Kava Alex - Czarny piątek.pdf - Alex Kava - magnaw18

ALEX

KAVA

CZARNY

PIĄTEK

RODZIAŁ PIERWSZY

Piątek rano, 23 listopada

Mall of America

Bloomington Minnesota

Rebecca Cory tylko lekko się zachwiała, gdy ktoś po raz kolejny

pchnął ją łokciem między łopatki. Za pierwszym i drugim razem

nawet nie zareagowała, w końcu jednak zerknęła przez ramię. Za nią

stał wytatuowany mężczyzna w spodniach moro i obcisłym

T-shircie, wobec tego postanowiła zignorować także i to uderzenie.

Osiłek tak bardzo górował nad nią. Dziwne, bo nie trzymał w reku

kurtki, choć na zewnątrz temperatura ledwie przekraczała zero stopni i

padał śnieg. Z drugiej jednak strony w zatłoczonym centrum

handlowym taki strój był w san raz.

Co prawda tylko rzuciła okiem na drągala, lecz zdołała

zanotować w pamięci fioletowo-zielonego węża wytatuowanego na

ręku. Koniec węża zawijał się na karku, zaś spod pachy wystawała

ziejąca ogniem głowa. Wizerunek gada ciągnął się aż za łokieć. Ten

sam łokieć, który trafiał ją między łopatki.

Powiedziała sobie, że musi uzbroić się w cierpliwość. Kolejka

do baru kawowego w centrum handlowym posuwała się w miarę

szybko, więc w końcu dotrze do lady. To już nie potrwa długo.

Usiłowała skupić uwagę na świątecznych piosenkach, a dokładnie na

tych paru dźwiękach, które przebijały się przez gwar tłumów oraz

napady histerii i złości zniecierpliwionych dzieci.

…. w zaczarowanej krainie śniegu.

Bardzo lubiła tę piosenkę, ale tutaj i teraz nie czuła, że jest zima.

Pot lał się strużkami po jej plecach. Żałowała, że nie zostawiła

płaszcza pod opieką Dixona i Patricka, którzy pilnowali z trudem

zdobytego stolika w przepełnionym barze.

Rebecca nuciła do wtóru płynącej z głośników muzyki. Znała

słowa wszystkich tych piosenek. Długą podróż z Connecticut do

Minnesoty urozmaicali sobie, śpiewając bożonarodzeniowe przeboje.

W dwadzieścia jeden godzin pokonali ponad dwa tysiące kilometrów.

Przetrwali dzięki red bullowi, kawie wypijanej w przydrożnych

całodobowych sklepach i sieci McDonald`s. Jeszcze tego nie

odespała, chociaż wczoraj po uroczystej kolacji z okazji Święta

Dziękczynienia, na którą zostali zaproszeni, nocowali w domu

dziadków Dixona. Wszyscy troje dosłownie padli do łóżka jak kłody.

To był jej pierwszy od lat świąteczny posiłek – nadziewany indyk,

prawdziwe ziemniaki puree i wszystkie stosowne dodatki. Dziadek

Dixona odmówił modlitwę. Babcia nakładała i na talerze czy o to

prosili, czy nie. Dixon nie miał zielonego pojęcia, jak wielkim jest

szczęściarzem: rodzina, tradycja, stabilność, bezwarunkowa miłość.

Rebecca miała okazję przekonać się, że to wszystko istnieje.

Napełniło ją to nadzieją, choć w jej życiu tych wartości brakowało.

Mężczyzna znów szturchnął ja między łopatki.

Jasna cholera! – zaklęła w duchu, nie odwróciła się jednak. Co ja

właśnie tutaj robię?

Nie znosiła centrów handlowych, lecz oto znalazła się w jednym

z nich, i to nazajutrz po Święcie Dziękczynienia, w najgorszym dniu

całego roku, gdy po sklepach buszują największe tłumy. Uległa

namowom Dixona, zresztą to on przekonał ją do całej tej wyprawy,

obiecując niezapomnianą przygodę. Już w przedszkolu był w tym

dobry, na przykład zdołał jej wmówić, że klej smakuje jak wata

cukrowa. Można by pomyśleć, że tamto doświadczenie czegoś ją

nauczyło. Powinna wiedzieć, że upodobanie Dixona do przygód ma

wiele wspólnego z jego upodobaniem do waty cukrowej, bo

najważniejsza we wszystkim, do czego tylko się zabierał, była

towarzysząca temu adrenalina. Zresztą, czego mogła spodziewać się

po kimś, kto cytuje Batmana i Robina?

A biedny Patrick, który się z nimi wybrał, starał się zachować

jak równy gość.

Patrick….

To zupełnie inna historia. Zdawałoby się, że powinien zaskarbić

sobie jej sympatię. Tymczasem fakt, że ten absolutnie spokojny i

poukładany człowiek zdecydował się przebyć ponad dwa tysiące

kilometrów, żeby spędzić Święto Dziękczynienia w jej i Dixona

towarzystwie, budził w niej podejrzenia. Miała wrażenie, że to za duże

poświęcenie, nawet, jeśli miał nadzieję, że się z nią prześpi.

Nie, jest niesprawiedliwa.

Wiedziała przecież, że Patrick nie ma w Connecticut żadnej

rodziny, z którą mógłby spędzić długi świąteczny weekend. Jego

matka mieszkała w Greek Bay. Miał jeszcze przyrodnią siostrę w

Waszyngtonie. Poprosił ich, by w drodze powrotnej pojechali przez

Wisconsin, to był jeden z pretekstów, dla których wybrał się w tę

podróż. Sugerował, by wpadli przywitać się z jego mamą.

- Ale oczywiście nic się nie stanie, jeżeli jej nie odwiedzimy-

zastrzegł natychmiast.

Taki właśnie był Patrick: cichy, dojrzały, solidny. Dixon mówił

o nim, że jest nudny. Rebecca zaś twierdziła, że jest godny zaufania, i

to jej się w nim podobało, choć nie była pewna jego intencji. Cieszyła

się, że można na niego liczyć. I cieszyła się że Patrick z nimi

przyjechał, chociaż nawet sama przed sobą dosyć niechętnie się do

tego przyznawała.

Zaprzyjaźnili się pracując w barze „Chaps” naprzeciwko

Uniwersytetu Stanowego w New Haven. Patrick był barmanem, a

Rebecca kelnerką. Ponieważ jednak była za młoda, by podawać do

stolików alkohol, Patrick ją wyręczał, gdy brakowało akurat drugiej

kelnerki w odpowiednim wieku. Zawsze chętny i cierpliwy, nawet

wtedy, gdy był zawalony swoją robotą za barem.

Cierpliwy, uprzejmy, dobry… bardzo podejrzane.

To przedziwne, a może tylko smutne i żałosne, że właśnie te

jego cechy wzbudzały jej nieufność. Zwłaszcza na początku, teraz już

w mniejszym stopniu. Patrick był obok Dixona najlepszym kumplem

Rebecki. Jej mama uważała, że to nie całkiem normalne, kiedy

najlepszymi przyjaciółmi dziewczyny są chłopcy.

- Uprawiasz z nimi seks?- chciała wiedzieć.

Kiedy Rebecca odparła:

-Ależ skąd! – sprawa wcale się nie skończyła.

Matka bowiem, a jakże, wpadła w jeszcze większą konsternację.

- Chyba nie jesteś lesbijką? – spytała nerwowo, reflektując się

jednak natychmiast. – Oczywiście nie ma w tym nic złego.

W ciągu trzech minionych lat Rebecca obserwowała trudną,

pełną awantur drogę swoich rodziców do rozwodu. Ojciec

błyskawicznie ożenił się powtórnie z koleżanką z pracy, którą jak

utrzymywał, dopiero co poznał. Matka odwzajemniała mu się,

umawiając się z różnymi mężczyznami. Mając to wszystko przed

oczami, Rebecca już dawno postanowiła, że skupi się na własnej

przyszłości, a katastrofę związku rodziców potraktuje jak przestrogę.

Przyszłość była dla niej ucieczką i nie zamierzała pozwolić, by

ktokolwiek, dysfunkcyjni rodzice czy chłopak, stanęli jej na drodze.

Poza tym Rebecca kochała zwierzęta, a zwłaszcza psy, to był

jeden z pewników w jej życiu. Wiedziała, ze opieka nad zwierzętami i

leczenie ich będzie dla niej ratunkiem. W tym właśnie dostrzegła

ocalenie przed szarym, żałosnym życiem. Miała świadomość, że

studia weterynaryjne wymagają poświęcenia i ciężkiej pracy, ale nie

Kava Alex - Czarny piątek.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: