Dorota Żywica
KATECHEZY DLA DZIECI 4 LETNICH – CZAS TRWANIA: 15 MINUT.
ZNOWU JESTEŚMY RAZEM !
(wspólna układanka)
Dziecko wie, że Bóg chce się z nim spotykać.
Cele operacyjne.
Dziecko:
- wskaże krzyż jako znak przypominający o Bogu, który nas kocha;
- powie, dokąd zaprasza nas Bóg w niedzielę.
Pomoce:
- maskotka;
- kolorowa tasiemka (4-5 m),
- szyszki;
- kolorowa, duża ilustracja kościoła, do którego idą całe rodziny;
- małe obrazki (jw.) dla każdego dziecka..
Modlitwa:
„Dzień dobry Panie Boże! Zobacz znowu jesteśmy w przedszkolu ! Zapraszamy Cię do naszej grupy ! Amen.”
1. KRZYŻ PRZYPOMINA O BOGU, KTÓRY NAS KOCHA.
Wprowadzenie.
Przywitanie z dziećmi.
O! Jacy jesteście duzi! Przez wakacje każdy z was urósł; jesteście coraz starsi i mądrzejsi !
Przypomnijmy sobie nasze imiona. Dzieci siadają w kole i podając sobie maskotkę (piłeczkę, szyszkę itp.) wymawiają swoje imię.
Powiedzcie mi po co spotykamy na religii?
O Kim mówimy, Kogo poznajemy?
Co już wiemy o Panu Bogu? (naprowadzić na to, że Bóg nas kocha).
A jaki znak przypomina nam w sali o Panu Bogu? (dzieci wskazują na krzyż).
Aktywizacja (1)
Metoda: wspólna układanka
Katecheta rozdaje dzieciom po dwie szyszki, a następnie układa z kolorowej tasiemki (sznurka) na dywanie kontur krzyża. Zachęca je, aby włożyły do środka swoje szyszki. W ten sposób zapełni się kontur. Katecheta delikatnie zdejmuje tasiemkę; na dywanie pozostaje szyszkowy krzyż.
Puenta.
Spójrzcie!
Ułożyliście piękny znak, który przypomina nam o tym, że Bóg nas kocha!
Stańmy w kole, chwyćmy się za ręce i razem zawołajmy: „Bóg nas kocha!”
2. BÓG CHCE SIĘ Z NAMI SPOTYKAĆ.
Katecheta zawiesza dużą ilustrację kościoła, do którego idą rodziny.
Aktywizacja (2)
Krótko omawia z dziećmi co widać na ilustracji.
Puenta całościowa.
Pan Bóg chce, żebyśmy nie tylko spotykali się na religii. Bóg chce się spotkać z nami w kościele. Tam na nas czeka. A więc do zobaczenia w niedzielę! Niech krzyż w przedszkolu i w waszych domach o tym wam przypomina!
Praca dzieci.
Kolorują obrazek kościoła z idącymi do niego rodzinami i dorysowuje siebie.
POZNAJEMY RÓŻANIEC
(układanka, wycinanka)
Cel jednostki:
Dziecko kojarzy przedmiot, jakim jest różaniec, z modlitwą do Matki Bożej.
Cele operacyjne:
- skojarzy, czym jest pokazywany przez katechetę różaniec;
- powie, do kogo się modlimy na różańcu.
- szyszki dla każdego dziecka;
- kolorowy sznurek (tasiemka);
- arkusz szarego papieru z narysowanym krzyżykiem i pętlą, na której dzieci nakleją kółeczka;
- po kilka małych (A7) kartek dla dziecka z narysowanym okręgiem;
- kleje;
- duży różaniec.
„Dzień dobry, Panie Boże ! Dzisiaj pokażemy Ci co mogą robić nasze paluszki!”
Katecheta śpiewa z dziećmi piosenkę (pomaga gestami odpowiednimi do poszczególnych wersetów):
Tu paluszek, tu paluszek,
a tu śliczny mam fartuszek.
Tu jest rączka,
A tu druga,
A tu oczko do mnie mruga.
Klasnę sobie rączkami,
Tupnę sobie nóżkami.
Serduszko wskazuje,
jak Cię Boże miłuję.
Ta piosenka mówi o tym, że możemy się bawić naszymi paluszkami, możemy robić dużo dobrych rzeczy.
O! Szyszka! Ona coś mówi! Katecheta przykłada ją do ucha i uważnie nadsłuchuje. Szyszka mówi, że ma bardzo dużo siostrzyczek; one też się chcą z nami bawić. Już wiem, coś z nich w takim razie ułożymy. Ułożymy różaniec (układanka). Czy pamiętacie, jak wygląda różaniec? Prowadzący pokazuje duży różaniec i wskazuje na dużą ilość paciorków. Rozdając szyszki zachęca dzieci, aby ułożyły je na sznureczku, który rozkłada na dywanie.
Aktywizacja.
Metoda: wycinanka
No tak, ułożyliście piękny różaniec, ale nie będę go mogła pokazać waszym rodzicom, bo przecież wszystko się rozpadnie. Mam inny pomysł. Dam wam kolorowe karteczki. Są na nich narysowane kółka. Wy je wytniecie, a potem przykleicie na dużym papierze. Po religii przykleję go przy drzwiach do waszej sali. Wtedy wszyscy będą mogli oglądać wasz różaniec. Katecheta pokazuje przygotowany arkusz papieru. Zabieramy się do pracy!
Dzieci siadają do stoliczków, otrzymują karteczki, później nożyczki i próbują wycinać. Nie należy się zrażać jakością wyciętych kółek, chodzi raczej o aktywne i emocjonalne zaangażowanie dzieci. Prowadzący koordynuje pracę i czuwa nad bezpieczeństwem (czterolatki naprawdę świetnie sobie radzą z wycinaniem). Gotowe kółeczka dzieci przyklejają na arkusz papieru.
Spójrzcie, udało się wykleić piękny różaniec. Ale po co go zrobiliśmy?
On nam będzie przypominał o naszych paluszkach. Paluszkami wycinaliśmy kółeczka. Paluszkami możemy też trzymać różaniec , dotykać paciorków. Te paciorki pomagają nam modlić się do Mamusi Pana Jezusa. Spytajcie rodziców, jak to się robi.
A teraz każdy niech chwyci mój różaniec i wspólnie powiemy Matce Bożej: „Nasza Mamo w niebie, kochamy Ciebie!”.
Po modlitwie katecheta z dziećmi przywiesza plakat przy sali i żegna się z dziećmi.
(dobierz w pary, praca z kolorową bibułką)
Dziecko rozumie, że w Niedzielę Palmową niesie palmę do kościoła, bo w taki sposób witano Pana Jezusa kiedy wjeżdżał do Jerozolimy.
- wypowie słowo, którym ludzie witali Jezusa wjeżdżającego do Jerozolimy;
- powie, co należy zabrać do kościoła w Niedzielę Palmową.
- „Biblia dla maluchów”, opr. wyd. polskiego Waldemar Chrostowski , „Vocatio”, Warszawa 1997; - gorąco polecam do pracy z najmłodszymi dziećmi !
- rysunki do ułożenia w pary (np. babka/ciasto - talerz; parasol – deszcz; koszyczek świąteczny – pokarmy do święcenia; palemka – obrazek bez pary)
- długi sztywny kijek;
- kolorowe bibuły;
- sznurek do przymocowania bibułkowych kwiatków;
- oryginalna palemka.
Modlitwa: (z gestami)
Mogę klęczeć, mogę stać;
Mogę być wysoki tak.
Mogę różnie modlić się,
Bóg mój słyszy,
Ja to wiem!
Mogę tańczyć,
Mogę śpiewać;
Mogę szeptać cichuteńko.
Mogę różnie modlić się;
Dzisiaj znowu radośnie się przywitaliśmy. Cieszę się, że jesteśmy razem; mogę wam teraz pomachać przyjaźnie ręką. Czy zrobicie to samo? Świetnie! Posłuchajcie, jak ludzie witali Pana Jezusa, gdy wjeżdżał na osiołku do miasta.
Katecheta opowiada (czyta) na podstawie „Biblii dla maluchów” o uroczystym wjeździe Jezusa do Jerozolimy. Po zakończeniu pyta dzieci o słowo jakim ludzie witali Jezusa. Cieszyli się, wołali : „Hosanna” to znaczy, mówili, że Jezus jest ich Królem. Na powitanie Jezusa machali zielonymi gałązkami i potem przed Nim je kładli.
1. WOŁAMY: „HOSANNA!”
Aktywizacja(1)
Metoda: dobierz w pary.
Mam dla was zadanie. Katecheta rozkłada na dywanie wszystkie rysunki i pomaga dzieciom ułożyć je do pary. Bez pary pozostaje palemka. Czy wiecie co to jest?
Tak, to palemka. Jest inna niż te gałązki, którymi ludzie witali Jezusa. Ale to nic nie szkodzi. My też w niedzielę będziemy mogli przywitać Pana Jezusa tak, jak tamci ludzie. Weźmiemy do kościoła takie palemki. To będzie znaczyć, że cieszymy się, że Jezus jest naszym Królem.
2. PALEMKAMI WITAMY JEZUSA
Metoda: praca z kolorową bibułką.
Zrobimy jeszcze dzisiaj naszą wspólną palemkę, żeby ją też ksiądz poświęcił. To będzie palma 4 latków. Katecheta umawia się z dziećmi w jaki sposób staną w kościele. Poświęcona palma zostanie w świątyni.
Praca polega na zwijaniu przez dzieci pociętych na szerokie (nie za długie) paski bibułki i podawaniu ich katechecie. Ten mocuje za pomocą sznurka wszystkie elementy do patyka.
W tą niedzielę wszyscy przynoszą palmy, bo ta niedziela to Niedziela Palmowa. Przyjdźcie do kościoła z rodzicami. Ksiądz nam te palemki pokropi święcona wodą.
Zaśpiewamy razem Panu Jezusowi „Hosanna!”.
„IDZIEMY OGŁOSIĆ DOBRĄ WIADOMOŚĆ – JEZUS ŻYJE!”
(zabawa słowno – ruchowa „Idę głosić Ewangelię”)
Dziecko rozumie, że prawda o zmartwychwstaniu Chrystusa powinna dotrzeć do wszystkich ludzi na całym świecie.
- powie, jaka jest najważniejsza wiadomość na świecie;
- powie, kto powinien ją znać.
Modlitwa: „Aniele Boży”
My już wiemy, że Jezus umarł na krzyżu za nasze grzechy, ale po trzech dniach zmartwychwstał, żyje i będzie już z nami cały czas – po prostu zawsze! Dlatego śpiewamy:
Bóg nie umarł, Jezus żyje! /3x
Daj Mu ręce swe - dwa klaśnięcia
Daj Mu nogi swe - dwa tupnięcia
Daj Mu serce swe - bum, bum – ręką do serca
Daj Mu duszę swą - wyskok w górę
On naszym Panem jest! - palce prawej ręki w górę.
Metoda: zabawa słowno – ruchowa „Idę głosić Ewangelię”
Czy wszyscy ludzie na całym świecie słyszeli o Jezusie? Czy znają Jezusa? Czy wiedzą, że On dla nich umarł i zmartwychwstał? I że otworzył im niebo?
Zabawimy się w pomocników Pana Jezusa i pójdziemy głosić ludziom, że Jezus żyje.
Dzieci wstają i wyruszają za katechetą:
K: Idę głosić dobrą wiadomość, kto idzie ze mną?
Przed nami jest łąka. Musimy ją przejść.
Wszyscy idą unosząc wysoko nogi.
K: Idę głosić dobrą nowinę. Idziecie ze mną?
Przed nami ogień, musimy go zdmuchnąć.
Przed nami gęsta puszcza, musimy wyrąbać przejście.
Teraz przed nami wielka góra., musimy się wspinać.
Teraz jest przed nami jezioro. Musimy je przepłynąć.
K: Teraz widzę ludzi, czekających na dobrą wiadomość. Co im mamy powiedzieć?
Dzieci: JEZUS ŻYJE !
Można powtórzyć z dziećmi to wołanie w cztery strony świata. Niech je usłyszą ci, którzy teraz są blisko przedszkola, niech usłyszą panie w kuchni itp.
Usiądźcie na dywanie. Ta wiadomość, że Jezus żyje jest najważniejszą wiadomością na świecie. Wszyscy o tym powinni wiedzieć.
Dlatego wyślemy zaraz piękne listy z ąa wiadomością.
ŻYJE!
Dzieci otrzymują karteczki z dużym napisem „Jezus żyje!” i wypełniają go kolorowymi wzorkami. Po zakończeniu pracy wszystkie listy wywieszone zostają przed wejściem do sali.
gloriave