Buck Carole - I żyli długo i szczęśliwie.pdf - Buck Carole - gosiadabrowska

CAROLE BUCK

I żyli długo i szczęśliwie

Resolved To (Re)Marry

Tłumaczyła: Helena Kamińska

PROLOG

Działo się to ostatniego grudniowego wieczoru, w sylwestra.

Dotychczasowa Lucia Annette Falco i jej świeżo poślubiony mąż, Christopher

Dodson Banks byli w stanie takiego upojenia, że nie do końca zdawali sobie

sprawę z tego, co czynią.

Stan upojenia nie miał nic wspólnego z nadużyciem alkoholu. Zwycięsko

przeszliby badanie alkomatem, gdyż w ciągu całego przyjęcia weselnego ledwo

umoczyli usta w szampanie.

Dlaczegóż więc statecznemu zwykle Chrisowi nogi odmawiały

posłuszeństwa, gdy znalazł się w hotelowym apartamencie, gdzie zamierzał

dopełnić małżeńskiej przysięgi, którą tak uroczyście i z całym przekonaniem

złożył kilka godzin wcześniej?

I co powodowało, że Lucy, czekająca na to wydarzenie, chichotała i

szczebiotała jak podchmielona nastolatka, która wypiła pierwszy w życiu

kieliszek szampana na balu maturalnym?

A przecież sprawa była prosta – choć może nie aż tak, jak się potem

okazało – gdyż teraz, już jako państwo Banks, byli oboje w stanie upojenia

miłością.

Byli też upojeni marzeniami.

Jego marzeniami o niej.

Jej marzeniami o nim.

Ich marzeniami o wspólnym życiu i przyszłości.

Fakt, że zaledwie nieliczne z tych marzeń byli w stanie wyrazić słowami,

a niektóre z nich wykluczały się wzajemnie, nie zaprzątał głowy młodej parze.

Tak ogromne było ich wzajemne zauroczenie sobą.

Chris czule objął ramionami Lucy, która wtuliła się w nie, mrucząc z

rozkoszy. Ukryła twarz na jego piersi i głęboko wdychała zapach męskiej wody

kolońskiej.

Ubóstwiała zapach swojego męża, jego wygląd. Ubóstwiała ocierać się o

jego tors. Krótko mówiąc, miała fioła na jego punkcie.

Jak to stało się możliwe? Przez całe życie była otoczona ciemnookimi,

ciemnowłosymi, śniadymi mężczyznami i żyła w przeświadczeniu, że jej

przyszły mąż będzie również w takim śródziemnomorskim typie. Tacy byli jej

wszyscy adoratorzy, którzy, aby przyciągnąć jej uwagę i wzbudzić podziw,

dumnie prężyli muskuły podkreślone przez obcisłe dżinsy i skórzane kurtki.

Jedynym chlubnym wyjątkiem był Chachi Palucci, który starał się zrobić na niej

wrażenie recytacją wierszy. Oczywiście wiersze były autorstwa znanych poetów.

A Chris...

Mężczyzna, któremu dosłownie oddała duszę i ciało, miał piwne oczy.

Jego gęste, proste włosy były jasnobrązowe, z jaśniejszymi, wybielonymi przez

słońce pasmami. Lata gry w tenisa, uprawiania narciarstwa i żeglarstwa

sprawiły, że jego ciało zbrązowiało od słońca, oprócz tych części, które nigdy

słońca nie oglądały.

Jego szafy wypełniały garnitury z renomowanych firm, a buty i pasek do

spodni były jedynymi skórzanymi elementami garderoby. Był wysoki – metr

osiemdziesiąt przy jej metr sześćdziesiąt pięć – szczupły i raczej kościsty. Nie

okazywał fałszywej skromności, ale też nie starał się udawać ważniaka.

Ogólnie rzecz biorąc, Christopher Dodson Banks nie był w jej typie. Pod

żadnym względem nie pasował do jej środowiska.

I to Lucia Annette Falco gotowa była przysiąc, aż do tego parnego,

sobotniego wieczoru, gdy ich oczy spotkały się po raz pierwszy.

Uświadomiła sobie istnienie tego faceta, gdy przyłapała go, jak mierzył

wzrokiem jej biust. Niewiele ją to obeszło. W ciągu jednego lata, po zdaniu do

siódmej klasy, zmieniła się z tyczkowatego, płaskiego jak deska chudzielca we

właścicielkę biustu wymagającego stanika numer trzy i od tej pory nie mogła się

opędzić od zalotników.

Lucy wcale nie sprawiał przyjemności fakt, że jej biust zwraca uwagę

mężczyzn, ale przyjęła to z filozoficznym spokojem. Uznała, że mężczyźni są

genetycznie uwarunkowani na mierzenie inteligencji kobiet wielkością biustu.

To znaczy, że, według nich, poziom inteligencji jest odwrotnie proporcjonalny

do rozmiaru biustonosza. Odkryła też, że ten męski punkt widzenia może

doskonale wykorzystać. Nie potrafiła udawać idiotki, na to miała za wiele

szacunku dla siebie samej, ale w pewnych sytuacjach starała się nie eksponować

swojej inteligencji.

Zdarzyło się jej mieć do czynienia z paroma wyjątkowo nieudanymi

egzemplarzami rodzaju męskiego, czyli, nie owijając w bawełnę, skończonymi

chamami, którzy nie przyjmowali do wiadomości jej zdecydowanej odmowy na

ich zaloty. Takich pozostawiała na niezbyt miłosiernej łasce owdowiałego ojca,

braci (wszyscy trzej kawalerowie), czterech wujków i dziesięciu kuzynów. Nie

znaczyło to, że nie potrafiłaby poradzić sobie z natrętami sama. Była jednak

jedyną kobietą w tym pokoleniu rodziny Falco i wzrastała w przeświadczeniu,

że wypadało dać męskiej części rodu sposobność obrony jej czci niewieściej, a

tym samym od czasu do czasu obniżyć niebezpieczny, jej zdaniem, poziom

agresji wynikły z nadprodukcji testosteronu.

Tłumaczyła sobie, że w ten sposób jej aż za bardzo męscy krewni,

nieustannie zajęci strzeżeniem jej honoru, nie będą już mieli ani czasu, ani

energii na wplątanie się w ryzykowniejsze przedsięwzięcia.

Nieznajomy blondyn przeniósł pełne uznania piwno-szare spojrzenie z jej

opiętej koszulki prosto w ciemne jak ziarna kawy oczy. Zamierzała potraktować

go z najwyższą niechęcią i dać natychmiastową odprawę. Powodów znalazłoby

się mnóstwo, ale, przede wszystkim, była w podłym nastroju. Ci jej wspaniali

braciszkowie w żaden sposób nie potrafili zreperować zepsutej klimatyzacji,

więc pot lał się z niej strumieniami. I jeszcze tylko brakowało, żeby taki goguś,

który, nie wiadomo jakim sposobem, znalazł się w pizzerii rodziny Falco,

wytrzeszczał na nią oczy. Kiedy jednak ich spojrzenia się spotkały, nie potrafiła

odwrócić wzroku. Poczuła tak niezwykłą siłę przyciągania, że straciła na chwilę

oddech i kurczowo uchwyciła się kasy, którą obsługiwała już ósmą godzinę bez

przerwy. Odkąd zaczęła umawiać się na randki, nie zdarzyła się jej taka reakcja

na mężczyznę. A miała pięcioletnie doświadczenie – od czasu gdy skończyła

szesnaście lat.

Cichy wielbiciel oblał się rumieńcem, najwidoczniej zakłopotany. I

najwidoczniej będący pod jej urokiem. Potem niespodziewanie uśmiechnął się

do niej. Była przyzwyczajona do miejscowych podrywaczy, których szeroki

uśmiech mówił: „Hej, mała, widzisz, jaki seksowny ze mnie gość!” Nie było to

szczerzenie zębów tego rodzaju, raczej przelotne skrzywienie warg. Jakby ten

uroczy blondyn poczuł się zaskoczony swoją nie kontrolowaną reakcją na

kobiece wdzięki.

Lucy odwzajemniła uśmiech. Przemknął on po jej wargach tak szybko, że

był ledwo zauważalny.

Wstydliwość i nieśmiałość nie leżały w jej naturze. Niektórzy chłopcy z

sąsiedztwa, którzy do niej wzdychali, mieli jej nawet za złe cięty język. Nie

pozwalała jednak sobie na swobodny uśmiech, który mógłby zostać odczytany

jako zachęta.

Albowiem aż do dnia, w którym dwudziestoczteroletni Christopher

Dodson Banks wkroczył do restauracji prowadzonej przez rodzinę Falco, Lucy

Annette ani w głowie było małżeństwo. No, w każdym razie miała je w bardzo

dalekich planach. Najpierw musiała stać się kimś, coś osiągnąć. A przede

wszystkim uniezależnić się uczuciowo i ekonomicznie od rodziny.

Czy mogła przypuszczać, że wyjdzie za mąż, mając przed sobą jeszcze

dwa semestry do magisterium na wydziale zarządzania i administracji? I w

dodatku przyczyną zmiany planów życiowych (złośliwi powiedzieliby –

wykolejenia się) okazał się być prawnik, absolwent ekskluzywnej uczelni i

potomek jednej z najznamienitszych rodzin w Chicago.

Nagle coś ścisnęło Lucy za gardło, gdyż przed oczami stanęła jej twarz

Buck Carole - I żyli długo i szczęśliwie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: