rozdz XV zasady funkcjonowania społ więziennej.pdf

(67 KB) Pobierz
Zasady funkcjonowania całej społeczności więziennej
2 kategorie:
-
zasady społecznego funkcjonowania jednostki w więzieniu.
-
zasady interakcji między więźniami a personelem.
a) Zasada przemocy fizycznej
– wyznacza stosunek dominacji i podporządkowania się między więźniami
a funkcjonariuszami.
b) Zasada eksploatacji
– zw. z przyzwoleniem na wykorzystywanie kozłów ofiarnych (frajerów, cweli itd.)
c) Zasada względnej solidarności
– przeciwstawianie się administracji, zakaz współpracy z nią, a tym
samym utrzymanie odrębności społeczności więźniów i funkcjonariuszy.
d) Ostatnia zasada
– przestrzeganie granicy wzajemnej tolerancji, utrzymanie na dopuszczalnej granicy
przestępczości wewnątrz więziennej, dyscyplina i zakaz bezpośredniej agresji wobec funkcjonariuszy.
Zachowania oddalające funkcjonariuszy od więźniów i utrudniające wzajemne współistnienie: bicie więźniów,
zmuszanie do składania fałszywych zeznań, zatrudnianie więźniów na prywatnych budowach, nadużywanie
władzy, ubliżanie więźniom, przekraczanie uprawnień służbowych, dokuczanie im, manifestacja wrogości
wobec nich.
5 kategorii informacji od donosicieli:
- dot planowanych ucieczek z zakładu,
- dot. Zachowań homoseksualnych,
- dot. Więźniów kupujących protekcję, za usługi seksualne czy dobra kantynowe,
- dot. Przemytu (głównie narkotyków),
- dot. Niebezpiecznych przedmiotów.
Najważniejszy nakaz to tworzenie między więźniami i funkcjonariuszami relacji partnerstwa, życzliwości i
gotowości do niesienia wzajemnej pomocy.
Resocjalizacja – zadanie całej społeczności więziennej
Resocjalizacja w głównej mierze zależy od funkcjonariuszy. Ważne pozytywne cechy funkcjonariuszy to:
wysoka inteligencja, wysoka samoocena, empatia, odporność na stres, wiarygodność, doświadczenie i
umiejętności praktyczne, dobra znajomość rzeczywistości więziennej, życzliwy stosunek do więźniów i
umiejętność kontaktu z nimi, wiara w sens resocjalizacji i w to ze można ją przeprowadzić w więzieniu.
Czynniki utrudniające resocjalizację:
-
wczesny kontakt ze środowiskiem przestępczym i wczesne wykolejenie społeczne.
-
Struktura wartości i norm odbiegająca od przyjętego społecznie standardu.
-
Psychopatyczne rysy osobowości.
-
Poczucie krzywdy wobec karzących i przekonanie o ich niesprawiedliwości i uprzedzeniu.
Najważniejsze czynniki wspierające resocjalizację:
- Praca więźniów (wypełnia czas, dostarcza stymulacji, sprzyja nowym kontaktom społ., wyładowaniu
emocji, kształtuje zainteresowania, przynosi inne wymierne zyski)
- Aktywność fizyczna – sport pomaga wyładować napięcia emocjonalne i agresywne.
- Nauczanie i samokształcenie więźniów – stymuluje intelekt, rozwój zainteresowań, wiedzę, uczy
obowiązkowości, systematyczności, odpowiedzialności i nawyku pracy.
- Działalność kulturalno-oświatowa – sprzyja higienie psych., dostarcza rozrywki, wypełnia wolny czas,
kształtuje pożądane nawyki językowe, kulturowe i postawy społ.
- Bezpośrednie kontakty więźniów ze światem zewnętrznym – utrzymanie i utrwalenie więzi
emocjonalnych z najbliższymi, zachowanie poczucia pewności co do miejsca powrotu, wsparcie w
znoszeniu dolegliwości więzienia, przemiana dokonana z pomocą bliskich. Widzenia małżeńskie
pomagają w redukcji popędu seksualnego (często niestety ignoruje się wkład i znaczenie rodzin
więźniów).
- Psychoterapia była środkiem oddziaływań, który wszedł najpóźniej do więzień – ułatwia więźniom
znoszenie dolegliwości więziennych, zmniejsza ich niepokój, wrogość, sprzyja resocjalizacji.
Terapia przez otoczenie – w resocjalizacji młodzieży. Napór na wychowanka w celu zmiany postaw i zachowań,
realizuje się ją poza zakładem, może mieć różne formy np. obozu archeologicznego, wędrownego.
1007247582.002.png 1007247582.003.png 1007247582.004.png 1007247582.005.png 1007247582.001.png
 
Pozytywne wskaźniki resocjalizacji: poczucie winy, wyrzuty sumienia i skrucha, negacja swego czynu
przestępczego, akceptacja sensu kary, potrzeba naprawy wyrządzonej krzywdy, zmiana w zakresie postaw
wobec ludzi.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin