Harrison Harry - Planeta śmierci 2.pdf - cykl Planeta Śmierci - grzegorj

H ARRY H ARRISON

P LANETA ´ S MIERCI 2

CopyrightbyHarryHarrison,1964

SPISTRE ´ SCI

SPISTRE ´ SCI ......................... 2

Rozdział1 .......................... 3

Rozdział2 .......................... 9

Rozdział3 .......................... 16

Rozdział4 .......................... 20

Rozdział5 .......................... 33

Rozdział6 .......................... 39

Rozdział7 .......................... 46

Rozdział8 .......................... 57

Rozdział9 .......................... 68

Rozdział10 ......................... 81

Rozdział11 ......................... 87

Rozdział12 ......................... 97

Rozdział13 .........................106

Rozdział14 .........................110

Rozdział15 .........................117

Rozdział16 .........................125

Rozdział17 .........................136

Rozdział1

—Chwileczk˛e—powiedziałJasondomikrofonu,odwróciłsi˛enachwil˛e

izastrzeliłszar˙zuj˛acegodiabłoroga.—Nie,nierobi˛enicwa˙znego.Zarazprzyjd˛e

imo˙zeb˛ed˛emógłcipomóc.

Wył˛aczyłmikrofoniobrazradiooperatoraznikn˛ałzekranu.Kiedymijałnad-

w˛eglonegodiabłoroga,bestiawostatnichprzebłyskachswegowrednego˙zycia

zgrzytn˛ełarogamipojegometaloplastykowymbucie.Jasonkopniakiemzrzucił

cielskozmuruwle˙z˛ac˛aponi˙zejd˙zungl˛e.Metazerkn˛ełananiego,u´smiechn˛eła

si˛eiznówzacz˛eławpatrywa´csi˛ewtablic˛ekontroln˛a.

—Id˛enawie˙z˛eradiow˛akosmoportu—oznajmiłJason.—Naorbiciejest

jaki´sstatek,którystarasi˛enawi˛aza´cł˛aczno´s´c,aleu˙zywajakiego´snieznanego

j˛ezyka.Mo˙zeb˛ed˛emógłpomóc.

—Po´spieszsi˛e—odparłaMetaisprawdziwszyszybko,˙zewszystkielampki

´swiec˛azieleni˛a,odwróciłasi˛enakrze´sleiobj˛ełago.Jejramionabyłymuskularne

isilnejakum˛e˙zczyzny,alewargimiałagor˛ace,kobiece.Oddałjejpocałunek,

onajednakwyswobodziłasi˛erównieszybko,znowucał˛auwag˛epo´swi˛ecaj˛acsys-

temowialarmowo-obronnemu.

—WtymcałyproblemzPyrrusanami—powiedziałJason.—Zbytdu˙zy

współczynnikwydajno´sci.—Pochyliłsi˛eiugryzłj˛adelikatniewkark,onaza´s

roze´smiałasi˛eiklepn˛ełago˙zartobliwie,nieodrywaj˛acwzrokuodindykatorów.

Odsun˛ałsi˛e,aleniedo´s´cszybkoiwyszedł,rozcieraj˛acstłuczoneucho.—Damski

ci˛e˙zarowiec!—mrukn˛ałpodnosem.

Radiooperatordy˙zurowałwwie˙zykosmoportusam.Byłtonastolatek,który

nigdydot˛adnieopuszczałplanetyiwzwi˛azkuztymznałjedyniej˛ezykpyrrusa ´ n-

ski,podczasgdyJason,dzi˛ekiswejkarierzezawodowegogracza,władałwieloma

j˛ezykami,aniektóretylkorozumiał.

—Jestterazpozazasi˛egiem—powiedziałoperator.—Zarazznowusi˛epoja-

wi.Mówijako´sinaczej.—Wł˛aczyłgło´snikiprzeztrzaskzakłóce´natmosferycz-

nychzacz˛ałprzebija´csi˛eobcygłos.

—...jegka´nikkeforsta...Pyrrus,ka´ndighormig...?

—Niemasprawy—stwierdziłJason,si˛egaj˛acpomikrofon.—Tonytdansk,

mówi˛animnawi˛ekszo´sciplanetregionuPolaris.—Przycisn˛ałwł˛acznik.

—Pyrrustilrumfartskib,odbiór—powiedział.

Natychmiastwtymsamymj˛ezykunadeszłaodpowied´z:

—Prosz˛eozezwolenienal˛adowanie.Jakies˛awaszekoordynaty?

—Niezezwalaml˛adowa´cistanowczozalecamposzuka´csobiezdrowszejpla-

nety.

—Toniemo˙zliwe.Mamwiadomo´s´cdlaJasonadinAltaipoinformowano

mnie,˙zeznajdujeci˛etutaj.

Jasonspojrzałnapotrzaskuj˛acygło´snikznowymzainteresowaniem.—Infor-

macjaprawdziwa,tudinAlt.Cotozawiadomo´s´c?

—Niemog˛eprzekaza´cotwartymkanałemł˛aczno´sci.Schodz˛epowaszym

sygnalekierunkowym.Czydostan˛einstrukcje?

—Czyzdajesobiepanspraw˛e,˙zezapewnepopełniapansamobójstwo?To

najbardziej´smierciono´snaplanetawcałejgalaktyceiwszystkoco˙zyje,odbak-

teriipopazurosokoły,któres˛arozmiarówpa ´ nskiegostatku,jestwrogieczłowie-

kowi.Mamyterazco´swrodzajuzawieszeniabroni,aledlakogo´szzewn˛atrz,

takiegojakpan,topewna´smier´c.Czymniepansłyszy?

Odpowiedziniebyło.Jasonwzruszyłramionamiispojrzałnaekranradaru

podej´scia.

—Có˙z,topa´nskagłowaniemoja.Prosz˛ejednakniemówi´cwydaj˛acswe

przed´smiertnetchnienie,˙zepananieostrzegali´smy.Sprowadz˛epanadol˛adowa-

nia,aletylkopodwarunkiem,˙zepozostaniepannastatku.Przyjd˛esam,wten

sposóbb˛edziepanmiałpi˛e´cdziesi˛atprocentszansy,˙zesystemodka˙zania´sluzy

pa ´ nskiegostatkuzdołazniszczy ´ cmiejscow˛amikrofaun˛eimikroflor˛e.

—Zgoda—nadeszłaodpowied´z—wcaleniemamochotyumiera´c,tylko

chciałbymprzekaza´cwiadomo´s´c.

Jasonsprowadzałstatek,obserwowałjakwyłaniasi˛ezniskiejwarstwychmur,

zawisairuf˛awdółopadawreszciezezgrzytliwymłoskotem.Amortyzatorywy-

gasiływi˛eksz˛acz˛e´s´csiłyuderzenia,alemimotostatekmiałwygi˛etywspornik

istałwyra´znieprzechylonynabok.

—Koszmarnel˛adowanie—mrukn˛ałradiooperatoriodwróciłsi˛ewstron˛e

swejaparatury,zupełnienieinteresuj˛acsi˛eprzybyszem.Pyrrusanienieodznaczali

si˛eczcz˛aciekawo ´ sci˛a.

Wprzeciwie´nstwiedoJasona.Ciekawo´s´csprowadziłagonaPyrrusa,wpl˛atała

wplanetarn˛awojn˛eiprawiezabiła.Terazza´sci˛agn˛eładostatku.Kiedyzdałsobie

spraw˛e,˙zeradiooperatorniezrozumiałjegorozmowyzobcympiloteminiewie,

˙zeJasonmazamiarwej´s´cnapokład,zawahałsi˛eprzezmoment.Je˙zeligro˙z˛amu

jakie´skłopoty,niemo˙zeliczy´cna˙zadn˛apomoc.

—Samdamsobierad˛e—powiedziałdosiebieze´smiechemigdyuniósł

r˛ek˛e,pistoletwyskoczyłzautomatycznejkaburyumocowanejdowewn˛etrznej

stronyjegoprzegubuiwpadłprostododłoni.Palecwskazuj˛acybyłju˙zprzygi˛ety

Harrison Harry - Planeta śmierci 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: