Któż jak Bóg nr 01_2008.pdf

Dwumiesięcznik o Aniołach i życiu duchowym

nr 1 (91) styczeń - luty 2008

cena 4 zł (w tym 7% VAT)

W numerze m.in.:

• Tajemnice wypełnione łzami

• Aniołowie w życiu świętych

• Charyzmaty w posłudze uwalniania

• Mój przyjaciel św. Michał...

• Westchnienia do Aniołów Stróżów

POD SKRZYDŁEM ANIOŁA

Drodzy

Czytelnicy

Anioł smutku

pochyla się nade mną

i płacze po cichutku

stroskane ma oblicze

strapiony anioł smutku

Żyjemy w obecności Boga

i aniołów. Święci przypominali,

iż aniołowie nie opuszczają nas

nawet wtedy, gdy my opuszcza-

my Boga. Ich pragnienie przycho-

dzenia nam z pomocą jest w nich

znacznie większe, niż my sami

w rzeczywistości sobie tego życzy-

my. Można się więc zadziwiać od-

pornością aniołów na nasze błędy,

grzechy, odejścia. Choć – jak pisał

Leon Blay – gdy człowiek popełnia

zło, to anioł w milczeniu usuwa

się w najdalszy zakątek jego du-

szy, do którego sam grzesznik nie

ośmiela się dotrzeć, i płacze, jak

tylko aniołowie mogą płakać.

Przeżywając rok Św. Michała

Archanioła, doświadczamy szcze-

gólnego wsparcia Księcia Nie-

bieskiego. Do jego sanktuarium

w Miejscu Piastowym licznie przy-

bywają pielgrzymi. Latem odbędą

się tam anielskie rekolekcje, a je-

sienią – interdyscyplinarne sympo-

zjum.

W pierwszym w tym roku nu-

merze naszego pisma znajdziecie

m.in. tekst o naturze aniołów au-

torstwa o. Z. Kijasa. Egzorcysta

ks. M. Piątkowski pisze o chary-

zmatach w posłudze uwalniania,

a ks. E. Staniek komentując teks-

ty biblijne ukazuje tajemnice wy-

pełnione łzami. Interesujący cykl

o masonerii rozpoczyna J. Szymań-

ski. Laureaci konkursu fotogra-

ficznego na str. 27 odnajdą swoje

prace.

Niech Boże Błogosławieństwo

i anielska opieka wypełniają

wszystkie Wasze dni w nowym,

2008 roku.

zapatrzy się daleko

zaduma nad cierpieniem

westchnie:

jedynie w Bogu człowieku

twe zbawienie

Anioł tęsknoty

jakaś

grafika

anioł tęsknoty

ma skrzydła jak motyl

i chociaż pragnie

nie może

wznieść się

polecieć jak ptak

do ciebie

za góry za morze

oswaja więc przestrzeń najbliższą

kwiaty całuje na łące

przegląda się w kropli rosy

zwierza się małej biedronce

w niebo się patrzy

w chmur białość

na wiatr pomyślny czeka

marzy i pyta nieśmiało:

kiedy spotkam tego człowieka

siostra M. Alma Pachuta

nazaretanka

Któ¿ jak Bóg - dwumiesiêcznik

Nak³ad: 6000 egz.

Za zgod¹ Kurii Biskupiej Warszawsko-Praskiej

z dnia 27.11.2007 r., nr 2174(K)2007

Wydaje: Wydawnictwo Michalineum,

Marki k/Warszawy.

Kolportuje : Dzia³ kolporta¿u

Wydawnictwo Michalineum,

ul. Pi³sudskiego 248/252, 05-261 Marki,

tel. 0-22 781 14 20

Prenumerata w 2008 r.: cena 1 egz. – 4,00 z³,

roczna – 24,00 z³, wp³acaæ na konto:

PKO BP SA IV O/Centrum W-wa, II O/Wo³omin,

nr konta 39 1020 1042 0000 8202 0014 7611

Czytelników prosimy o listy i wspó³pracê redakcyjn¹.

Adres redakcji : Któ¿ jak Bóg,

ul. Pi³sudskiego 248/252, 05-261 Marki,

tel. 022 781 14 20, sekretariat czynny 7.00 -15.00

e-mail: ktozjakbog@religia.net

www.ktozjakbog.religia.net

Dwumiesiêcznik mo¿na nabyæ w:

Warszawa: Dom zakonny sióstr Matki Bo¿ej Mi³osierdzia,

ul. ¯ytnia 3/9

Toruń: Księgarnia Diecezjalna, ul. Rynek Staromiejski 18

Kraków : Wy¿sze Seminarium Duch. xx Michalitów,

ul. Kazimierza Wielkiego 95a,

Poznañ: Ksiêgarnia œw. Wojciecha, Plac Wolnoœci 1

Marki : Ksiêgarnia Wydawnictwa Michalineum,

ul. Pi³sudskiego 248/252

oraz w ksiêgarniach katolickich, kioskach parafialnych

i sieci salonów EMPiK.

Redaguje kolegium :

Redaktor naczelny - ks. Piotr Prusakiewicz CSMA

Zastêpca red. naczelnego - Herbert Oleschko

Sekretarz redakcji - Bogus³awa Wytrykus

Opracowanie graficzne i sk³ad - Jacek Kawa

Mo¿na drukowaæ - cenzor - ks. Jan Seremak CSMA

Redakcja

W BLASKU PRAWDY OBJAWIONEJ

Tajemnice

wypełnione łzami

Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie

i rzekł: „Wstań, weź dziecię i jego Matkę i uchodź do Egiptu: pozostań

tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić”.

On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam

pozostał aż do śmierci Heroda (...). Herod, widząc, że go mędrcy zawied-

li, wpadł w straszny gniew. Posłał oprawców do Betlejem i całej okolicy

i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie

do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców (Mt 2, 13-16).

Gdy czytamy ten fragment Ewan-

gelii, zawsze pojawia się trudne pyta-

nie: Skoro Pan Bóg wysłał anioła, by

uprzedził Józefa o nadchodzącym

niebezpieczeństwie, i w ten sposób

ocalił Dziecię i Jego Matkę, to dla-

czego ten sam anioł nie mógł uprze-

dzić i pozostałych ojców o niebezpie-

czeństwie grożącym ich dzieciom?

A jednak tego nie uczynił. W Betlejem

zginęli chłopcy – rówieśnicy Chrystu-

sa. Owa prawda, że Bóg jednego ratu-

je, a drugiego nie, każe nam skłonić

głowę przed wielką tajemnicą. Śmierć

tych małych dzieci była bolesnym do-

świadczeniem dla wielu rodzin. Wy-

wołała łzy matek, ból ojców, cierpienie

rodzeństwa, a jednak Bóg – mimo że

o tym wiedział – dopuścił do owych

doświadczeń. Wiemy jednak, że by-

ła to godzina nie tylko tragiczna, nie

tylko bolesna, krwawa, pełna łez, ale

była to także godzina, w której zrodzi-

li się święci. Z perspektywy Boga wy-

glądało to inaczej. Nie wiadomo, jakie

byłyby losy tych chłopców, gdyby mo-

gli oni wędrować po drogach dojrzałe-

go życia. Wiemy natomiast – mamy co

do tego pewność – że wszyscy zostali

świętymi. Tak to wygląda w oczach

Boga. Sami obserwujemy w rodzinach

trudne sytuacje, o których Bóg wie.

Trzeba, abyśmy podeszli do tych bo-

lesnych tajemnic z wiarą, a także z uf-

nością, że przez łzy i cierpienie dzieci

i ich rodzin prowadzi swoje wielkie

dzieło. Na doświadczenia dotykają-

ce rodzin i ludzi – a zwłaszcza nie-

winnych dzieci – należy patrzeć jako

na wielką tajemnicę. Bóg widzi. Bóg

słyszy. Wszystko jest w rękach spra-

wiedliwego, miłosiernego i kochają-

cego Boga. Dlatego trzeba, abyśmy

umieli zawierzyć Bogu w chwilach,

w których jesteśmy zupełnie bezradni,

i abyśmy byli przekonani, że On po-

trafi wyprowadzić z tych wszystkich

doświadczeń – dobro.

Drugą tajemnicą jest okrucieństwo,

brak szacunku dla życia. Herod miał

złą wolę. Istnieje szatan i jego anio-

łowie, którzy działają przez złą wolę

człowieka, który odwrócił się od Boga

i nastawił na niszczenie wielkich war-

tości. Ilekroć pojawi się na ziemi coś

prawdziwie wartościowego, tylekroć

zło chce tę wartość zniszczyć. Chce ją

wyrwać z ludzkiego serca. Z brakiem

szacunku dla życia spotykamy się na

co dzień. Obliczono, że w ciągu jed-

nego tygodnia w programach telewi-

zyjnych, na kilku zaledwie kanałach,

ginie przed oczami widzów kilkuset

ludzi; w tym samym czasie na ekra-

nie telewizyjnym sygnalizuje się trzy

lub cztery radosne wieści o poczęciu

lub o narodzeniu się dziecka. Ta dys-

proporcja mówi sama za siebie. Okru-

cieństw ukazywanych w programach

telewizyjnych i radiowych oraz opi-

sywanych w prasie jest bardzo wiele.

Zmierza to do niszczenia wrażliwości.

Aby życie poczęte było szanowane,

potrzebny jest szacunek dla każdego

ludzkiego życia. Należy mieć wrażli-

we sumienia. W chwili, gdy w tele-

wizorze pojawia się agresja, trzeba

go wyłączyć. Oglądane obrazy zosta-

wiają ślad w naszym sercu i w naszej

pamięci. Powinniśmy wiedzieć, że są

one świadomie serwowane w tym ce-

lu, by malała wrażliwość na wartość

ludzkiego życia.

Nie dziwmy się, że w chwili, gdy

na ziemi pojawia się maleńki czło-

wiek, zło jest blisko niego. Ono wie,

że wartość jednego stworzonego

przez Boga człowieka jest większa

aniżeli wartość bogactw całej ziemi.

Podobnie jest wtedy, gdy ktoś opo-

wiada się po stronie prawdy, gdy

broni sprawiedliwości, jeśli wędruje

przez życie broniąc miłości małżeń-

skiej, miłości do dziecka, to musi

wiedzieć, że zło nieustannie czyha,

aby te wartości zniszczyć. To nie jest

przypadek, że w krótkiej modlitwie,

której nauczył nas Chrystus, jest we-

zwanie: „Ojcze, zbaw nas od złego”.

Ks. Edward Staniek

Opracowanie: Redakcja – na podsta-

wie publikacji ks. E. Stańka w:

Ewangelia w rękach wychowawcy,

Wydawnictwo eSPe, Kraków 2003.

nr 1 (91) styczeń - luty 2008 3

ANIOŁOWIE W BIBLII

Anio³owie

trudnych losów ¿ycia

Społeczeństwo rosyjskie jest

strasznie biedne. I jest to bieda

chroniczna – zauważa Ryszard Ka-

puściński. W tym kraju są jakby dwa

rodzaje biedy: jeden wynika z tego,

że to jest generalnie biedny kraj.

Potencjalnie jest bogaty, ale fak-

tycznie ogarnięty jest wręcz struk-

turalną biedą. Świetny amerykański

historyk i sowietolog Richard Pipes

w swojej książce „Rewolucja rosyj-

ska” zwraca uwagę, że zjawisko gło-

du występuje stale w historii Rosji.

Gdy spojrzy się na XVII czy XVIII

wiek, to co kilkanaście lat przycho-

dziły klęski masowego głodu. Rosja

ma niedobre gleby. W dodatku ma

straszny klimat. I bardzo krótkie

lato. Zimny klimat i marne gleby

sprawiają, że wydajność rolnictwa

zawsze była niska. Stąd pęd, eks-

pansja Rosjan na południe. Do cie-

pła. Dlatego tak ważna była i jest

dla nich Ukraina. Głód jest więc zja-

wiskiem chronicznym w tym kraju.

Głód był ciągle, tylko mniejszy lub

większy. A niekiedy śmiertelny (zob.

R. Kapuściński, Nie ogarniam świa-

ta , Warszawa 2007, s. 16-17).

Głodującą i mroźną Rosję opisu-

ją niemal wszyscy rosyjscy pisarze.

Czyni to również obecnie coraz bar-

dziej poznawany i doceniany rosyjski

pisarz Aleksander Grin (1880-1932),

syn Polaka, Stefana Gryniewskie-

go, zesłanego do Wiatki za udział

w powstaniu 1863 roku, który oże-

nił się tam z Rosjanką. Dzieciństwo

przyszłego pisarza upływa w biedzie,

pośród awantur rodzinnych i rozlicz-

nych konfliktów z nauczycielami i ko-

legami. Bity i prześladowany w domu

i szkole, wiecznie głodny, jedyną ra-

dość znajduje w samotnych włóczę-

gach po okolicznych lasach i – w po-

lowaniu. Czuje się w Wiatce samotny

i opuszczony, stąd jako piętnastolet-

ni chłopiec opuszcza dom i udaje się

do Odessy. Po długiej poniewierce,

doświadczywszy głodu i wielu upo-

korzeń, udaje mu się w charakterze

ucznia odbyć kilka rejsów po Morzu

Czarnym. Nie posiadając pieniędzy

na opłacenie wyżywienia na statku,

musi zrezygnować z kariery adepta

marynarskiego zawodu. Z całego ży-

cia w Odessie Grin dobrze wspominał

jedynie swoją pracę w składach por-

towych, które miały dla niego smak

nie tylko miejsca, gdzie było mu

ciepło i bezpiecznie, ale również za-

pach i barwę dalekich egzotycznych

podróży, jakby zamkniętych w wor-

kach i skrzyniach z pieprzem, cy-

namonem i wanilią. „Lubiłem ostry

zapach składów, poczucie, że otacza

mnie mnogość towarów, a zwłaszcza

cytryn i pomarańczy. Wszystko pach-

niało – wanilia, daktyle, herbata.

Niesłychanie dobrze oddychało się tu

powietrzem stanowiącym połączenie

mroźnego zapachu wody morskiej,

węgla i ropy, zwłaszcza jeśli dogrze-

wało słońce”. Mimo wszystko czuje

się tutaj obco i powraca do Wiatki,

gdzie był kolejno łaziebnym, kan-

celistą, pisał chłopom podania po

zajazdach. Jednakże niedługo tam

wytrzymał i znowu wyruszył w po-

dróż – tułaczkę, tym razem do Baku.

W tym portowym mieście Grin po-

znaje otchłań ludzkiej nędzy i poni-

żenia. Żyje z żebraniny, wynajmuje

się do czyszczenia statków, gasi po-

żary ropy naftowej. Nocuje na przy-

stani w pustych kotłach, a czasem

zwyczajnie pod płotem. Zetknąwszy

się z ostateczną nędzą i upadkiem,

stał się ponury i milczący, zamknięty

w sobie – i to zostało mu już na całe

życie. Podobnie jak bohaterowie jego

przyszłych opowiadań gorączkowo

usiłuje odnaleźć swoje miejsce w ży-

ciu, którego szarzyzna i trywialność

tak boleśnie mijają się z idealnym

światem jego marzeń. Trudno opo-

wiedzieć dokładnie koleje życia Gri-

na – było ono bardzo ciężkie, bardzo

niespokojne i bardzo powikłane. Po

powrocie z Baku udał się na poszuki-

wanie złota na Ural. Pracuje w kopal-

ni, jest drwalem i flisakiem. W 1902

roku ostatecznie zdesperowany, bez

środków do życia, wstępuje jako

ochotnik do carskiej armii. Zaczął

jednak buntować żołnierzy i maryna-

rzy, za co zostaje aresztowany i dwa

lata spędza w więzieniu. Tam za-

czął pisać. W 1908 roku ukazuje się

pierwszy zbiór jego opowiadań pt.

Czapka-niewidka . W 1912 roku udał

się do Petersburga i tu stał się już

zawodowym literatem. Podobnie jak

rodzina Balzaka, która uważała, że

ten nieudany chłopak nigdy do nicze-

go nie dojdzie, ojciec Grina nie chciał

uwierzyć synowi, że jest autorem

książki. Pogodził się już z myślą, że

jego pierworodny stał się wykolejeń-

cem, i Grin długo musiał go zapew-

niać, że rzeczywiście został pisarzem

i pokazywać umowy z wydawcami.

Rewolucja 1917 roku nie spełni-

ła nadziei Grina na stworzenie raju

na ziemi. Wszystko, co obiecywała,

było dla niego zbyt odległe i Grin

z rozczarowaniem wrócił do swoje-

go fantastycznego świata. Rewolucja

stała się dla niego jedynie dalszym

etapem „drogi przez mękę”. Mieszkał

w jakichś opuszczonych domach, na

lampce naftowej gotował swoje ską-

pe posiłki i ogrzewał zgrabiałe z zim-

na dłonie.

W 1924 roku porzuca cygań-

skie życie w Petersburgu, wstępu-

je w związek małżeński i przenosi

się na Krym, gdzie spędzi już swoje

ostatnie lata życia. Mieszka tu zdala

od ludzi, zimą zajęty pracą pisarską,

a latem przesiadując nad morzem

z wędką i bawiąc się z dziećmi. Sta-

le cierpiał biedę. Gdy głód bardzo

już doskwierał, Grin z chłopięcą na-

iwnością – jak w dziecinnych latach

– próbował zdobywać żywność polo-

waniem. Sporządził sobie łuk, aby

móc czasem ustrzelić jakiegoś ptaka.

Był już wtedy ciężko chory. Wycień-

czony organizm trawił rak żołądka

i płuc. Kilka miesięcy przed śmiercią

za pożyczone pieniądze udał się do

Moskwy, by prosić Wydawnictwo Li-

ANIOŁOWIE W BIBLII

teratury Pięknej o przyjęcie do druku

Powieści autobiograficznej i o skrom-

ne wynagrodzenie, choćby dwustu

rubli. Zlekceważono tę prośbę. Toteż

Grin nie miał nawet pieniędzy na

drogę powrotną. Wydaje się wprost

niewiarygodne, że utalentowane-

mu umierającemu pisarzowi odmó-

wiono tak mizernej zapomogi. Gdy

Grin powrócił na Krym, z jakąś po-

korną rozpaczą powiedział do żony:

„Niewesoło wyglądają nasze spra-

wy, kochanie” – i położył się chory

do łóżka, aby już z niego nie wstać.

Umierał zapomniany i ze świadomoś-

cią, że jest zapomniany. Umarł 8 lip-

ca 1932 roku, pozostawiając po sobie

kilkaset opowiadań i kilka dłuższych

opowieści. Dopiero trzydzieści lat po

jego śmierci zostaje „odkryta” jego

genialność i w 1965 roku doczekał

się publikacji wszystkich swoich

dzieł, które błyskawicznie pozyskały

sobie miliony czytelników i stały się

przedmiotem poważnego zaintereso-

wania krytyki literackiej (zob. S. Pol-

lak, „Geograf krajów urojonych” , w:

A. Grin, Piekło odzyskane , Warszawa

1959, s. 5-19).

Czyż matka nie tuli do swego

serca bardziej to dziecko, które jest

chore, słabe i potrzebuje jej macie-

rzyńskiej troski? Toteż możemy być

pewni, że Bóg, który wyposażył

serce matki w dobroć i wrażliwość,

umie pochylać się ze szczególną mi-

łością i troską zwłaszcza nad tym

człowiekiem, którego los boleśnie

doświadcza. Czyni to między inny-

mi poprzez swoich Aniołów, których

główną służbą jest służba pomo-

cy, ratunku i ochrony. Biorąc pod

uwagę naszą bezsilność, bylibyśmy

często wystawieni na groźne niebez-

pieczeństwa, gdyby nie pomoc Anio-

łów. Pismo Święte mówi nam o tym,

jak Lot był natarczywie atakowany

przez zdeprawowanych Sodomczy-

ków. Sam nie był w stanie ich poko-

nać, gdyż mieli liczebną przewagę.

Wtedy przyszli mu z pomocą Anio-

łowie. „Tych zaś mężczyzn u drzwi

domu, młodych i starych, porazili

ślepotą. Toteż na próżno usiłowa-

li oni odnaleźć wejście” (Rdz 19,

11). Aniołowie ochronili jego życie.

Zawsze wkraczają do akcji, gdy lu-

dzie, miasta i kraje doświadczają

kryzysu. Taki czas przeżywała Je-

rozolima, gdy Sennacheryb ze swą

potężną armią rozłożył się niedale-

ko miasta. Król Ezechiasz i prorok

Izajasz wołali do Pana o pomoc:

„Wtedy Pan wysłał Anioła, który

wytępił wszystkich dzielnych wo-

jowników oraz książąt i dowódców

wraz z naczelnikami w obozie króla

asyryjskiego. Musiał więc wrócić do

swego kraju ze wstydem na twarzy”

(2 Krn 32, 21). Również wtedy, gdy

św. Piotr Apostoł był zakuty w łańcu-

chy w celi więziennej, przyszedł do

niego Anioł, obudził go i łańcuchy

opadły z jego rąk (por. Dz 12, 5-19).

Czy balibyśmy się czegoś, gdybyśmy

widzieli, że Aniołowie, wyposażeni

przez Boga w nadzwyczajną moc, są

przeznaczeni do usługiwania nam?

Pismo Święte poucza, że Bóg „swo-

im Aniołom dał rozkaz o tobie, aby

cię strzegli na wszystkich twych dro-

gach”. To jeszcze nie wszystko. Czy-

tając dalej ten psalm, dowiadujemy

się, że Aniołowie towarzyszą nam

w każdym życiowym kłopocie i po-

trzebie: „Na rękach będą cię nosili,

abyś nie uraził swej stopy o kamień.

Będziesz stąpał po wężach i żmijach,

a lwa i smoka będziesz mógł podep-

tać” (Ps 91, 11-13). Doświadczył te-

go prorok Daniel, gdy został wrzu-

cony do lwiej jamy: „Mój Bóg posłał

swego Anioła i on zamknął paszczę

lwom; nie wyrządziły mi one krzyw-

dy” (Dn 6, 23).

Jakże to pocieszające, że Aniołowie

są bardzo mocno złączeni z naszym

ziemskim życiem. Jakie to cudowne,

że każdy z nas ma własnego Anioła,

który nam towarzyszy! Ileż radości

i niespodzianek czeka nas w niebie,

gdy ujrzymy Aniołów w ich niebiań-

skiej chwale, pełnych nadprzyrodzo-

nej mocy i piękna i gdy będziemy

im dziękować za prowadzenie, za

ostrzeganie i za walkę o nas (zob. B.

Schlink, Królestwa – Aniołów i demo-

nów , Wrocław 1994, s. 70-71).

Modlitewnik

podręczny

Westchnienia

do Anioła Stróża

Św. Aniele Stróżu, pomóż mi przeży-

wać ten dzień na chwałę Bożą.

* * *

Mój Aniele Stróżu, uwielbiam Boga,

który Cię do mnie posłał.

* * *

Aniele, mój wierny Przyjacielu, pociesz

mnie w moim smutku i utrapieniu.

* * *

Św. Aniele dziękuję za twą pomoc i do-

bre natchnienie.

* * *

Aniele Stróżu, wesprzyj mnie w pozy-

tywnym załatwieniu tej sprawy.

Do św. Michała

Archanioła

Św. Michale Archaniele, wodzu anio-

łów i archaniołów, przez Twoją cu-

downą służbę dla zbawienia rodziny

ludzkiej przyjmij od nas śpiew chwa-

ły i dziękczynienia. Pełny mocy Bożej

ukryj nas pod Twoimi skrzydłami, aby-

śmy byli bronieni od wrogów widzial-

nych i niewidzialnych i mogli zawsze

śpiewać na cześć Boga przez Ciebie

chwalonego. Amen.

Aniele Boży, Stróżu mój, dziękuję

Ci za Twoją czułą troskę, jaką ota-

czałeś mnie w dzieciństwie i w całym

moim życiu, zapobiegając grożącym

mi niebezpieczeństwom. Chroń mnie

nadal przed każdym złem, abym mógł

pokonać wszystkie przeszkody, które

nieprzyjaciel dusz postawi na drodze

do mojego zbawienia. Amen.

Prośba

o archaniołów

Wyślij, o Panie, świętych archaniołów

Michała, Gabriela i Rafała, aby ochra-

niali mnie przed mocami ciemności.

Niech chronią mnie i oświecają, kie-

dy czuwam i śpię, niech dodają mi sił,

spokoju i pewności wobec każdego

działania złego. Amen.

Ks. Henryk Skoczylas CSMA

nr 1 (91) styczeń - luty 2008 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: