ELEKCJA.doc

kap.  I  próg.                                    ELEKCJA                    [  Sarmatia  3’36  ]   13. 01. 1993 r.

                                                                                                                            muz.  i  sł. J.  Kaczmarski

d.                       Ramiona  do  nieba  wzniesione  wzburzeniem

g. B. A.              Łacina  spieniona  na  wargach,

d.                       Żył  sznury  na  skroniach,  przekrwione  spojrzenie

g. B. A.             Przekleństwo,  modlitwa  lub  skargo.

         g.                       Pod  nos  podtykane  i  palce  i  pięści,

         d. B. A.             Na  racje  oracji  trwa  bitwa,

         d. A. d. g.          Szablistą  polszczyzną  tnie,  świszcze  i  chrzęści

         F. g. A. d.          Przekleństw,  skarga,  modlitwa.

                   A. d.               „Czas  ratować  państwo  chore,

                   A. d.               Szlag  mnie  trafia – ergo  sum !

                   F. g.                Po  sąsiadach  partię  zbiorę,

                   A7.                  Uczynimy  szum !”

d.                       Ten  Prusom  gardłuje,  ten  Wiednia  partyzant,

g. B. A.              Ów  ruskiej  się  chwyta  sukienki,

d.                       A  troską  każdego  szczęśliwa  ojczyzna –

g. B. A.              Stąd  modły,  przekleństwa  i  jęki.

         g.                       Polityką zwie  się  ów  spór  Panów  Braci

         d. B. A.             W  kolokwiach  elekta  z  elektem ;

         d. A. d. g.          Schlebiają  szarakom  złociści  magnaci

         F. g. A. d.          Wśród  jęków,  modlitw  i  przekleństw.

1 >   A. d.      „Czas  ratować  państwo  chore,        2 >  A. d.      „Pojedziemy  do  stolicy,

         A. d.      Szlag  mnie  trafia – ergo  sum !               A. d.      Wszak  Warszawa  to  nie  Rzym,

         F. g.       Po  sąsiadach  partię  zbiorę,                      F. g.      Tam  rabują  przedawczycy,

         A7.         Uczynimy  szum !”                                     A7.        Poświecimy  im !”

d.                       Co  czub  i  wąsiska – to  wróż  i  historyk,

g. B. A.              Niezbite  też  ma  argumenta ;

d.                       Lecz  Wiednie  Sobieskich  i  Pskowy  Batorych

g. B. A.              Dziś  każdy  inaczej  pamięta !

         g.                       Więc  grunt  to  obyczaj,  obyczaj – rzecz  święta,

         d. B. A.             By  Rzeczpospolita  zakwitła

         d. A. d. g.          Niech  rządzi,  kto  bądź – byle  wolnych  nie  pętał

         F. g. A. d.          W  przekleństwach,  skargach,  modlitwach !

1 >   A. d.      „Czas  ratować  państwo  chore,        2 >   A. d.      „Pojedziemy  do  stolicy,

         A. d.      Szlag  mnie  trafia – ergo  sum !                 A. d.      Wszak  Warszawa  to  nie  Rzym,

         F. g.       Po  sąsiadach  partię  zbiorę,                      F. g.       Tam  rabują  przedawczycy,

         A7.         Uczynimy  szum !”                                     A7.         Poświecimy  im !”

3 >    A. d.       Jest  nas patryjotów  siła,                  4 >   A. d.     „Rozniesiemy  na  szabelkach

         A. d.       Żaden  nam  nie  straszny  wróg,                A. d.     Zdrajców,  co  nam  wodzą  rej,

         F. g.       A  Ojczyzna  sercu  miła                             F. g.      Rzeczpospolita  jest  wielka

         A7.          I  łaskawy  Bóg.                                         A7.        Starczy  dla  nas  jej !”

d.                       Ramiona  do  nieba  wzniesione  przed  zgonem,

g. B. A.              Krew  czarna  zaschnięta  na  wargach,

d. G.                  A  w  oczach  otwartych  milczenie  zdumione

B. A.                  I  skarga ...

                   A. d.               Rozniesiemy  na  szabelkach

                   A. d.               Zdrajców,  co  nam  wodzą  rej,

                   F. g.                Rzeczpospolita  jest  wielka

                   A7.                  Czy  starczy  dla  nas  jej ?