James BJ - Obietnica Shiloha.pdf - James BJ - LadyHenrietta

B.J. James

OBIETNICA

SHILOHA

PROLOG

— Przyszedłeś za wcześnie, Butler!

OskarŜenie to wypowiedział człowiek o ponurej twarzy,

patrzący na Shiloha Butlera jak wielki drapieŜny ptak.

— Doprawdy? — spytał łagodnie Shiloh.

Spojrzał na zegarek i znów na rozmówcę, unosząc'

wymownie prawą brew. Lewą miał ściągniętą przez bliznę,

która przecinała jak załamana błyskawica jego oko i

policzek.

To uprzejme wyzwanie nie zmieniło wyrazu twarzy

szeryfa Martina. Przez długą, odmierzoną dokładnie,

chwilę szeryf patrzył z gniewem na tego ciemnego,

twardego męŜczyznę. Potem, odsuwając krzesło od biurka,

przyznał z niechętnym szacunkiem:

— Jest pan o czasie, to ja się spóźniłem. Muszę jeszcze

raz zadzwonić, ostatnia referencja do sprawdzenia —

dodał, siląc się na łagodność.

— Poczekam.

Ton Shiloha był spokojny, w przeciwieństwie do jego

spojrzenia. Blizna równieŜ nie ujmowała intensywności

jego niebieskim oczom.

— Proszę bardzo.

Martin wzruszył ramionami. Kiedy podnosił słuchawkę,

dodał burkliwie, usiłując być gościnnym;

— Jeśli nie jest pan amatorem stania pod drzwiami,

moŜe pan równie dobrze wejść.

Shiloh usiadł na krześle przy oknie. Poczeka. Umiał

czekać. I obserwować. I słuchać. Musiał się tego nauczyć.

Kiedyś istnienia ludzkie zaleŜały od niego. MoŜe będą

znów zaleŜeć?

Zza okien dobiegały uliczne odgłosy miasteczka, tłukąc

w szyby jak komary. Shiloh wyczuwał podniecenie,

krąŜące jak prąd elektryczny w tych odgłosach. Senne

miasteczko Lawndale w Georgii znów nawiedziły kłopoty.

Komuś groziło duŜe niebezpieczeństwo. Niewiarygodne

niebezpieczeństwo groziło Meg Sullivan i jej dzieciom.

Kiedy lokalne gazety, głosząc zasadę wybaczania i

miłości bliźniego, Ŝerowały na losie tych niewinnych ludzi,

a bezpieczni w swojej anonimowości obywatele plotkarsko

wyraŜali troskę, Shiloh przybył, aby ofiarować schronienie.

PoniewaŜ Meg Sulliwan nie znała go, musiał korzystać z

odpowiednich kanałów. Musiał zdobyć bezwzględną

aprobatę kogoś, komu Meg ufała — aprobatę szeryfa

Barneya Martina.

Shiloh wiedział, Ŝe aby to osiągnąć musi czekać i słu-

chać, ale czasu zaczynało brakować. Niespokojnie od-

wrócił się od okna i skupił się na głosie, który sączył się do

telefonu.

Szeryf, z miękkim akcentem południowca, swoimi

sądującymi pytaniami obnaŜał osobowość Shiloha.

Nic nie było tabu. Ani wspomnienia, które wracały

czasami w nocnych koszmarach, ani tragedią, która

zatruwała satysfakcję z tego, Ŝe pozostało się przy Ŝyciu.

Shiloh czekał z kamienną twarzą. Wypowiadane ze

śpiewnym, południowym akcentem słowa szeryfa mogłyby

dotyczyć nudnej przeszłości jakiegoś bezosobowego zera, a

nie Ŝycia i honoru Shiloha Butlera.

Była to konieczna niedyskrecja. Shiloh znosił ją jak człowiek

przyzwyczajony do następstw rozpaczliwych wyborów, z siłą

zrodzoną z cierpliwości nabytej w parnych głębiach zielonego

piekła. A jednak kiedy minął kwadrans, a szeryf ciągle

prowadził swoje śledztwo z niespieszną drobiazgowością,

nawet ta cierpliwość zaczynała się wyczerpywać.

Ćwicząc panowanie nad sobą, Shiloh przeniósł swoją uwagę

na otoczenie. Chłonął zaniedbaną elegancję sufitu i

podniszczonego parkietu, oglądał uginające się półki

przepełnione zdumiewającą mieszaniną kryminałów, dzieł

prawniczych i obszarpanej klasyki. Potem jego uwaga

przeniosła się na gazetę leŜącą na biurku szeryfa. Grube

nagłówki były jak wyrzut sumienia, a fotografia kobiety z

dziećmi, umieszczona w czarnej ramce — bolesnym

przypomnieniem.

Powinien był przybyć wcześniej, zrobić więcej. Ale nie

uczynił tego, a teraz mogło juŜ być za późno. śółć

niewypowiedzianego przekleństwa zapiekła go w gardle.

Barney Martin skończył juŜ rozmowę i pochylał się ku

niemu, opierając się na pięściach wielkich jak bochenki.

Czarne oczy zwęziły się pod opadającymi powiekami.

— W porządku, synu — powiedział lekko chrypiąc. —

Wiedziałem, Ŝe jesteś tym za kogo się podajesz. Wie to

kaŜdy, kto kiedykolwiek czytał finansowe szmatławce. Teraz

dzięki paru senatorom i kilku generałom wiem, Ŝe zajmujesz

się tym, czym mówiłeś, Ŝe. się zajmujesz.

Poruszył się cięŜko na krześle, aŜ zajęczało skórzane

obicie. Było jasne, Ŝe sprawdzanie referencji się skończyło i

było jasne, Ŝe czegoś jeszcze brakuje. Po doświadczeniu

nabytym w ciągu godzin spędzonych

w towarzystwie tego męcząco drobiazgowego człowieka,

Shiloh wiedział, Ŝe odpowiedź uzyska wtedy, kiedy szeryf

uzna to za stosowne.

Dźwięki z ulicy znów przeniknęły do pokoju. Nie-

zręczna cisza jakby je wzmacniała. Ukośne promienie

słońca sączyły się przez okno. Poranek mijał, kaŜda

sekunda była cenna, ale szeryf nie śpieszył się. Shiloh

uświadomił sobie, Ŝe zarówno on, jak i kłopoty, oczekują

w tym zakurzonym miasteczku na decyzję tego

przebiegłego męŜczyzny, tak zuŜytego jak jego ksiąŜki i

tak solidnego i otwartego jak jego biuro.

Martin przestał krytycznie przyglądać się Shilohowi i

skierował wzrok na gazetę leŜącą na biurku.

— Co właściwie pana obchodzi nasza Meg i jej dzie-

ci? — przeszedł do sedna sprawy z prawie niegrzecz-

ną szczerością.

Shiloh oczekiwał tego pytania. Zdziwiłby się gdyby nie

padło.

— Zupełnie nic. Tylko tyle, Ŝe chcę jej pomóc. Jeśli mi

pozwoli.

— Mówi pan jednak, Ŝe jej nie zna.

— Widzieliśmy się raz, przez chwilę, na pogrzebie jej

męŜa. Na pewno tego nie pamięta,

Szeryf stał w zamyśleniu, patrząc na Shiloha. Potem

wsunął ręce do kieszeni i. odwrócił się do okna, kierując

wzrok na jakiś odległy punkt miasteczka.

— Przed ślubem Keith Sullivan słuŜył w Wietnamie

razem z panem?

To pytanie nie wymagało odpowiedzi. Shiloh czekał na

dalszy ciąg.

— Spędziliście dziesięć lat w tym samym więzieniu

Vietcongu. Jako dowódca, nie dopuścił pan do roz-

proszenia oddziału. Stracił pan tylko jednego czło-

wieka.

James BJ - Obietnica Shiloha.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: