu trzech lat trzykrotnie się pojedynkował, zabił dwóch

mężczyzn oraz usiłował - bezskutecznie, bo miał nieprawdopodobne szczęście w

kartach - stracić cały majątek babki, odziedziczony w wieku lat osiemnastu. Lochridge

był teraz w wieku Rydera - to znaczy miał dwadzieścia pięć lat - wysoki i szczupły, o

ciętym języku i anielskiej twarzy.

Pierwszego popołudnia w Montego Bay, spędzonego w tamtejszej, cieszącej się

popularnością kawiarni o nazwie Złoty Dublon, która mieściła się w niskim budynku,

usytuowanym, ku zaskoczeniu Rydera, tuż obok kościoła Świętego Jakuba, dowiedział

się zadziwiających szczegółów o owych mężczyznach, ale nie usłyszał prawie nic na

temat damy, która wszystkich trzech sprawiedliwie obdarzała swymi względami.

Przebiegły właściciel kawiarni pozyskiwał sobie poparcie bogatych mężczyzn z wyspy,

stosując prosty wybieg, polegający na wykorzystywaniu własnych pięknych córek,

siostrzenic i kuzynek do nadzwyczaj miłego obsługiwania klientów. Nikt jednak nigdy

nie pytał, czy w żyłach owych pięknych młodych dziewczyn rzeczywiście płynęła choć

kropla krwi właściciela.

Rydera przyjęto w kawiarni z otwartymi ramionami. Dostał filiżankę tamtejszego

grogu, ciemnego, gęstego i doskonale rozgrzewającego wnętrzności. Odprężył się,

zadowolony, że po długiej podróży statkiem znów ma pod stopami stały ląd. Popatrzył

wokół, przyglądając się zebranym w kawiarni mężczyznom. Jeszcze raz zastanowił się

nad okolicznościami, które zmusiły go do opuszczenia domu w Anglii i przybycia na tę

zapomnianą przez Boga wyspę. Samuel Grayson, zarządca należącej do rodziny plantacji

cukru, wystosował do starszego brata Rydera, Douglasa, hrabiego Northcliffe,

histeryczny w tonie list, opisując zgoła fantastyczne i nadprzyrodzone zdarzenia,

rozgrywające się w Kimberly Hall. Były to oczywiste bzdury, ale Ryder chętnie się

zgodził na wyjazd, ponieważ zarządca był szczerze przerażony, a Douglas, wbrew swojej

woli, właśnie się ożenił z pewną młodą damą i potrzebował czasu, aby przywyknąć do

swego nowego i niespodziewanego stanu. Tak więc Ryder spędził na morzu siedem

tygodni, zanim, w samym środku upalnego lata, przybył na miejsce, to jest do Montego

Bay. To, co mu się przytrafiło, było bardzo tajemnicze, a on uwielbiał tajemnice. Usłyszał,

jak jeden z mężczyzn w kawiarni mówi coś o dziewczynie posiadającej trzech

kochanków. Czyżby tutejsi mężczyźni nie mieli innych tematów do rozmowy? A potem

pojawił się jeden z owych kochanków, prawnik Oliver Susson, i zapanowało chwilowe

milczenie, a wreszcie jeden ze starszych dżentelmenów powitał go tubalnie: - A oto i

drogi Oliver, który nie ma nic przeciwko dzieleniu się swoim posiłkiem z innymi braćmi.

- O nie, Alfredzie, on dzieli się wyłącznie deserem.

- Tak, śliczne ciasteczko. Słodka bajaderka - odparł starszy dżentelmen z

łakomym uśmiechem. - Zastanawiam się, jak też smakuje. Jak myślisz, Morgan?

Ryder pochylił się w wyplatanym fotelu. Sądził, że na Jamajce przyjdzie mu się

nudzić.

Stwierdził, że się uśmiecha. U diabła, cóż to za kobieta, która z taką zręcznością

żongluje trzema mężczyznami?

- Wątpię, by smakowało wiśniami - odparł mężczyzna zwany Morganem. - Ale

zapewniam cię, że młody lord David oblizuje po nim usta.

- Spytajmy Olivera. On nas najlepiej poinformuje o smaku interesującego nas

ciastka.

Oliver Susson był bardzo dobrym prawnikiem. Błogosławił chwilę przed

dwunastoma łaty, w której przybył do Montego Bay, ponieważ pod nieobecność

właścicieli prowadził sprawy trzech plantacji cukru. Żaden z przebywających w Anglii

trzech właścicieli nie miał nic przeciwko temu, że Oliver jest też adwokatem

konkurentów. Oliver westchnął. Słyszał prowokujące komentarze, lecz nie okazał

najmniejszych emocji, prócz wyrozumiałego uśmiechu.

- Drodzy panowie - powiedział z niefrasobliwą dobrodusznością. - Dama, o której

rozprawiacie, jest królową wszelkich deserów. A wasza zazdrość powoduje, że stajecie

się impertynenccy.

To rzekłszy zamówił koniak u olśniewającej młodej kobiety o rudych włosach,

ubranej w suknię odsłaniającą jej pierś o barwie gęstego koziego mleka, podawanego do

kawy. Następnie rozwinął angielską gazetę i zasłonił nią twarz.

Kim, u diabła, jest ta młoda kobieta? Jak się nazywa?

Ryder wcale nie miał ochoty wychodzić z kawiarni. Na dworze prażyło

niemiłosierne słońce. Wszystkie drogi pokrywała gruba warstwa pyłu, który przy każ-

dym kroku wzbijał się spod stóp. Ale był zmęczony i musiał się dostać do Kimberly Hall,

aby uspokoić nerwy nieszczęsnego Graysona. Cóż, o tym tak zwanym deserze dowie się

czegoś później.

Zapłacił rachunek, skłonił się nowo poznanym dżentelmenom i wyszedł na

popołudniowy skwar. Gorąco zwalało go z nóg i Ryder zastanawiał się, jak w tym piekle

ktokolwiek może mieć ochotę na miłość. Natychmiast otoczyły go ciemnoskóre dzieciaki

w łachmanach. Jedne chciały czyścić jego buty, inne proponowały, że zamiotą mu drogę

kilkoma związanymi w pęk gałązkami. Wszystkie pokrzykiwały: „Massa! Massa!” Ryder

rzucił im kilka szylingów i skierował się z powrotem do portu. Wiedział, że część

tutejszych Murzynów jest wolna, ale te dzieciaki były obszarpane jak niewolnicy.

W małym porcie unosiła się woń gnijących ryb i Ryder omal nie zwymiotował.

Pod stopami skrzypiały deski. Wokół uwijali się niewolnicy rozładowujący statek.

Nieopodal dwaj dozorcy, biały i czarny, obydwaj z batami w dłoniach, wykrzykiwali

polecenia. Ryder zauważył Samuela Graysona, zarządcę i prawnika plantacji

Sherbrooke'ów, chodzącego w tę i z powrotem i ocierającego chustką spocone czoło.

Wyglądał na znacznie starszego, niż był w rzeczywistości. Spostrzegłszy Rydera

omal nie zemdlał z ulgi.

- Samuel Grayson? - zapytał Ryder, uśmiechając się i wyciągając dłoń.

- Tak, lordzie. Myślałem, że pan nie przypłynął i zapytałem kapitana statku,

Powiedział mi, że był pan najsympatyczniejszym z jego wszystkich dotychczasowych

pasażerów.

Ryder uśmiechnął się. Kapitan poczuł do niego sympatię, ponieważ Ryder nie

przespał się z jego o wiele młodszą żoną, po raz pierwszy towarzyszącą mężowi w rejsie,

która próbowała go uwieść podczas sztormu. Kapitan Oxenburg najwyraźniej

dowiedział się o tym.

- Oto przybywam. Nie jestem lordem. Tytuł należy do mego starszego brata,

hrabiego Northcliffe. Ja jestem zaledwie szanowny, co brzmi raczej dziwacznie,

zwłaszcza w tym oślepiającym słońcu. Myślę, że w tutejszych okolicznościach tytuły są

zupełnie zbędne. Na Boga, słońce jest tak okrutne, a powietrze ciężkie, że czuję się,

Coulter Catherine - Panna młoda z piekła rodem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: