Ptaki_Czarownicy_-_BaĹ›nie_fiĹ„skie.pdf

O babie, która zawsze się sprzeciwia ł a

Pewien wieśniak

ożenił się kiedyś,

ale szybko okazało

się, że kobieta bez

przerwy mu się

sprzeciwia; robi

wszystko, czego

się jej zabrania,

nie robi zaś

niczego co jej się

każe.

Zbliżały się święta i wieśniak, który był z natury łagodny i nienawidził

kłótni, chciał chociaż gwiazdkę spędzić w spokoju, jak to na święta

przystało. Myślał więc nad sposobem, jak by tu zarządzić godne święta ,

tak od strony jadła, jak i napitku. Wpadł w końcu na pewien pomysł i tak

rzekł do żony:

— Nadchodzi Boże Narodzenie, ale nie piecz placków, bo to dla nas

biedaków za drogo.

Ledwo to usłyszała gospodyni, a już wrzeszczy:

— A właśnie, że zrobię, i to jeszcze ile! A mąż dalej udaje:

— No, skoro już placków napieczesz. to nie rób przynajmniej

pierogów.

Żona natychmiast się sprzeciwia:

— A właśnie , że zrobię, i to jeszcze ile!

— Jeśli już i pierogi zrobisz — stwierdził mężczyzna — to wódki

sobie na pewno już nie kupimy.

— A właśnie, że kupimy! — burknęła gospodyni.

— No tak — ciągnął mężczyzna nie zbity z tropu — jeśli i wódkę

kupimy, to na kawę ani grosza już nam nie zostanie.

— A właśnie, że zostanie! — wykrzyknęła kłótl i wa baba.

— Skoro już i trochę kawy kupisz, to w każdym razie nie możemy

zaprosić gości — ciągnął mąż.

— A właśnie, że zaproszę, i to jeszcze ilu!— oburzyła się gospodyni.

— Ha, jeżeli i gości zaprosisz, i do stołu usiądą, to nie sadzaj mnie na

honorowym miejscu.

— A właśnie, że posadzę!

— Jeżeli już tak zrobisz, to przynajmniej nie dawaj mi butelki z wódką

do ręki — niby to prosi ł mężczyzna.

— A właśnie, że dam! — wrzasnęła baba.

— Jeśli i to zrobisz, to nie każ mi chociaż pić — poprosił na koniec

gospodarz.

— A właśnie, że będę ci kazała — odparła baba, tak jak i poprzednio.

W taki oto sposób udało się mężczyźnie spędzić miłe święta. Na

przyjęciu były placki, pierogi, była wódka i kawa tak długo, jak trwały

święta, a i gości zjechało wielu. Ale świąteczna radość trwa-

ła krótko. Zaraz po gwiazdce żona stała się jeszcze kłótliwsza i jeszcze

bardziej złośliwa. W końcu mąż, który już nawet chwili spokoju nie mógł

zaznać, pomyślał: „Dość już tego, muszę się pozbyć tej g ł upiej baby!"

Kiedy nadeszło lato i pora sianokosów, poszedł gospodarz na łąkę,

przez którą przepływała bystra rzeka, a nad nią leża ł a drewniana k ł adka.

Naciął mostek siekierą tak, że ledwo mógł utrzymać dorosłego mężczyznę.

Wrócił do domu i rzekł do żony:

— Mamy wspaniałą pogodę, pójdziemy na łąkę kosić. Ruszyli, a kiedy

dotarli do rzeki , mężczyzna pierwszy wszedł na kładkę i ostrożnie

przeszedł na drugą stronę. Lecz z drugiego brzegu ostrzegł żonę:

— Przechodź ostrożnie i powoli, nie skacz , bo wydaje mi się, że kładka

jest już słaba i mocno nadgniła.

— A właśnie, że będę skakać ! — krzyknęła baba i z całej siły tupnęła

nogą.

W tej samej chwili kładka złamała się, a kłótliwa baba wpadła do rzeki,

która uniosła ją ze sobą.

Rzucił się zaraz mężczyzna w pogoń wzdłuż brzegu, ale pod prąd

rzeki, żeby to niby szukać żony. Zauważyli go wtedy inni kosiarze, którzy

akurat pracowali na łące i zapytali:

— Czego szukasz?

— Swojej żony jedynej, mojej kochanej — odparł mężczyzna. —

Kładka się pod nią zarwała i żonka wpadła do rzeki — dodał jeszcze.

— Czego więc, głuptasie, tutaj szukasz? — zapytali kosiarze. — Jeżeli

wpadła do rzeki , to przecież z prądem płynie!

— Tak wam się tylko wydaje — odparł mężczyzna. — Moja żona całe

życie się sprzeciwiała, to i pewnie po śmierci pod prąd płynie.

Słysząc to, kosiarze pokiwali tylko głowami i pomyśleli: ,, Pewnie i

lepiej będzie dla ciebie, chłopie , jeśli już swojej baby nie znajdziesz".

Król i garncarz

Zwołał pewien król wszystkich mędrców kró-

lestwa i dał im do rozwiązania zagadkę:

co jest najgorsze na świecie? Długo dumali

mędrcy, kiwali głowami, ale na pytanie od-

powiedzieć nie potraf i li. Zdenerwował się wtedy

król, kazał ich wygnać, sam zaś ruszył do miasta,

aby poszukać człowieka, który potrafi

odpowiedzieć na to pytanie. Spotkał na rynku

garncarza sprzedającego swoje garnki.

— Dzień dobry, garncarzu — powitał go król.

Garncarz odpowiedział na powitanie, kłaniając się nisko.

— Długo już wykonujesz swój zawód? — zapytał król.

— Od dzieciństwa, miłościwy panie — odparł garncarz. — Nie sieję,

nie orzę, a mimo to nieźle utrzymuję swoją rodzinę.

— Dobrze jest żyć na świecie, ale zdarzają się też czasem nie-

przyjemności. Powiedz no mi, człowieku, co jest najgorsze na świecie?

— Trzy rzeczy są najgorsze, miłościwy królu— odparł garncarz. —

Pierwsze zło to złośliwa żona, drugie to zawistny sąsiad, a trzecie to

kiepski rozum.

— A co z tych trzech jest najgorsze? — zapytał król.

— Najgorszą rzeczą jest kiepski rozum. Od złośliwej żony i za-

wistnego sąsiada zawsze można się uwolnić, a l e kiepski rozum ciągle

towarzyszy człowiekowi, choćby nie wiadomo dokąd uciekał.

— Dobrze odpowiedziałeś, człowieku. Wyglądasz na mądrego. Poproś

mnie teraz o coś w nagrodę.

— Daj mnie jedynemu, miłościwy królu, prawo lepienia i sprze-

dawania garnków w promieniu - stu kilometrów, a będę ci bardzo

wdzięczny.

Król przystał na prośbę, a żeby jeszcze bardziej pomóc garnca-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: