PARTIA KADROWA (XIX)
Ø centralna rola grupy liderów
Ø ograniczone członkostwo
Ø nieformalne powiązania
Ø luźna struktura organizacyjna
Ø klientelizm: apelują do wąskiej grupy elektoratu
Ø małe grupy deputowanych mających nieograniczoną władzę
Ø źródłem finansowania są kwoty przekazywane przez konkretne osoby
Ø kładą nacisk na intratne stanowiska w administracji państwowej
Ø model awansu-wynik pozycji społecznej (status ekonomiczny)
PARTIA MASOWA (1880-1960)
Ø centralna rola aparatu partyjnego
Ø zadania polityczno-administracyjne wypełnia partyjna biurokracja
Ø organizacja oparta na zasadzie członkostwa
Ø apeluje do elektoratu poprzez fakt wykorzystania ideologii
Ø dominacja liderów wyłonionych na podstawie wewnątrzpartyjnych procedur
Ø silne kierownictwo
Ø źródłem finansowania składki członkowskie oraz dotacje
Ø kładą nacisk na ideologie (p. wyznawców)
Ø model awansu: przechodzenie kolejnych etapów kariery
PARTIA WYBORCZA (od lat 60)
Ø elity partyjne i profesjonalne , eksperci dysponujący wiedzą
Ø słabe powiązania wertykalne
Ø apeluje do elektoratu poprzez odwołanie się do jego opinii
Ø dominacja reprezentantów partii sprawujących funkcje publiczne
Ø personalizacja apelu wyborczego
Ø źródłem finansowania są fundusze publiczne , dotacje przekazywane z zewnątrz
Ø kładą nacisk na kwestie problemowe
Ø model awansu: nagłe pojawienie się w ramach elity partyjnej(wzrost znaczenia konkretnej grupy)
PARTIA KARTELU ( od lat 70)
Ø specjaliści ( menedżerowie, liderzy)
Ø organizacja bez żadnych praw czy zobowiązań
Ø apeluje do szerokiego elektoratu poprzez wysoce technicznie prezentowane oferty, promowanie fachowych kompetencji
Ø dominacja liderów partyjnych
Ø źródłem finansowania są fundusze publiczne (dotacje państwowe, sponsoring)
Ø model awansu: selekcjonowanie odpowiednich grup w ramach wzrostu znaczenia procesu menedżerskiej (czynnik fachowości)
paradise86