Katecheza 14
MODLITWA
Panie Jezu, wierzę, że królestwo Boże, które zapoczątkowałeś, rozwija się również we mnie. Panie Boże, pozwól mi być znakiem Twojej miłości w świecie. Proszę Cię, dodaj mi odwagi, abym czuł się odpowiedzialny za rozwój królestwa Bożego w moim środowisku.
Często pytamy: „I co było dałej... ?” To pytanie można postawić też w przypadku królestwa Bożego. Co będzie się dziać w przyszłości z zapoczątkowanym przez Jezusa królestwem Bożym?
Pan Jezus wyjaśniał to w przypowieściach. Mówił, że z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo (Mk 4, 26-29).
Innym razem Jezus mówił, że dzieje królestwa Bożego podobne są do ziarnka gorczycy, gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak, że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu (Mk 4,31-32). Poza tym Pan Jezus królestwo Boże przyrównał do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło (Mt 13, 33).
Chrystus nie tylko nauczał o królestwie w przypowieściach, głosił, że nadeszło wraz z Nim, ale i czynił znaki. Dzieła Jezusa - Jego cuda, a ostatecznie męka, śmierć i zmartwychwstanie - były potwierdzeniem, że królestwo rzeczywiście nadeszło, że jest obecne w Jezusie. Jezus zwrócił uwagę swoich uczniów na to, że królestwo Boże, które on zapoczątkował, rozwija się w świecie, pośród ludzi w sposób często niezauważalny, jak ziarno rzucone w ziemię, jak maleńkie ziarnko gorczycy czy też odrobina zaczynu. Zawsze jednak jego owoce są widoczne dla ludzi jako dobro, jako zmiana życia, nawrócenie.
Od momentu odejścia z ziemi Jezus działa, czyni cuda... poprzez Kościół, który sam ustanowił: przez Kościół nadal głosi słowo Boże, daje Siebie wierzącym w Niego poprzez sakramenty. Pod osłoną sakramentalnych znaków spotykamy się z samym Chrystusem, w ten sposób "czerpiemy" od Niego zbawienie i rozszerzamy królestwo Boże na ziemi. Jako chrześcijanie powinniśmy być dla innych znakiem Chrystusa. Być znakiem Jezusa Chrystusa to zadanie każdego, kto przyjął sakrament chrztu świętego. Cały Kościół jako jedna rodzina i wspólnota jest znakiem miłości Boga. Umocnieni przez sakramenty święte jesteśmy apostołami, głosicielami królestwa Bożego w naszym otoczeniu.
Nie zawsze jednak udaje nam się to zadanie realizować. Ulegamy naszym słabościom, niszczymy naszą przyjaźń z Bogiem, burzymy nasze więzi z ludźmi... Niektórzy chrześcijanie nie zgadzają się z tym, czego naucza papież i biskupi. Są też tacy, którzy odrzucają niektóre przykazania.
Te przykłady dowodzą, że królestwo Boże jeszcze w pełni nie nastało. Swą pełnię i doskonałość osiągnie dopiero na końcu czasów; Potwierdza to sam Pan Jezus w słowach przekazanych nam przez św. Mateusza, w których zapowiada nadejście oczekiwanego przez nas prawdziwego królestwa Pana Boga.
Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego postępowania. Zaprawdę powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w królestwie swoim (Mt 16, 27-28).
Sakramenty, które już przyjąłeś (przyjęłaś) są znakiem twojej wiary. Chrzest święty, sakrament pokuty, Eucharystia to kolejne kroki, którymi zbliżasz się do Pana Jezusa. One prowadzą cię do lepszego zrozumienia Boga, Jego planów i zamierzeń. Ważne jest, aby przystępować do sakramentów z głębi serca i wiary. Jak często korzystasz z sakramentów świętych? Czy angażujesz się w budowanie królestwa Bożego? Co przeszkadza ci być apostołem królestwa Bożego?
Tekst 1 (Mk 4, 26-29).
Mówił dalej: „Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie, a gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”(Mk 4, 26-29).
Tekst 2 (Mk 4, 31-32).
Królestwo Boże jest jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu (Mk 4, 31-32).
Tekst 3 (Mt 13, 33).
Poza tym Pan Jezus Królestwo Boże przyrównał do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło (Mt 13, 33).
KATECHEZA_DLA_DZIECI