MacLean Julianne - Nietypowe zlecenie.pdf - M - LadyHenrietta

Julianne MacLean

Nietypowe zlecenie

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Oto znów wkraczam w życie kolejnego obcego człowieka.

A więc naprzód! myślała Jocelyn MacKenzie, wychodząc z

windy wykładanej mahoniową boazerią. Przeszła wraz z

nowym klientem przez marmurowy przedsionek w kierunku

podwójnych drzwi luksusowego mieszkania na ostatnim

piętrze chicagowskiego wieżowca. Patrząc na kryształowy

żyrandol i współczesną rzeźbę ze stali przy bocznej ścianie,

poczuła znajome ukłucie lęku.

Nie chodziło o to, że czuła się obco w tak ekskluzywnym

otoczeniu. Nie było ono dla niej niczym nowym. Prawdę

mówiąc, w życiu zawodowym najczęściej stykała się właśnie

z mieszkańcami wytwornych rezydencji i luksusowych

apartamentów. Przeciętny obywatel nie mógł sobie pozwolić

na zlecenie jej ochrony osobistej.

Niepokój Jocelyn miał zupełnie inną przyczynę. Uważała

otaczanie się zbytkiem za pretensjonalne, nie akceptowała

takiego stylu życia i nigdy nie wybrałaby go dla siebie.

Drzwi kabiny zamknęły się, a doktor Reeves zapukał.

Stała za nim z rękami założonymi na plecach, ciekawa, co

uczyni nowy zleceniodawca. Otworzy drzwi, nie pytając, kto

idzie, czy spojrzy przez wizjer?

Kryształowa gałka przekręciła się, drzwi stanęły otworem.

No tak, będzie musiała pouczyć nowego klienta, jak powinien

postępować.

Nie zdążyła sformułować następnej myśli. Stała bowiem

oko w oko z przystojnym jasnowłosym mężczyzną, ubranym

w smoking i białą koszulę rozpiętą pod szyją. Wysoki i

smukły, silny i pewny siebie, łączył w sobie wdzięk z

odrobiną arogancji - . we właściwych proporcjach. Wyglądał

oszałamiająco, jak z żurnala.

Jocelyn z wrażenia dech zaparło, a serce zabiło mocniej.

Zanim uświadomiła sobie, co robi, cofnęła się o krok,

osłupiała.

Boże, co się ze mną dzieje, przecież to tylko zawodowe

spotkanie, próbowała przywołać się do porządku i

skoncentrować myśli na zagadnieniach związanych ż

otrzymanym zleceniem. Pomyślała, że zamożny lekarz z takim

wyglądem musi mieć cały tłum zapalonych wielbicielek.

Jeżeli sprawa jest typowa, to właśnie w tych kręgach należy

rozpocząć poszukiwanie przeciwnika.

Tymczasem gospodarz popatrzył z sympatią na doktora

Reevesa, następnie przeniósł: spojrzenie zielonych oczu na

jego towarzyszkę.

- Mark, co ty tu robisz? - zapytał, nie odrywając wzroku

od twarzy Jocelyn. Mówił spokojnie, jednak ledwo

wyczuwalna nutka zmysłowości w jego głosie i sposób, w jaki

jej się przyglądał, ostrzegły Jocelyn, że może mieć do

czynienia z typem uwodziciela. Cóż w tym dziwnego?

Niejedna kobieta padłaby mu do stóp, byle tylko zatrzymać na

sobie przez chwilę to płomienne spojrzenie.

Znów musiała upomnieć samą siebie: to tylko klient i tego

rodzaju myśl nie powinna mi nawet przemknąć przez głowę.

Mężczyzna cofnął się o krok i zaprosił gości do środka.

Doktor Reeves wskazał gestem Jocelyn, by weszła pierwsza.

Jej stopy zatonęły w miękkim wschodnim dywanie.

Mieszkanie urządzone zostało w stylu luksusowym:

marmurowe podłogi i greckie kolumny pasowały do

przestronnych wnętrz i wysokich sklepień. Z salonu, w którym

paliła się tylko niewielka lampka, dochodziły łagodne dźwięki

muzyki klasycznej. Na stoliku do kawy stał kieliszek

czerwonego wina, obok leżała książka w twardej oprawie. W

przedsionku zwisał z sufitu kolejny kryształowy żyrandol.

Jocelyn zakończyła obserwację otoczenia, wyciągnęła

rękę na powitanie i przedstawiła się. Gospodarz po krótkim

wahaniu potrząsnął jej dłonią i popatrzył pytająco na kolegę.

- Co to wszystko ma znaczyć?

Jocelyn zaczęła się denerwować. Doktor Reeves zlecił jej

ochronę przyjaciela. Zanim tu przyszli, opowiedział, że parę

dni temu ktoś włamał się do mieszkania doktora Knighta i

zostawił list z pogróżkami. Poczyniła już pewne

przygotowania, tymczasem sam zainteresowany wydawał się

raczej zaciekawiony niż przerażony. Nie miała ochoty

pracować dla kogoś, kto nie potrzebuje jej pomocy.

- Coś takiego! Czy on w ogóle się nas nie spodziewał? -

spytała ostro.

Doktor Reeves milczał speszony. Odezwał się za to doktor

Knight.

- A powinienem? Kim pani w ogóle jest? - Mierzył ją

wzrokiem od stóp do głów, oglądał z uwagą jej strój: białą

bluzkę, brązowy blezer, spodnie i praktyczne skórzane

półbuty. Wyprostowała się.

- Zostałam wynajęta, żeby pana chronić - odrzekła z

godnością.

- Wynająłeś mi ochronę? Marku, nie miałeś prawa!

- Miałem. - Zamilkł speszony.

Przez dłuższą chwilę dwaj lekarze patrzyli na siebie

zakłopotani.

- Myślę, że powinnam odejść - przerwała milczenie

Jocelyn. - Dogadajcie się, panowie, w cztery oczy, a potem do

mnie zadzwońcie, chociaż nie ręczę, że mnie zastaniecie. -

Odwróciła się na pięcie i wyszła na klatkę schodową.

Doktor Reeves próbował ją zatrzymać.

- Błagam, niech pani zostanie i spróbuje mu pomóc.

Chicago nie może sobie pozwolić na utratę najlepszego

chirurga kardiologa, a ja nie chcę stracić przyjaciela.

Chwycił ją za ramię. Spojrzała groźnie na rękę

przytrzymującą jej łokieć, puścił ją więc natychmiast.

- Czemu to pan mnie błaga, a nie on? Muszę być pewna

zaufania klienta. Nie da się współpracować z kimś, kto tego

nie chce.

- Przekonam go - zapewnił doktor Reeves i zwrócił się

zdesperowany do przyjaciela:

- Donovan, potrzebujesz jej. Nie wolno ci ryzykować.

Jeżeli napastnik jest zdeterminowany, powróci. Policja nie ma

dość czasu, żeby porządnie zająć się sprawą, twoje mieszkanie

wymaga zabezpieczenia, a ja mam serdecznie dość

nieprzespanych nocy i strachu o twoje życie. Poza tym - zniżył

głos - pomyśl o poradni. Tyle osiągnąłeś, twój projekt zmierza

do realizacji. Nie możesz zostawić dzieciaków bez pomocy.

Musisz trzymać rękę na pulsie i dokończyć to, co zacząłeś.

Zapadło długie milczenie. Jocelyn podeszła do windy i

nacisnęła przycisk. Żałowała, że tu przyszła.

- Powinniście, panowie, omówić sprawę wcześniej.

Przynajmniej nie marnowałabym czasu. Mam w biurze długą

listę oczekujących, którzy mnie potrzebują i chcą mojej

pomocy, a tutaj jestem zbyteczna.

Tymczasem wydawało się, że argument o poradni

przeważył.

- Jak długa jest ta lista? - zainteresował się doktor Knight,

przysunął się bliżej i oparł mocne ramię o framugę. Jocelyn

zauważyła, z jaką swobodą włączył się do rozmowy. Wiele

dałaby za to, by odgadnąć jego myśli. Wielki Boże, był

fascynujący!

- Wystarczająco - ucięła krótko.

- To znaczy, że jest pani dobra?

- Najlepsza - odpowiedział doktor Reeves. - Pracowała

dla służb specjalnych. Ma doskonałe referencje od wszystkich

pracodawców. I to żebyś wiedział, od jakich!

MacLean Julianne - Nietypowe zlecenie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: