SYLWA_PONOWOCZESNA.doc

SYLWA PONOWOCZESNA

[autor terminu: R. Nycz]                                                                                                                 dr Giemza 19 XII 2008 r.

·         s.p. – dzieło nierespektujące jednorodności gatunkowej, gł. poetyka kolażu; negatywne odwoływanie się do zastanych wzorców

Heterogeniczność gatunkowa; sygnalizowany przez autora zamysł zburzenia wewn. spójności utworu

        

Piesek przydrożny Miłosza

         Lapidaria Kapuścińskiego

         Kalendarz i klepsydra Konwickiego

         Dziennik 1954 Tyrmanda

         Dziennik Gombrowicza

         Matka odchodzi Różewicza             

·         Nycz odwołuje się do sylw staropolskich i badań Skwarczyńskiej:

         varietes [różnorodność]: gatunek (różnogatunkowość), nieprzystawalność tematu do formy

         uszeregowanie: charakter sznureczkowy

         kompozycja otwarta dzieła (brak jasnego początku/końca)             

·         JADĄC DO BABADAG, STASIUK [DZIENNIK PODRÓŻY]

1.      kreacja bohatera-włóczęgi (współczesny człowiek to podróżnik, turysta, włóczęga[1]; żyje w świecie poruszonym i człowiek też sam jest w ruchu)

2.      podróżując odkrywa prawdę o świecie: rozpad starych form (zapis nieuchronnego)

3.      heterogeniczność kompozycji (np. fragmenty napotkanych legent)

·         Stasiuk idzie pod prąd tradycji Kapuścińskiego, bo u niego (Stasiuka) wszędzie jest tak samo!

·         Stasiuk zrywa też z mitem ukrytego sensu i wszystko ma na wierzchu ;P znaczy się: cały sens J (podobnie jest też u Różewicza)

·         BIEGUNI, TOKARCZUK

1.      dużo elementów fabularnych; fikcja i wydarzeniowość

2.      duże zróżnicowanie gatunkowe

3.      wiele myśli, aforyzmów

4.      zderzenia różnych światów ukazują ich… przystawalność!

5.      zderzenie przeszłości z teraźniejszością

·         tytuł nawiązuje do rosyjskiej sekty, która wierzyła że cały doczesny świat jest pod panowaniem złego

·         MAPA – namolny, powracający motyw:

?        ekwiwalent przekonania o racjonalności świata

?        tradycyjny symbol wiary w uporządkowanie świata

?        u Stasiuka:

-        mapę (choć nie jest mi potrzebna, bo drogę znam na pamięć) zabieram ze sobą

-        mapa przez którą przedziera nicość (i mapa jest znakiem tej nicości)

-        ciekawi mnie mapa, a właściwie proces jej niszczenia: miasta i wsie powoli przestają istnieć. Zużywają się w miarę składania i rozkładania mapy.

?        U Tokarczuk:

-        mapa podlega estetyzacji

-        tekst Czyszczenie map: miejsca, które mi się źle kojarzą wymazuję ze swoich map

-        mapa traci swój obiektywizm

·         mapa też jest tekstem sylficznym

·         bedekery zniszczyły większość świata, bo opisać = zniszczyć