Bieniarz 3.

wzm.

wejść.   ukł.pamięt-  przetw.         pamięć     ukł.rekonstr.         wyjściowy

             próbkuj.         AC               cyfrowa      przebiegu           wzm. Y

                                                                            generator  

                                                                            cyfrowej  

                ukł. sterowania                          podstawy   wyjściowy

                                               logiczn.                   czasu         wzm. X

Ogólnie mówiąc oscyloskop analogowy jest lepszy od oscyloskopu cyfrowego do obserwacji  przebiegów okresowych ze względu na ograniczenie jakim jest dla oscyloskopu cyfrowego częstotliwość próbkowania. Przy zbyt małej częstotliwości próbkowania powstają przekłamania czyli tzw. aliasing ( aby je wyeliminować stosuje się filtry antyaliasingowe które są filtrami dolnoprzepustowymi ). Oscyloskop cyfrowy jest więc b.dobrym narzędziem do obserwacji przebiegów jednokrotnych ( nieokres. ) Jednak oscyloskop cyfrowy ma wiele zalet których  nie posiada osc. analog. Wśród których są m.in.: przedwyzwalanie ( pretrigering ), praca z obwiednią, wychwytywanie zaburzeń przypadkowych, możliwość rejestracji sygnału, przetwarzanie sygnałów i wiele innych. Ponadto oscyloskop cyfrowy posiada możliwość pomiaru takich parametrów sygnału których nie można zmierzyć oscyloskopem analogowym a są to np.:

­- czas narastania sygnału

- współczynnik wypełnienia

- odległość między dwoma kursorami  ustawianymi przez użytkownika (Dt )

- średnia i skuteczna wartość mierzonego sygnału i inne.

Istnieje także możliwość dokonywania operacji matematycznych na sygnale       ( różniczkowanie i całkowanie ), operacji okienkowania ( wygładzanie sygnału w dziedzinie  czasu ), dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia sygnałów w kanałach 1 i 2, oraz uśredniania.

Bieniasz. 4
dane:       fp=100MHz (Mpróbek/s),         rx=512,            n=10

¦p=nצsyg®¦ syg =¦p /n=( 100 (Mpr - bek ) / s)/(10pr-bek)=10MHz

Nr=rx / n=512 / 10 = 51.2 okresów

t0=Nr×T=Nr×1/¦ syg=51.2×1/ 10MHz=51.2×100ns=5.12ms

Bieniasz 5.

dane: fpmax=50MHz (Mpróbek/s)

Praktyczne pasma oscyloskopu sa następujące:

wizualizacja punktowa: B=¦p max /20=50MHz/20=2.5MHz.

interpolacja liniowa: B=¦p max /10=50MHz/10=5MHz.

interpolacja sinusoidalna: B=¦p max /2.5=50MHz/2.5=20MHz.

Czas narastania dla interpolacji impulsowej:

Tnarast=1.6×Tpr-b min=1.6×(1/¦p max)=1.6×(1/50MHz)=32ns

Bieniarz 6.

RS-232C jest określeniem powstałym w USA standardu przesyłania informacji między urządzeniami za pośrednictwem łącza szeregowego. Standard ten definiuje parametry mechaniczne, elektryczne i logiczne łącza. Standard

RS-232c dotyczy wymiany danych pomiędzy tzw. terminalem a modemem.

Tryby transmisji: simpleksowy, półdupleksowy, dupleksowy.

Połączenie interfejsów RS-232C od strony mechanicznej stanowi 25-żyłowy przewód zakończony zdefiniowanymi przez standard wtykami. Większość z 25 linii przeznaczona została dla potrzeb szeregowej transmisji synchronicznej. W standardzie IBM PC wykorzystywane jest tylko 9 z tych sygnałów. Ta liczba linii w zupełności wystarcza do obsłużenia transmisji asynchronicznej w standardzie RS-232C. Linie interfejsu RS-232C można zasadniczo podzielić na cztery grupy: danych; sterujące / kontrolne; synchronizacji czasowej; masy sygnałowej.

Bieniarz 9.
Niewątpliwą przewagą łącza równoległego nad szeregowym jest szybkość transmisji danych, większa średnio o 9 razy. Do wad należy zaliczyć ograniczoną do 5 m długość przewodu połączeniowego. Wynika to z powodu zasilania linii interfejsu małym poziomem napięć (od 0V do 5V) dlatego przy większych odległościach są za duże zakłucenia.
Łącze szeregowe gdzie zasilanie linii interfejsu poziomiem napięć (-12V, +12V) pozwala na transmisję danych na odległość około 15-20m. W warunkach przemysłowych stosuje się wersję prądową, która przy zasilaniu linii prądem 20mA pozwala na transmisję w zasięgu ok. 600m, a przy zasilaniu 60mA ok. 1500m.