SURYA NAMASKAR - POWITANIE SŁOŃCA
Powitanie Słońca jest ćwiczeniem, które świetnie rozciąga i rozgrzewa ciało. Można je potraktować jako przygotowanie do dalszych ćwiczeń.
Co do ilości powtórzeń, to spotkałam się z różnymi opiniami, zależnie od szkoły. Uczyłam się, że maksymalna ilość powtórzeń Powitania Słońca to dziewięć razy w ciągu doby. Z mojego doświadczenia wynika, że jest to zupełnie wystarczające (są szkoły gdzie wykonuje się więcej powtórzeń). Najlepiej wykonywać nieparzystą ilość powtórzeń: 3, 5, 7, 9 razy.
Jak sama nazwa wskazuje ćwiczenie to powinno się wykonywać rano. Przygotowuje ono do dnia budząc i aktywizując całe ciało. Oczywiście nie jest błędem jeśli zrobimy je o innej porze.
Należy je robić zwracając się twarzą w kierunku Słońca lub ustawiając się na wschód.
1. Postawa (p. Tadasana czyli Góra)
Stajemy prosto. Stopy ustawiamy równolegle w niewielkiej odległości od siebie.
Odnajdujemy środek ciężkości i rozluźniamy wszystkie napięcia. Wzrok zaczepiamy na punkcie na wprost.
Kiedy już ustawimy całe ciało przechodzimy uwagą do stóp i odnajdujemy kontakt z ziemią. Palce stóp są rozcapierzone. Wyobrażamy sobie, że ze stóp wyrastają korzenie. Następnie przechodzimy uwagą do czubka głowy i odnajdujemy kontakt z niebem.
Czujemy jak przez stopy wpływa do ciała energia ziemi, a przez głowę energia nieba. Łączymy w sobie te dwie energie.
2. Głęboki wdech. Na wydechu składamy dłonie na sercu. Łokcie są odwiedzione na boki.
3. Otwarcie - wdech – rozkładamy ręce w geście powitania i wychylamy się do tyłu zatrzymując na krótko oddech
4. Wychylenie do tyłu wykonujemy zgodnie ze swoimi możliwościami.
5. Skłon - wydech – dotykamy dłońmi ziemi. Zatrzymanie oddechu.
Możemy dotknąć ziemi końcami palców lub całymi dłońmi. Jeśli mamy problem by dosięgnąć ziemi lekko uginamy kolana.
6. Ptak - wdech – lewą nogę przenosimy do tyłu i patrzymy w niebo. Zatrzymanie oddechu.
7. Pies - wydech – prawą nogę dostawiamy do lewej, pięty dociskamy do ziemi, a głowę wciskamy między ramiona.
8. Kij - bezdech – ustawiamy tułów równolegle do ziemi.
9. Pozostajemy na bezdechu – układamy na ziemi kolejno: kolana, klatkę piersiową, czoło.
10. Kobra - wdech – opierając się na rękach wychylamy tułów do tyłu, wzrok kierujemy za siebie (1562)
11. Pies – wydech.
12. Ptak – wdech.
13. Skłon – wydech.
14. Otwarcie – wdech.
15. Postawa wyjściowa – wydech – stajemy prosto składając dłonie na sercu.
16. Pokłon.
TADASANA - GÓRA
Stajemy prosto.
Stopy ustawiamy na szerokość miednicy i równolegle do siebie. Jest to bardzo ważne. Na początku możemy mieć poczucie, że nogi są śmiesznie powykręcane, ale to tylko wrażenie, które z czasem minie.
Na początku skupiamy uwagę na stopach i staramy się wyczuć, którą część stóp bardziej obciążamy. Lekko balansując szukamy takiego ustawienia, w którym ciężar ciała wyczuwany w całych stopach rozkłada się równomiernie.
Kiedy już znajdziemy środek ciężkości (punkt zero) zatrzymujemy się i nadal wsłuchujemy w swoje ciało.
Proszę nie przejmować się jeśli ciało znowu powróci do starego ustawienia. Tak działa nawyk. Przez wiele lat wykształcaliśmy nawyk nieprawidłowego ustawiania ciała, więc dlaczego mielibyśmy natychmiast stać prawidłowo. Będziemy potrzebować określonego czasu i systematycznych ćwiczeń zanim wypracujemy nowy nawyk. Dlatego ważna jest akceptacja siebie i ogromna czujność wobec tego, co dzieje się z naszym ciałem.
Jeśli zauważymy, że wyszliśmy z punktu zero powracamy do niego na nowo. Powtarzamy to w „nieskończoność” póki w nas nie nastąpi zmiana.
Następnym krokiem jest przejście uwagą przez ciało po to, żeby sprawdzić wszystkie napięcia i kierunek ustawienia poszczególnych części ciała. Staramy się zauważyć, które mięśnie pracują po to, aby utrzymać...
poetesmaudits.mon