Byrd Nicole - Saga rodziny Sinclair 05 - Piękność w błękicie.pdf - Harlequin 2019 - magda05051995

emma dostała ten list w dniu swoich urodzin.

Szła właśnie do pokoju muzycznego, gdy dziewczynka z najmłod

szej klasy, ogromnie przejęta swoją misją, wręczyła jej przesyłkę.

— Dziękuję, Mary — powiedziała, odbierając ją od dziecka. Koperta

była większa i cięższa niż te, które przychodziły do niej co kwar

tał. W Gemmie coś drgnęło, jakaś ukryta, niejasna nadzieja dała znać

o sobie. Dziewczynka dygnęła grzecznie, jak przed nauczycielką, i po

biegła do swojej klasy.

Gemma stłumiła westchnienie. Istotnie, miała już tyle lat, co niejed

na wychowawczyni, więc młodszym uczennicom mogła się nią wyda

wać. Wciąż jeszcze przebywała w szkole z internatem panny Mayham

jako wychowanka, ale niejednokrotnie pomagała w nauczaniu młod

szych dziewcząt. Słuchała cierpliwie wygrywanych przez nie gam albo

sprawdzała ortografię w upstrzonych kleksami zeszytach, pamiętając,

że sama była kiedyś mała. Wtedy ceglane mury szkoły wydawały się jej

bezpieczną fortecą. Teraz przypominały raczej więzienie.

Dzisiaj skończyła dwadzieścia jeden lat. Wiele dawnych koleżanek

było już mężatkami, a nawet matkami. Niekiedy otrzymywała listy

od tych, które opuściły szkołę trzy lub cztery lata temu. Tylko że one

miały dokąd pójść i mogły rozpocząć normalne życie.

Gemma też mogłaby zakochać się i wyjść za mąż, założyć rodzinę

i zapełnić czymś pustkę, która ją otaczała... Gdyby była pewna, że ma

prawo poślubić godnego szacunku mężczyznę.

Przyjrzała się listowi. Na kopercie widniało jej nazwisko i adres,

wypisane drobnym, starannym pismem prawnika, który przez całe lata

przesyłał jej co kwartał pieniądze wraz z suchym zawiadomieniem

o uregulowaniu rachunków za edukację. Ostatni list od niego otrzy

mała kilka tygodni wcześniej. Nie spodziewała się też życzeń uro

dzinowych. Prawnik nigdy jej nie przysyłał niczego poza oficjalnymi

dokumentami. Czyżby...

Złamała woskową pieczęć. Jej zdumienie rosło, w miarę jak czytała

wiadomość: Szanowna panno Smith. Dwadzieścia lat temu poproszo

no mnie o przechowanie tego listu, póki nie ukończy pani dwudzie

stego pierwszego roku życia. Pani oddany sługa, Augustus Peevey,

radca prawny.

W środku znajdował się drugi list, na którym widniało jedno jedyne

słowo: Gemma. Na wosku nie odciśnięto żadnej pieczęci. Papier był

w znakomitym gatunku, a charakter pisma - subtelniejszy i bardzo

ozdobny - wskazywał na kobietę. Z bijącym sercem złamała pieczęć

i rozłożyła kartkę. Nie dowierzając własnym oczom, przeczytała ją

kilka razy. Potem ukryła list na piersi, podeszła do drewnianej ławy

w kącie holu i opadła na nią. Kolana się pod nią uginały.

Cały jej świat nagle się odmienił i nic już nie było takie jak przed

tem.

ieniądze są bez wątpienia użyteczne!

Louisa Crookshank wygładziła swój nowy, granatowy strój podróż

ny i uśmiechnęła się powściągliwie. Nie chciała wyglądać na osobę

zbyt zadowoloną z siebie. Wiedziała, że niektórzy mówią o niej „ta

przemiła panna Crookshank", ale okazywanie samouwielbienia niko

mu nie dodaje uroku!

Nie zmienia to jednak faktu, że posiadanie sporej fortunki to coś

bardzo satysfakcjonującego. Pod koniec zimy skończyła dwadzieścia

jeden lat i objęła odziedziczony po ojcu majątek. Prawda, że stryj

Charles wciąż jeszcze kontrolował nominalnie jej finanse, ale bez tru

du zdołała przekonać kochanego staruszka do swoich zamiarów. I tak

oto siedzi teraz we własnym, eleganckim, świeżo kupionym powozie,

jadąc do wymarzonego Londynu.

Nareszcie! W zeszłym roku chciała spędzić tam cały sezon — wcześ

niejsze plany wyjazdu trzeba było odłożyć z powodu śmierci ojca

i żałoby, a potem innych kłopotów rodzinnych — ale kiedy już znalazła

się w stolicy, nic nie układało się zgodnie z jej oczekiwaniami. Na

wspomnienie fatalnego niesławnego incydentu, po którym niedługi

pobyt w Londynie musiał ulec skróceniu, wstrząsnął nią dreszcz. Tym

razem będzie inaczej, bo...

Powóz gwałtownie zahamował i musiała złapać się za brzeg siedze

nia, żeby z niego nie spaść. Panna Pomshack, wynajęta, lecz godna

szacunku dama do towarzystwa, siedząca naprzeciwko, zbudziła się

z drzemki z okrzykiem:

- Co się stało, czy to napad?!

- Z pewnością nie! - Louisa usiłowała dojrzeć znajomą sylwetkę

przez zalewane strugami deszczu okienko, lecz ulewa przesłaniała

wszystko. Uchyliła drzwiczki, nie zważając na deszcz i wiatr wpadają

ce do środka. Panna Pomshack znów jęknęła żałośnie i mocniej otuliła

szaleni chude ramiona. Louisa nie przejęła się tym. Wreszcie go do

strzegła, swego narzeczonego Lucasa Englewooda. Brązowe kędziory

miał przyklejone do czoła; wiatr musiał strącić mu kapelusz. Skierował

konia ku powozowi. Gdy zaczęło padać, Louisa poprosiła, żeby wsiadł

do środka, lecz Lucas upierał się, że „mężczyźnie nie zaszkodzi parę

kropel deszczu ".Teraz nie był już takim zuchem.

- Nie ma rady, leje bez przerwy, a na drodze samo błoto. Konie

ledwo dyszą. Musimy się zatrzymać i przeczekać ulewę. W pobliżu

jest oberża.

Louisa stłumiła słowa protestu. Koniecznie chciała przed zmrokiem

dotrzeć do wytęsknionego Londynu, lecz widząc strugi deszczu prze

słaniające cały świat, energicznie kiwnęła głową i zamknęła drzwiczki.

Powóz przejechał jeszcze kawałek, kołysząc się na boki, gdy zaprzęg

brnął przez zwały błota. Louisa, trzymając mocno za uchwyt, wes

tchnęła.

Pieniądze są użyteczne, ale, niestety, nie wszystko mogą!

Kiedy schyleni, by się osłonić przed deszczem, wbiegli do oberży,

spostrzegła, że nie tylko oni się tam schronili. Oberżysta uśmiechał się

i kłaniał w pas, jego zachowanie zadowoliłoby najwybredniejszego

arystokratę. W gospodzie nie było jednak prywatnego saloniku, który

mogliby wynająć.

Byrd Nicole - Saga rodziny Sinclair 05 - Piękność w błękicie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: