Wampiry legenda.pdf

Wampiry legenda

Wampir zwany też upiorem to fikcyjna istota o trudnej do

wyjaśnienia genezie, „żywy trup” (nie ma jednak kości, lecz

chrząstki) żywiący się wg legend ludzkim ciałem i krwią.

Może wchodzi w stosunki z żywymi, cho nie odczuwa

przyjemności seksualnej. W miarę upływu czasu wampir w

coraz większym stopniu upodabnia się do człowieka (zrastają

mu się chrząstki).

Korzenie ludowe

Według słowiańskich wierzeń, wampir powstawał z

niepogrzebanych (niespalonych) zwłok, stąd jego silne

związki z własną rodziną – jej dręczenie, jeśli nie dopełniła

obowiązku wobec zmarłego, oraz stosunki mężczyzn-

wampirów (zmarłych daleko od domu, zaginionych i

powracających) z własnymi żonami. Jego dzieci mają dar

rozpoznawania wampirów i ich niszczenia. Wiara w wampiry

musiała nasili się po przyjęciu chrześcijaństwa i zarzuceniu

ciałopalenia. Znaczne jej upowszechnienie oraz znajomoś

sposobów ich zwalczania sugeruje, że słowiański wampir

musiał mie swój odpowiednik w innych kulturach.

Niewykluczone, iż jedną z dróg rozprzestrzenienia się

„wampiryzmu” były opowieści słowiańskich mamek,

opiekujących się, we wczesnym średniowieczu,

zachodnioeuropejską dziatwą (eksport ludzkiego towaru na

Zachód był wówczas na Słowiańszczyźnie najbardziej

dochodowym interesem, stąd zaskakujący w średniowiecznej

Anglii zachodniosłowiański Černebog/Zernebok).

Zmarły mógł się przeistoczy w wampira (wąpierza, upiora) z

różnych przyczyn. Stawali się wampirami ludzie, których za

życia ktoś przeklął; zmarli śmiercią gwałtowną; ci których

zwłoki sprofanowano (przy czym ciekawym jest, że aby zabi

wąpierza należy właśnie dokona profanacji jego zwłok);

zmarli, nad którymi przeskoczyło zwierzę, samobójcy i

wiedźmy. W niektórych regionach wierzono także, iż

potencjalnymi wąpierzami są ludzie rudzi, leworęczni,

posiadający jedną zrośniętą brew lub wyposażeni w

podwójny komplet zębów. Brak stężenia pośmiertnego i

rumiana twarz były znakiem iż zmarły może przeistoczy się

w wąpierza. Objawami działania upiora miały by: coraz

większe osłabienie, bladoś i pot na czole po obudzeniu oraz

koszmarne sny i stałe uczucie wielkiego zmęczenia.

Wampiry nie lubią czosnku i cebuli, stąd dobrze jest mie w

domu nieco tych warzyw. Wskazane jest ich spożywanie.

Wąpierza można też skutecznie odstraszy wbijając nóż w

jego cień. Demony te mogą przybiera też posta nietoperzy

i innych zwierząt. Wąpierze w swym demonim wcieleniu są

wrażliwe na srebro, które je odstrasza, ale nie unicestwia.

Wąpierza można zabi przebijając jego serce drewnianym

kołkiem, najlepiej osinowym, albowiem osika w wierzeniach

Słowian miała moc odpędzania złych duchów. Podobne moce

przypisywano gdzieniegdzie szakłakowi. Inną skuteczną

metodą było obcięcie wąpierzowi głowy i ułożenie jej między

jego nogami. Dla pewności można było wepchną

nieboszczykowi w usta główkę czosnku, kawałek żelaza lub

cegłę[1], albo też włoży do trumny pędy dzikiej róży, głogu

czy tarniny. Aby zapobiec przemianie nieboszczyka w

wąpierza wkładano do trumny kawał żelaza, układano również

zwłoki twarzą do dołu.

Słowiański wąpierz trafił do kultury angielskiej pod nazwą

"vampyre", spopularyzowaną przez powieś Brama Stokera

Dracula z 1897 roku, ukazującą diaboliczną działalnoś

hrabiego Draculi, rodem z Transylwanii a także wcześniejsze

powieści Giaur George’a Byrona z 1813 i The Vampyre Johna

Williama Polidoriego z 1819). Wraz z kulturą masową

powrócił do nas jako "wampir".

Cechy wampira posiadają zapożyczona z południa strzyga i

strzygoń (łac. striga – czarownica, wiedźma, strix – strigis,

sowa), cho bardziej zbliżają się one do duchów zmarłych

gwałtowną śmiercią, występujących pod postacią dzikich

ptaków (bułg. navi, serb. navije, słoweń. nâvije, ukr. naŭki,

pol. latawce, porońce).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: