Zenon Ziembiewicz bohater Granicy Zofii Nalkowskiej.pdf

(119 KB) Pobierz
Zenon Ziembiewicz, bohater Granicy Zofii Nałkowskiej.p65
Bohater literacki
Ucz się z
Zenon Ziembiewicz,
bohater Granicy Zofii Nałkowskiej
Zenon Ziembiewicz to główny bohater Granicy Zofii Nałkowskiej. Jego biografia przed-
stawiona jest w sposób zagadkowy – na początku utworu dowiadujemy się, że jego kariera
była krótka i piękna (…), zakończona tak groteskowo i tragicznie , a dopiero w trakcie lek-
tury poznajemy przyczyny jego życiowego upadku. Zauważ, że Nałkowska po mistrzowsku
operuje tu czasem, wprowadzając retrospekcję, co sprawia, że nasze zainteresowanie życiem
bohatera rośnie. Wydarzenia w powieści nie są zatem przedstawione chronologicznie.
O utworze źródłowym
Granica powstała w 1931 roku,
ale najpierw drukowano ją w od-
cinkach na łamach kilku czaso-
pism. Wydanie książkowe uka-
zało się dopiero w 1935, kiedy
to Nałkowska miała już za sobą
spore doświadczenie pisarskie
(m.in. Lodowe pola, Romans
Teresy Hennert, Niedobra miłość )
i pół wieku życia za sobą. Powieść
została wydana w okresie, w któ-
rym nastąpiło w kraju wzmożone
zainteresowanie sprawami spo-
łecznymi. Czasy, w których au-
torce przypadło tworzyć Granicę ,
charakteryzowały się dużymi
konfliktami międzyklasowymi, co
ma swój oddźwięk w utworze.
Możemy też znaleźć w utworze
wątki autobiograficzne. Autorka
wychowała się w domu pełnym
ideałów. Jej ojciec – Wacław
Nałkowski był wykształconym
człowiekiem – geografem, publi-
cystą i pedagogiem, a także zna-
nym wówczas zwolennikiem le-
wicy, demokratą, socjalistą, a na-
wet propagatorem marksizmu.
Młoda pisarka wyrosła w domu
postępowym, ukierunkowanym
na społeczne treści. Nic więc
dziwnego, że z upodobaniem za-
jęła się tą problematyką.
Znaczenie postaci
Śledząc losy Zenona Ziembiewicza mamy możliwość zapoznania się z rzeczywistością
tamtych czasów, charakteryzującą się ogromnym rozwarstwieniem społecznym. Dzięki
wykreowaniu takiego bohatera autorka powieści zwróciła uwagę na złożoność proble-
mów, związanych m.in. z karierą, przypadkowym romansem, stopniowym przekracza-
niem granic moralnych.
Nałkowska świetnie przedstawiła życiorys Ziembiewicza, który początkowo pragnął
zreformować stosunki społeczne, a w konsekwencji sam stał się ich ofiarą. Jako student
chciał walczyć z niesprawiedliwością społeczną, a w miarę rozwoju swojej kariery zmie-
niał się w bezwolną „maszynkę”, zależną od innych. Krok po kroku pozwalał sobie na
większe kompromisy, co w konsekwencji doprowadziło go do przekroczenia granic od-
powiedzialności moralnej i uczciwości – nakłonił przecież kochankę do aborcji (dał jej
pieniądze na zabieg, nie określając wprost celu ich przeznaczenia), za wszelką cenę piął
się po szczeblach kariery, zrobił z Elżbiety wspólniczkę swego młodzieńczego grzechu,
prawdopodobnie (bo w powieści nie jest do końca powiedziane) to on wydał rozkaz
strzelania do robotników itd. Autorka podpowiada, że tragizm człowieka polega na
wybraniu przez niego drogi uległości wobec otoczenia – gdyby od samego początku
Zenon odmawiał wykonywania zadań, będących w niezgodzie z jego sumieniem, może
jego życie potoczyłoby się inaczej…
Nałkowska zwraca również uwagę na fakt, że własne wyobrażenie człowieka o sobie
może różnić się od oceny innych – Ziembiewicz na wiele sobie pozwalał, większość jego
czynów (np. romans z Justyną) miała, według niego, usprawiedliwienie. W rzeczywisto-
ści było inaczej…
Tak się zawsze wydaje, że to, co trudne, jest właśnie dobre. A tymczasem dotąd przecież
dla niej samej nie zrobiliśmy nic. Dotąd właściwie w tym wszystkim wciąż siebie tylko
mieliśmy na uwadze ) .
CV – Biografia
Pierwsze życiowe doświadczenia
Pierwsze życiowe doświadczenia
Wychował się w podupadłej rodzinie ziemiańskiej. Jego ojciec – Walerian Ziembie-
wicz zarządca dóbr dziedzica Tczewskiego w dworku w Boleborzy (wcześniej posiadał
własny majątek, ale niestety go stracił), lubił majsterkować i romansować z prostymi
dziewczynami wiejskimi. Jego żona – Joanna Ziembiewicz (Żancia) jakoś to tolerowa-
ła, czego nie mógł zrozumieć ich syn. Zenon, jako uczeń gimnazjum, poznał w domu
Cecylii Kolichowskiej swoją przyszłą żonę – Elżbietę Biecką (wówczas też gimnazjalist-
kę, która opiekowała się swoją ciotką – właścicielką kamienicy). W tym czasie poznał
atmosferę miasta, granicę, dzieląca bogatych od biednych (w domu pani Kolichowskiej
ludzie mieszkali warstwami – w suterenach biedota, a wysoko bogacze).
Romans z córką służącej
Na studia pojechał do Paryża, ale dokładnie rok przed ich ukończeniem wrócił do ro-
dzinnej Boleborzy – niby na wakacje, ale też w celu znalezienia środków na ukończenie
uczelni. Dopiero wtedy dostrzegł zaściankowość domu, w którym się wychował. Był zde-
sperowany swoim odkryciem. Wówczas ostro przeciwstawiał się złu i niesprawiedliwo-
1
Znaczenie postaci
CV – Biografia
Pierwsze życiowe doświadczenia
Romans z córką służącej
8230650.001.png 8230650.002.png
Bohater literacki
Ucz się z
ści społecznej. Pośród tej dwulicowości, którą zastał w boleborzańskich stronach, jedyną
oazą prawdy okazała się młodziutka dziewczyna – córka długoletniej służącej w Bole-
borzy –Justyna Bogutówna. Mimo że był przeciwnikiem rozwiązłości seksualnej ojca,
pod wpływem chwili sam uwiódł tę kilkunastoletnią dziewczynę.
Nałkowska była nie tylko obser-
watorką ludzkiego życia, lecz także
wspaniałą interpretatorką naj-
skrytszych zakamarków duszy
człowieka. Granica jest naturalną
kontynuacją jej wcześniejszej
twórczości – bo np. w dramacie
Dzień jego powrotu (1931) pi-
sarka interesowała się już tema-
tem współistnienia dobra i zła.
Ten właśnie wątek rozwinęła two-
rząc postać Ziembiewicza. Grani-
ca była zwrotem przełomowym
w jej karierze pisarskiej. Żadna
z jej wcześniejszych pozycji –
m.in. Kobiety (1906), Rówieśni-
ce (1909) Narcyza (1910) – nie
osiągnęła tak wielkiego sukce-
su. Fakt, że i w tamtych domino-
wał nurt psychologiczny, ale do-
piero tutaj przedstawiła pełny
portret egzystencjalny człowieka,
borykającego się z wieloma
życiowymi problemami.
Niepożądana ciąża kochanki
Po tym krótkim romansie z Justyną, Zenon szukał funduszy na dokończenie studiów.
Z pomocą pana Czechlińskiego (poplecznika – sprzymierzeńca Tczewskich) otrzymał
pracę publicysty w lokalnym piśmie „Niwa”. W tym czasie wyrażał zdecydowanie postę-
powe poglądy, dręczyły go problemy zacofanych rodzinnych stron, chciał poświecić się
pracy społecznej. Opuścił Boleborzę i przeniósł się do miasta. Spotkał wówczas starą
miłość z czasów gimnazjalnych – Elżbietę, z którą zaczął się częściej widywać. Traf
chciał, ze spotkał również Bogutównę, która znalazła się w trudnej sytuacji życiowej –
zmarła jej matka, zamieszkała w suterenie u swojej znajomej – Joasi Gołąbskiej (w
kamienicy pani Kolichowskiej). Zenon zlitował się nad Justyną i zaczął jej pomagać,
tym samym odnowił z nią romans. Wkrótce okazało się, że Bogutówna jest z nim…
w ciąży. O wszystkim poinformował Elżbietę (już narzeczoną), która za wszelką cenę
próbowała mu pomóc – zameldowała dziewczynę u swojej ciotki Kolichowskiej. Wyda-
wało się, że jest tolerancyjna… Nie wytrzymała jednak napięcia – po spotkaniu w cztery
oczy z Justyną wyjechała do matki do Warszawy.
Rozwój kariery, życia osobistego i tragiczny finał
Zenon został redaktorem naczelnym „Niwy”, Justynę namówił („między wiersza-
mi”) do aborcji, a z Elżbietą ożenił się. W niedługim czasie urodził im się syn (Wa-
lerian – po dziadku!). Z czasem Zenon został prezydentem miasta, był już bardzo
wpływową osobą, z której zdaniem należało się liczyć. Natomiast Bogutówna po
usunięciu ciąży zapadła na chorobę psychiczną, nachodziła Ziembiewicza, a on czuł
się w obowiązku jej pomagać. Powoli zaczął mu się „na głowę walić świat”. Nie tylko
sprawa przypadkowego romansu z lat młodości coraz bardziej go przytłaczała, lecz
także sytuacja w mieście nie była za ciekawa. Splajtowała huta Hettnera, robotnicy
wyszli na ulice, a on został posądzony o wydanie rozkazu strzelania do nich. W tym
samym czasie Bogutówna próbowała popełnić samobójstwo, ale udało się ją odrato-
wać. Kilka dni po tym wdarła się do gabinetu Zenona i wylała mu na twarz żrący
kwas, w wyniku czego stracił wzrok i mowę. Po tygodniu zastrzelił się. Po jego śmier-
ci Elżbieta wyjechała do rodziny za granicę, a syna pozostawiła pod opieką babki.
Najważniejsze momenty w życiu bohatera
dorastanie w rodzinie ziemiańskiej
nauka w gimnazjum i samodzielne życie na stancji w domu pani Kolichowskiej
miłość do Elżbiety Bieckiej
studia w Paryżu, przyjaźń z Karolem Wąbrowskim – synem pani Kolichowskiej z pierw-
szego małżeństwa i miłość do Adeli (która zmarła na gruźlicę)
powrót do rodzinnej Boleborzy
romans z Justyną Bogutówną
opuszczenie Boleborzy i praca publicysty w piśmie „Niwa”
ponowne spotkanie z Elżbietą
odnowienie romansu z Bogutówną
niepożądana ciąża Justyny
pomoc Elżbiety dla kochanki Zenona
wyjazd Elżbiety do matki do Warszawy
Zenon redaktorem naczelnym „Niwy”
aborcja Justyny
ślub Zenona z Elżbietą i narodziny syna
Zenon prezydentem miasta
plajta huty Hettnera, wydanie – prawdopodobnie przez Zenona – rozkazu strzelania
do robotników
nieudana próba samobójcza Justyny
wtargnięcie byłej kochanki do gabinetu Zenona i oblanie mu na twarzy żrącym kwasem
samobójstwo Zenona
wyjazd Elżbiety do rodziny za granicę i pozostawienie syna pod opieką babki
Ważne słowa Zenona
A przecież moralność jest wynikiem życia
w społeczeństwie i poza społeczeństwem jej
nie ma. Są tylko słowa, które służą do oszu-
kania siebie i zwłaszcza innych.
Jest się takim, jak myślą ludzie, nie jak my-
ślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce,
w którym się jest
Może wszystko jest takie, jak wygląda. I to,
czym jesteśmy dla ludzi, jest ważniejsze, niż
to, czym jesteśmy we własnych oczach.
Wystarczy umrzeć, aby stać się zupełnie bez-
bronnym
Cierpienie wcale nie jest usprawiedliwieniem.
Tak się zawsze wydaje, że to, co trudne, jest
właśnie dobre. A tymczasem dotąd przecież
dla niej samej nie zrobiliśmy nic. Dotąd wła-
ściwie w tym wszystkim wciąż siebie tylko
mieliśmy na uwadze.
2
Niepożądana ciąża kochanki
Rozwój kariery, życia osobistego i tragiczny finał
Najważniejsze momenty w życiu bohatera
8230650.003.png 8230650.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin