Maciej Lorenc - Ayahuasca, pnącze duszy.pdf - ◄► Medytacja,Rozwój, Przeprogramowanie, Doskonalenie, Pozytywne myślenie, Hipnoza, NLP, EFT, Fizyka Kwantowa - xchomikuj

Maciej Lorenc

Ayahuasca, pnącze duszy

Istnieją ludzie, którzy z braku doświadczenia lub z tępoty odwracają się drwiąco od

takich zjawisk jako od "chorób ludowych" lub z politowaniem w poczuciu własnego

zdrowia; biedni, nie przeczuwają oczywiście, jak trupio i upiornie wygląda ich

"zdrowie", gdy obok nich szumem przebiega płomienne życie dionizyjskich marzycieli.

Friedrich Nietzsche

Substancje psychoaktywne

Nie jest odkrywcze stwierdzenie, że w naturze człowieka leży skłonność do ucieczki

od ograniczeń ziemskiej egzystencji poprzez przeżywania odmiennych stanów

świadomości. Stany te mogą pojawiać się niezależnie od woli człowieka, możliwe jest

też wywoływanie ich posługując się przeróżnymi technikami, do których należą m.in.

modlitwa, medytacja, ekstaza seksualna, ekstaza wywołana obcowaniem ze sztuką,

hipnoza, wywoływanie świadomych snów czy zażywanie substancji narkotycznych.

Podstawowy podział tych substancji ze względu na działanie i właściwości chemiczne

może prezentować się następująco:

 1. Stymulanty - środki działające pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy,

powodują wydzielanie hormonów i neuroprzekaźników (przede wszystkim

dopaminy i adrenaliny), czego efektem jest pobudzenie fizyczne lub/i

psychiczne oraz euforia (np. kofeina, nikotyna, kokaina, amfetamina)

 2. Depresanty - środki działające depresyjnie na centralny układ nerwowy,

powodujące upojenie (np. alkohol etylowy, opiaty, barbiturany, GHB)

 3. Halucynogeny - substancje wywołujące halucynacje wzrokowe i słuchowe

oraz zmiany percepcji, dzielące się na:

 dysocjanty - substancje znieczulające, powodujące przede wszystkim

depersonalizację, doświadczenia związane z opuszczaniem ciała (np.

ketamina, PCP, salvinorin-A, dekstrometorfan)

 delirianty - wywołują stan oszołomienia zbliżony do delirium (np.

benzydamina, atropina, skopolamina)

 psychodeliki - przede wszystkim związane z przeżywaniem doznań

mistycznych, zwiększające doznania zmysłowe (np. LSD, meskalina,

tryptaminy)

Niektóre substancje psychoaktywne mogą zmieniać swoje właściwości zależnie od

przyjętej dawki, okoliczności oraz fazy działania. Dla przykładu: meskalina ze względu

na działanie uznawana jest za psychodelik, ale z chemicznego punktu widzenia należy

do amfetamin. Inny podział dokonany przez Louisa Lewina, a uzupełniony przez

Williama Embodena dokonany ze względu na stan świadomości wywoływany przez

określoną substancję przedstawia się następująco [1] :

 1. środki upajające (np. alkohol, eter, benzyna, kleje)

 2. środki pobudzające (np. tytoń, kawa, herbata, amfetaminy, kokaina, orzeszki

kola)

 3. środki narkotyczne o działaniu hipnotycznym (np. wyciąg z korzenia

mandragory, pieprzu metystynowego, pochodne opium)

 4. halucynogeny (np. grzyby z gatunku psilocibe oraz muchomor czerwony,

kaktus Lophophora williamsii , pokrzyk wilcza jagoda, lulek czarny, konopie

indyjskie, LSD, meskalina, harmalina, oraz rośliny zawierające DMT)

Zażywanie narkotycznych substancji ma bardzo długą historię - sięgającą według

niektórych do początków istnienia ludzkości. Terence McKenna uważał, że ludzka

świadomość narodziła się w momencie, w którym istota człekokształtna zjadła grzyb

zawierający psylocybinę i pierwszy raz doświadczyła poznania. Jako że niemożliwe jest

jednoznaczne stwierdzenie, który moment można uważać za narodziny świadomości

nie będę tego zagadnienia rozwijał. Jest jednak bezsporną kwestią fakt, że substancje

zmieniające świadomość były ludziom znane od tysiącleci (możliwe, że tradycja ich

używania sięga nawet do górnego paleolitu - około 34 tysiące lat temu). Być może

najstarsze znane nam malowidła naskalne w Lascaux oraz francuskich Pirenejach

przedstawiające zwierzęta i abstrakcyjne figury geometryczne również są skutkiem

używania psychoaktywnych roślin. O wielowiekowej tradycji użycia takich roślin [2]

świadczą misy służące prawdopodobnie do palenia opium wykopane w Bretanii,

palenia konopi znalezione w Europie środkowej i Wschodniej czy naczynia w kształcie

makówek służące prawdopodobnie do przechowywania opium w starożytnym Egipcie.

Wiodącym tematem tej pracy będą rośliny zawierające pochodną indolu - DMT

(N,Ndimethylotryptamina) i β-carboliny (harminę i harmalinę) oraz kontekst kulturowy

ich użycia i znaczenie w życiu poszczególnych jednostek i całych grup. Pochodne

indolu zaliczane są do halucynogenów powodujących odmienne stany świadomości,

bez wywoływania trwałych zmian toksykologicznych w organizmie. Alkaloidy oparte

na grupie indolowej są powszechnie spotykane w tkankach organizmów żywych jest

nim m.in. serotonina - najważniejszy neuroprzekaźnik ośrodkowego układu

nerwowego.

Dzielą się na [3] :

 1. pochodne tryptaminy: DMT i jego pochodne o przedłużonym działaniu -

N,N-dietylotryptamina (DET) oraz N,N-dipropylotryptamina (DPT)

 2. pochodne 4-hydroxytryptaminy: najważniejsze to psylocybina i psylocyna

występujące przede wszystkim w halucynogennych grzybach z gatunku

psilocibe

 3. pochodne 5-hydroxytryptaminy: bufotenina i 5-MeO-N,N-

dimethylotryptamina (5-MeO-DMT) - substancje najbardziej zbliżone budową

do serotoniny

 4. okresowe związki tryptaminowe: ibogaina, β-carboliny (harmalina i

harmina), pochodne kwasu lizergowego (np. LSD, LSA)

Rośliny zawierające DMT oraz harminę i harmalinę występują w różnych rejonach i

sferach klimatycznych kuli ziemskiej. Samo DMT może być zażywane doustnie,

palone, wstrzykiwane dożylnie lub domięśniowo lub wciągane do nosa. Po przyjęciu

doustnym ze względu na podobieństwo chemiczne do serotoniny jest stosunkowo

szybko wychwytywane i dezaktywowane przez monoaminooksydazę (MAO). Dlatego

aby przedłużyć i wzmocnić działanie używa się alkaloidów harmaliny i harminy

będących silnymi krótkotrwałymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO-I), co

zwalnia proces metabolizowania DMT w jelitach. Wiedzę dotyczącą łączenia tych

dwóch alkaloidów posiadają od tysięcy lat Indianie amazońscy, ale jest bardzo

prawdopodobne, że mieli ją także Ariowie (Indoirańczycy).

Amazońskie pnącze duszy

W Amazonii spożywa się święty wywar znany m.in. jako ayahuasca, yage (lub yaje ),

natema, huaraca, pinde, cudana, caapi, soga de muerte [4] . Nazwa ta może oznaczać

"pnącze śmierci", "pnącze duszy", "pnący powróz śmierci" [5] lub "napój bogów".

Napój jest rytualnie spożywany na terenie Brazylii, Peru, Ekwadoru i Kolumbii.

Przyrządzany jest z dwóch składników. Pierwszym jest kora i pędy amazońskiej liany

Banisteriopsis caapi z rodziny Malpighiaceae, nazywane toe . Roślina ta została jako

jedna z wielu psychoaktywnych roślin amazońskich przez Richarda Spurce'a między

1849 a 1864 r. nazwana przez niego początkowo Banisteria caapi . Aktywną

substancją tej rośliny jest przede wszystkim harmalina (inne nazwy to banisteryna,

yageina, telepatyna). Drugim składnikiem najczęściej są liście Psychotria viridis z

rodziny Rubiaceae, nazywanej chacruna . Używa się jej jako dodatek do ayahuaski,

ponieważ zawiera duże ilości DMT. Obie rośliny są gotowane razem lub macerują

kilka godzin. Po odparowaniu otrzymuje się gęsty napój zachowujący swoje

właściwości przez kilkanaście godzin.

Po lewej stronie Bansteriopsis caapi

po prawej Psychotria viridis

Wojownik i szaman ayahuasca Rafael mówi o chacruna:

Duchowo jest połączone poprzez ziemię z innymi roślinami ayahuaski. Dlatego dzięki

temu wizje są mocniejsze. Bez tego nie masz wizji, nie widzisz wyraźnie, ale gdy to

dodasz, wtedy masz wizje, możesz widzieć ducha dżungli i górskie lekarstwa. [6]

"Ayahuasca and Chacruna" - szaman Pablo Amaringo malujący swoje wizje przedstawia

konieczność połączenia magicznych roślin: z pnącza ayahuasca wychodzi czarny wąż, inny wąż -

czekruna penetruje węża ayahuaski wywołując efekty wizjonerskie tych roślin (cztery postacie w

lewej części obrazu)

Pity wywar może powodować wymioty, uczucie ciężkości na żołądku, nudności i

rozwolnienie, a także torsje. Ważniejszym jednak wydaje się fakt, że osoby, które

spożywały yage mówią o braku komfortu psychicznego - uczuciu lęku, paranoi,

doświadczenia siebie samego bardzo głęboko, co nie zawsze jest opisywane jako

przyjemne. Wynika to z intensywności samego przeżycia, na które osoby pijące yage

często nie są przygotowane. [7]

Picie wywaru ayahuasca umożliwia szamanom doznawanie wizji przyszłości i

porozumiewanie się ze światem duchów przodków, powrót do źródeł oraz otwarcie

ponadzmysłowych kanałów percepcji, takich jak telepatia czy jasnowidzenie. Ponadto

przekroczenie progu śmierci, a także ważne z socjologicznego punktu widzenia

wzmacnianie więzów między członkami wspólnoty i użycie w rytuałach dojrzewania.

Yage może być spożywane zarówno indywidualnie jak i w grupie. Niektóre decyzje

dotyczące przyszłości zbiorowości powstają w oparciu właśnie o grupowe

halucynacje. Może być spożywana tylko przez dorosłych mężczyzn, ale często kobiety

i młodzi przed inicjacją mogą być przy tym obecni. Bardzo ważnym jest fakt, że

ayahuasca jest utożsamiana z bóstwem kobiecym, a samo doświadczenie obfituje w

symbole związane z płciowością i seksem. Szaman Rafael w ten sposób uzasadnia rolę

spożywania wywaru yage:

Bierzemy ją, aby doznać duchowych wizji dżungli, rzeki, deszczu i wzgórz. Ona

zawiera rzeczy, które są dobre dla zdrowia szamana. Daje szamanowi władzę, daje mu

ogromną energię do władzy nad całą dżunglą. Wąż boa jest szamanem, jaguar jest

szamanem, duchowość wszystkich zwierząt jest zwarta w ayahuasce.(...) Kiedy nie

patrzymy, ginie osoba, więc wtedy pijemy ayahuaskę i widzimy kim był zabójca.

Wiemy duchowo. (...) Uczy nas miłości do całego kosmosu, miłości naszej kosmologii,

"Ama Lulla, Ama Killa, Ama Shua". Nie kradnij, nie kłam, nie bądź leniwy. Uczy nas

opieki nad naturą. Nas i nasze dzieci. Ayahuasca uczy nas kochać naturę, widzieć

duchowości tej krainy, zobaczyć "Pacha Mama", matkę Ziemię i Kosmos. [8]

Jak da się również zauważyć z powyższej wypowiedzi bardzo istotnym aspektem jest

nawiązanie łączności ze światem roślin i zwierząt pod wpływem yage. Indianie z

plemienia Amahuaca w trakcie sesji przywoływali wizje zwierząt, na które polowali.

Byli w stanie dzięki temu utożsamić się ze zwierzyną, a przez to poznać instynkty i

zwyczaje na tyle dobrze by zwiększyć znacznie skuteczność polowań. [9] Inna relacją

ukazującą doświadczenie duchów zwierząt jest wizja Indianina z plemienia Jivaro w

Ekwadorze:

Powietrze przeszyła muzyka tsentsak, duchowych pomocników. Moc napoju karmiła

je. Przyzywał je, a one przyszły. Pierwszy, pangi, anakonda, zwinięty wokół jego

głowy, przemienił się w złotą koronę. Potem wampang, olbrzymi motyl, krążył wokół

ramion i śpiewał trzepotem swych skrzydeł. Nad nim tańczyły węże, pająki, ptaki i

nietoperze (...) Dźwięk rwącej wody przepełnił jego uszy. Słuchając jej huku wiedział,

że posiadł moc Tsungi, pierwszego szamana. Teraz mógł widzieć. [10]

Stanisław Grof przytacza także jako przykład identyfikacji ze zwierzęciem relację

Petera Stafforda:

(...)Pod wpływem yage nie czułem się po prostu jak wąż, ale w pewnym sensie byłem

nim i jakoś osiągnąłem poziom doświadczenia, w którym mogłem skontaktować się z

ukrytym wężem wewnątrz mnie (...) Moje postrzeganie zostało uporządkowane

według nowych i odmiennych kategorii, [11]

Ponadto uważa się, że wywar ma ogromne właściwości lecznicze i to zarówno, gdy

jest spożywany przez pacjenta jak i przez szamana. Szamani stosują ayahuaskę przy

leczeniu febry, ponadto jest uważany za silny środek odrobaczający (poprzez torsje i

rozwolnienie), działa znieczulająco i jest stosowana w bolesnych obrzędach

inicjacyjnych. Wierzy się, że yage pozwala szamanowi zobaczyć choroby i poznać ich

przyczyny. Ponadto ayahuasca wykazuje korzystne działanie przy leczeniu chorób

psychicznych takich jak schizofrenia i depresja, a także przy terapii uzależnień od

alkoholu i narkotyków. Wiele jest zeznań osób, które po wypiciu ayahuaski zrozumiały

i rozwiązały powody nadużywania przez siebie alkoholu, heroiny lub kokainy. Według

badań prowadzonych przez Stanisława Grofa oraz Claudio Naranjo z lat 60-tych i 70-

tych wskazują, że wywar okazał się być skuteczny w 1/3 przypadków terapii osób

uzależnionych od heroiny (czyli bardzo dużo porównując z innymi metodami). Charles

Grob i Rick Strassman, kontynuujący te badania w latach 90-tych stwierdzili, że

zażywanie ayahuaski niweluje pociąg do narkotyków i alkoholu. Właściwości

terapeutyczne i zwiększenie zdolności telepatycznych, jakie posiada yage skusiła

również jednego z największych pisarzy amerykańskich XX w. Williama Burroughsa

do wyprawy w poszukiwaniu pędów Banisteriopsis caapi. Przez prawie całe życie

zażywał on przeróżne narkotyki z heroiną na czele. Efektem fascynacji Burroughsa

rośliną są m.in. w dużej mierze autobiograficzną powieść "Pedał", w której opisuje on

Maciej Lorenc - Ayahuasca, pnącze duszy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: