Władcy Polski

Skocz do: nawigacji, szukaj

Władcy Polski – lista obejmuje książąt i królów Polski. Pierwszą dynastią panującą w Polsce byli Piastowie. Rządzili od powstania państwa polskiego (około 900 roku) do 1370, z krótką przerwą na panowanie Przemyślidów (1291-1305). W latach 1138-1320 miało miejsce tzw. rozbicie dzielnicowe, kiedy władza nad ziemiami polskimi należała równocześcnie do wielu niezależnych książąt piastowskich. Od 1370 do 1399 roku panowali dwaj monarchowie z węgierskiej linii Andegawenów, zaś od 1386 do 1572 roku przedstawiciele dynastii Jagiellonów, jednej z linii litewskich Giedyminowiczów.

Od 1573 roku do upadku państwa polskiego w 1795 (III rozbiór Polski) roku władcy byli wybierani w drodze wolnej elekcji. Po kongresie wiedeńskim tytuł królów Polski nosili cesarze rosyjscy z dynastii Romanowów (25 stycznia 1831 r. sejm zdetronizował Mikołaja I, choć ten nie uznał tej decyzji, bo konstytucja nie przewidywała możliwości detronizowania króla).

Legendarni władcy Polski [edytuj]

W najważniejszych polskich kronikach średniowiecznych wspominano władców, którzy poprzedzali pierwszego historycznie potwierdzonego księcia Polski – Mieszka I. Byli to między innymi: Lech, Krak, Popiel, Piast.

 Osobny artykuł: Legendarni władcy Polski.

Piastowie – książęta Polan [edytuj]

Trzej bezpośredni poprzednicy Mieszka I są znani jedynie z relacji Anonima zwanego Gallem. Ich historyczność jest dyskusyjna, jednak obecnie literatura skłania się do uznania listy władców przekazanej przez Galla za zgodną z rzeczywistością[1]. Nie zalicza się ich do władców Polski. Sam termin "Polska" nie jest poświadczony w tych wczesnych czasach, a ziemie, którymi władali stanowiły prawdopodobnie tylko część późniejszej Polski.

Piastowie – książęta i królowie Polski (do 1138) [edytuj]

Pierwszym władcą Polski potwierdzonym przez współczesne źródła był Mieszko I. Z władców Polski z dynastii Piastów panujących między około 960 a 1138 rokiem trzech dostąpiło koronacji: w 1025 roku Bolesław I Chrobry, w tym samym roku Mieszko II Lambert i w 1076 roku Bolesław II Szczodry.

Według relacji Kosmasa z Pragi w 1085 roku cesarz Henryk IV nadał Wratysławowi II, ówczesnemu władcy Czech, tytuł króla Polski; informacja ta jest jednak odrzucana przez większość badaczy[2].