Mansell Joanna - Bhutan, kraina smoków.pdf - Mansell Joanna - Vivichomik

Joanna Mansell

Bhutan – Kraina

smoków

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Josie wysiadła z samolotu na lotnisku Dum Dum na

przedmieściach Kalkuty. Miała wrażenie, że podróż nigdy się

nie skończy. Marzyła teraz jedynie o tym, by zakopać się w

miękkim łóżku i spać co najmniej przez tydzień. Ledwie

znalazła się na lotnisku, otoczyło ją gorące wilgotne powietrze

i osłabła jeszcze bardziej. Wakacje nawet się na dobre nie

zaczęły, a już czuła się kompletnie wyczerpana!

Na lotnisku czekał autobus mający zabrać pasażerów do

hotelu. Prawie wszyscy byli turystami, którzy zarezerwowali

zbiorowe wycieczki w różne rejony. Niektórzy mieli objechać

Indie północne, kilka osób zostawało parę dni w Kalkucie,

nim wyjadą do Katmandu w Nepalu, a zaledwie garstka - tak

jak Josie - wybierała się do niewielkiego, jeszcze

odleglejszego kraju.

Chociaż dziewczyna spędziła z pozostałymi pasażerami

wiele godzin w samolocie, wymieniła z nimi zaledwie kilka

uśmiechów i uprzejmości. Zapewne dlatego, że wszyscy

pozostali podróżowali parami lub grupkami. Tylko ona

okazała się tak szalona, by wybrać się w drogę samotnie.

Oczywiście powinna mieć towarzystwo, przypomniała

samej sobie ze złością. W jej błękitnych oczach zapłonął

gniew, aż pociemniały jeszcze bardziej. Spróbowała się

opanować, lecz udało się jej to tylko częściowo. Rana była

wciąż jeszcze zbyt świeża, rozgoryczenie zbyt duże, by dały

się łatwo zepchnąć do podświadomości.

Ze zmarszczonymi brwiami wdrapała się do małego busa.

Miejsce obok niej było puste, podobnie jak w samolocie.

Chociaż boleśnie przypominało jej to o wszystkim, co

przeżyła przez ostatnich parę tygodni, czuła również

przewrotne zadowolenie. Skoro miejsce pozostało nie zajęte,

znaczyło to, że agencji nie udało się sprzedać biletu Dereka.

więc będzie musiał za niego zapłacić. Doskonale! - pomyślała

z satysfakcją. Oto kara za wycofanie się w ostatniej chwili!

Satysfakcja okazała się jednak krótkotrwała i już po chwili

wolny fotel przypominał dziewczynie tylko o jej

osamotnieniu. To z kolei sprawiło, że ogarnął ją niepokój.

Podróżowała już wcześniej samotnie, ale nigdy tak daleko od

domu ani do tak egzotycznego kraju.

To szaleństwo porywać się na coś podobnego! Powtarzała

to sobie setki razy, lecz mimo to stanowczym krokiem weszła

na pokład samolotu w Londynie. Kierowała się uporem -

którego już zaczynała żałować - lecz mimo to znalazła się w

Indiach. Teraz pozostało jej tylko zacisnąć zęby i udawać ze

wszystkich sił, że świetnie się bawi.

Wyjrzała przez okno na zalane pola i bawoły kroczące ze

stoickim spokojem przez błotnistą wodę. Była pora monsunów

- nie najlepszy czas na odwiedziny w tej części świata. Po

chwili bus wjechał do miasta i Josie po raz pierwszy ujrzała

Kalkutę.

Czytała kiedyś, że to miasto uważano za piekło na ziemi. I

jeśli nie lubi się tłumów, bez wątpienia jest to prawdą!

pomyślała. Ulica i chodniki roiły się od ludzi. Wydawało się,

że wszyscy jedzą, śpią, myją się. piorą i handlują na ulicy, w

palących promieniach słońca. Stada kóz i krów wędrowały w

ożywionym ruchu ulicznym. Riksze, ciężarówki i samochody

osobowe przedzierały się przez zatłoczone ulice z szaleńcza

brawura, klaksony trąbiły nieustannie, piesi i zwierzęta w

ostatniej chwili usuwali się z drogi i tylko cudownym

zrządzeniem losu nikt nie zostawał zabity ani ranny.

Ku uldze Josie droga do hotelu nie trwała długo. Przy

innej okazji bez wątpienia doszłaby do wniosku, że Kalkuta

jest gwarna, egzotyczna, podniecająca i godna zwiedzenia,

lecz w tym momencie nie czuła, się na siłach, by stawić jej

czoło.

Powłócząc nogami, weszła do hotelu. Niemal zasypiając

na stojąco, naskrobała swoje nazwisko w księdze gości, wzięła

klucz do pokoju, zerknęła na numer i ruszyła w stronę

schodów.

Pierwsze piętro, pokój piętnasty. Ziewnęła rozdzierająco i

spróbowała otworzyć drzwi, lecz okazało się, że są już

otwarte.

We wnętrzu panował mrok z powodu zamkniętych

okiennic. Dziewczyna nic miała siły, by je otworzyć. Widziała

przed sobą niewyraźny zarys łóżka, a jak na razie tylko to było

jej potrzebne do szczęścia. Z westchnieniem ulgi zrzuciła

buty, dżinsy i podkoszulek, nie zadając sobie trudu, by zdjąć

również biustonosz i figi. Ziewnęła znowu. Wiedziała, że

powinna wziąć prysznic, rozpakować się, coś zjeść. Mniejsza

o to. Najpierw musi się wyspać.

Wymacała łóżko, uniosła cienkie przykrycie i owinęła się

w nie z rozkoszą. Powieki same jej się zamykały.

Ułamek sekundy później głośno krzyknęła z przerażenia i

zerwała się z posłania, pociągając za sobą cienką kołdrę.

W łóżku ktoś leżał!

- Co. u diabła...? - odezwał się zirytowany męski głos.

Josie próbowała coś powiedzieć, lecz nie mogła wykrztusić

słowa. Serce waliło jej tak mocno, że zabrakło jej tchu Parę

chwil później pstryknął przełącznik i zapaliła się lampa przy

łóżku. Dziewczyna stała twarzą w twarz z mężczyzną

wyglądającym na bardzo rozgniewanego. Z drugiej strony,

ona też nie była w szczególnie ugodowym nastroju.

- Co pan robi w moim łóżku?! - krzyknęła ostro, gdy

odzyskała nieco panowanie nad sobą.

- Tak się składa, że to moje łóżko - brzmiała cierpka

odpowiedź.

Mężczyzna przesunął wzrokiem po jej niekompletnie

ubranej postaci.

- I nie przypominam sobie, żebym zamawiał dodatkowe

usługi pozą sprzątaniem - dorzucił zimno.

W oczach Josie błysnęła furia. Wiedziała, że w niektórych

hotelach w zamian za duży napiwek gościom sprowadzano

dyskretnie kobiety. Jednak żeby insynuować, że ona znalazła

się tutaj w takim celu,..

- Nie wyobrażam sobie, by jakaś kobieta przy zdrowych

zmysłach chciało dzielić z panem łóżko, nawet gdyby istotnie

pan za to zapłacił - rzuciła obraźliwie. - I jeśli nie wyniesie się

pan z tego pokoju... mojego pokoju... w ciągu pięciu sekund,

wezwę dyrektora. Każę pana aresztować!

Mężczyzna wolno podniósł się z łóżka. Josie starała się

patrzeć na niego z wściekłością i równocześnie nie przyglądać

mu się za bardzo, co nie było szczególnie łatwe. Gdyby

odwróciła wzrok, stanowiłoby to objaw słabości. Z drugiej

strony, był przecież nagi! Teraz, kiedy pierwsza fala gniewu

minęła, czuła, jak pełen skrępowania rumieniec pokrywa jej

twarz.

Wydawało się, że obcy nie ma podobnych rozterek, bo

bezwstydnie gapił się na nią. Dziewczyna podciągnęła

okrycie.

- Nie znoszę zboczeńców. Jeśli podnieca pana widok

kobiety, niech pan sobie poszuka innej! - syknęła.

Jego spojrzenie stwardniało.

- Nie lubię kobiet, które wkradają mi się do łóżka, licząc

na łatwy zarobek.

- Wcale nie wkradłam się panu do łóżka! - wrzasnęła

losie. - To moje łóżko! Mam klucz do tego pokoju i mam

prawo być tutaj. I byłabym wdzięczna, gdyby pan coś na

siebie włożył - dodała cierpko.

- Skoro moja nagość tak pani przeszkadza... - odparł z

lekkim rozbawieniem.

Mansell Joanna - Bhutan, kraina smoków.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: