04 J1.pdf

(1824 KB) Pobierz
Microsoft Word - J1.doc
William Barclay
EWANGELIA
WEDŁUG
W. JANA
Tom I (Rozdziały 1–7)
Pozna 2002
Tłumaczył: Krzysztof Bednarczyk
Wydanie poprzednie ukazało si$ nakładem
Wydawnictwa „Słowo Prawdy” w 1986 r.
Redakcja: Adam Ciorga
(4,7). Chocia< symbole te rozdzielano rozmaicie
pomi$dzy autorów Ewangelii, to jednak najcz$5ciej Markowi, którego
Ewangelia jest najprostsza i najbardziej „ludzka” przydzielono ostatecznie
człowieka, Mateuszowi lwa, gdy< widział on Jezusa jako Mesjasza, jako
lwa z pokolenia Dawida. Odpowiednio cielec ma reprezentowaB Łukasza,
gdy< wół jest zwierz$ciem roboczym i ofiarnym, a tak wła5nie przedsta-
wia Łukasz Jezusa, jako wielkiego sług$ ludzi i jako ofiar$ za cał9 ludz-
ko5B. Natomiast orzeł wyobra<aB ma Jana, poniewa< ze wszystkich stwo-
rze tylko orzeł potrafi patrzeB prosto w słoce, bez o5lepienia si$, a wła-
5nie ze wszystkich pisarzy Nowego Testamentu Ewangelista Jan ma naj-
bardziej przenikliwe spojrzenie, rozró<niaj9ce odwieczne tajemnice, od-
wieczne prawdy, przenikaj9ce umysł Bo<y. Dlatego prawd9 jest, <e dla
wielu ludzi, Ewangelia Jana jest ksi$g9, przez któr9 czuj9 si$ bli<ej Boga i
Jezusa Chrystusa, ani<eli przez jak9kolwiek inn9 ksi$g$ na 5wiecie.
Wystarczy jednak najbardziej pobie<nie przeczytaB Czwart9 Ewange-
li$, aby stwierdziB, jak bardzo ró<ni si$ ona od trzech pozostałych. Pomija
tak wiele z zawartych w tamtych wydarze. Nie znajdujemy w Czwartej
Ewangelii opisu Narodzenia Jezusa, ani Jego Chrztu, ani Kuszenia. Ni-
czego nie mówi nam na temat Ostatniej Wieczerzy, ani o modlitwie w
Getsemane, ani o Wniebowst9pieniu. Ani słowem nie wspomina o uzdro-
wieniu ludzi op$tanych przez diabła i złe duchy, a co najbardziej zdumie-
waj9ce, nie zawiera <adnych przypowie5ci i wypowiedzi Jezusa, stano-
wi9cych tak bezcenny składnik innych Ewangelii. W pozostałych trzech
3
Dla wielu chrze5cijan Ewangelia według 5wi$tego Jana jest najcen-
niejsz9 z ksi9g Nowego Testamentu. To wła5nie przede wszystkim jej
tre5ci9 karmili swoje umysły i nasycali swoje serca i znajdowali w niej
pokój swojej duszy. Cz$sto widzimy na witra<ach, lub gdzie indziej sym-
bole ewangelistów w postaci czterech zwierz9t, które otaczały tron Bo<y
w
329546649.001.png
Ewangeliach Jezus przemawia albo w tych przypowie5ciach, albo w krót-
kich, prostych, plastycznych zdaniach, tak łatwych do zapami$tania. W
Czwartej Ewangelii przemowy Jezusa ci9gn9 si$ nieraz całymi rozdziała-
mi i zawieraj9 dyskusyjne, polemiczne wypowiedzi zupełnie niepodobne
do tych niezapomnianych powiedze, obrazowych zda w pozostałych
Ewangeliach.
Zaskakuje te< fakt, <e relacje Czwartej Ewangelii na temat faktów z
<ycia i słu<by Jezusa ró<ni9 si$ czasami od relacji pozostałych Ewangeli-
stów.
1. Ewangelia Jana podaje nam inaczej rozpocz$cie Usługiwania Jezu-
sa. W trzech pozostałych Ewangeliach sugeruje si$, <e jako kaznodzieja
Jezus wyst$puje dopiero po uwi$zieniu Jana Chrzciciela: „A potem, gdy
Jan został uwi$ziony, przyszedł Jezus do Galilei, głosz9c Ewangeli$ Bo-
<9” (Mk 1,14; Łk 3,18.20 Mt 4,12). U Ewangelisty Jana wyst$puje jednak
do5B znaczny okres czasu, w którym działalno5B Jezusa pokrywa si$ z
działalno5ci9 Jana Chrzciciela (J 3,22-30; 4,1-2).
2. U Ewangelisty Jana działalno5B Jezusa przebiega w innej scenerii.
W pozostałych trzech Ewangeliach terenem głównym działalno5ci Jezusa
jest Galilea, a dopiero w ostatnim tygodniu swego <ycia jakoby zjawia si$
w Jerozolimie. Natomiast Ewangelista Jan pokazuje nam głównie działal-
no5B Jezusa w Jerozolimie i Judei, a czasami tylko w Galilei (J 2,1-12;
4,35-5,1; 6,1-7,14). Widzimy tu Jezusa w Jerozolimie na 5wi$to Paschy,
kiedy to dokonuje Oczyszczenia Iwi9tyni (2,13), w czasie nienazwanego
5wi$ta (5,1), w czasie Iwi$ta Namiotów (7,2.10), nast$pnie zim9 na Iwi$-
cie Ofiarowania (10,22). Po tym 5wi$cie z relacji Czwartej Ewangelii nie
wynika, aby Jezus oddalił si$ ju< w ogóle z Jerozolimy, co oznaczałoby
kilkumiesi$czny pobyt, a< do wiosny, do Ukrzy<owania. Ten obraz jest z
pewno5ci9 prawdziwy. Nie ulega w9tpliwo5ci, <e w tym przypadku racj$
ma Ewangelista Jan. Jak<e inaczej wytłumaczyB narzekanie Jezusa: „Jeru-
zalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do
ciebie byli posłani, ile< to razy chciałem zgromadziB dzieci twoje, jak
kokosz zgromadza piskl$ta swoje pod skrzydła, a nie chcieli5cie!” (Mt
23,27 = Łk 13,34)? Musiał widocznie wielokrotnie odwiedzaB Jerozolim$
i wielokrotnie wzywaB do upami$tania. Nie mógłby tak powiedzieB w
czasie pierwszej wizyty w mie5cie. Z tych ró<nic scenerii wyprowadził
Euzebiusz jedno z najwcze5niejszych wyja5nie ró<nicy pomi$dzy Ewan-
geli9 Jana, a pozostałymi. Mówi mianowicie, <e w jego czasach (ok. 300)
uczeni chrze5cijanie mieli nast$puj9cy pogl9d na powstanie Ewangelii:
Mateusz był pocz9tkowo kaznodziej9 w5ród Hebrajczyków, ale nadszedł
4
dzie, w którym miał ich opu5ciB i pój5B do innych narodów. Zanim od-
szedł, spisał swoj9 relacj$ historii <ycia Jezusa po hebrajsku, „i w ten spo-
sób wynagrodził utrat$ swojej obecno5ci tym, których musiał opu5ciB”.
Kiedy tak<e Ewangeli5ci Marek i Łukasz wydali swoje Ewangelie, to
Ewangelista Jan wci9< jeszcze ustnie przekazywał dzieje Jezusa. „Wresz-
cie i on zacz9ł pisaB z nast$puj9cego powodu: Kiedy trzy wspomniane
wy<ej Ewangelie doszły do r9k wszystkich i równie< jego r9k, w pełni je
potwierdził, jak mówi9, i za5wiadczył o ich prawdziwo5ci.
czasie...
Jana zawiera
Chrystusa, a
5,24). A wi$c według Euzebiusza pomi$dzy Czwart9 Ewangeli9, a pozo-
stałymi nie ma <adnych sprzeczno5ci, ani ró<nic. Czwarta Ewangelia opi-
suje, przynajmniej we wcze5niejszych rozdziałach, działalno5B Jezusa w
Jerozolimie, poprzedzaj9c9 działalno5B w Galilei, maj9c9 miejsce w cza-
sie, kiedy jeszcze Jan Chrzciciel był na wolno5ci. To wyja5nienie Euze-
biusza jest przynajmniej w cz$5ci prawdopodobne.
3. Ewangelista Jan podaje inny
Jego <ycia” (Euzebiusz,
działalno5ci Jezusa. Z
czytania pozostałych trzech Ewangelii mo<na odnie5B wra<enie, <e dzia-
łalno5B Jezusa mie5ciła si$ w ramach jednego roku. Opisuje si$ tam tylko
jedno 5wi$to Paschy. Natomiast w Ewangelii Jana widzimy a< trzy takie
5wi$ta: Jedno w czasie Oczyszczenia Iwi9tyni (2,13), drugie w czasie
nakarmienia pi$ciu tysi$cy (6,4), i ostatnie, w czasie którego Jezus został
ukrzy<owany. Działalno5B Jezusa wi$c, zgodnie z Ewangeli9 Jana, musia-
ła trwaB co najmniej dwa pełne lata, a najprawdopodobniej okres zbli<ony
do trzech lat. I znów musimy przyznaB racj$ Ewangeli5cie Janowi. Wyni-
ka to nawet z uwa<nego czytania trzech pozostałych Ewangelii. Kiedy
uczniowie zrywali kłosy, musiała byB wiosna (Marek 2,23). Kiedy ludzie
w czasie nakarmienia pi$ciu tysi$cy siedzieli
znów
musiała byB wiosna i pomi$dzy tymi wydarzeniami musiał upłyn9B pra-
wie rok. Dalej nast$puje opis podró<y przez okolice Tyru i Sydonu i opis
Przemienienia Paskiego. Je5li wzmianka Apostoła Piotra o zbudowaniu
trzech szałasów podyktowana była przypadaj9cym na ten czas Iwi$tem
Szałasów (Bo dla czego innego miałby tak mówiB?), to wskazywałoby to
na okres paNdziernika. Dochodzi wi$c okres od jesieni do ostatniej
5
Mówi9 wi$c, <e Jan z tego powodu na pro5b$ innych, dał w swojej
Ewangelii opis okresu pomini$tego przez wcze5niejszych Ewangelistów,
to jest czynów Jezusa przed uwi$zieniem Jana Chrzciciela... Dlatego Jan
opisuje czyny Chrystusa dokonane
Chrzciciela wtr9cono do wi$-
zienia, a inni Ewangeli5ci wspominaj9 wydarzenia, które miały miejsce
inne opisuj9
Zgłoś jeśli naruszono regulamin