Brown Sandra Teksas 1 - Lucky.pdf - Brown Sandra - LadyHenrietta

SANDRA BROWN

TEKSAS 1 - LUCKY

Zanosiło się na kłopoty, a Lucky Tyler i tak był w marnym nastroju.

Siedział przy barze, tuląc w dłoniach drugą whisky z wodą. Znowu usłyszał

wulgarny męski śmiech dochodzący z kąta knajpy. Z irytacją spojrzał przez

ramię.

• To było do przewidzenia, że Mały Alvin ją wyniucha - powiedział barman.

Lucky mruknął coś w odpowiedzi. Przygarbił się i zajął swoim drinkiem.

Doszedł do wniosku, że gdyby ta dziewczyna naprawdę nie chciała zalotów

Małego Alvina czy innego faceta, nie włóczyłaby się samotnie po lokalach.

Określenie tego miejsca lokalem to eufemizm, pomyślał. Wypełnione

głośnymi okrzykami, nie miało żadnej cechy wyróżniającej je spośród innych

pijackich nor.

Była to pierwsza spelunka otwarta w czasie boomu, jakieś pięćdziesiąt lat

temu. Zanim dorobiła się migającej gwiazdy nad wejściem, zanim wewnątrz

pojawiły się toalety, serwowano tu przemycany alkohol łobuzom, kombinatorom

i nocnym panienkom, które pocieszały spragnionych, kiedy wysychały źródła, a

brały pieniądze, gdy zalewało ich czarne złoto.

Przydrożny bar nigdy nie miał nazwy. Był znany po prostu jako knajpa. „Po

pracy skoczymy do knajpy i wypijemy po jednym". Porządny człowiek zajmował

tu miejsce obok takiego, którego nie dałoby się nazwać porządnym.

Ale żadna porządna kobieta z pewnością nie przekroczyłaby progów spelunki.

Jeśli przyszła tu, mogła mieć wyłącznie jeden powód. Wiadomo było bowiem, że

gdy tylko samotna kobieta pojawia się w drzwiach, rozpoczynają się łowy. Było

to normalne.

To dlatego Lucky nie niepokoił się zbytnio o dziewczynę zaczepianą przez

Małego Alvina i jego mało sympatycznego kompana, Jacka Eda Pattersona.

Jednak gdy rozległ się kolejny wybuch śmiechu, Lucky rozejrzał się.

Zastanowiło go parę rzeczy. Przed dziewczyną na odrapanym stole stała

butelka piwa i do połowy wypełniona szklanka. Szklanka? Musiała o nią

specjalnie poprosić, gdyż tutaj nie podawano szklanek. Nawet kobietom.

Dziwne, że ta poprosiła o nią.

Nie była wystrojona. Och, wyglądała elegancko, makijaż miała stonowany, a

ubranie szykowne. Nie była typową dziewczyną z miasta na łowach ani

domową kurą szukającą rozrywki po codziennym kieracie albo zemsty na

niewiernym mężu. Lucky nie mógł jej zaliczyć do żadnej kategorii kobiet i to

go intrygowało.

• Jak długo tu siedzi? - spytał barmana.

• Przyszła jakieś pół godziny przed tobą. Znasz ją? Lucky potrząsnął głową.

• Więc musi być przyjezdna. - Barman parsknął śmiechem. Wyraźnie uważał,

że Lucky ma lepsze dane o damskiej populacji w okolicy niż biuro meldunkowe.

I miał rację.

Gdy tylko przyszła i zamówiła piwo, przyciągnęła wzrok wszystkich jak lep

muchy. Oczywiście reszta zrezygnowała, gdy Mały Alvin okazał

zainteresowanie.

• Tak, on rzeczywiście jest wielbicielem płci pięknej -powiedział Lucky z

ironią.

Alvina nazywano małym tylko dlatego, że był ósmym potomkiem Cagneyów.

Wysoki na metr dziewięćdziesiąt pięć, ważył sto trzydzieści kilo, z czego

piętnaście przybyło mu, odkąd kilka lat temu rzucił futbol. Był obrońcą w

zespole Denver Broncos, lecz jego gra budziła kontrowersje. Po jednej z jego

akcji młody gracz Dolphins skończył karierę z zaburzeniami wzroku i mowy,

przez co został rencistą.

Przytrzymanie było niepotrzebnie tak brutalne, że Mały Alvin sam doznał

zwichnięcia barku. Zarząd klubu użył tej kontuzji jako pretekstu, by po sezonie

nie odnowić z nim kontraktu. Przypuszczano powszechnie, że kierownictwo było

zadowolone z możliwości pozbycia się tak niebezpiecznego zawodnika.

Mały Alvin wrócił do domu we wschodnim Teksasie, gdzie zajął porzuconą

przed laty pozycję czołowego zbira w Milton Point. Wciąż jednak uważał się za

bohatera futbolu.

Tego wieczoru jednak ani jego wątpliwy urok, ani sława nie działały na

dziewczynę, którą pożerał wzrokiem. Nawet w ciemnej, zadymionej sali Lucky

widział wyraźnie, że nagabywana z każdą chwilą jest coraz bardziej

zirytowana.

Dudniąca z grającej szafy ballada George'a Straighta nie pozwalała mu

słyszeć rozmowy, lecz kiedy Mały Alvin położył umięśnioną dłoń na ramieniu

dziewczyny, nie było wątpliwości, co ona myśli o jego zachowaniu. Strząsnęła

dłoń i sięgnęła po torebkę. Usiłowała wyśliznąć się z lokalu, ale sto trzydzieści

kilogramów Małego Alvina Cagneya, wspomaganego przez Jacka Eda

Pattersona, który niedawno opuścił więzienie stanowe Huntsville, gdzie

odsiadywał wyrok za napad z bronią w ręku, uniemożliwiło jej ucieczkę.

Lucky westchnął. Musiał coś z tym zrobić, lecz niech go szlag, jeśli miał na to

ochotę. Kończył się cholerny dla niego tydzień. Interes szedł marnie, a do

terminu spłaty pożyczki zostało już tylko parę tygodni. Susan robiła aluzje na

temat pierścionka z diamentem na lewą rękę. Tylko tego mu brakowało, żeby

wpakować się do ciupy razem z takimi mętami jak Mały Alvin i Jack Ed.

Ale co by było, gdyby ofiarą tych dwóch stała się młodsza siostra Lucky'ego,

Sage? Chciał wierzyć, że jakiś przyzwoity chłopak ruszyłby jej na pomoc.

Oczywiście, Sage była dostatecznie sprytna, by unikać tak kiepskich sytuacji. Ale

nie można odmówić kobiecie obrony czci tylko dlatego, że nie ma oleju w

głowie.

Ojciec wpoił jemu i Chase'owi, starszemu o półtora roku bratu, że gdy

kobieta mówi „nie", to znaczy nie. Kropka. Bez dyskusji. Być może nie jest to

ładne z jej strony, że zachęcała chłopaka, a teraz raptem zmienia zdanie, ale

jej odpowiedź jest wyraźna: nie!

W uszach wciąż jeszcze miał wspomnienie wykładu matki, którego musiał

wysłuchać, gdy w dziewiątej klasie powtórzył w domu sensacyjną plotkę, że

Drucilla Hawkins zrobiła „to" w sobotnią noc. Cała szkoła dyskutowała o tym,

co zaszło na tylnym siedzeniu niebieskiego dodge'a chłopaka Drucilli.

Laurie Tyler nie interesowały barwne szczegóły utraty przyzwoitości przez

pannę Hawkins. Surowo oświadczyła młodszemu synowi, że nie życzy sobie

słyszeć żadnych uwag na temat reputacji jakiejkolwiek dziewczyny. Nieważne, z

jakiego źródła plotki pochodzą. Lucky nauczył się więc traktować każdą kobietę

- i jej opinię - z respektem. Ostry wykład matki pamiętał po dziś dzień, mimo

upływu blisko dwudziestu lat; miał obecnie trzydzieści dwa lata.

Mruknął pod nosem przekleństwo i wychylił resztę whisky. Człowiek musi robić

pewne rzeczy, choćby nie chciał. Obrona kobiety przed Małym Alvinem i

Jackiem Edem była jedną z nich.

Wolno zdjął obcasy z chromowanego kółka pod barowym stołkiem. Okręcił

się na brązowym siedzeniu, wytartym do gładkości przez wiele tylnych części

różnych ciał.

• Ostrożnie, Lucky - ostrzegł barman. - Pili przez całe popołudnie. Wiesz, jaki

jest Mały Alvin, kiedy wypije. A Jack Ed zawsze nosi nóż.

• Nie szukam kłopotów.

• Może i nie, ale kiedy wejdziesz w drogę Małemu Alvinowi, będziesz je miał.

Najwidoczniej wszyscy obecni w knajpie wyczuli napięcie, gdyż w momencie,

kiedy Lucky zeskoczył ze stołka, grająca szafa umilkła po raz pierwszy od paru

godzin. Gry wideo wciąż błyskały, dzwoniły i brzęczały wśród kalejdoskopu ele-

ktronicznych barw, ale gracze oglądali się ciekawie, dostrajając się natychmiast

do zmiany atmosfery. To było jak cisza przed burzą.

Pijący przy barze, jak i pozostali bywalcy przerwali rozmowy, by oglądać

śmiały marsz Lucky'ego w stronę kąta, gdzie dziewczyna domagała się, by

rozbawiony Mały Alvin zszedł jej z drogi.

• Chcę wyjść!

Brown Sandra Teksas 1 - Lucky.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: