1. Zaczynam wątpić czy mogę utrzymać trzeźwość
2. Zaprzeczam swoim lękom
3. Przekonuję się na siłę, że już nigdy nie będę pił
4. Decyduję, że abstynencja jest wszystkim, czego mi potrzeba
5. Próbuję narzucać trzeźwość innym
6. Staję się zbyt pewny trzeźwości
7. Unikam mówienia o swoich problemach
8. Zachowuję się kompulsywnie
9. Wyolbrzymiam sytuacje stresowe
10. Zaczynam się izolować
11. Zaczynam się nadmiernie koncentrować na jednej dziedzinie życia
12. Zaczynam miewać okresy lekkiej depresji
13. Zaczynam snuć nierealne plany
14. Żyję przeszłością albo przyszłością
15. Wydaje mi się, że moje plany życiowe zaczynają się walić
16. Zaczynam uciekać w świat marzeń i „gdybać”
17. Widzę swoje problemy jako nie dające się rozwiązać
18. Tęsknię za szczęściem, ale nie wiem, co to jest
19. Unikam rozrywek
20. Zaczynam za bardzo siebie analizować
21. Łatwo irytują mnie znajomi i rodzina
22. Zdarzają się okresy, kiedy czuję się zagubiony
23. Zaczynam winić okoliczności i innych ludzi za swoje problemy
24. Zaczynam wątpić w swoją chorobę
25. Jem nieregularnie
26. Miewam okresy niepokoju
27. Śpię nieregularnie
28. Moje życie zaczyna być chaotyczne
29. Coraz rzadziej chodzę na mitingi
30. Przestaje mi zależeć na czymkolwiek
31. Gromadzę pieniądze, wyżywam się w seksie albo władzy
32. Odrzucam pomoc
33. Zaczynam odczuwać fizyczne dolegliwości
34. Wmawiam sobie, że picie i tak niczego nie pogorszy
35. Czuję się bezsilnie i bezradnie
36. Zaczynam się nad sobą rozczulać
37. Zaczynam marzyć, by móc pić towarzysko
38. Zaczynam świadomie kłamać
39. Używam coraz więcej aspiryny lub innych leków
40. Bezpodstawnie czuję urazę do innych ludzi
41. Przestaje całkowicie uczestniczyć w mitingach
42. Czuję się przytłoczony samotnością, frustracją, złością i napięciem
43. Zaczynam odwiedzać przyjaciół od kieliszka i miejsca gdzie się pije
44. Wmawiam sobie, że jestem wyleczony
45. Dokonuję lub doświadczam poważnych zmian w życiu
46. Zaczynam używać innych środków odurzających
47. Próbuję kontrolowanego picia
48. Tracę kontrolę
Nawroty choroby
Nawroty choroby są cechą każdej choroby chronicznej.
Uzależnienie od alkoholu jest taką właśnie chorobą, więc nawrót jest zawsze możliwy. Skłonność do nawrotu jest normalną i naturalną cechą zdrowienia. Wielu alkoholików wierzy, że zdrowienie polega wyłącznie na abstynencji, oraz że sięgnięcie po alkohol jest nawrotem choroby.
Abstynencja jest jednak jedynie warunkiem wstępnym zdrowienia. Faktyczny proces zdrowienia wymaga codziennego wykonywania wielu zadań po to, aby nauczyć się jak radzić sobie z trudnościami dnia codziennego bez alkoholu.
Tak więc trzeźwość to coś więcej niż sama abstynencja, to zdrowy sposób kontaktowania się z rzeczywistością.
Nawrót choroby jest procesem złożonym. Żeby mówić o nawrocie, muszą być spełnione dwa warunki:
1. Podjęcie decyzji o utrzymywaniu abstynencji i przynajmniej przez jakiś czas udane wysiłki w jej realizowaniu.
2. Poprawa funkcjonowania psychologicznego będąca wynikiem obniżenia działania psychologicznych mechanizmów uzależnienia:
n zmiany w myśleniu;
n zmiany w sposobie kontaktowania się z emocjami;
n zmiany w traktowaniu siebie;
n zmiany w zachowaniu;
Nawrót jest wynikiem ponownego uaktywnienia psychologicznych mechanizmów uzależnienia i objawia się przede wszystkim zmianami w funkcjonowaniu psychologicznym. Zmiany te kierują osobę uzależnioną do picia, jednak nie zawsze muszą ją do picia doprowadzić. Tak rozumiany nawrót jest procesem, często rozciągniętym w czasie przez całe tygodnie.
Można więc postępując w sposób prawidłowy, uniknąć nawrotu – zapobiegając jego wystąpieniu. Można również zatrzymać ten proces na każdym etapie, ucząc się rozpoznawania go i sposobów radzenia sobie z nim.
Podsumowanie:
1. Nawrót choroby jest procesem.
2. Aby mógł wystąpić nawrót najpierw musi być zdrowienie.
3. Nawrót nie musi zakończyć się piciem.
4. Proces nawrotu uruchamiany jest przez czynnik zewnętrzny lub zewnętrzny.
„ Co zmienia się w moim życiu odkąd przestałem pić?”
W pierwszym roku, po zaprzestaniu picia zachodzą różne zmiany, które mają wpływ na myślenie, odczuwanie i zachowanie człowieka uzależnionego. Efekty tych zmian łatwo zaobserwować. Podobne zmiany występują u ludzi, którzy przestają używać opiatów, marihuany, kokainy itp.
W pierwszym okresie abstynencji mogą występować kłopoty medyczne, zespół abstynencyjny, depresja, zmienność nastrojów, okresy senności. Te przykre dolegliwości często odpowiedzialne są za występowanie w tym okresie głodu alkoholowego. Osoba trzeżwiejąca w tym okresie potrzebuje szczególnego wsparcia oraz częstych kontaktów z osobami niepijącymi, jak też i z Ośrodkiem, gdzie ma możliwość zdobycia wiedzy na temat radzenia sobie z przykrymi objawami. Ten okres trzeźwości nosi nazwę fazy ODWROTU i trwa do dwóch tygodni od dnia zaprzestania picia.
Po przykrych doświadczeniach fazy ODWROTU, samopoczucie ulega gruntownej poprawie.
W tym okresie może występować przepracowanie, nadmierna pewność siebie lecz także niepokój i uczucie samotności. Ten „ mini-haj” jest nazywany fazą MIESIĄCA MIODOWEGO i trwa około 30 dni. Fazę Miesiąca Miodowego cechuje trzeźwe myślenie, energia działania i optymizm. Szczególnie niebezpieczna dla utrzymania abstynencji jest w tym okresie nadmierna pewność siebie.
Po okresie Miesiąca Miodowego następuje kolejna zmiana. Rezultatem tej zmiany jest apatia, spadek energii psychicznej, depresja i brak jasności myślenia. Prowadzić to może do braku organizacji życia, kłopotów rodzinnych, samotności. Może również występować zmienność nastroju. Ta faza, nazywana MUREM jest najtrudniejszym okresem trzeźwości. Trwa około trzech miesięcy. Biorąc pod uwagę pierwszy rok trzeźwości, najczęściej w tej fazie może pojawiać się głód alkoholowy i próby powrotu do picia.
Z chwilą pokonania fazy Muru kolejne siedem i pół miesiąca to faza PRZYSTOSOWANIA. To, co sprawia osobom trzeźwiejącym najwięcej kłopotu w tej fazie to nuda życia w trzeźwości.
Planowanie trzeźwienia
Omówienie i wybór nowych zajęć sprzyjających trzeźwieniu.
Planowanie dnia tj, jedno z zachowań prowadzących do trzeźwienia.
Ci, którym udaje się utrzymać długoterminową trzeźwość, przestrzegają określonych zasad.
Ich trzeźwość potwierdza słuszność tych zasad.
Członkowie Ruchu AA z długoletnim stażem trzeźwości mówią:
1. „jeżeli chcesz osiągnąć to co my osiągnęliśmy, rób to co my robiliśmy”
2. to „działa, jeżeli nad tym pracujesz”.
Każdy trzeźwiejący alkoholik ma własna drogę trzeźwienia. Jeżeli znasz zasady trzeźwienia i zapobiegania nawrotom choroby, możesz zbudować skuteczny plan swojego trzeźwienia.
Kiedy trzeźwiejący alkoholicy po raz pierwszy zapoznają się z lista podaną poniżej, zachowują się w sposób obronny. „Nie jestem w stanie robić tych wszystkich rzeczy” – mówią.
Sugeruję Ci, abyś myślał o swoim trzeźwieniu w kategoriach wspinaczki wysokogórskiej albo skoku nad przepaścią. Zdecydowanie lepiej jest skoczyć 30 cm dalej, niż 3 cm za blisko.
Ta sama prawda odnosi się do trzeźwości. Lepiej jest planować działania na wyrost, niż ryzykować nawrót picia.
W AA mówią: „półśrodki nie zapewniają sukcesu”.
Siedem podstawowych zasad trzeźwienia opisanych poniżej to zasady zdrowego stylu życiu. Ich przestrzeganie stwarza szansę na życie w sposób odpowiedzialny, zdrowy i pełen satysfakcji.
Dla trzeźwiejących alkoholików jest to sprawa zasadnicza.
Planowanie i realizowanie zdrowego stylu życia, projektowanie indywidualnego programu trzeźwienia oraz rozpoznawanie sygnałów ostrzegających o nawrocie choroby, to działania konieczne dla Twojego trzeźwienia.
Zastanów się które z poniższych zasad trzeźwienia mogą być Tobie pomocne. Na jakie przeszkody mógłbyś się natknąć próbując wprowadzać je w życie i w jaki sposób mógłbyś te przeszkody pokonać:
1. Profesjonalna terapia
2. Grupy samopomocy.
3. Odpowiednia dieta.
4. Ćwiczenia fizyczne
5. Program opanowania stresu ( relaksacja, uspakajania się w ciągu dnia, nieprzepracowywanie się i sztuka znajdowania czasu na odpoczynek).
6. Program rozwoju duchowego (np. 12 Kroków – koleżeństwo, przyjaźń, modlitwa, medytacja, Refleksja nad duchowym „Ja”, szacunek dla grupy etc.)
7. Planowanie i bilans dnia.
Plan trzeźwienia
Tezy:
1. Nawrót w uzależnieniu jest procesem.
1a. Nawrót to nie to samo co powrót do picia
2. Rozpoznawanie sygnałów ostrzegawczych i ich analiza pozwala na zatrzymanie procesu nawrotu.
3. Prawdopodobieństwo, że nawrót nie nastąpi zwiększa się gdy alkoholik posiada umiejętności:
o monitorowania siebie
o radzenie sobie ze stresem
o konstruktywnego rozwiązywania problemów
4. Prawdopodobieństwo że, nawrót nie nastąpi jeżeli alkoholik ma dobry
plan trzeźwienia
Nawrót choroby jest procesem, w którym występują zmiany w sposobie myślenia, w sposobie przeżywania oraz w zachowaniach. Nawrót jest skutkiem zakłócenia procesu trzeźwienia, może zatem wystąpić u osoby, która jakiś czas utrzymywała abstynencję, nastąpiła u niej poprawa zdrowia w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej. Nawrót jest skutkiem konfliktu jaki toczy się o osoby uzależnionej pomiędzy zdrowym Ja i chorym Ja ( kółeczka). Nawrót nie musi zakończyć się piciem alkoholu, można go zatrzymać w każdym momencie, ale najłatwiej na samym początku. Proces nawrotu uruchamiany jest przez jakiś czynnik zewnętrzny lub wewnętrzny. Pojawiają się wtedy myśli o alkoholu potem uczucie głodu alkoholowego a dopiero na końcu picie.
Część II
Omówienie sygnałów ostrzegawczych. Każdy pacjent ma zaznaczyć sygnały łatwe i trudne dla niego samego.
Lista sygnałów do wyboru indywidualnego przez terapeutę lub zaproponowanie wspólnej po omówieniu w zespole
Proponowane strategie ( w zależności od umiejętności intelektualnych pacjentów
( karty do pracy własnej, cel nauczenie analizy)
MaxQuadro