TURYSTYKA – obejmuje ogół działań ludzi, którzy podróżują przebywają dla wypoczynku, w interesach i innych celach przez nie więcej niż jeden rok bez przerwy w miejscach znajdujących się poza ich zwykłym otoczeniem.
Turystyka tonie tylko ruch ale przede wszystkim
oznacza popyt, podaż, a te dwie kategorie
umożliwiają
dojazd, pobyt i powrót. Wszystkie te działania
powodują skutki ekonomiczne stanowiące przedmiot
zainteresowania ekonomiki, turystyki i rekreacji.
Z ekonomicznego punktu widzenia istotą
przyjazdu turystycznego jest wydatkowanie
środków pieniężnych pozyskiwanych w miejscu
stałego zamieszkania.
Turystyka z ekonomicznego punktu widzenia to:
-popyt /ruch/
-podaż /baza materialna/
-określone skutki gospodarcze.
Dwie kategorie – popyt i podaż przynoszą
określone skutki gospodarcze /pozytywne lub
negatywne/.
Mówiąc o turystyce za konieczne należy uznać
istnienie kilku kategorii:
-przemysł turystyczny
-gospodarka turystyczna
-sektor turystyczne
Ekonomia nauka o stosunkach ekonomicznych
prawach rządzących produkcją , podziałem,
wymianą i konsumpcją na różnych szczeblach
rozwoju społeczeństwa.
Ekonomia traktuje proces gospodarczy jako
całość, której elementy są ze sobą powiązane
prawami ekonomicznymi np.:
-prawa rynku
-prawo popytu
-prawo podaży
-prawo równowagi
Ekonomika-
-biura podróży
-hotelarstwa
-hotelu
-zakładu gastronomicznego
-przedsiębiorstwa turystycznego
Natomiast w ramach turystki funkcjonują takie
kategorie jak:
- popyt turystyczny,
- podaż turystyczna,
-ceny na rynku turystycznym,
- konkurencja na rynku turystycznym
-czy bilans turystyczny
Wobec czego różnica między ekonomią a
ekonomiką sprowadza się do dwóch zagadnień:
1.do skali badań ekonomia – cała gospodarka
- ekonomika cała turystyka /
2.metod badań, które są różne w ekonomii i w ekonomice
EKONOMIKA TURYSTYKI – NAUKA ZAJMUJĄCA SIĘ BADANIEM ZJAWISK PRAWIDŁOWOŚCI EKONOMICZNYCH WYSTĘPUJĄCYCH W TURYSTYCE MAJĄCYCH NA CELU USTALENIE METODAMI NAUKOWYMI NAJBARDZIEJ EFEKTYWNYCH INSTRUMENTÓW POLITYKI TURYSTYCZNEJ I ZARZĄDZANIA MIERZAJĄCYCH DO OPTYMALNEGO ZASPOKOJENIA SZEROKO ROZUMIANYCH POTRZEB SPOŁECZNYCH Z TĄ DZIEDZINĄ
Funkcja społeczna turystyki wiąże się z tym, że turystyka realizuje szeroko rozumiane cele społeczne. Jest więc nie tylko elementem prorozwojowym, ale ogranicza negatywne skutki społeczne w postaci chociażby z jednej strony ograniczenia bezrobocia, a z drugiej generowania nowych miejsc pracy. Wymusza to także rozwój szeroko rozumianej infrastruktury. Rozwija etos pracy.
Funkcja wychowawcza turystyki – związana
jest z procesami poznawczymi. Przyczynia się
Do rozwoju wiedzy historycznej i kulturowej.
Turystyka też wymusza też określone
zachowania – wychowuje, edukuje i preferuje
określone wzorce postępowania.
Funkcja zdrowotna turystyki –turystyka
przyczynia się do rozwoju ruchu. Wymusza
sport rekreację. Wpływa pozytywnie na rozwój
zdrowia poszczególnych turystów w wyniku
czego następuje poprawa ogólnej kondycji
określonych grup społecznych.
Funkcja ekologiczna turystyki –turystyka
uczy zachowań chroniących środowisko naturalne.
W turystyce ukształtowały się trzy rodzaje
orientacji rynkowej.
-orientacja na produkt,
-orientacja na sprzedaż,
-orientacja marketingowa
Orientacja na produkt występuje w przypadku rynku sprzedawcy. Oznacza to, że nabywcy poszukują towaru konkurując ze sobą. Jest to sytuacja bardzo wygodna dla producentów produktu turystycznego, bowiem duży i rosnący popyt gwarantuje im wysoką rentowność
Czynniki, które doprowadziły do formułowania
założeń polityki turystycznej możnapodzielić na
dwie grupy
-przesłanki, które zmusiły państwo do ingerencji
ze strony sektora ekonomicznego
-przesłanki, które doprowadziły do domagania się.
Do czynników znajdujących się w sferze ogólnych
interesów państwa można zaliczyć:
-znaczenie turystyki w polityce ekonomicznej państwa
-wpływ polityki turystycznej na politykę zagraniczną
-znaczenie rozwoju turystyki dla prowadzonej przez
państwo polityki społecznej
-wpływ turystyki na strukturę i stan bilansu
płatniczego państwa
-aktualizacja zawodowa społeczeństwa
-aktywizacja regionów mniej zaawansowanych gospodarczo
Historycznie wykształciły się 3 podejścia państwa
do turystyki
-negatywne
-neutralne
-pozytywne.
Oddziaływanie statyczne – z reguły mamy na
myśli w praktyce stosunek neutralny państwa
do turystyki przy czym w określonych uwarunko
-waniach ten stosunek neutralny z czasem może
przekształcić się w stosunek pozytywny. Taka
zmiana stosunków nie musi mieć jednak miejsca.
Rola państwa sprowadza się „de facto”do
administrowania turystyką.
Oddziaływanie dynamiczne – jest zawsze związane z
pozytywnym stosunkiem państwa do turystyki, a więc
efektem takiego postępowania staje się wspieranie
turystyki jako czynnika typowo prorozwojowego.
Analizując podejście statyczne i dynamiczne –
należy wziąć pod uwagę pełną definicję polityki
turystycznej.
„Polityka turystyczna to działalność polegająca
na określaniu celów ekonomicznych, politycznych
, społecznych i kulturalnych związanych z
rozwojem turystyki, uzyskiwaniu wszechstronnych
pozytywnych efektów wynikających z istnienia
popytu i podaży, dążenie do zaspokojenia potrzeb
społecznych w zakresie uprawiania turystyki i
precyzowania środków niezbędnych do realizacji
tych celów”.
organy państwa
-centralne organy administracji państwowej
-krajowa administracja turystyczna
-doradcze organy administracji państwowej i turystycznej
-turystyczne organy gospodarcze
-turystyczne organizacje społeczne
Sumę etapów wpływających na powstanie usług
turystycznych nazywamy cyklem turystycznym.
Do ognisk tego cyklu zaliczamy:
-badanie ruchu turystycznego
-planowanie rozwoju turystyki
-budowę infrastruktury turystycznej
-przygotowanie kadr dla potrzeb turystyki
-rozwój gospodarki turystycznej
-promocję turystyczną
-badanie rezultató prowadzonej polityki turystycznej.
Główne czynniki polityki turystycznej:
-ustrój społeczno-polityczny
-aktualny stan gospodarki
-dotychczasowe miejsce turystyki w życiu społeczno
-gospodarczym państwa
-praktyka polityki turystycznej
-wyniki polityki turystycznej.
Kwalifikacja narzędzi polityki turystycznej
-narzędzia na popyt i podaż turystyki
-narzędzia paraturystyczne i stricte turystyczne
-podział według gestorów narzędzi
Klasyfikacja narzędzi według źródeł pochodzenia
-narzędzia wynikające z ogólnej polityki państwa
-utrzymanie równowagi rynkowej
-aktywizacja regionów
-aktywizacja sektora usług
-realizacja zobowiązań wobec zagranicy
-współtworzeniepolityki zagranicznej
-realizacji zadań w innych dziedzinach polityki
Ustawodawstwo turystyczne reguluje kwestie
dotyczące
- miejscowości turystycznych
-funkcjonowanie gospodarki turystycznej
-przepisów dotyczących cudzoziemców
-przepisó dotyczących wyjców obywateli za granicę
Narzędzia ekonomiczno finansowe to:
-ceny -podatki- kredyty- kursy walutowe- ograniczenia
eksportowe lub importowe.
GOSPODARKA TURYSTYCZNA
Gospodarka narodowa to całokształt zasobów i
działań prowadzonych w kraju w sferze produkcji
i usług, podziału, obrotu towarowego i kapitałowego
i konsumpcji.
Gospodarka turystyczna to jeden z działów gospodarki
narodowej, przede wszystkim sfery szeroko
pojętych uaług, której zadaniem jest zaspokajanie
materialnych niematerialnych potrzeb
turystycznych-wypoczynkowych oraz zdrowotnych ludności.
Gospodarka turystyczna obejmuje:
I grupa
-hotelarstwo
-biura obsługi ruchu turystycznego
-turystyczne biura transportowe
-biura reklamy turystycznej, akwizycji i rezerwacji
-targi turystyczne
-jednostki wczasowo-wypoczynkowe
-domy wczasowe
II grupa
- domy pracy twórczej
-kolonie, obozy, zimowiska
-obiekty szkoleniowo-wypoczynkowe
-obiekty turystyki kwalifikowanej
-uzdrowiska, sanatoria, prewentoria
-jednostki morskiej, lotniczej. Śródlądowej, kolejowej
, drogowej i górskiej komunikacji turystycznej.
III grupa
- przedsiębiorstwa i wodnych, naturalnych, instytucje
- produkujące towary o charakterze turystycznym
- np.: sprzęt, ubiory i obuwie turystyczne, urządzenia
- rekreacyjne
W gospodarce turystycznej funkcjonują dwie sfery. Są to:
-sfera materialna
-niematerialna
Gospodarka turystyczna nie stanowi samoistnego
działu. Istnieje bowiem ścisły związek między gospodarką
turystyczną a:
-konsumpcją
-równowagą rynkową
-gospodarowaniem zasobami pracy
-dochodami ludności
-bilansem płatniczym państwa
-PKB /produktem krajowym brutto
Turoperatorzy to hurtownicy, organizatorzy tras podróży, pobytów, letnisk czy czarterów, których de facto zadaniem jest konfekcjonowanie produktu turystycznego. Są to w systemie poszczególnych rynków turystycznych główni organizatorzy promocji także organizatorzy czarterów i tzw. Podróży ryczałtowych
. RYNEK Turystyczny
definicja rynku określa, że rynek to całokształt aktów kupna i sprzedaży oraz warunków jakich te transakcje przebiegają, a także jak kształtują ogólną podaż i popyt oraz poziom cen.
Funkcja regulacyjna sprowadza się do tego, że rynek
jako taki jest regulatorem:
1. wielkości i struktury sprzedaży
2. wielkości i struktury popytu
3. rynek reguluje poziom cen
4. rynek reguluje możliwości i zakres działań konkurencyjnych
Przekroje przestrzenne turystyki i rynku
Uwzględnia się trzy zasadnicze typy regionów
gospodarczych:
1.region gospodarczy jako obszar jednostkowy
2.region jako zespół podmiotów gospodarczych.
3. region jako terytorialnie wykształcony kompleks produkcyjny
Układ rzeczowy rynku turystycznego
-podaż dóbr turystycznych w regionie /
przedmioty konsumpcji/
-sposoby organizacji wyjazdów turystycznych
-środki lokomocji używane w podróży
-formy organizacyjne podaży turystycznej
Kryteria segmentacji rynku turystycznego
W praktyce występuje wiele kryteriów
segmentacji rynku turystycznego
a najważniejsze z nich to:
-rodzaj usługi, rodzaje i formy turystyki
-cechy demograficzne turystów
-cechy społeczno-zawodowe turystów
-kryteria czasowe
-kryteria przestrzenne
Rynek nabywcy – charakteryzuje się nadwyżką
podaży nad popytem. Stąd kupujący znajduje
się znajduje się w sytuacji uprzywilejowanej
wobec sprzedawcy i wymusza to w
naturalny sposób troszczenie się o
klienta oraz podejmowanie szybkich działań
konkurencyjnych.
Rynek sprzedawcy...
Potaki