Ryan Nan - Samozwańcza księżna.pdf - Ryan Nan - LadyHenrietta

Nan Ryan

Samozwa ı cza ksi ħŇ na

Rozdział 1

Londyn, 26 czerwca 1895 roku, Ļ roda Wi ħ zienie Newgate 18. 00 czasu

angielskiego

Stra Ň nik o surowej twarzy opu Ļ cił drabin ħ , po czym odwrócił si ħ i nakazał

przestraszonej Claire Orwell zej Ļę po niej prosto do wspólnej celi.

Obecno Ļę pi ħ knej Claire natychmiast wywołała zamieszanie w Ļ ród wi ħŅ niów.

Kryminali Ļ ci momentalnie zwrócili na ni Ģ uwag ħ . Ich przekrwione, złe oczy

wpatrywały si ħ uwa Ň nie w szczupł Ģ , młod Ģ blondynk ħ o szlachetnych rysach

twarzy.

– Poznaj swoich towarzyszy – burkn Ģ ł stra Ň nik, u Ļ miechn Ģ ł si ħ zło Ļ liwie na

widok g ħ stniej Ģ cego tłumu i dodał: – Złodziejaszki. Kieszonkowcy. Rozbójnicy. I

ladacznice. Kompani w sam raz dla ciebie, co? Na pewno dobrze si ħ tu poczujesz.

Kopn Ģ ł pogr ĢŇ onego we Ļ nie pijaka. Chudy jak patyk, spocony wykolejeniec

j ħ kn Ģ ł, przekr ħ cił si ħ na drugi bok, gło Ļ no bekn Ģ ł i ponownie zachrapał. Claire

skrzywiła si ħ z obrzydzeniem, gdy do jej nozdrzy dotarł odra Ň aj Ģ cy fetor

zeschni ħ tych wymiocin, którymi oblepiony był le ŇĢ cy na ziemi nieszcz ħĻ nik.

Wi ħ zienny stra Ň nik nie krył rozbawienia.

– Spokojna głowa, paniusiu – wymamrotał i zachichotał. – Do wszystkiego

mo Ň na si ħ przyzwyczai ę .

Claire zrobiło si ħ słabo.

– Tutaj, córu Ļ , siadaj bli Ň ej mnie – zaprosiła j Ģ kobieta o niezdrowym

wygl Ģ dzie i niechlujnie ufarbowanych na czarno włosach, ubrana w sztywny od

brudu strój.

Nieznajoma podci Ģ gn ħ ła spódnic ħ , owin ħ ła j Ģ wokół posiniaczonych ud i

zatrzepotała zmatowiałymi rz ħ sami. Claire zadr Ň ała, podczas gdy pozostali

wi ħŅ niowie wyli i gwizdali, zachwyceni obrzydzeniem maluj Ģ cym si ħ na twarzy

Claire.

Po grzbiecie młodej kobiety przebiegł nieprzyjemny zimny dreszcz. Popatrzyła

na stra Ň nika.

– Bardzo pana prosz ħ , niech mi pan zezwoli na natychmiastow Ģ rozmow ħ z

adwokatem – odezwała si ħ błagalnym tonem. – Nie mo Ň na mnie wi ħ zi ę , skoro

nawet nie postawiono oskar Ň enia.

Je Ļ li to konieczne, prosz ħ mnie przenie Ļę do aresztu policyjnego, ale nie mog ħ

tu zosta ę ... Nie zrobiłam nic złego. Jestem niewinna, nie popełniłam czynów

karalnych, to straszliwa pomyłka...

– Ech, wszyscy to powtarzaj Ģ – warkn Ģ ł stra Ň nik. Poprawił czarny mundur z

dwoma rz ħ dami mosi ħŇ nych guzików, nasun Ģ ł na czoło czapk ħ z daszkiem i

brutalnie pchn Ģ ł Claire. – Kilka nocek tutaj, panno Lepkie Paluchy, i nast ħ pnym

razem dobrze si ħ zastanowisz, nim zwiniesz co Ļ lepszym od siebie.

Claire umilkła. Wszelkie próby dyskusji były bezcelowe. Stra Ň nik jej nie

słuchał. Zreszt Ģ nikt jej nie słuchał. Przez cały dzie ı usiłowała bezskutecznie

przekona ę władze, Ň e nie zrobiła niczego złego. Teraz w jej głowie za Ļ witała

potworna my Ļ l: nikt si ħ nie dowie, Ň e przebywa w tym miejscu. Nikt prócz

m Ļ ciwego, utytułowanego oszusta, który skłamał, by j Ģ tutaj wpakowa ę .

Musiała znale Ņę sposób na powiadomienie kogo Ļ o zaistniałej sytuacji. Z

pewno Ļ ci Ģ nawet wi ħŅ niowie mieli prawo wysyła ę listy, przyjmowa ę wizyty,

korzysta ę z porady prawnej.

Mocno zacisn ħ ła z ħ by, kiedy stra Ň nik brutalnie szarpn Ģ ł j Ģ za rami ħ i

przepchn Ģ ł przez pstrokat Ģ zgraj ħ szubrawców, zbitych w grupki na brudnej

podłodze lochu. Wszyscy uwa Ň nie obserwowali ka Ň dy jej ruch, mamrotali co Ļ do

siebie i z oble Ļ nymi u Ļ miechami czynili wulgarne gesty. Claire zr ħ cznie omijała

brudne r ħ ce, wyci Ģ gaj Ģ ce si ħ ku jej długiej sukni. Starała si ħ na nikogo nie patrze ę .

Sprawdzały si ħ wszystkie przera Ň aj Ģ ce pogłoski o Newgate.

I to z nawi Ģ zk Ģ .

Była bliska paniki. Trafiła do parszywej nory, w której tłoczyły si ħ szumowiny i

m ħ ty, odrzucone i zapomniane przez społecze ı stwo. Przebywała w wilgotnym,

zat ħ chłym lochu, pełnym zgnilizny, Ļ mieci i niebezpiecznych bandziorów obojga

płci. Jedyne Ļ wiatło s Ģ czyło si ħ z małych brudnych okienek ponad pomostem.

Dzie ı dobiegał ko ı ca, zapadał półmrok. Claire z niepokojem poszukiwała k Ģ ta,

w którym mogłaby przycupn Ģę z dala od współwi ħŅ niów. Niestety, tutaj takie

miejsce nie istniało.

– Rozgo Ļę si ħ . – Stra Ň nik w ko ı cu pu Ļ cił jej r ħ k ħ .

Zmarszczyła brwi i ci ħŇ ko odetchn ħ ła, po czym skuliła smukłe ramiona.

Powoli, Z determinacj Ģ , ruszyła ku zachodniej Ļ cianie celi, gdzie przebywało mniej

wi ħŅ niów. Stra Ň nik pod ĢŇ ał za ni Ģ krok w krok.

W pewnej chwili usłyszała, jak jej pot ħŇ nie zbudowany opiekun mówi:

– Z drogi, Zielonoz ħ ba. W naszym luksusowym hotelu zameldował si ħ nowy

go Ļę . Rusz ko Ļ cisty zadek i zrób troch ħ miejsca, Ň eby dama miała czym oddycha ę .

Claire skierowała spojrzenie na zabiedzon Ģ istot ħ , do której przemawiał

stra Ň nik. Była to chuda jak szczapa, siwiej Ģ ca stara wied Ņ ma o włosach zlepionych

w str Ģ ki. Przydałaby si ħ jej natychmiastowa pomoc dentystyczna oraz nowe

ubranie. Poci Ģ gła twarz kobiety była pomarszczona i brudna, z ħ by czarne i

spróchniałe, lecz oczy błyszcz Ģ ce i nadspodziewanie czujne.

J ħ dza, znana w Ļ wiatku przest ħ pczym jako Zielonoz ħ ba, pospiesznie zeszła z

drogi, ale nie spu Ļ ciła wzroku z nowej wi ħŅ niarki.

– Co si ħ tak gapisz, starucho? – warkn ħ ła Claire. Miała nadziej ħ , Ň e w ten

sposób ju Ň na samym pocz Ģ tku ustali swoj Ģ pozycj ħ w grupie i zademonstruje brak

strachu, który w gruncie rzeczy przeszywał j Ģ na wylot. – Do Ļę tego! Trzymaj si ħ

ode mnie z daleka. Ostrzegam ci ħ !

Kobieta wcisn ħ ła si ħ w cie ı pod Ļ cian Ģ , jednak dyskretnie nadal obserwowała

napastliw Ģ towarzyszk ħ niedoli.

Claire odetchn ħ ła powoli, z trudem. Odwróciła si ħ i usiadła. Plecami dotkn ħ ła

muru, podkurczyła kolana i otoczyła je r ħ kami, głow ħ oparła o szorstkie cegły.

Ukradkiem rozejrzała si ħ po zatłoczonym, cuchn Ģ cym lochu.

Wi ħŅ niowie cały czas po Ň erali j Ģ wzrokiem, pokazywali palcami i co Ļ do siebie

szeptali. Na r ħ kach Claire pojawiła si ħ g ħ sia skórka, a drobne włoski na karku

stan ħ ły d ħ ba. Trafiła do odpychaj Ģ cej nory, pełnej wyrzutków społecze ı stwa, a na

domiar złego wkrótce miały zapa Ļę ciemno Ļ ci.

Spojrzała na pomost, wysoko na murze.

Grubia ı ski stra Ň nik, który j Ģ sprowadził na dół, zaciskał dłonie na barierce i

obserwował zatrzymanych. Młodszy stra Ň nik przechadzał si ħ wzdłu Ň pomostu.

Claire poczuła ulg ħ na widok mundurowych. Pomy Ļ lała, Ň e oni oraz ich

zmiennicy b ħ d Ģ pełnili stra Ň przez cał Ģ noc i dopilnuj Ģ , by panował porz Ģ dek. Z

pewno Ļ ci Ģ nie pozwol Ģ , Ň eby doszło do powa Ň nych awantur. Była zatem

stosunkowo bezpieczna.

Londyn pogr ĢŇ ył si ħ w mroku. Jedynym Ņ ródłem Ļ wiatła we wspólnej celi w

Newgate były pochodnie przytwierdzone do ceglanych Ļ cian poczerniałych od

osadzaj Ģ cej si ħ tu latami sadzy.

Claire ani drgn ħ ła, kiedy inni pobiegli na wieczorny posiłek. Wygłodniali

wi ħŅ niowie łamali stary chleb i pospiesznie wychłeptywali wodnist Ģ zup ħ , siorbi Ģ c

ile sił w płucach. Claire skrzywiła si ħ z odraz Ģ . Zapachy i d Ņ wi ħ ki nadał atakowały

jej zmysły, ale przynajmniej nie musiała ogl Ģ da ę ludzkiego robactwa.

– Lepiej zjedz misk ħ zupy – usłyszała dobiegaj Ģ cy z półmroku głos

Zielonoz ħ bej.

Claire otworzyła oczy i spojrzała na brudn Ģ staruch ħ .

– Nie jestem głodna – burkn ħ ła. – Daj mi spokój.

Stara kobieta przytkn ħ ła do ust misk ħ , by wyskuba ę resztk ħ lury. Po dłu Ň szej

chwili odstawiła puste naczynie i wytarła wargi utytłanym r ħ kawem.

– Musisz je Ļę , bo stracisz siły – poradziła młodej kobiecie. – Inaczej tutaj nie

prze Ň yjesz.

– Nie zabawi ħ tu długo – o Ļ wiadczyła zdecydowanie Claire. – Jestem niewinna

i...

– Pewnie, pewnie – przerwała jej bezceremonialnie wied Ņ ma. – Wszyscy Ļ my

niewinni. Ani jednej winnej duszyczki. Ani jednej.

– Ale ja naprawd ħ jestem niewinna i do rana mnie st Ģ d wypuszcz Ģ .

– Oj, nie, na pewno nie – wymamrotała starucha. – Winna czy niewinna, s Ģ d

wyda wyrok mo Ň e za kilka tygodni, ale najpewniej za par ħ miesi ħ cy.

– E tam – burkn ħ ła Claire lekcewa ŇĢ co. – A teraz, prosz ħ , przesta ı si ħ do mnie

odzywa ę .

– Próbuj ħ ci pomóc – zapewniła j Ģ Zielonoz ħ ba.

– Niepotrzebna mi pomoc. Nie chc ħ ci ħ ju Ň słysze ę , rozumiesz?

Starucha zamilkła, ale nadal uwa Ň nie obserwowała Claire. Nie mogła oderwa ę

od niej oczu. W młodej kobiecie było co Ļ uderzaj Ģ co znajomego. Włosy,

porcelanowa cera, intensywnie fiołkowe oczy, szlachetny zarys szyi. Bez w Ģ tpienia

przypominała kogo Ļ , kto był znany Zielonoz ħ bej. Starucha gor Ģ czkowo szukała w

pami ħ ci...

Czy to mo Ň liwe? Nie, zbyt młoda... Ale podobie ı stwo jest uderzaj Ģ ce. Córka.

Musi by ę córk Ģ .

Claire siedziała z zamkni ħ tymi oczami na twardej kamiennej podłodze. W

milczeniu rozwa Ň ała swoj Ģ sytuacj ħ . Nie mogła dopu Ļ ci ę do tego, by tragiczny

zbieg okoliczno Ļ ci j Ģ załamał. Musiała by ę silna, wykaza ę si ħ sprytem i wydosta ę z

tych koszmarnych kłopotów. Wpadła w powa Ň ne tarapaty, wiedziała to doskonale.

Kto uwierzy jej słowu przeciwko słowu lorda Wardleya Nardeesa?

Nikt.

Wiedziała, Ň e sama musi stawi ę czoło temu przera Ň aj Ģ cemu wyzwaniu.

Całkiem sama.

Nie po raz pierwszy była w Ň yciu zdana na własne siły. Przywykła do

samodzielno Ļ ci, odk Ģ d straciła rodziców. Miała wówczas osiemna Ļ cie lat. Wkrótce

po ich Ļ mierci zgodziła si ħ wyj Ļę za starego przyjaciela rodziny, miłego i solidnego

Ryan Nan - Samozwańcza księżna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: