Ferrarella Marie - Noc Swietego Mikolaja.pdf - Ferrarella Marie - LadyHenrietta

MARIE FERRARELLA

Noc Świętego Mikołaja

The Night Santa Claus Returned

Tłumaczył: Michał Wroczyński.

A jednak istnieje.

Mamie, dzięki której Boże Narodzenie, nawet wtedy, gdy miałyśmy tylko

siebie, zawsze było czymś szczególnym. I Lucii Macro, dzięki której te święta były

czymś szczególnym.

Przepis Marie Ferrarella – Pierogi z kapustą

– Ciasto: 1 jajo, 3 1/2 szklanki mąki, 1/2 szklanki wody, 1/2 łyżeczki soli

Wymieszaj wszystkie składniki. Dokładnie ugnieć i wyrób ciasto.

Rozwałkuj je wałkiem na cieniutki placek, a następnie potnij na kwadraciki o

wymiarach 8x8 centymetrów.

– Nadzienie: 1 kg kiszonej kapusty, 1 duża, drobno posiekana cebula, olej

do smażenia, przyprawy do smaku

Obgotuj kiszoną kapustę, odsącz, odciśnij wodę tak, by kapusta była sucha.

Na dużej patelni podsmaż na oleju posiekaną cebulkę. Gdy nabierze

złocisto-brązowej barwy, dodaj kapustę i smaż całość przez około pięć minut.

Przypraw solą i pieprzem do smaku.

– Wykonanie: woda do gotowania, rozpuszczone masło

Na wycięte z ciasta kwadraciki nałóż łyżką nadzienie z kapusty, a następnie

zawiń je, formując niewielkie trójkąty. Pamiętaj, aby przed sklejeniem brzegów

nieco je zwilżyć.

Gotuj pierogi we wrzącej, lekko osolonej wodzie przez pięć minut. Po

wyjęciu i odcedzeniu wyłóż na talerz i podaj do stołu polane rozpuszczonym

masłem.

Jeżeli za jednym razem nie uda się zjeść wszystkich (w co wątpię), nie

martw się. Podsmażone i zrumienione na maśle będą następnego dnia

wspaniałym śniadaniem. Smacznego!

Rozdział pierwszy

Ten strój miał jakieś tajemnicze właściwości.

Początkowo wydawało się, że jest to najnormalniejszy w świecie kostium.

Kiedy zastępca kierownika piętra wręczył mu w przebieralni pudło, okazało się,

że w środku jest typowy, jasnoczerwony kostium świętego Mikołaja, rozmiar

czterdzieści dwa.

Stało się to wówczas, gdy włożył go na siebie. Kiedy wsunął ramiona w

rękawy i zapiął kurtkę, zalał go potok żywych wspomnień, niczym przypływ

jakiegoś czarodziejskiego oceanu, w którym ujrzał naraz odbicie Bożego

Narodzenia widzianego oczami dziecka.

Timothy Holt popatrzył w lustro zajmujące całą ścianę przebieralni i

poprawił białą perukę oraz brodę, które skrywały jego wzburzone jasne włosy i

kwadratowy męski podbródek. Kiedy doprowadził już strój do porządku, mógł

przysiąc, że czuje zapach pieczonych ciasteczek. Jego matka na święta zawsze

robiła takie łakocie, ale zdążył już zapomnieć, jak bardzo lubił ich aromat.

Zapomniał, jak ważne było dla niego Boże Narodzenie, święta szczególne i pełne

czarów.

Gerald Lakewood obrzucił Tima szybkim, nerwowym spojrzeniem. Cud,

że przed godziną udało mu się wynająć tego mężczyznę.

– Dobrze pan zamocował sztuczny brzuch? – zapytał. Tim skinął głową i

poruszył biodrami, poprawiając wiszący z przodu dodatkowy ciężar. Poklepał się

po brzuchu.

– Mam nadzieję, że nie odpadnie.

Gerald otworzył drzwi przymierzalni. W uszy nieprzyjemnie uderzył go

gwar ludzi robiących w domu towarowym Mattingly’ego gorączkowe zakupy

świąteczne.

– Musi pan tylko siedzieć i słuchać. I uśmiechać się do fotografa.

I robić notatki – zauważył w duchu Tim, wymijając Geralda.

Ruszył najbliższym przejściem i wszedł na ruchome schody, które

zawiozły go do działu zabawek. Ze wszystkich stron dzieciaki uśmiechały się do

niego, machały i coś wołały. Tim odpowiadał gestem ręki. Czuł, że się poci.

„Wyposażenie" Mikołaja ważyło dobrych siedem kilogramów, ale mimo tego

ciężaru czuł się dużo lżejszy niż zazwyczaj. Bardziej wolny. Pomachał do

dziewczynki, która miała najwyżej trzy lata, i dziecko wlepiło w niego wielkie,

pełne zachwytu oczy. Tim od dawna już nie był tak pogodny. Czuł się cudownie.

Napomniał się w duchu, że ma do wykonania pracę. Nie robił tego

wszystkiego dla zabawy czy kaprysu. Prowadził badania.

– Proszę, niech pan tutaj usiądzie – powiedział Gerald, wskazując obite

czerwonym aksamitem, przypominające tron krzesło, ustawione na niewielkim

podium. Po lewej stronie krzesła znajdowała się chatka z elfem w środku, a na

statywie stał aparat fotograficzny. Zdjęcie berbecia ze świętym Mikołajem

kosztowało sześć dolarów.

Wszystko ma swoją cenę, pomyślał melancholijnie Tim. Gdyby jednak

było inaczej, nie miałby pracy.

– Nie wiem, co odbiło Jackowi – mruknął Gerald. – Był u nas Mikołajem

od pięciu lat. – Popatrzył na poprawiającego właśnie pas Tima. – I nie

potrzebował sztucznego brzucha.

Może i nie, przyznał w duchu Tim, ale potrzebował dodatkowych trzystu

dolarów, które zapłacił mu za natychmiastowe odstąpienie tej roli! Trzysta

dolarów i całą gażę. Tima nie interesowały pieniądze, które za tę pracę płacił dom

towarowy. Interesowała go jedynie rola świętego Mikołaja w popularnym

sklepie.

– Dostał zapalenia ślepej kiszki – wyjaśnił Tim, któremu wytłumaczenie to

przyszło akurat do głowy. Ostatecznie Jack mógł tej pracy potrzebować jeszcze w

przyszłym roku. A Timowi potrzebna była na trzy tygodnie, żeby opracować

raport handlowy.

– No cóż, tak się szczęśliwie składa, że może go pan zastąpić – powiedział

Gerald pocierając brew.

– Po to ma się bratanka – odmruknął Tim. Tak bowiem przedstawił się

Geraldowi. Wszystko poszło gładko.

Nagle pojawił się przed nim ciemnowłosy chłopiec, wyrywając dłoń z ręki

najwyraźniej śpieszącej się matki.

– Jesteś bratankiem Mikołaja? – Dziecko bacznie przyjrzało się Timowi.

– Co? – Tim zakaszlał i dodał niskim, grobowym głosem: – Nie, to ja

jestem prawdziwym Mikołajem. Mówiłem o swoim bratanku.

Chłopiec zacisnął usta.

– Nie wiedziałem, że Mikołaj mą bratanka.

– Pewnie, że ma. – Tim skinął na chłopca. – Ale lepiej pomówmy o tobie. –

Uszczęśliwione dziecko usadowiło się Mikołajowi na kolanach. – Co chcesz ode

mnie dostać?

Tim słuchał dźwięcznych dziecięcych głosów przez blisko trzy godziny.

Spodziewał się czegoś całkiem innego. Nie było w nim żadnej rezerwy i

niezdecydowania – nie potrafił sobie tego wytłumaczyć... Czuł się rozluźniony,

jakby od urodzenia grał rolę świętego Mikołaja i rozmawiał z dziećmi. W tej

chwili nie był Timem Holtem, dyrektorem Holt Enterprises, firmy

marketingowej, która zaledwie w ciągu sześciu lat z nic nie znaczącego

przedsiębiorstwa przekształciła się w czołową instytucję w tej branży. A już na

pewno nie był wynajętym przez Imagination Toys badaczem, który miał zebrać

informacje, co dzieci – a nie ich rodzice – naprawdę chcą dostawać na gwiazdkę.

Tim czuł, że należy do tego miejsca jako... święty Mikołaj.

To zapewne naftalina lub jakiś inny środek chemiczny, w którym od lat

Ferrarella Marie - Noc Swietego Mikolaja.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: