ruchyroslin.pdf

RUCHY ROŚLIN

Ćw.1 Ruchy cytoplazmy.

Sporządziliśmy preparat mikroskopowy z liścia moczarki kanadyjskiej. Obserwowane

przez nas ruchy cytoplazmatyczne miały wyraźny charakter ruchów rotacyjnych wokół

centralnej wakuoli. Napędzane są one poprzez cykliczną dysocjację i resocjację kompleksów

miozyny i aktyny. Ruchy takie zachodzą z udziałem hydrolizy ATP.

Ćw.2. Ruch chloroplastów

Po kilka listków mchu umieściliśmy w niewielkiej ilości wody na trzech szkiełkach

zegarkowych. Szkiełka z listkami wystawiliśmy na odmienne warunki świetlne.

a) światło dzienne

b) świetlówka o białej barwie światła (moc ok. 36W)

c) ciemność

Po upływie 1,5 godziny z listków mchu zaadoptowanych do różnych warunków świetlnych

sporządziliśmy preparaty i dokonaliśmy obserwacji pod mikroskopem.

Rysunki oraz wnioski:

a) b) c)

a) chloroplasty umieszczone w miarę równomiernie na całej powierzchni komórki

b) chloroplasty układają się przy ścianach równoległych do kierunku padania światła

c) chloroplasty umieszczone w miarę równomiernie na całej powierzchni komórki

Wyrazem adaptacji roślin do zmieniających się warunków świetlnych jest min. zmiana

ułożenia chloroplastów w komórkach. W świetle o natężeniu mniejszym niż punkt wysycenia

fotosyntezy, chloroplasty gromadzą się przy prostopadłych do kierunku padania światła

ścianach komórki, co umożliwia maksymalną absorpcję energii. Jeżeli natomiast roślina

znajdzie się w silnym świetle „wysycającym” fotosyntezę, chloroplasty układają się przy

ścianach komórki równoległych do kierunku padania światła, przez co zmniejszają ilość

absorbowanego światła i unikają uszkodzenia.

Ćw.3 Fototaksja u Chlamydomonas.

Przygotowaną zawiesinę glonów umieściliśmy przed źródłem światła, dodatkowo

instalując przesłony do redukcji natężenia promieniowania. W takim układzie, co 30 min

mierzyliśmy absorbancję zawiesiny glonów sprzed każdej przesłony. Jednak uzyskane

pomiary nie dają wiarygodnych wyników. Prawdopodobna przyczyna to słaba jakość użytych

glonów, ponieważ przy pobieraniu prób dochowaliśmy szczególnej staranności i raczej

wykluczamy błąd spowodowany zmieszaniem warstw glonów. Zakładamy, że komórki

glonów w skutek ruchów fototaktycznych będą kierowały się, w strone obszaru o

umiarkowanym (a zarazem optymalnym) dla nich natężeniu światła. Podstawą takich ruchów

jest naprzemienne oświetlanie plamki ocznej światłem o zmiennym natężeniu, co wywołuje

cykliczne depolaryzacje błony komórkowej i zmianę intensywności ruchu wici.

Czas

[godz.]

Natężenie światła[W]

Przesłona 180μm Przesłona 250μm Przesłona 320μm Przesłona

390μm Przesłona 500μm

0,0597

0,5

0,485

0,439

0,524

0,465

0,446

0,548

0,564

0,560

0,572

0,507

1,5

0,556

0,465

0,319

0,554

0,526

0,586

0,456

0,419

0,458

0,584

Ćw.4 Sejsmonastia u mimozy

Nie byliśmy w stanie wykonać tego doświadczenia zgodnie z instrukcją podaną w

skrypcie, gdyż roślina w bardzo minimalnym stopniu reagowała na zadawane jej bodźce

mechaniczne. (Jest to związane z porą roku).

Ćw.5 Tropizmy

Fototropizm.

Nasiona lnu zwyczajnego umieściliśmy na płytce szklanej owiniętej namoczoną bibułą, a

następnie wstawiliśmy ją do szklanego naczynia z wodą, owiniętego folią aluminiową.

Naczynie zabezpieczyliśmy przed parowaniem i dostępem światła. Na szczelinę

skierowaliśmy źródło światła i pozostawiliśmy na 7 dni. Po upływie tego czasu mogliśmy

zaobserwować wyraźne wygięcie pędu w stronę światła padającego przez szczelinę.

Wnioski:

Obserwowany fototropizm dodatni jest efektem reakcji komórek na gradient stężenia auksyny

w poprzek organu. Absorpcja światła wywołuje autofosforylację fototropin 1i 2, które

wywołują fosforyzację nośnika auksyny. Ten z kolei transportuje auksynę na stronę

zacienioną, na której następują intensywniejsze podziały komórkowe – pęd wygina się w

stronę światła.

Geotropizm

Nasiona lnu zwyczajnego umieściliśmy w ten sam sposób, jak w poprzednim doświadczeniu

(brak jednak było szczeliny w folii). Taki układ pozostawiliśmy na 7 dni. Po 7 dniach

zaobserwowaliśmy, iż korzeń kieruje się ku dołowi naczynia - w stronę zgodną z kierunkiem

działania siły grawitacji.

Wnioski:

Korzeń wykazuje geotropizm dodatni. Miejscem percepcji bodźca są komórki kolumeli –

statocyty. Znajdujące się w nich statolity osadzają się na cysternach RE, powodując

uwolnienie jonów wapnia z wnętrza cystern. Korzeń rósł wertykalnie, więc rozmieszczenie

transportera auksyny PIN3 w komórkach kolumeli było równomierne i korzeń skierował się

ku dołowi. W przypadku umieszczenia rośliny w pozycji horyzontalnej następuje

przemieszczenia białek PIN3 do dolnej części komórek kolumeli, co indykuje polarny

transport auksyny na dolną stronę czapeczki korzeniowej, a następnie do warstwy korowej

korzenia. Wysokie stężenie auksyny powoduje wygięcie organu w kierunku zgodnym z

kierunkiem działania siły grawitacji.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: