02_BŁĘKITNY DYWAN.pdf

ZBIÓR BAŚNI NARODÓW ZSRR

O MISTRZACH-RZEMIEŚLNIKACH

Wybór i opracowanie N. Kołpakowa

ZŁOTE RĘCE

Reprint wydania z 1956 roku

NASZA KSIĘGARNIA

Opracowanie edytorskie: Jawa 48 ©

Złote ręce – Baśń III BŁĘKITNY DYWAN

B A ŚŃ G R U Z I Ń S K A

BŁ Ę KITNY DYWAN

Był sobie król. I miał syna jedynaka.

Ro ś nie królewicz, wyrósł ju ż na pi ę knego młodzie ń ca. Król

patrzy na niego z lubo ś ci ą i my ś li:

„Starzej ę si ę . Trzeba odda ć królestwo synowi. Dobrze by było,

ż eby i on ju ż miał male ń kiego nast ę pc ę tronu. Wtedy umr ę

spokojnie”.

Pewnego dnia wzywa do siebie królewicza i mówi:

— Czy nie czas, synku, ż eby ś wyszukał sobie narzeczon ą ? Ju ż

powiniene ś zało ż y ć rodzin ę . — I zaprowadził królewicza do du ż ej

sali. Wszystkie jej ś ciany były obwieszone portretami, a na

wszystkich portretach były wymalowane dziewice: jedna od drugiej

pi ę kniejsza, jedna od drugiej milsza.

— Słuchaj, synku — mówi król — wybieraj sobie za ż on ę jedn ą

z nich. Która ci si ę spodoba, do tej po ś lemy swaty.

Królewicz obszedł cał ą sal ę , obejrzał wszystkie portrety i mówi

do ojca:

— Nie, ojcze, nie mog ę ż adnej wybra ć . Wszystkie s ą pi ę kne,

temu nie przecz ę . Ale dla ż adnej z nich nie bije mi ż ywiej serce.

Pozwól mi zwiedzi ć całe nasze królestwo. Mo ż e wtedy spotkam t ę ,

która mi jest przeznaczona.

Opracowanie edytorskie: Jawa 48 ©

Złote ręce – Baśń III BŁĘKITNY DYWAN

Król zgodził si ę i królewicz wyruszył w drog ę .

W ę druje przez ziemi ę ojczyst ą , idzie przez góry, przez winnice,

wst ę puje do staro ż ytnych miast, zagl ą da do wsi. Du ż o jest dziewic w

jego kraju rodzinnym, dziewic pi ę knych i m ą drych, i dobrych, jednak

dla ż adnej z nich nie zabiło serce królewskiego syna.

Wreszcie pewnego dnia spotkał w górach na kra ń cu ubogiej

wioski dziewczyn ę smukł ą jak cyprys, z k ę dziorami jak brunatny

jedwab. Ujrzał królewicz dziewczyn ę , ujrzał i zrozumiał, ż e j ą jedn ą

jedyn ą b ę dzie kochał przez całe ż ycie.

Wszedł pod dach jej sakli i usiadł przy niej.

— Wyjd ź za mnie, najpi ę kniejsza — prosi królewicz.

— Kto ś ty? — pyta dziewczyna. — Jestem królewiczem.

— Ale co ty umiesz? Jakie znasz rzemiosło?

Zdziwił si ę młodzieniec.

— Ja nie znam ż adnego rzemiosła. Przecie mówi ę ci, ż em

królewicz.

Dziewczyna roze ś miała si ę .

— By ć królewiczem to nie jest ż adne zaj ę cie. Dzi ś nim jeste ś , a

jutro mo ż esz nim nie by ć . Jak wtedy wy ż ywisz rodzin ę ? Id ź i naucz

si ę jakiego ś rzemiosła. Je ż eli si ę nauczysz, to wyjd ę za ciebie za

m ąż , a je ż eli nie, to nie pokazuj mi si ę na oczy.

Królewicz zwiesił głow ę i smutny wyszedł z sakli. Nie wie,

jakiego ma si ę nauczy ć rzemiosła.

Wrócił do pałacu i opowiedział ojcu o swoim zmartwieniu. Król

si ę u ś miechn ą ł.

— Nie martw si ę , synku. To rzecz do naprawienia.

I kazał zwoła ć do pałacu majstrów-rzemie ś lników z całego

królestwa. Stawili si ę na królewskie wezwanie kowale i zduny,

tkacze i cie ś le. Stoj ą w złotej sali czekaj ą c na króla, rozmawiaj ą

szeptem, nie wiedz ą , po co król ich wezwał.

I oto wychodzi z komnaty król, a z nim królewicz. Rzemie ś lnicy

pokłonili si ę nisko.

— Witajcie, majstrowie — mówi król. — Wezwałem was tutaj w

takiej oto sprawie: królewicz, syn mój, chce si ę nauczy ć jakiego ś

rzemiosła. Który z was mo ż e go wzi ąć do terminu?

Majstrowie poszeptali ze sob ą , pokiwali głowami. Niełatwe to

zadanie uczy ć zwykłego rzemiosła syna królewskiego.

— Có ż to, nikt nie chce? — pyta król. I woła do siebie majstra

ś lusarskiego, który zakładał w pałacu wszystkie zamki. — Wiem, ż e

Opracowanie edytorskie: Jawa 48 ©

Złote ręce – Baśń III BŁĘKITNY DYWAN

dobry z ciebie majster. Czy podejmiesz si ę nauczy ć królewicza

roboty ś lusarskiej?

Ś lusarz zmieszał si ę .

— Czemu nie mam nauczy ć , wasza królewska mo ść ? — od-

powiada królowi. — Nie wiem tylko, czy wam dogodz ę .

— A ile czasu trzeba si ę uczy ć , ż eby zosta ć dobrym ś lusarzem?

— pyta królewicz.

Ś lusarz zastanowił si ę .

— Trzeba by ze trzy lata.

— Nie, to nie dla mnie — mówi młodzieniec. — Moja

narzeczona nie zechce czeka ć tak długo.

Król przywołał bednarza i pyta:

— A tobie ile trzeba czasu, ż eby królewicza nauczy ć ? Bednarz

skłonił si ę przed królem.

— Dwa lata, wasza królewska mo ść .

— Nie, i to za długo — mówi królewicz.

Król przepytał wszystkich majstrów, jednego po drugim.

Wreszcie doszedł do ostatniego. Był to stary tkacz, nie lada mistrz w

swoim fachu. Tkał dywany tak cudownej pi ę kno ś ci, ż e przyje ż d ż ano

z obcych krajów, aby je podziwia ć .

— A ty, starcze? Czy i ty mi nic nie pomo ż esz? — pyta król.

Zamy ś lił si ę stary tkacz, podrapał si ę w głow ę .

— Dobrze, wasza królewska mo ść . Naucz ę królewicza mojego

rzemiosła.

— A ile na to czasu potrzeba? — pyta królewicz.

— Trzy dni — mówi starzec.

— Na to si ę zgadzam — ucieszył si ę królewicz. — Trzy dni to

krótki termin.

Syn królewski poszedł ze starym tkaczem i przebywał w jego

domu przez trzy dni. A kiedy powrócił do pałacu, to umiał tka ć

dywany niegorsze od dywanów mistrza. Królewicz utkał cudowny

dywan i zawiózł go narzeczonej.

Przyje ż d ż a do wioski, wchodzi do sakli i rozkłada dywan przed

oczami pi ę knej dziewczyny.

— Popatrz, czego si ę nauczyłem. Czy teraz wyjdziesz za mnie za

m ąż ?

— Teraz wyjd ę — mówi dziewczyna.

Królewicz wrócił do pałacu z narzeczon ą . Dziewczyna bardzo

si ę spodobała królowi i królowej. Rodzice dali synowi swoje

Złote ręce – Baśń III BŁĘKITNY DYWAN

błogosławie ń stwo, wyprawili huczne wesele i odt ą d królewicz i jego

ż ona ż yli w zgodzie i szcz ęś ciu.

Min ę ło kilka lat. Stary król umarł i królewicz obj ą ł po nim tron.

Pewnego razu mówi do ż ony:

— Chc ę przej ść cały mój kraj, ż eby dowiedzie ć si ę i usłysze ć , co

mówi ą o mnie poddani, czy który z nich nie knuje jakiej zdrady. Ale

zrobi ę to potajemnie, ż eby nikt o tym nie wiedział.

Przebrał si ę w łachmany ż ebraka, wzi ą ł torb ę i kij i ruszył w

drog ę po swoim kraju. A rz ą dy przekazał ż onie.

Długo w ę drował król przez miasta i sioła. Czas by mu ju ż do

domu wróci ć .

Ale pewnego wieczora zabł ą dził w górach i znalazł si ę w jakim ś

dzikim w ą wozie. Był to straszny W ą wóz W ęż ów, który miał bardzo

niedobr ą sław ę . Król zmylił drog ę i wpadł w r ę ce zbójców.

Zbójcy zawlekli go do swojej jaskini. Król woła:

— Nie wa ż cie si ę mnie tkn ąć , jestem królem!

A zbójcy ś miej ą si ę .

— Te ż wymy ś lił! Akurat nasz król b ę dzie si ę wał ę sał po górach

w takich łachmanach!

— Je ż eli ś król, to dawaj okup! — wołaj ą niektórzy zbójcy.

— Sko ń czmy z nim! Jaki z niego po ż ytek? — mówi ą inni.

A król powiada:

— Pieni ę dzy przy sobie

nie mam, zabójstwo nie

przyniesie wam ż adnej

korzy ś ci. Ale potrafi ę utka ć

taki dywan, jakiego nikt nie

widział w całym pa ń stwie.

Sprzedacie go i dostaniecie

du ż o pieni ę dzy.

Zbójcy zamy ś lili si ę .

— A czy długo b ę dziesz

tkał?

— Nie, niedługo. W ci ą gu

trzech

dni

sko ń cz ę

cał ą

robot ę .

— Dobrze — powiadaj ą

zbójcy — trzy dni mo ż emy

poczeka ć . Zabieraj si ę pr ę dzej

do roboty.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: