Budda i buddyzm[1].pdf

B U D D A

I B U D D Y Z M

T E K S T

Streszczenie:

wprowadzenie zawierające krótką biograﬁ ę Buddy, podstawowe wiadomości o jego

naukach oraz informacje o rozprzestrzenieniu buddyzmu na świecie.

Budda urodził się jako książę, którego nazywano Siddharta Gautama. Żył około 2500 lat temu

w małym królestwie na pograniczu Indii i Nepalu. Gdy uświadomił sobie, jak wielkie jest

cierpienie ludzi spowodowane starością, chorobami i śmiercią, porzucił luksusowe życie

na dworze i udał się na duchowe poszukiwania, których celem miało być właśnie znalezienie

metody, uwalniającej wszystkie istoty od cierpienia. Przez sześć lat kształcił się u duchowych

nauczycieli ówczesnej wysoko rozwiniętej kultury Indii, praktykując nawet skrajną ascezę.

Poznał wiele światopoglądów i medytacji, nie znalazł jednak niczego, co miałoby

moc całkowitego uwolnienia wszystkich istot od cierpienia. Gdy w końcu znalazł

się w położonym w północnych Indiach miejscu, które dziś nazywa się Bodhgaja, usiadł

pod rozłożystym drzewem i postanowił, że nie wstanie spod niego, dopóki nie znajdzie tak długo

już poszukiwanej odpowiedzi. Spędził tam sześć dni i nocy w głębokiej medytacji. W dzień pełni

księżyca, w majowy poranek rozpoznał, że nie istnieje oddzielenie pomiędzy przeżywającym

a przeżyciami, że nie ma ani niezależnego ja lub ego, ani zewnętrznego świata, który istniałby

niezależnie od przeżywającego. Rozpoznał wspólną wszystkim naturę umysłu, która przejawia

się jako nieustraszoność, nieuwarunkowana radość i bezgraniczne współczucie. Tak osiągnął

oświecenie. Był to dzień jego trzydziestych piątych urodzin.

Od tej chwili książę Siddharta Gautama zwany jest Buddą czyli Przebudzonym.

Przebudzonym ze snu niewiedzy i pomieszania, co przypomina nasze codzienne, poranne

przebudzenie ze zwykłego snu. Mimo że sen mógł się nam wydawać intensywny i rzeczywisty,

po przebudzeniu nie pozostaje z niego nic, z wyjątkiem wspomnień. Tak samo można

się przebudzić z naszego obecnego snu niewiedzy i pomieszania – dualistycznego przeżywania,

w którym nasze ja i świat wydają się czymś realnym i oddzielonym od siebie. Gdy świat okazuje

się snem, również cierpienie w nim staje się snem, a skoro nie jest realne, nie może

nas ostatecznie pochwycić i znika – jak senny koszmar po przebudzeniu.

Po osiągnięciu oświecenia, przez następnych 45 lat swego życia Budda nauczał, wciąż

podróżując z miejsca na miejsce i dając rady związane z konkretnymi sytuacjami życiowymi.

Dopiero po jego śmierci (w wieku 80 lat) jego nauki zostały spisane i uporządkowane; okazało

się, że jest ich aż osiemdziesiąt cztery tysiące. Noszą one nazwę dharma, co w sanskrycie oznacza

„jakimi rzeczy są”.

B U D D A

I B U D D Y Z M

T E K S T

W różnych okresach Budda eksponował różne aspekty swej nauki i uczył różnych medytacji

w zależności od zdolności i otwarcia uczniów. Uczniowie ci po osiągnięciu urzeczywistnienia

sami wyruszali w podróż, by uczyć innych i w ten sposób buddyzm rozprzestrzenił się w całej

Azji. W czasie pierwszych 500 lat rozpowszechniane były przede wszystkim wyjaśnienia

dotyczące prawa przyczyny i skutku oraz medytacje uspokajające umysł. Są one znane do dziś

jako Therawada przede wszystkim w południowych krajach buddyjskich. Na początku naszej

ery w północnych krajach buddyjskich rozpowszechniły się nauki mówiące o tym, że wszystkie

zjawiska, które przeżywamy, oraz ego, są jak sen. Kładzie się w nich nacisk na rozwijanie miłości

oraz współczucia i znane są jako Wielka Droga.

Chociaż najwyższe nauki Buddy, czyli Diamentowa Droga, były praktykowane w Indiach przez

wiele stuleci, upowszechniły się dopiero około tysiąc lat temu, zwłaszcza w rejonie Himalajów.

Esencją tych nauk jest bezpośrednie przeżywanie świeżości i radości oświecenia w każdej chwili

codziennego życia. Ponieważ podejście to najbardziej pasuje do naszego nowoczesnego myślenia,

w ciągu ostatnich 30 lat buddyzm Diamentowej Drogi rozprzestrzenił się szeroko na Zachodzie.

Tematy pokrewne:

Życie Buddy

Dwanaście czynów Buddy

B U D D A

I B U D D Y Z M

T E M A T 1