Fox_Susan_Odzyskane_uczucia_713.pdf

Susan Fox

Odzyskane uczucia

ROZDZIŁPIERWSZY

Gabriel Patton i Lainey Talbot wzięli ślub przed prawie pięciu laty, a przez cały ten

okres zaledwie dwukrotnie przebywali w tym samym pomieszczeniu. Za pierwszym

razem spędzili obok siebie dziesięć minut podczas ceremonii ślubu cywilnego.

Oficjalnie zostali mężem i żoną, ale natychmiast po złożeniu podpisu Lainey wyszła,

nawet nie spojrzawszy na męża. Przedtem zdjęła obrączkę i pierścionek i położyła na

dokumencie obok swego podpisu.

Drugi raz spotkali się przed sześcioma miesiącami, na pogrzebie pani Talbot. Gabriel

złożył Lainey kondolencje, których wysłuchała z zaciętą twarzą. Nabożeństwo żałobne

trwało ponad godzinę i przez ten czas musiała oddychać tym samym powietrzem, co

znienawidzony mąż, od którego odsunęła się jak najdalej. Potraktowała go zimno nie

tylko dlatego, że zamieniła się w bryłę lodu po wstrząsie, jakim była śmierć matki w

wypadku samochodowym. Ważniejszym powodem był fakt, że nie wybaczyła mu tego,

co uczynił za namową jej zmarłego ojca.

Przez pięć lat, które spędziła daleko od Teksasu, nie odbierała telefonów od Gabriela,

odsyłała nie czytane listy i nie rozpakowane prezenty, które niezrażony przysyłał.

Czuła się głęboko skrzywdzona i była przekonana o swej racji, więc na każdej kopercie

i przesyłce pisała czerwonymi literami: Zwrot do nadawcy . Nie uznała Gabriela za

swego legalnego męża, toteż nie zmieniła nazwiska, mimo że zeznania podatkowe

musiała składać jako osoba zamężna. Kategorycznie zapowiedziała adwokatowi, że

nie życzy sobie żadnych prób nawiązania kontaktu z mężem, a jedyną przyczyną

spotkania może być ich sprawa rozwodowa lub zgon kogoś z rodziny. Jeżeli w ogóle

myślała o Gabrielu, to źle; starała się nie mówić o nim, ponieważ nie miała nic dobrego

do powiedzenia.

Wyrzucała go ze swej świadomości tak długo i uparcie, że niemal udało się jej

zapomnieć, iż kiedyś bardzo go kochała. Przez pewien okres świata poza nim nie

widziała, lecz potem wymazała z pamięci powody, dla których uległa romantycznemu

uczuciu. Zdarzały się tygodnie, gdy prawie zapominała o istnieniu męża. Była

przekonana, że postępując w ten sposób, ocaliła swą kobiecą dumę. Miała nadzieję,

że Gabriel nie orientuje się, jakie uczucie kiedyś wzbudzał.

Gdy dowiedziała się, co skłoniło go do zawarcia małżeństwa, romantyczne uczucie

natychmiast wygasło. Jedynym powodem, dla którego Gabriel zgodził się ożenić z

córką sąsiada, była chęć przejęcia Talbot Ranch. Idealistyczna miłość zmieniła się w

zapiekłą, nieubłaganą nienawiść i Lainey przysięgła sobie, że nie okaże Gabrielowi ani

odrobiny cieplejszego uczucia, nie uzna za męża. Nigdy!

Dopiero po pięciu latach poznała prawdę i swą pomyłkę w ocenie motywów, jakimi się

kierował.

Gabriel nie był wyrachowanym oportunista, za jakiego go uważała, bo zaaprobował

kontrakt, który pan Talbot starannie opracował, by zabezpieczyć jedynaczkę. Lainey

nie miała pojęcia o istnieniu intercyzy. Dowiedziała się o niej po nagłej śmierci ojca,

gdy z rosnącym niedowierzaniem poznała warunki testamentu.

Rozgoryczona doszła do wniosku, że uwielbiany ojciec obmyślił sposób ukarania jej

za to, że w toku sprawy rozwodowej rodziców starała się zachować neutralność. Ojciec

nigdy nie dał jej odczuć swej dezaprobaty i nawet zdawał się rozumieć ją, gdy

oświadczyła, że postanowiła przenieść się do Chicago i zamieszkać z matką. Lecz

potem, ku jej zaskoczeniu, opiekunem prawnym ustanowił człowieka, którego wybrał

na zięcia. Potraktowała to jako wyraz długo tłumionego złośliwego gniewu, jaki ogarnął

ojca po jej wyjeździe do matki.

Cztery dni po śmierci ukochanego i uwielbianego ojca spadł na nią kolejny straszny

cios. Czuła się boleśnie zraniona, oszołomiona i zdezorientowana decyzją ojca.

Kozłem ofiarnym został Gabriel i na nim skrupiła się jej wściekłość i pretensje. Nie

podporządkowała się woli ojca, z pogardą odtrąciła człowieka, którego skrycie kochała,

i nie zgodziła się na zaaranżowane małżeństwo.

Tak wyglądały sprawy za życia pani Talbot. Po jej śmierci Lainey dowiedziała się

prawdy z dokumentów, które matka przed nią ukryła. Okazało się, że matka okłamała

ją! Lainey z przerażeniem odkryła, że jej stosunek do Gabriela, każdy gest odtrącenia

opierał się na nieprawdzie, wyłącznie na kłamstwach. Omotana machinacjami matki

nieświadomie okryła hańbą nie tylko Gabriela i swe małżeństwo, lecz - co gorsza -

pamięć o kochającym ojcu. Dopiero teraz dowiedziała się, że za sprawą testamentu

ojciec pragnął zabezpieczyć ją przed chciwością matki. Niestety umarł, zanim wyjaśnił

powody swego postępowania.

Poczucie hańby z wolna zatruwało jej duszę. Od kilku tygodni prawda dręczyła ją

dniem i nocą, przez cały czas miała straszne wyrzuty sumienia i zadawała sobie coraz

mniej przyjemne pytania.

Co zrobić, by przeprosić Gabriela? Jak naprawić wyrządzoną krzywdę? Czy można

jakoś wynagrodzić pięć zmarnowanych lat? Jak odpokutować za zło, które wyrządziła?

Co mogłoby przebłagać Gabriela, a przynajmniej dać mu jakąś satysfakcję?

Po poznaniu całej prawdy zrozumiała, że nie ma prawa oczekiwać przebaczenia. Za

późno uświadomiła sobie ogrom swego przewinienia. Być może Gabriel zachowa się

podobnie i to będzie słuszna zemsta niezasłużenie pokaranego człowieka.

Skoro przez tyle lat znosił niegodziwość i nie szukał odwetu, zasłużył na to, by

osobiście wyznała swój niewybaczalny błąd. Musi przyznać się, że dopiero po śmierci

matki odkryła prawdę, którą powinna była znać od dawna. Musi przeprosić Gabriela za

niesłuszne posądzenie o chciwość i wyrachowanie. Musi powiedzieć mu, że uważa go

za uczciwego i honorowego człowieka, który jest za dobry dla niej, któremu nie dorasta

do pięt.

Ogarniało ją przerażenie na myśl o spotkaniu i rozmowie. Gabriel miał pełne prawo

robić jej gorzkie wyrzuty, których będzie musiała pokornie wysłuchać.

Podróż z Chicago do Patton Ranch - samolotem i wynajętym samochodem - dłużyła

się, jak gdyby trasa wiodła wokół ziemskiego globu. Lainey zastanawiała się, czy

wygląda jak szczerze skruszona penitentka. Czy fryzura nie jest zbyt ostentacyjnie

modna? Biała bluzka i zielone spodnie to nie worek pokutny. Czy stosowniejsze byłyby

stare dżinsy i szara bluzka? Jak powinien ubrać się winowajca, który zasłużył na srogą

karę?

Minęła ostatni zakręt i zza wzgórza wyłonił się dom Gabriela. Lainey oblała się potem i

serce podskoczyło jej do gardła. Ogarnęło ją przerażenie, paraliżujący strach.

Duży parterowy budynek miał nową przybudówkę. Ściany były białe, a dach

czerwony. Po bokach szerokiej werandy, pod drewnianymi łukami, wisiały doniczki z

czerwonymi i niebieskimi kwiatami.

Lainey wzdrygnęła się na widok pomalowanych na czerwono drzwi wejściowych.

Przywodziły na myśl bramę piekieł! Czy za nimi jest wieczne potępienie? A może to

kolor odkupienia i symbol nieba? Nie miała złudzeń i zdawała sobie sprawę z tego, co

zrobiła i na co zasłużyła. Zarumieniła się ze wstydu.

Wyjęła z samochodu torebkę oraz skórzaną dyplomatkę i wolnym krokiem ruszyła w

stronę domu. Dokumenty świadczące o niewinności Gabriela i o jej bezbrzeżnej

głupocie ciążyły jak kamień młyński.

Zabrała wszystkie sfałszowane papiery. Robiło się jej niedobrze na myśl o tym, co

matka uczyniła. Niebawem pokaże dokumenty Gabrielowi, chociaż to będzie

nielojalność wobec matki. Miotały nią sprzeczne uczucia. Czy rzeczywiście jest

nielojalna? Czy fałszerz - choćby to była własna matka - zasługuje na lojalność?

Jak Gabriel zachowa się po obejrzeniu sfałszowanych dokumentów? W głębi serca

Lainey miała odrobinę nadziei prawie niemożliwej do spełnienia. Dawniej przypisywała

Gabrielowi same zalety. Czy nadal jest wspaniałomyślny i zechce zrozumieć przyczyny

jej postępowania, ulituje się i wybaczy złośliwości oraz szykany?

Jaki będzie wynik spotkania? Prawdopodobnie Gabriel niezwłocznie wniesie sprawę o

rozwód. Nie ma najmniejszego powodu, dla którego chciałby żyć pod jednym dachem

z kobietą, która przez pięć lat zachowywała się jak śmiertelny wróg.

A jeśli nie przejrzy dokumentów? Może odpłaci pięknym za nadobne i nie da jej

szansy wyjaśnienia swego karygodnego postępowania? Całkiem możliwe, że wyprosi

ją z domu i zabroni wstępu na ranczo. W takim wypadku ona zażąda rozwodu,

ponieważ nie chce dłużej być dla niego ciężarem.

Z każdym krokiem opuszczały ją siły i odwaga, lecz nie zawróciła. Ledwo nacisnęła

dzwonek, drzwi otworzyły się, jakby ktoś obserwował ją przez okno. Gospodyni

Gabriela była Latynoską, więc Lainey pozdrowiła ją po hiszpańsku.

- Buenos dias, senora. Przyjechałam do pana Pattona. Nazywam się Lainey Talbot.

Zakładała, że kobieta o niej słyszała. Tak, nazwisko widocznie coś gospodyni mówiło,

ponieważ w jej oczach mignęły podejrzenie i dezaprobata. Mimo to Latynoska zdobyła

się na uprzejmy uśmiech.

- Pan Patton wyjechał na cały dzień. Wróci dopiero wieczorem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: