Dodd Christina - Jeden Pocałunek.PDF - Dodd Christina - LadyHenrietta

ROZDZIAÿ 1

Londyn, 1806

Powz ksiħŇnej Magnus zatrzymaþ siħ przed wysokim budynkiem przy

Berkeley Square; z powozu wysiadþa oszustka. Na zwykþy skromny strj

podrŇny narzuciþa porzĢdnĢ pelerynħ. Podobnie jak ksiħŇna byþa wysokĢ

kobietĢ o krĢgþych ksztaþtach i mwiþa z arystokratycznym akcentem. I tak jak

ksiħŇna wþosy zaczesywaþa gþadko od twarzy.

Jednak dla spostrzegawczego oka rŇnice byþy oczywiste. Oszustka miaþa

bardziej okrĢgþĢ, sþodkĢ twarzyczkħ, w ktrej dominowaþy niebieskie wraŇliwe

oczy i mwiþa ciepþym, gþħbokim gþosem. Poruszaþa siħ z þagodnym wdziħkiem,

nie tak szybko i energicznie jak ksiħŇna. Rzadko siħ uĻmiechaþa, rzadko

gniewaþa i nigdy sobie nie pozwalaþa na niekontrolowane wybuchy Ļmiechu.

Zdawaþa siħ waŇyę kaŇdĢ emocjħ, zanim zdecydowaþa siħ daę jej wyraz, tak

jakby kiedyĻ zduszono w niej na zawsze wszelkĢ spontanicznoĻę. Nie znaczy to

jednak, Ňe byþa posħpna, nie, odznaczaþa siħ nadzwyczajnĢ bystroĻciĢ, spokojem

i opanowaniem.

KtoĻ dobrze poinformowany dostrzegþby jednak bez najmniejszych trudnoĻci

rŇnicħ pomiħdzy ksiħŇnĢ i oszustkĢ. Na szczħĻcie dla panny Eleanor Madeline

Annħ Elizabeth de Lacy nikt taki obecnie w Londynie nie przebywaþ, z

wyjĢtkiem jej stangreta, jego pomocnikw i lokai, a oni byli, rzecz jasna,

caþkowicie oddani prawdziwej ksiħŇnej i Eleanor, jej damie do towarzystwa.

ņaden z nich nie zdradziþby nigdy celu jej misji.

ņaden z nich nie powiedziaþby prawdy panu Remingtonowi Knightowi.

− Jej WysokoĻę KsiħŇna Magnus - oznajmiþ lokaj pana Knighta, a Eleanor

poczuþa, Ňe ma serce w gardle.

SþyszĢc tħ oficjalnĢ prezentacjħ, rozejrzaþa siħ bezwiednie w poszukiwaniu

kuzynki. Gdyby tylko Madeline byþa tu razem z niĢ! Gdyby tylko nie zmieniþa

planw, majĢc na wzglħdzie wyŇszy cel.

Gdyby tylko Eleanor nie wyraziþa zgody na tħ zamianħ rl... Ubrany w

liberiħ sþuŇĢcy ukþoniþ siħ przed niĢ nisko z dalekiego kĢta pokoju i zniknĢþ w

otwartych drzwiach. Nie byþo go zaledwie przez chwilħ, a nastħpnie wrciþ i

skinĢþ gþowĢ lokajowi. Lokaj zwrciþ siħ teraz do Elizabeth:

− Pan jest zajħty, madame. Ja nazywam siħ Bridgeport. Czy mogħ odebraę od

pani pþaszcz i kapelusz?

Mimo iŇ dopiero minħþo poþudnie, mgþa zamieniþa sþoıce w szarĢ warstwħ

chmur. ĺwiece nie oĻwietlaþy wystarczajĢco holu posiadþoĻci pana Knighta, holu

komunikujĢcego wyraŅnie i bez Ňadnych wĢtpliwoĻci, Ňe jego wþaĻciciel jest

bogatym czþowiekiem.

Eleanor wydħþa pogardliwie nozdrza.

Bridgeport byþ wyraŅnie niespokojny, jakby siħ spodziewaþ, Ňe ksiħŇna, z

braku pana Knighta, wyþaduje na nim irytacjħ. Tak, pan Knight, musiaþ zajmo-

waę taki dom, chciaþ, Ňeby wszyscy wiedzieli, Ňe tarza siħ w pieniĢdzach. W

koıcu byþ tylko Amerykaninem, ktry marzyþ wyþĢcznie o wŇenieniu siħ w

tytuþ.

Hol ozdobiono draperiami w kolorze ciemnej zieleni i starego zþota, a takŇe

krysztaþami i lustrami w wyjĢtkowo dobrym guĻcie. Eleanor pocieszaþa siħ

myĻlĢ, Ňe pan Knight kupiþ dom o takim wþaĻnie wystroju, a teraz zamierzaþ go

urzĢdzię w stylu chiıskim, tak wulgarnym, Ňe aŇ... lubianym przez samego

ksiħcia Walii.

Bridgeport uspokoiþ siħ i znw przybraþ niewzruszonĢ postawħ.

Obserwowaþ jĢ stanowczo zbyt uwaŇnie. Czy dlatego, Ňe uwaŇaþ jĢ za

ksiħŇnĢ? Czy teŇ dlatego, Ňe takie wþaĻnie otrzymaþ instrukcje od swego pana?

Zdjħþa czepek, rħkawiczki i wrħczyþa je lokajowi bez Ļladu niepokoju. Po

cŇby zresztĢ miaþa okazywaę niepokj? Byþby to tylko kolejny dowd na to, Ňe

choę przebyþa wraz z ksiħŇnĢ pþ skĢpanej w ogniu Europy, nie nabraþa dziħki

temu werwy i pewnoĻci siebie, tak typowych dla Madeline. Nie wynikaþo to

zresztĢ z braku doĻwiadczenia - obie damy wyszþy zwyciħsko z wielu trudnych

prb. Powd byþ inny. Eleanor urodziþa siħ nieĻmiaþa. Nie pamiħtaþa czasw,

kiedy to wrzaski macochy nie paraliŇowaþyby jej strachem, a groŅne spojrzenia

nie zamieniaþy w galaretħ. Z tego wþaĻnie powodu Eleanor wolaþa zachowaę

choę pozorny spokj - moŇe i byþa tchrzem, ale nie widziaþa powodu, by ten

fakt anonsowaę.

− JeĻli pozwoli pani za mnĢ, Wasza WysokoĻę, do duŇego salonu, kaŇħ podaę

napoje i przekĢski -odezwaþ siħ Bridgeport. - Musi pani byę zmħczona po tak

dþugiej podrŇy.

− Nie tak znw dþugiej. - Eleanor wyszþa za nim przez wysokie drzwi i skrħciþa

w lewo. Î Wczoraj nocowaþam w gospodzie áRed Robi", a w drodze

spħdziþam dzisiaj zaledwie parħ godzin.

ObojħtnoĻę kamerdynera ustĢpiþa miejsca przeraŇeniu.

− Wasza WysokoĻę, jeĻli wolno mi wyrazię swoje zdanie, to nie powinna siħ

pani przyznawaę panu Knightowi, Ňe nie wypeþniþa pani ĻciĻle jego poleceı.

OdwracajĢc wzrok od pokoju, uniosþa brwi, naĻladujĢc wyniosþĢ minħ swojej

kuzynki, i popatrzyþa milczĢco na sþuŇĢcego. Uzyskaþa spodziewany efekt.

Bridgeport ukþoniþ siħ przed niĢ nisko.

− Pani wybaczy, Wasza WysokoĻę. PoĻlħ po herbatħ.

− Dziħkujħ - odparþa spokojnie Eleanor. - Poproszħ teŇ o coĻ jedzenia.

SĢdziþa, Ňe pan Knight kaŇe jej czekaę, a od Ļniadania upþynħþo piħę godzin.

Bridgeport zostawiþ Eleanor kontemplujĢcĢ swoje luksusowe wiħzienie.

Przez wysokie okna wpadaþo do wewnĢtrz trochħ sþoıca, a blask Ļwiec nadawaþ

Ļcianom przyjemny zþotawy odcieı. Od podþogi do sufitu jednĢ z

czterometrowych Ļcian zajmowaþy ksiĢŇki, a meble miaþy stylowe szkarþatno-

kremowe obicia. Orientalny, krystalicznie niebieski dywan zdobiþ szkarþatny

wzr, w wysokich niebiesko-biaþych wazonach pyszniþy siħ pĢsowe rŇe. Woı

skrzanych obię, ĻwieŇych goŅdzikw i sandaþowego drewna skþadaþa siħ na

znajomy zapach - zapach, ktry wydawaþ siħ Eleanor caþkowicie angielski. Ten

pokj stworzono po to, by goĻcie poczuli siħ tu dobrze i swojsko. Elizabeth nie

mogþa siħ jednak odprħŇyę. Taki brak czujnoĻci Ļwiadczyþby o braku rozsĢdku, a

na samĢ myĻl o spotkaniu z Knightem czuþa skurcze ŇoþĢdka. Nie zamierzaþa

jednak taıczyę, tak jak jej Knight zagra. On bowiem bez wĢtpienia sĢdziþ, Ňe jej

niepokj wzroĻnie w miarħ czekania.

Nawet jeĻli miaþ racjħ, nie zamierzaþa mu tego okazywaę.

Pozornie beztrosko okrĢŇaþa pokj, studiujĢc pþki. Odnalazþa áIliadħ" i

áOdysejħ" i parsknħþa pogardliwie. Pan Knight byþ barbarzyıcĢ z kolonii i

dlatego nie miaþ Ňadnego wyksztaþcenia. KsiĢŇki pozostawiþ tutaj z pewnoĻciĢ

poprzedni wþaĻciciel domu, a Knight nie zdjĢþ ich z pþek, by mc siħ

rozkoszowaę zapachem skrzanych, luksusowych okþadek.

Uwagħ jej jednak przykuþo zniszczone wydanie áRobinsona Crusoe". Crusoe

byþ jej starym przyjacielem, toteŇ siħgnħþa nad gþowħ, by zdjĢę go z pþki.

KsiĢŇka staþa jednak zbyt wysoko; Eleanor rozejrzaþa siħ wokþ w poszukiwaniu

stoþka. Przysunħþa go pod pþkħ, stanħþa na siedzeniu i triumfalnie zdjħþa

ksiĢŇkħ. Czytano jĢ wielokrotnie, gdyŇ otworzyþa siħ od razu na stronie, gdzie

Robinson odnalazþ Fridaya. Byþa to teŇ jej ulubiona scena, i nie mogþa sobie od-

mwię przeczytania pierwszych paru stron. A potem nastħpnych. I jeszcze,

jeszcze nastħpnych. Nie wiedziaþa, co oderwaþo jĢ od samotnej wyspy, na ktrej

rozpaczaþ i Ňyþ Robinson. Nie sþyszaþa nic, ale odczuþa jakieĻ dziwne ciepþo,

ktre rozeszþo siħ jej wzdþuŇ plecw, tak jakby dotknħþa ich czyjaĻ rħka. Wolno,

ostroŇnie, niczym ofiara obserwowana przez drapieŇnika odwrciþa gþowħ i

napotkaþa spojrzenie eleganckiego dŇentelmena stojĢcego w drzwiach. Podczas

podrŇy widywaþa wielu wspaniaþych i uroczych mħŇczyzn, ale Ňaden z nich nie

byþ rwnie przystojny, choę wszyscy zapewne odznaczali siħ wiħkszym

urokiem. Ten przypominaþ rzeŅbħ wyciosanĢ z granitu i uosabiaþ jej

mþodzieıcze sny. Nie miaþ szczeglnie urodziwej twarzy, jego nos byþ doĻę

Dodd Christina - Jeden Pocałunek.PDF

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: