Indywidualny program do zajęć rewalidacyjn.doc

(77 KB) Pobierz
Indywidualny program do zajęć rewalidacyjno – wychowawczych

Indywidualny program do zajęć rewalidacyjno – wychowawczych

chłopiec – lat 14, głęboki stopień upośledzenia umysłowego

 

SFERA

 

CEL OGÓLNY

 

CEL SZCZEGÓŁOWY

 

PROCEDURA

 

S

A

M

O

O

B

S

Ł

U

G

A

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. WDRAŻANIE DO SAMODZIELNEGO SPOŻYWANIA POSIŁKÓW

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

a) kształcenie umiejętności samodzielnego trzymania łyżki

 

 

 

b) kształcenie umiejętności prawidłowego siedzenia przy stole podczas spożywania posiłków

 

c) wdrażanie umiejętności zasysania płynu z kubka

 

 

 

 

podczas spożywania posiłku n-l mówi „Kuba trzymaj łyżkę sam”, n-l nabiera na łyżkę porcję podaje Kubie do trzymania i podtrzymuje jego przedramię tak aby chłopiec doniósł łyżkę do ust, w miarę możliwości ogranicza pomoc, za każdym razem chwali, chłopiec spożywa w ten sposób drugie danie

 

przed każdym posiłkiem n-l prawidłowo usadza chłopca przy stole, mówi „Kuba siedź prosto przy stole”, jeśli podczas spożywania posiłku chłopiec zmieni pozycje n-l usadza go ponownie prawidłowo

 

 

podczas spożywania obiadu n-l podaje kompot z kubka, opiera brzeg kubka o dolną wargę Kuby i tak przechyla kubek aby chłopiec próbował zasysać, n-l mówi „Kuba napij się”

 

2.      KSZTALCENIE

UMIEJĘTNOŚCI SAMOOBSŁUGI W TOALECIE

 

 

a) doskonalenie umiejętności korzystania z sedesu

 

 

b) kształcenie umiejętności sygnalizowania potrzeby fizjologicznej

 

c) wykształcanie nawyku spuszczania wody po załatwieniu potrzeby fizjologicznej (chwytanie kurka, odkręcanie i zakręcanie)

 

 

przed każdym skorzystaniem z sedesu n-l mówi „Kuba usiądź i zrób siku”, n-l kontroluje czas siedzenia, jeśli nie Kuba nie załatwia się od razu to n-l pilnuje aby Kuba nie wstał zbyt szybko z sedesu (optymalny czas 5-7 minut)

 

dwa razy podczas zajęć o stałych godzinach Kuba jest wyprowadzany do łazienki w celu zrobienia siku, jeśli zdarzy się, że załatwi potrzebę fizjologiczną, n-l chwali go słownie lub daje nagrodę

 

po każdym załatwieniu potrzeby fizjologicznej n-l mówi „Kuba spuść wodę”, kieruje jego rękę w stronę kurka i kładzie ją na nim czeka aż Kuba wykona ruch odkręcania, n-l pomaga w miarę potrzeby, podobnie z zakręcaniem kurka, n-l chwali za najmniejsze sukcesy

 

3. WYRABIANIE POTRZEBY MYCIA RĄK, ZĘBÓW

 

 

a) wykształcanie nawyku mycia rąk po załatwieniu potrzeby fizjologicznej

 

 

 

b) kształcenie poprawnego zachowania podczas mycia zębów

 

 

po każdym skorzystaniu z toalety n-l mówi „Kuba teraz umyj ręce” lekko nakierowuje chłopca w stronę umywalki pomaga przy odkręcaniu i zakręcaniu kranu oraz myciu rąk, czynności te wykonuje kierując dłońmi chłopca, potem podobnie postępuje przy wycieraniu rąk, uprzedzając go poleceniem „Kuba wytrzyj ręce”

 

w czasie porannej toalety odbywa się mycie zębów, n-l mówi „Kuba umyj zęby”, n-l pokazuje chłopcu jego szczoteczkę opowiada o tym, że nakłada pastę do zębów na szczoteczkę, potem rozpoczyna szczotkowanie jednak to Kuba trzyma szczoteczkę a n-l kieruje jego dłonią ze szczoteczką, jeśli chłopiec nie chce wykonywać tych czynności, n-l chwile czeka potem jeszcze raz próbuje je wykonać, w razie dużego zdenerwowania chłopca n-l przerywa czynności, za najmniejsze nawet sukcesy chwali chłopca

 

 

 

 

 

 

4.      KSZTALCENIE

UMIEJĘTNOŚCI SAMODZIELNEGO UBIERANIA SIĘ I ROZBIERANIA

 

 

a) kształcenie umiejętności współdziałania ucznia podczas czynności ubierania i rozbierania

 

 

 

w sytuacjach naturalnych np. przed wyjściem na spacer ubieranie w kurtkę, czapkę i buty, n-l mówi „teraz Kuba założy kurtkę” i czeka na ruch ze strony chłopca (wyciągnięcie ręki aby włożyć rękaw) jeśli chłopiec go wykona n-l chwali go, podobnie postępuje przy zakładaniu czapki czy butów

 

K

O

M

U

N

I

K

A

C

J

A

 

 

5. KSZTALCENIE UMIEJĘTNOŚCI NAŚLADOWANIA SYLAB, PROSTYCH SŁÓW

 

 

a)      kształcenie umiejętności

naśladowania sylab: ma, ta, ba, ła, ka...

 

 

 

b)     kształcenie umiejętności

naśladowania prostych słów np. mama, Kuba, ciocia

 

 

 

podczas różnych zabaw muzycznych, ale również w chwilach kiedy występują echolalie n-l nawiązuje kontakt słowny, najpierw powtarza za Kubą wypowiedziane sylaby potem stopniowo narzuca swoje (inne od tych wypowiadanych przez chłopca) i czeka aż je wypowie, chwali jeśli się tak stanie

 

podczas codziennych zajęć jeśli występuje u Kuby chęć mówienia n-l wchodzi z nim w dialog, najpierw powtarza słowa wypowiedziane przez Kubę potem próbuje nakłonić go do wymówienia słów wypowiedzianych przez n-la, chwali za każde wykonane ćwiczenie

 

 

 

6. KSZTALCENIE UMIEJĘTNOŚCI ROZUMIENIA SLÓW, POLECEŃ WYPOWIADANYCH PRZEZ NAUCZYCIELA

 

 

 

 

 

a) kształcenie umiejętności wykonywania prostych poleceń popartych gestem

 

 

b) wdrażanie do kojarzenia nowych (prostych) poleceń z konkretną sytuacją

 

 

 

w sytuacjach codziennych, podczas zajęć, n-l prowadząc zajęcia zwraca się do chłopca możliwie najprostszymi, krótkimi poleceniami, czeka aż chłopiec przynajmniej spróbuje je wykonać, jeśli to nie następuje n-l naprowadza jego ruchy tak aby zmierzały do wykonania polecenia

 

w sytuacjach nowych lub takich, które nie zdarzają się codziennie, n-l wypowiada takie same polecenia odnośnie tej samej sytuacji, muszą być proste i konkretne

 

 

 

 

7. DOSKONALENIE ZNAJOMOŚCI SCHEMATU WŁASNEGO CIAŁA

 

 

a) wdrażanie umiejętności wskazania głowy, ręki, nogi

 

 

 

 

podczas zajęć met. W. Sherborne, podczas programu wprowadzającego M. Ch. Knill’ów, podczas zabaw różnych np. opukiwanie piłką kolan, stóp, dłoni, podczas masaży, wskazywanie głowy podczas zajęć z lustrem, zdejmowanie szarfy z nadgarstka, stopy, przy każdych tego typu zajęciach n-l powiada chłopcu o jego nodze, ręce, głowie adekwatnie do ćwiczenia

 

U

S

P

O

Ł

E

C

Z

N

I

E

N

I

E

 

8. ROZWIJANIE ZACHOWAŃ SPOŁECZNYCH

 

a)      kształcenie

umiejętności reagowania na

własne imię

 

b) kształcenie potrzeby nawiązywania kontaktu wzrokowego

 

 

c) kształcenie umiejętności reagowania na „zakaz” ze strony nauczyciela, rodzica

 

d) wygaszanie zachowań nietypowych: pisk, drapanie, chwytanie za włosy

 

podczas zajęć z uczniem n-l zwraca się do niego po imieniu, unika zdrobnień, jeśli mówi do ucznia kieruje się w jego stronę, szuka kontaktu wzrokowego, tak aby wiedział, że wypowiedź jest kierowana właśnie do niego

 

podczas codziennych zajęć z uczniem n-l rozpoczynając każde ćwiczenie najpierw stara się o to aby nawiązać kontakt wzrokowy, po zaistnieniu którego przechodzi do realizacji zadania, chodzi o to aby uczeń czul że jest traktowany indywidualnie

 

podczas zajęć n-l konsekwentnie egzekwuje swoje polecenia, zwraca uwagę na to aby prawidłowo wykonywało jego polecenia

 

 

w razie wystąpienia takich zachowań n-l stara się go wyciszyć, uspokoić, zaprowadza go w spokojne miejsce, włącza muzykę relaksacyjną, przerywa zadanie, które go tak zdenerwowało

 

 

M

O

T

O

R

Y

K

A

 

M

A

L

A

 

I

 

D

U

Ż

A

 

9. USPRAWNIANIE MANUALNE

 

a) redukowanie nadwrażliwości dotykowej dłoni

 

 

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin