Claude Diolosa - Chiny kuchnia tajemnice_medycyny.pdf - MEDYCYNA CHIŃSKA - MandolinkaBramborowa

Claude Diolosa

Chiny,kuchnia...., tajemnice medycyny

WPROWADZENIE

Większość informacji zawartych w tej książce pochodzi z dwóch kilkugodzinnych

wykładów znanego zachodniego specjalisty tradycyjnej medycyny chińskiej Claude'a

Diolosy, wygłoszonych w studenckim klubie “Rotunda” w Krakowie wiosną 1988 roku. Mając

przyjemność tłumaczyć te wykłady, uczestniczyć w kilku kursach medycyny chińskiej

prowadzonych przez Claude'a Diolosę i wreszcie asystować licznym pacjentom

zwracającym się do niego o poradę, zdecydowałem się opracować zebrany materiał w

formie przystępnej dla wszystkich. Wykłady z “Rotundy” zostały przeze mnie miejscami

znacznie rozszerzone, uzupełnione przypisami i tablicami, zakończeniem oraz uwagami

natury ogólnej (dotyczącymi odbioru tradycji chińskiej w kulturze zachodniej). Zamieściłem

również wybrane recepty i przepisy kulinarne, pozwalające praktycznie stosować zalecenia

tradycyjnej medycyny chińskiej.

Pragnę bardzo gorąco podziękować Claude'owi Diolosie za bezinteresowne przyjazdy do

Polski celem prowadzenia kursów tradycyjnej medycyny chińskiej i poświęcenie całego

swego czasu na diagnozowanie pacjentów oraz odpowiadanie na liczne pytania uczniów.

Jestem niezwykle wdzięczny tym wszystkim, którzy przyczynili się do powstania tej

książeczki, a więc Robertowi Zawiślakowi za cenne uwagi i merytoryczne przeglądnięcie

tekstu, Małgorzacie Knapik za spisanie z taśmy mojego tłumaczenia wykładów z “Rotundy”,

co zainspirowało mnie do ich opracowania. Bardzo dziękuje przede wszystkim Michalinie -

poświęcającej każdą swą chwilę medycynie chińskiej, Piotrowi Lisowskiemu i Robertowi

Skawińskiemu ze Studenckiego Koła Homeopatycznego Akademii Medycznej w Krakowie

za zapraszanie Claude'a Diolosy do Polski i trud organizowania kursów.

Tekst ten poświęcony jest głównie sztuce odżywiania się i gotowania w sposób służący

zdrowiu i wzmocnieniu ciała. Tematyka ta przedstawiona została z punktu widzenia

medycyny chińskiej, jednakże z odniesieniami do naszej tradycji. Szersze omówienie

niektórych zagadnień tradycyjnej medycyny chińskiej, szczególnie w zakresie akupunktury

znaleźć można w książce J.R. Worsley'a Rozmowy o akupunkturze , wydanej przez KAW w

1986 r., przejrzyście i popularnie, a zarazem fachowo, wprowadzającej w podstawy tego

systemu.

Bez względu na kraj i miejsce tradycyjna wiedza na temat zdrowia i odżywiania była

bardzo zbliżona we wszystkich kulturach choć nie zawsze w równym stopniu

usystematyzowana. Nie należy więc sądzić, że Chińczycy byli mądrzejsi niż np.

Europejczycy, bowiem podobną tradycję można odnaleźć i w naszej historii. Zachowana do

dziś we fragmentach jest błędnie rozumiana i niedoceniana.

Dopiero w ostatnich latach obserwować można ponowne - gwałtownie rosnące -

zainteresowanie dawnymi tradycjami leczniczymi. Bierze się to z jednej strony z często

spotykanej bezduszności współczesnej medycyny leczącej jednostki chorobowe, a nie

dostrzegającej cierpiącego człowieka. Dlatego - mimo wielkich osiągnięć technicznych i

diagnostycznych - w naszym cywilizowanym świecie przybywa chorych. Leczy się bowiem

objawy choroby, a nie jej przyczyny. Z drugiej strony zaawansowana nauka, przyspieszony

rozwój cywilizacyjny i egoistyczna, bezmyślna chęć podporządkowania sobie całego

środowiska przyrodniczego stwarzają coraz więcej nowych problemów i niebezpieczeństw.

Technika i nauka nie są również w stanie w sposób rzeczywisty uporać się z

dotychczasowymi kłopotami i zagrożeniami. Wszystko to zaczęło wywoływać coraz

wyraźniejszy kryzys zaufania do dotychczasowego modelu rozwoju kultury i człowieka.

Rozbudziło też potrzebę studiowania (również wśród wielu lekarzy) dawnych metod, które

choć może nie tak spektakularnie, to jednak nieraz skuteczniej i bez działań ubocznych

leczyły, a przede wszystkim uczyły, jak żyć w dobrym zdrowiu i spokoju ducha, pokazując

człowiekowi jego nieoddzielność od świata, w którym żyje.

Mam nadzieję, że książeczka ta zainspiruje czytelnika do zwrócenia większej uwagi na

zwyczajne sprawy codziennego życia. Nawet drobiazgi mają wpływ na samopoczucie i

zdrowie. Informacje tu zawarte pozwolą na zastosowanie żywienia jako skutecznego środka

profilaktycznego i terapeutycznego, nieraz o równie silnym działaniu, jak lekarstwa.

WSTĘP

Przez wiele wieków w Europie, w naszej zachodniej tradycji, rozwijała się bardzo głęboka

wiedza duchowa i medyczna. W wiekach średnich jej ostoją stały się klasztory. Jednakże w

wyniku różnych konfliktów i kolei losu mnisi zostali pozbawieni możliwości leczenia ludzi i

stosowania tradycyjnych terapii ziołowych. W związku z tym zaistniał rozdział między

duchowością a uzdrawianiem.

Ostatnio w niektórych krajach usiłuje się ponownie powrócić do tej dawnej tradycji.

Czasem wydaje się nawet książki zawierające tę bardzo starą wiedzę, sięgającą swymi

korzeniami m.in. do starożytnego Egiptu i Grecji, a rozwiniętą dalej w wiekach średnich.

Studiując takie teksty, można zauważyć, że zawierają one znaczny procent informacji, które

również występują w żywych do dziś tradycjach wschodnich systemów medycznych, np. w

medycynie chińskiej. Oczywiście europejskie rozprawy medyczne nie stanowiły kopii

systemu chińskiego, ale nie zmienia to faktu, że reprezentowały system bardzo głęboki i

zbliżony do wschodnich. Są w Europie klasztory, w bibliotekach których można znaleźć

teksty zawierające wiele informacji .dotyczących koncepcji “pięciu żywiołów” 1 .

Prezentowane tu poglądy nie będą więc czymś całkowicie egzotycznym, lecz wiedzą,

która została w naszej tradycji zagubiona, a niekiedy tylko popadła w zapomnienie. Żyjący

przed wiekami wielcy lekarze, jak np. Hipokrates, Awicenna czy Paracelsus, leczyli

skutecznie wykorzystując znajomość pięciu przemian, klasyfikując jedzenie w zależności od

różnych rodzajów energii. Hipokrates napisał wiele dzieł, spośród których dwadzieścia

dziewięć znanych jest do dzisiaj. Cztery z nich mówią tylko o pożywieniu. Wszystkie zioła,

wszystkie rodzaje jarzyn, które są w nich przedstawione, są sklasyfikowane w kategoriach

czterech natur energii:

1) jako wywołujące gorąco,

2) rozgrzewające,

3) ochładzające,

4) wywołujące zimno.

Tylko wtedy, gdy rozumie się dany system, można z dużą skutecznością pracować,

wykorzystując jego dane. Bez zdolności postawienia odpowiedniej diagnozy i bez

znajomości podstaw systemu tradycyjne leczenie nie ma sensu.

Do dzisiaj jest więc dostępna ta mądrość wieków średnich, i starożytności europejskiej,

jak również tradycje chińska, indyjska (ajur-wedyczna) i tybetańska oparte na zbliżonych

holistycznych modelach świata i człowieka. Bazując na nich, można powrócić do

tradycyjnego diagnozowania i leczenia, istnieje dalej możliwość ich studiowania i

wykorzystania na nowo.

Tak więc, by uzupełnić informacje o alternatywnych możliwościach leczenia i utrzymania

zdrowia poprzez poprawne odżywianie się, zgodne z głęboką naturą człowieka i środowiska,

przedstawiamy tu pokrótce tradycyjną teorię żywienia opartą na systemie medycyny

chińskiej. Jest to bardzo stara tradycja, sięgająca swymi początkami aż w trzecie tysiąclecie

p.n.e., w dalszym ciągu skutecznie praktykowana do dzisiaj. Można ją stosować również i u

nas.

Medycyna chińska nie wyróżnia jednostek chorobowych, tak jak zachodnia, lecz zawsze

traktuje człowieka całościowo, uwzględniając również jego środowisko, klimat itp. Choroba

to zakłócenie równowagi w organizmie, brak pewnych składników lub energii, albo

niewłaściwy jej obieg. Często takie same objawy wywoływane są przez bardzo różne

przyczyny. Dlatego niezwykłą wagę przywiązuje się do właściwej diagnozy i usunięcia

głęboko nieraz leżących przyczyn, leczenie objawowe traktując jako prymitywne, bo nie

dające rzeczywistego wyleczenia (nawet mimo widocznej początkowo poprawy). Ponieważ

medycyna chińska jest niezależnym całościowym systemem, błędem jest próba jej

interpretacji przy mechanicznym zastosowaniu systemu pojęciowego medycyny zachodniej.

Na Zachodzie niemal co roku słyszy się inną - nową teorię na temat odżywiania, zdrowia

czy leczenia. Raz jest to teoria na temat witamin, później na temat białek, następnie

hormonów czy enzymów... aż w końcu zwyczajny człowiek przestaje się orientować, co jest

naprawdę słuszne. Natomiast wschodnia medycyna (podobnie jak dawna medycyna

europejska) opiera się na prawach kosmicznych, które są niezmienne. Dlaczego? Gdyż

zawsze po dniu następuje pora nocna - i to jest jang i jin, po wiośnie następuje lato, późne

lato, a po nim jesień i wreszcie zima - i to jest pięć ruchów znanych też w tradycji chińskiej

jako “pięć przemian”. Tu nic nie wymaga zmiany, gdyż wynika wprost z praw kosmicznych

rozpoznanych dzięki wnikliwej, rozumnej obserwacji natury. Spojrzenie takie czyni nasze

działania bardzo prostymi. Gdy się tych praw raz nauczymy i właściwie je rozumiemy,

widzimy, że mają one zastosowanie we wszystkich dziedzinach życia.

Wierzę, że rzeczy mogą być pożyteczniejsze wtedy, gdy są bardzo proste, a nie dlatego,

że są skomplikowane. Teoria jin - jang oraz pięciu ruchów jest wszechstronnie użyteczna i

łatwa do zrozumienia.

KLASYFIKACJA ZIÓŁ l POŻYWIENIA WEDŁUG MEDYCYNY CHIŃSKIEJ

Ze względu na skrótowość tego tekstu, przedstawione zostaną tylko najniezbędniejsze

wiadomości przydatne do utrzymania ciała w harmonii i równowadze, co jest określane

mianem zdrowia. Natomiast wiadomości tu zawarte nie wystarczają do stawiania diagnozy w

przypadkach poważniejszych zaburzeń lub choroby - w takich sytuacjach konieczny jest

bezpośredni kontakt ze specjalistą medycyny chińskiej. Diagnoza medycyny zachodniej jest

nieprzydatna dla osób pragnących stosować terapię opartą na tradycji chińskiej!

W tradycyjnej medycynie chińskiej zioła i produkty żywnościowe są sklasyfikowane na

kilka sposobów.

Podział ze względu na smak

Smak jest bardzo ważną cechą, gdyż wiąże się z pięcioma żywiołami stanowiącymi

podstawę systemu medycyny chińskiej. W terapii ziołowej i sposobie odżywiania wyróżnia

się pięć głównych smaków:

kwaśny - należy do żywiołu drewna; związany jest z wątrobą i pęcherzykiem żółciowym,

gorzki - należy do żywiołu ognia; związany jest z sercem, jelitem cienkim, systemem

krążenia krwi oraz układem energetycznym ciała zwanym “potrójnym ogrzewaczem”,

słodki - należy do żywiołu ziemi; związany jest z żołądkiem i śledzioną wraz z trzustką.

Pojawia się tu od razu pytanie, dlaczego smak ten jest tak popularny, czemu ludzie tak lubią

słodycze? Tradycje wschodnie wyjaśniają to bardzo prosto: żywioł ziemi jest żywiołem

centralnym, a więc punktem odniesienia dla wszystkiego. Żywioł ziemi daje możliwość -

podstawę budowania, tworzenia substancji i energii, ostry - należy do żywiołu metalu;

związany jest z płucami i jelitem grubym,

słony - należy do żywiołu wody; związany jest z nerkami i pęcherzem moczowym.

Pierwszą rzeczą wymaganą przy stosowaniu ziół i różnych rodzajów pożywienia, jest

rozeznanie do którego smaku należą. Również zbierając zioła winniśmy znać ich smak.

Znając go będziemy od razu wiedzieli, z którą przemianą - żywiołem współpracować.

Wybierając do jedzenia np. zioła słodkie, poza całą pozostałą wiedzą jaką mamy, wiemy

również o ich oddziaływaniu na żołądek. I rzeczywiście tak jest. Pijąc np. kawę (smak gorzki)

wpływamy na serce i krążenie krwi. Bardzo słony pokarm działa na nerki, a ostre dania lub

przyprawy czy też alkohol - na płuca i układ oddechowy (nadmiar może wywołać kaszel lub

potrzebę głębokiego oddechu). Gdy na odmianę spożywamy ogórki w occie, to wpływamy

tym samym na wątrobę i pęcherzyk żółciowy. Wprawdzie na razie nie zostało wyjaśnione w

Claude Diolosa - Chiny kuchnia tajemnice_medycyny.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: