słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1997
kap. II próg
Wszystko wolno! Hulaj dusza!
C F G C (F G)
Do niczego się nie zmuszaj!
Niczym się nie przejmuj za nic!
Nie wyznaczaj sobie granic!
I nie próbuj nic zrozumieć,
a E F G (F G)
Nie pochodzi – mieć – od – umieć.
a E F G
Możesz wierzyć, lub nie wierzyć,
F G7 a (F G)
Nic od tego nie zależy.
C G C (F C)
Nie wyznaczaj sobie zadań –
G C D G (C D)
Kto się nie wspiął – ten nie spada,
A kto pragnie być na szczycie –
Będzie spadał całe życie.
Nie stać cię na luksus troski,
e H C D (C D)
Jesteś wszakże dziełem boskim,
e H C D
No a Boga przecież nie ma,
C D7 e (C D)
Więc to tyle na ten temat.
G D G (C D)
Wszystkie mody, wszystkie style
Równie piękne są – i tyle.
(Lub, jak chcesz, równie szkaradne –
Konsekwencje tego żadne).
Zachwyt tyle wart, co wzgarda,
Stryczek tyle, co kokarda,
Prawda tyle, co jej brak,
Smaku brak – tyle co smak.
Bo to o to w końcu chodzi
By niczego nie dowodzić.
Nie wykuwać tarcz utopii
I nie kruszyć o nie kopii.
Nie planować i nie marzyć.
Co się zdarzy – to się zdarzy;
Nie znać dobra ani zła:
To jest gra – i tylko gra!
Ktoś się wzburza, że tak nie jest,
Niech się wzburza! – Ty się śmiejesz!
Nie daj wzburzać się ni wzruszać:
C F G C
- Oj, nie wolno rzeczy wielu,
Kiedy celem jest – brak celu...
(Zwłaszcza, jeśli duszy nie ma –
I to wszystko na ten temat).
C G C
anek6