1
Dyrektywa Rady 92/104/EWG
z dnia 3 grudnia 1992 r.
w sprawie minimalnych wymagań w zakresie poprawy bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego
(dwunasta dyrektywa szczegółowa w znaczeniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a;
uwzględniając wniosek Komisji [1], przedstawiony po konsultacjach z Komisją ds. Ochrony Zdrowia i Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie i Innych Gałęziach Przemysłu Wydobywczego;
we współpracy z Parlamentem Europejskim [2],
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],
a także mając na uwadze, co następuje:
art. 118a Traktatu przewiduje przyjęcie przez Radę, w formie dyrektyw, minimalnych wymagań, w celu wspierania działań, zwłaszcza w środowisku pracy, sprzyjających wyższemu poziomowi bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
dyrektywy te, zgodnie ze wspomnianym artykułem, nie powinny nakładać administracyjnych, finansowych i prawnych ograniczeń utrudniających tworzenie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;
poprawa bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy jest celem, który nie powinien być podporządkowany czysto ekonomicznym rozważaniom;
dyrektywa Rady 89/654/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy (pierwsza dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) [4] nie ma zastosowania do przemysłów wydobywczych;
przestrzeganie minimalnych wymagań w celu poprawy bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w odkrywkowym i podziemnym przemyśle wydobywczym jest niezbędnym warunkiem dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
odkrywkowy i podziemny przemysł wydobywczy stanowią sektor działalności, w którym pracownicy mogą być narażeni na szczególnie wysokie ryzyko;
niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy [5]; przepisy odnośnej dyrektywy w pełni stosują się do odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego bez uszczerbku dla na bardziej rygorystycznych i/lub szczególnych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie; pomocnicze urządzenia stosowane na powierzchni odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego, które nie są niezbędne dla odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. a) niniejszej dyrektywy podlegają przepisom dyrektywy 89/654/EWG;
3 listopada 1992 r. Rada przyjęła dyrektywę 92/91/EWG w sprawie minimalnych wymagań dotyczących poprawy bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi (jedenasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) [6];
niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w tworzenie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
SEKCJA I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot
1. Niniejsza dyrektywa, która jest dwunastą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego, o którym mowa w art. 2 lit. a).
2. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG w pełni stosują się do zakresu, o którym mowa w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczególnych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszej dyrektywy:
a) odkrywkowy i podziemny przemysł wydobywczy oznacza wszystkie gałęzie przemysłu prowadzące:
- powierzchniowe lub podziemne wydobycie, w ścisłym znaczeniu tego słowa, kopalin, i/lub
- prace poszukiwawcze mające na celu tego rodzaju wydobycie, i/lub
- przygotowania wydobytych kopalin do sprzedaży, z wyłączeniem ich przetwarzania,
z wyłączeniem wydobycia kopalin za pomocą otworów wiertniczych, określonego w art. 2 lit. a) dyrektywy 92/91/EWG;
b) miejsce pracy oznacza cały obszar przeznaczony pod stanowiska pracy, związane z bezpośrednią i pomocniczą działalnością oraz instalacjami odkrywkowego lub podziemnego przemysłu wydobywczego, łącznie ze składowiskami odpadów i innymi zwałowiskami oraz pomieszczeniami, do których pracownicy mają dostęp w związku z wykonywaną pracą.
SEKCJA II
OBOWIĄZKI PRACODAWCY
Artykuł 3
Obowiązki ogólne
1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, pracodawca podejmie niezbędne środki, by zagwarantować, aby:
a) miejsca pracy były zaprojektowane, wykonane, wyposażone, przekazane do eksploatacji, prowadzone i utrzymywane w taki sposób, by pracownicy mogli wykonywać zleconą im pracę bez narażania swojego bezpieczeństwa i/lub zdrowia ani bezpieczeństwa i zdrowia innych pracowników;
b) użytkowanie miejsc pracy w czasie obecności pracowników odbywało się pod nadzorem wyznaczonej osoby;
c) praca związana ze szczególnym ryzykiem powierzana była tylko kompetentnemu personelowi i wykonywana zgodnie z podanymi instrukcjami;
d) wszystkie instrukcje bezpieczeństwa były zrozumiałe dla wszystkich pracowników, których dotyczą;
e) dostępne były właściwe środki pierwszej pomocy;
f) wszystkie potrzebne szkolenia dotyczące bezpieczeństwa były przeprowadzane w regularnych odstępach czasu.
2. Pracodawca zapewni sporządzenie i aktualizację dokumentu dotyczącego bezpieczeństwa i ochrony zdrowia zwanego dalej "dokumentem bezpieczeństwa i ochrony zdrowia", spełniającego stosowne wymagania, zgodnie z artykułami 6, 9 i 10 dyrektywy 89/391/EWG.
Dokument bezpieczeństwa i ochrony zdrowia musi w szczególności wykazać, że:
- zagrożenia, na które narażeni są pracownicy w miejscu pracy, zostały określone i ocenione,
- zostaną podjęte właściwe środki w celu osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy,
- projekt, użytkowanie i konserwacja miejsca pracy i wyposażenia są bezpieczne.
Dokument bezpieczeństwa i ochrony zdrowia musi zostać sporządzony przed rozpoczęciem pracy i zweryfikowany, jeśli w miejscu pracy podjęte zostały ważne zmiany, rozbudowa lub przekształcenia.
3. Gdy w tym samym miejscu pracy są obecni pracownicy z kilku przedsiębiorstw, każdy pracodawca jest odpowiedzialny za wszystkie sprawy, jakie jemu podlegają.
Pracodawca, który zgodnie z przepisami krajowymi i/lub praktyką jest odpowiedzialny za miejsce pracy, koordynuje wdrażanie wszystkich środków związanych z bezpieczeństwem i ochroną zdrowia pracowników, a w swoim dokumencie bezpieczeństwa i zdrowia określa cel koordynacji i środki oraz procedury jego wdrażania.
Koordynacja nie ma wpływu na odpowiedzialność poszczególnych pracodawców zgodnie z przepisami zawartymi w dyrektywie 89/391/EWG.
4. Pracodawca możliwie jak najszybciej poinformuje odpowiednie organy o wszelkich poważnych i/lub śmiertelnych wypadkach przy pracy oraz sytuacjach stwarzających poważne zagrożenie.
Artykuł 4
Ochrona przed pożarami, wybuchami i szkodliwą dla zdrowia atmosferą
Pracodawca podejmie odpowiednie działania i środki ostrożności właściwe dla charakteru działalności, aby:
- uniknąć, wykryć i zwalczyć powstawanie i rozprzestrzenianie się pożarów i wybuchów, oraz
- zapobiec pojawieniu się wybuchowej i/lub szkodliwej dla zdrowia atmosfery.
Artykuł 5
Ewakuacja i środki ratunkowe
Pracodawca zapewni i będzie konserwował odpowiednie środki ewakuacyjne i ratunkowe gwarantujące pracownikom możliwość szybkiego i bezpiecznego opuszczenia miejsca pracy w przypadku wystąpienia zagrożenia.
Artykuł 6
Łączność, systemy ostrzegawcze i alarmowe
Pracodawca podejmie niezbędne środki w celu zapewnienia właściwych systemów ostrzegawczych oraz łączności umożliwiających w razie potrzeby podjęcie natychmiastowych działań w zakresie udzielania pomocy, ewakuacji i prowadzenia akcji ratowniczej.
Artykuł 7
Informowanie pracowników
1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 10 dyrektywy 89/391/EWG, pracownicy i/lub ich przedstawiciele są informowani o wszystkich środkach dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy, a w szczególności odnoszących się do zastosowania art. 3-6.
2. Informacja musi być zrozumiała dla pracowników, których dotyczy.
Artykuł 8
Profilaktyczna ochrona zdrowia
1. W celu zapewnienia pracownikom profilaktycznej ochrony zdrowia, odpowiadającej ryzyku, na które narażone jest ich zdrowie i bezpieczeństwo w czasie pracy, zostaną wprowadzone środki zgodnie z przepisami krajowymi i/lub praktyką.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, powinny zapewnić każdemu pracownikowi prawo do profilaktycznej ochrony zdrowia lub prawo do poddania się jej, zanim zostanie przydzielony do zadań związanych z działalnością, o której mowa w art. 2, a kolejne badania lekarskie będą przeprowadzane w regularnych odstępach czasu.
3. Profilaktyczna ochrona zdrowia może być prowadzona jako część państwowego systemu opieki zdrowotnej.
Artykuł 9
Konsultacje z pracownikami i udział pracowników
Konsultacje i udział pracowników i/lub ich przedstawicieli w sprawach, których dotyczy niniejsza dyrektywa, odbywają się zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.
Artykuł 10
Minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
1. Miejsca pracy po raz pierwszy uruchomione po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy, jak zostało określone w art. 13 ust. 1, muszą odpowiadać minimalnym wymaganiom w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ustanowionym w Załączniku.
2. Miejsca pracy użytkowane przed datą wejścia w życie niniejszej dyrektywy, jak zostało określone w art. 13 ust. 1, muszą jak najszybciej i nie później niż dziewięć lat od tej daty odpowiadać minimalnym wymaganiom w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ustanowionym w Załączniku.
3. Gdy w miejscach pracy dokonywane są zmiany, rozbudowa i/lub przekształcenia po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy, jak zostało określone w art. 13 ust. 1, pracodawca podejmie niezbędne środki by zapewnić, że te zmiany, rozbudowa i/lub przekształcenia są zgodne z odpowiednimi minimalnymi wymaganiami ustanowionymi w Załączniku.
SEKCJA III
INNE PRZEPISY
Artykuł 11
Zmiany w Załączniku
Czysto techniczne zmiany w Załączniku zgodne z:
- przyjęciem dyrektyw w zakresie technicznej harmonizacji i normalizacji związanych z odkrywkowym i podziemnym przemysłem wydobywczym,
i/lub
- postępem technicznym, rozwojem międzynarodowych uregulowań lub specyfikacji, oraz aktualnej wiedzy/ustaleń na temat odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego,
są przyjmowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG.
Artykuł 12
Wydobycie kopalin metodą bagrowania
Państwa Członkowskie mogą nie stosować niniejszej dyrektywy w odniesieniu do wydobycia kopalin metodą bagrowania pod warunkiem, że zapewnią one ochronę pracowników, których to dotyczy, zgodnie z ogólnymi zasadami bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, z uwzględnieniem szczególnych zagrożeń związanych z wydobyciem kopalin metodą bagrowania.
Artykuł 13
Przepisy końcowe
1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej w terminie 24 miesięcy od jej przyjęcia. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to powinno towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, które zostały lub mają być przyjęte w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.
4. Państwa Członkowskie przekażą co pięć lat Komisji sprawozdanie z wykonania przepisów niniejszej dyrektywy, określając w nim stanowiska pracodawców i pracowników.
Komisja poinformuje o tym Parlament Europejski, Radę, Komitet Ekonomiczno-Społeczny, Komisję ds. Ochrony Zdrowia i Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie i Innych Gałęziach Przemysłu Wydobywczego oraz Komitet Doradczy ds. Ochrony Zdrowia, Bezpieczeństwa i Higieny w Pracy.
Artykuł 14
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 3 grudnia 1992 r.
W imieniu Rady
G. Shephard
Przewodniczący
[1] Dz.U. C 58 z 5.3.1992, str. 3.
[2] Dz.U. C 150 z 15.6.1992, str. 128 i Dz.U. C 305 z 23.11.1992.
[3] Dz.U. C 169 z 6.7.1992, str. 28.
[4] Dz.U. L 393 z 30.12.1989, str. 1.
[5] Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1.
[6] Dz.U. L 348 z 28.11.1992, str. 9.
--------------------------------------------------
ZAŁĄCZNIK
MINIMALNE WYMAGANIA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 10 NINIEJSZEJ DYREKTYWY
Uwagi wstępne
Wymagania wymienione w niniejszym załączniku są stosowane za każdym razem, kiedy wymaga tego charakter miejsca pracy lub rodzaj wykonywanej działalności, okoliczności lub szczególne zagrożenie.
CZĘŚĆ A
WSPÓLNE MINIMALNE WYMAGANIA STOSOWANE W ODNIESIENIU DO ODKRYWKOWEGO I PODZIEMNEGO PRZEMYSŁU WYDOBYWCZEGO I INSTALACJI POMOCNICZYCH STOSOWANYCH NA POWIERZCHNI
1. Nadzór i organizacja
1.1. Organizacja miejsc pracy
1.1.1. Miejsca pracy muszą być tak zorganizowane, by zapewnić odpowiednią ochronę przed zagrożeniami. Muszą być one utrzymane w dobrym stanie, a wszelkie substancje niebezpieczne usunięte lub kontrolowane, aby nie narażać bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.
1.1.2. Stanowiska pracy muszą być zaprojektowane i wykonane zgodnie z zasadami ergonomii, biorąc pod uwagę potrzeby pracowników związane z czynnościami wykonywanymi na ich stanowiskach.
1.1.3. Jeżeli stanowiska pracy są zajmowane przez odosobnionych pracowników, należy zapewnić odpowiedni nadzór lub środki łączności.
1.2. Osoba odpowiedzialna
Osoba odpowiedzialna, posiadająca umiejętności i kompetencje wymagane do pełnienia określonych obowiązków zgodnie z krajowym prawem i/lub praktyką, która została mianowana przez pracodawcę, musi stale odpowiadać za wszystkie miejsca pracy podczas obecności pracowników.
Pracodawca może osobiście przejąć odpowiedzialność za miejsce pracy, o której mowa w akapicie pierwszym, o ile posiada on umiejętności i kompetencje wymagane w tym celu zgodnie z krajowym prawem i/lub praktyką.
1.3. Nadzór
W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników podczas wykonywania wszelkich czynności, wymagany jest nadzór sprawowany/prowadzony przez osoby posiadające umiejętności i kompetencje do pełnienia tego rodzaju obowiązków zgodnie z krajowym prawem i/lub praktyką, które mianowane są przez pracodawcę lub działają w jego imieniu.
Jeżeli jest to wymagane przez dokument bezpieczeństwa i zdrowia, osoba nadzorująca musi przeprowadzać inspekcje obsadzonych stanowisk pracy przynajmniej raz podczas każdej zmiany.
Pracodawca może osobiście podjąć się nadzoru, o którym mowa w akapitach pierwszym i drugim, jeśli ma on umiejętności i kompetencje wymagane w tym celu zgodnie z krajowym prawem i/lub praktyką.
1.4. Kompetentni pracownicy
Jeżeli pracownicy są obecni na dowolnym stanowisku pracy, odpowiednia ich liczba musi posiadać wymagane umiejętności, doświadczenie i przeszkolenie do wykonywania powierzonych im zadań.
1.5. Informacja, instrukcje i szkolenie
Pracownicy muszą otrzymywać konieczne informacje, instrukcje oraz przeszkolenie w celu zapewnienia im bezpieczeństwa i higieny pracy.
Pracodawca musi zapewnić pracownikom uzyskanie zrozumiałych instrukcji, tak, aby nie narażać bezpieczeństwa i zdrowia tych lub innych pracowników.
1.6. Instrukcje pisemne
Dla każdego miejsca pracy muszą być sporządzone pisemne instrukcje określające zasady, jakich należy przestrzegać w celu zapewnienia bezpieczeństwa i zdrowia pracowników oraz bezpiecznego stosowania sprzętu.
Muszą one zawierać informacje o stosowaniu sprzętu ratunkowego i działań podejmowanych w razie zagrożenia stanowiska pracy lub jego otoczenia.
1.7. Bezpieczne metody pracy
Bezpieczne metody pracy muszą być stosowane w każdym miejscu pracy lub w odniesieniu do każdej czynności.
1.8. Zezwolenia na pracę
Gdy jest to wymagane przez dokument bezpieczeństwa i zdrowia, musi zostać wprowadzony system udzielania zezwoleń na wykonywanie prac niebezpiecznych jak i zwykłych czynności, które współdziałając z innymi mogą powodować poważne zagrożenie.
Zezwolenia na pracę muszą być wydane przez osobę upoważnioną przed rozpoczęciem pracy i muszą określać warunki, które muszą zostać spełnione oraz środki ostrożności podejmowane przed, w trakcie i po zakończeniu pracy.
1.9. Regularny przegląd środków bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
Pracodawca musi zapewnić, aby środki podjęte w celu ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, łącznie z system zarządzania bezpieczeństwem i zdrowiem, były poddawane regularnemu przeglądowi w celu zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą.
2. Sprzęt mechaniczny i elektryczny oraz instalacje
2.1. Przepisy ogólne
Dobór, instalowanie, oddawanie do eksploatacji, użytkowanie i konserwacja sprzętu mechanicznego i elektrycznego musi odbywać się z uwzględnieniem bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, biorąc pod uwagę inne przepisy niniejszej dyrektywy oraz dyrektyw 89/392/EWG [1] i 89/655/EWG [2].
Jeśli lokalizacja znajduje się na obszarze, gdzie istnieje zagrożenie pożarem lub wybuchem od zapalenia się gazu, par lub lotnych cieczy, lub zachodzi prawdopodobieństwo ich istnienia, należy stosować właściwy sprzęt w tym rejonie.
W razie konieczności sprzęt musi być zaopatrzony w odpowiednie urządzenia zabezpieczające i systemy bezpieczeństwa.
2.2. Przepisy szczególne
Sprzęt mechaniczny oraz urządzenia muszą mieć wystarczającą wytrzymałość i być pozbawione wad a także dostosowane do zadań, do jakich są przeznaczone.
Sprzęt elektryczny oraz urządzenia muszą być właściwie dobrane pod względem rozmiarów i przenoszonej mocy, odpowiednio do celu dla jakiego są przeznaczone.
Sprzęt mechaniczny i elektryczny oraz instalacje muszą być tak zamontowane i chronione by zapobiegać niebezpieczeństwu.
3. Konserwacja
3.1. Konserwacja ogólna
Należy opracować odpowiedni schemat przeprowadzania systematycznych przeglądów, konserwacji a w razie potrzeby badań sprzętu mechanicznego i elektrycznego oraz urządzeń.
Wszelka konserwacja, przeglądy i badania każdego elementu urządzenia i sprzętu muszą być wykonywane przez wykwalifikowaną osobę.
Raporty z przeglądów i badań muszą być sporządzane i przechowywane w odpowiedni sposób.
3.2. Konserwacja sprzętu bezpieczeństwa
Odpowiedni sprzęt bezpieczeństwa musi być przez cały czas utrzymywany w gotowości do użycia i w dobrym stanie.
Prace konserwacyjne muszą być wykonywane przy należytym uwzględnieniu eksploatacji.
4. Ochrona przed zagrożeniem wybuchami, szkodliwą atmosferą i pożarem
4.1. Przepisy ogólne
4.1.1. Należy podjąć odpowiednie środki w celu oceny obecności w powietrzu szkodliwych i/lub potencjalnie wybuchowych substancji i określenia stężenia tych substancji.
Jeżeli dokument bezpieczeństwa i zdrowia tego wymaga, należy zainstalować przyrządy kontrolujące stężenie gazu w określonych miejscach w sposób automatyczny i ciągły, a także automatyczne urządzenia alarmujące oraz urządzenia automatycznie odcinające prąd w instalacjach elektrycznych i silnikach spalinowych.
Jeżeli prowadzone są automatyczne pomiary, to mierzone wartości należy rejestrować i przechowywać zgodnie z wymaganiami dokumentu bezpieczeństwa i zdrowia.
4.1.2. W miejscach szczególnie zagrożonych pożarem lub wybuchem palenie jest zabronione.
Każde użycie otwartego ognia i wykonanie wszelkich prac, które mogą wywołać zagrożenie pożarowe jest zabronione, o ile nie zastosowano odpowiednich środków ostrożności, aby zapobiec powstaniu pożarów lub wybuchów.
4.2. Ochrona przed wybuchami
4.2.1. Należy podjąć wszystkie niezbędne środki, zapobiegające powstawaniu i gromadzeniu się gazów wybuchowych.
4.2.2. Na obszarach, gdzie występuje ryzyko wybuchu, należy podjąć wszystkie konieczne środki w celu zapobieżenia zapłonowi gazów wybuchowych.
4.2.3. Należy przygotować plan zapobiegania wybuchom, wyszczególniający niezbędny sprzęt i środki.
4.3. Ochrona przed szkodliwymi gazami
4.3.1. W przypadku, gdy szkodliwe substancje gromadzą się lub mogą się gromadzić w atmosferze, należy podjąć odpowiednie środki, aby zapewnić:
a) ich eliminację u źródła; lub
b) ich odprowadzenie ze źródła lub usunięcie; lub
c) zmniejszenie stężenia tych substancji
w taki sposób, aby pracownicy nie byli narażeni na ryzyko.
System musi być w stanie rozproszyć szkodliwe substancje w taki sposób, aby pracownicy nie byli zagrożeni.
4.3.2. Bez uszczerbku dla dyrektywy 89/656/EWG [3], na obszarach gdzie pracownicy mogą być poddani działaniu atmosfery szkodliwej dla zdrowia, musi być dostępny właściwy sprzęt reanimacyjny w odpowiedniej ilości. W takich przypadkach w miejscu pracy musi znajdować się odpowiednia liczba pracowników przeszkolonych w zakresie stosowania takiego sprzętu.
Sprzęt musi być odpowiednio przechowywany i konserwowany.
4.3.3. W przypadku, gdy w powietrzu znajdują się lub mogą się pojawić gazy toksyczne, musi być dostępny plan zabezpieczający, z wyszczególnieniem posiadanego sprzętu ochronnego i podejmowanych środków zapobiegawczych.
4.4. Ochrona przeciwpożarowa
4.4.1. Podczas projektowania, wykonania, wyposażenia, przekazywania do eksploatacji, użytkowania lub konserwacji miejsc pracy, muszą zostać podjęte odpowiednie środki w celu zabezpieczenia przed wybuchem pożaru i jego rozprzestrzeniania się ze źródeł określonych w dokumencie bezpieczeństwa i zdrowia. Należy zapewnić szybkie i skuteczne zwalczanie pożarów.
4.4.2. Miejsca pracy muszą być wyposażone w odpowiedni sprzęt przeciwpożarowy i jeżeli jest to konieczne, w czujniki przeciwpożarowe i systemy alarmowe.
4.4.3. Nieautomatyczny sprzęt przeciwpożarowy musi być łatwo dostępny i prosty w stosowaniu oraz, gdy jest to konieczne, zabezpieczony przed uszkodzeniami.
4.4.4. W miejscu pracy musi być przechowywany plan ochrony przeciwpożarowej wyszczególniający środki, które należy podjąć zgodnie z art. 3-6 niniejszej dyrektywy w celu zapobiegania, wykrywania i zwalczania wybuchu oraz rozprzestrzeniania się ognia.
4.4.5. Sprzęt przeciwpożarowy musi być oznakowany zgodnie z krajowymi przepisami wdrażającymi dyrektywę 92/58/EWG [4].
Takie oznakowanie musi być trwałe i umieszczone w odpowiednich miejscach.
5. Materiały wybuchowe i urządzenia inicjujące
Magazynowanie, transport i użycie materiałów wybuchowych i urządzeń inicjujących muszą podlegać należycie upoważnionym i kompetentnym osobom.
Tego rodzaju działania muszą być organizowane i przeprowadzane w taki sposób, aby nie powodować zagrożenia dla pracowników.
6. Drogi komunikacyjne
6.1. Pracownicy muszą mieć zapewniony bezpieczny dostęp do miejsc pracy a w razie zagrożenia możliwość szybkiego i bezpiecznego ich opuszczenia.
6.2. Drogi komunikacyjne, łącznie ze schodami, zamocowanymi na stałe drabinami oraz pomostami i rampami załadowczymi muszą być tak obliczone, wymierzone i zlokalizowane, aby zapewnić łatwy, bezpieczny i właściwy dostęp pieszym lub pojazdom w taki sposób, by to nie zagrażało pracownikom zatrudnionym w pobliżu tych dróg komunikacyjnych.
6.3. Drogi komunikacyjne wykorzystywane do ruchu pieszego i/lub towarowego muszą mieć rozmiary odpowiadające liczbie potencjalnych użytkowników i rodzajowi wykonywanych tam czynności.
Jeżeli na drogach komunikacyjnych poruszają się środki transportu, wówczas piesi muszą mieć odpowiedni odstęp bezpieczeństwa.
6.4. Drogi komunikacyjne pojazdów muszą być wystarczająco oddalone od drzwi, bram, przejść dla pieszych, korytarzy i klatek schodowych.
6.5. W celu ochrony pracowników drogi komunikacyjne i dojścia muszą być wyraźnie oznakowane.
6.6. W przypadku gdy do miejsc pracy wjeżdżają pojazdy lub maszyny, należy w miarę potrzeb ustanowić przepisy ruchu.
7. Stanowiska pracy znajdujące się na zewnątrz
7.1. Stanowiska pracy, drogi komunikacyjne i inne obszary lub instalacje znajdujące się na zewnątrz, które są obsadzone lub używane przez pracowników w trakcie ich działalności, muszą być zorganizowane w taki sposób, aby piesi i pojazdy mogli bezpiecznie się poruszać.
7.2. Miejsca pracy znajdujące się na zewnątrz muszą być odpowiednio oświetlone sztucznym światłem, jeśli światło dzienne jest niewystarczające.
7.3. Jeżeli pracownicy są zatrudnieni na stanowiskach pracy na zewnątrz, stanowiska takie muszą, w miarę możliwości, być tak zaadaptowane, żeby pracownicy:
a) byli chronieni przed trudnymi warunkami atmosferycznymi, a w razie potrzeby przed spadającymi przedmiotami;
b) nie byli wystawiani na działanie szkodliwego poziomu hałasu ani na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych takich jak gazy, pary i pył;
c) w wypadku niebezpieczeństwa byli w stanie szybko opuścić swoje stanowiska pracy lub szybko uzyskać pomoc;
d) nie mogli poślizgnąć się lub upaść.
8. Strefy niebezpieczne
8.1. Strefy niebezpieczne muszą być wyraźnie oznakowane.
8.2. Jeśli miejsca pracy obejmują strefy niebezpieczne, w których z powodu charakteru pracy występują zagrożenia obejmujące upadek pracownika lub przedmiotu, wówczas miejsca takie muszą zostać wyposażone w miarę możliwości w sprzęt uniemożliwiający pracownikom nieupoważnionym wejście na te obszary.
8.3. Należy podjąć odpowiednie działania w celu zabezpieczenia pracowników upoważnionych do wchodzenia do stref niebezpiecznych.
9. Drogi i wyjścia ewakuacyjne
9.1. W razie niebezpieczeństwa, należy zapewnić pracownikom możliwość ewakuacji ze wszystkich stanowisk pracy szybko i tak bezpiecznie jak to jest możliwe.
9.2. Drogi i wyjścia ewakuacyjne muszą pozostawać wolne i prowadzić w najprostszy sposób na zewnątrz lub do bezpiecznej strefy, bezpiecznego punktu zbornego lub bezpiecznego punktu ewakuacyjnego.
9.3 Liczba, układ i wymiary dróg i wyjść ewakuacyjnych zależą od sposobów użytkowania, rodzajów wyposażenia i rozmiarów miejsc pracy oraz maksymalnej liczby obecnych osób.
9.4. Drzwi ewakuacyjne muszą otwierać się na zewnątrz. Drzwi ewakuacyjne powinny być zamykane lub zabezpieczane w taki sposób, aby w nagłym wypadku mogły być łatwo i szybko otwarte.
9.5. Drzwi ewakuacyjne nie mogą być zamknięte na klucz.
Drogi i wyjścia ewakuacyjne oraz drogi komunikacyjne i drzwi prowadzące do nich muszą być wolne od przeszkód, aby w każdej chwili można było z nich korzystać bez utrudnień.
9.6. Drogi i wyjścia ewakuacyjne wymagające oświetlenia muszą być zaopatrzone w oświetlenie awaryjne o odpowiedniej intensywności na wypadek awarii światła.
9.7. Poszczególne drogi i wyjścia ewakuacyjne muszą byś oznakowane zgodnie z krajowymi przepisami wdrażającymi dyrektywę 92/58/EWG.
10. Środki ratownicze i ewakuacyjne
10.1. Pracownicy powinni zostać przeszkoleni do podejmowania właściwych akcji w przypadku zagrożenia.
10.2. Sprzęt ratowniczy musi być przechowywany w łatwo dostępnych i odpowiednio usytuowanych miejscach oraz utrzymywany w gotowości do użycia, jak również oznakowany zgodnie z krajowymi przepisami wdrażającymi dyrektywę 92/58/EWG.
11. Szkolenia w zakresie bezpieczeństwa
Szkolenia w zakresie bezpieczeństwa muszą być prowadzone w regularnych odstępach czasu we wszystkich miejscach pracy, w których pracownicy są zwykle obecni.
Głównym celem...
strikerlg