Jadowska Aneta - Wilk w owczej skórze.pdf - Aneta Jadowska - LiMaFaSiLe

Jadowska Aneta

Wilk w owczej skórze

Łącznik, między ''Złodziejem dusz'' a

''Bogowie muszą być szaleni''

Upiłam jeszcze jeden łyk zbyt słabej i za mało słodkiej

herbaty, czekając, aż kobieta przejdzie do rzeczy. Zwykle

pierwsze spotkanie z klientem odbywałam w Szatańskim

Pierwiosnku, na własnym terytorium, ale tym razem zrobiłam

wyjątek na wyraźną prośbę Katarzyny. Moja potencjalna

klientka, kobieta na oko pięćdziesięcioletnia, może nieco

młodsza, miała dobry powód, by nie oddalać się od domu –

jako wiedźma ziemi była dosłownie przywiązana do swojego

ogrodu. Godzinny spacer z centrum dla mnie był po prostu

irytujący, dla niej byłby bolesny. Zwłaszcza pod koniec cyklu

wegetacyjnego, a mieliśmy piękną końcówkę października.

Tak więc siedziałam w salonie kipiącym od falbanek i kwiecia

– na tapecie, na obiciu kanapy i w licznych wazonach

porozstawianych na każdym kawałku wolnej przestrzeni – i

popijałam herbatę, która, byłam tego coraz bardziej pewna,

nawet nie była herbatą, a jakimś ziołowym naparem.

- Pani Kalino – zagaiłam, przerywając jej wywód o

tegorocznych zbiorach porzeczki – jeśli nie ma pani nic

przeciwko, chciałabym przejść do sedna. Dlaczego pani

potrzebuje prywatnego detektywa?

- Nie wygląda pani na detektywa – powiedziała cicho.

Spojrzałam po sobie. No cóż, nie nosiłam prochowca ani

panamy, tylko dżinsy i skórzaną kurtkę, spod której wystawał

czarny sweterek. Ale miałam za sobą wiele lat doświadczenia

w policji i od dwóch tygodni próbowałam rozkręcić w Thornie

swoją agencję. Zainteresowanie było spore, ale w dużej

mierze spowodowane ciekawością ludzi, chcących z bliska

obejrzeć dziewczynę, która gołymi rękoma wyrwała serce

wampirowi. Plotki rozchodzą się w Thornie błyskawicznie,

bez paparazzi czy tabloidów.

- Jestem nim. Może mi pani zaufać – zapewniłam.

- Katarzyna zapewniała mnie, że mogę…

Umilkła nagle i poczerwieniała. Doskonale zdawałam sobie

sprawę z tego, że jej wcześniejszy słowotok roślinny miał

maskować zdenerwowanie. Co wytrącało ją z równowagi?

- Chodzi o moją córkę, zaginęła, od tygodnia nie daje znaku

życia – powiedziała szeptem. Po jasnym blacie stolika

kawowego przesunęła w moją stronę fotografię.

Dziewczynka wyglądała na czternaście lat, drobna, o nieco

zbyt szczupłej buzi i oczach nieproporcjonalnie dużych, jak u

bohaterki mangi. Jasnobrązowe włosy, zaczesane za uszy,

wiły się na szyi miękkimi falami. W kąciku ust czaił się

uśmiech, który nie zdążył się rozwinąć przed błyśnięciem

flesza.

- Czy jest wiedźmą ziemi, jak pani? – zapytałam, bo jeśli tak,

to zaginięcie byłoby szczególnie niepokojące. Wiedźma nie

opuściłaby dobrowolnie swojego terytorium na ponad tydzień,

chyba że przenosiłaby się z posiadłości rodziców do własnego

domu i ogrodu, albo po przeprowadzeniu konkretnych

rytuałów podtrzymujących więź z ziemią, ale o tym Kalina by

pewnie wiedziała.

- Nie. Claudia nie jest wiedźmą… – przymknęła powieki,

niemal przejrzyste, lekko fiołkowe od drobnych naczynek

krwionośnych, widocznych przez cienką skórę. Drobny skurcz

w lewym kąciku ust zdradzał, że to dla niej trudne wyznanie. –

Claudia jest człowiekiem.

Zatkało mnie.

- Pani mąż?

- Nie, Witold jest znachorem, również z linii ziemi. Nasi trzej

synowie także. Tylko Claudia…

- No tak – powiedziałam, bo sytuacja była co najmniej

niezręczna i nietypowa.

W teorii, z dwójki magicznych rodziły się magiczne dzieci,

skoro z obu stron występowały recesywne geny istot

nadprzyrodzonych, ale od każdej reguły były wyjątki, jak

widać. To nie było częste i z pewnością nie było łatwe. Dla

nikogo. Nierzadko takie dzieci oddawane były do adopcji lub

dalszej rodziny tuż po narodzeniu i pierwszej ocenie

Jadowska Aneta - Wilk w owczej skórze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: