Kurs_Szybkiego_Czytania.pdf

Kurs szybkiego czytania

dr Zdzisław Szkutnik

Wiedza i Życie

Ilustracje: Julian Bohdanowicz

Wiedza i Życie

1990 (nr 3 – 12)

Część 1

Wstęp

Czytać potrafi dziś każdy, lecz mało kto potrafi to robić szybko i zarazem

uważnie. Tymczasem zewsząd przytłacza nas lawina publikacji - gazet,

książek, różnego rodzaju artykułów, raportów i doniesień. Jak więc nie

utonąć w tym zalewie informacji? Gdzie znaleźć czas niezbędny do

śledzenia choćby najważniejszej literatury fachowej?

Istnieją w świecie sprawdzone sposoby pozwalające kilkakrotnie zwiększyć

szybkość czytania - bez uszczerbku dla treści zawartej w tekstach.

Zaczynamy dziś cykl artykułów na ten temat przygotowany przez

dr Zdzisława Szkutnika, dyrektora Biblioteki Adama Mickiewicza w

Poznaniu. Pod koniec roku złożą się one w swego rodzaju samouczek

szybkiego czytania - z własną metodyką i przykładowymi ćwiczeniami.

Dzięki naszemu zaocznemu kursowi wytrwali Czytelnicy mają więc szansę

posiąść nową, w Polsce ciągle niezwykle rzadką, umiejętność.

Szybko czytać potrafił Napoleon, Balzac, Marks, Lenin, John F. Kennedy.

Spróbuj i Ty! Niczym nie ryzykując - możesz zyskać wiele!

Zalew informacji będący konsekwencją szybkiego rozwoju nauki i techniki

jest jednym z ważniejszych zjawisk drugiej połowy XX wieku. Informację

przekazuje się od dawna przede wszystkim w formie pisanej, lecz ten

kanał jest dziś szczególnie przeciążony. Wystarczy uświadomić sobie, że

corocznie drukuje się na świecie ponad 7 miliardów stronic, w tym 250

tysięcy tytułów książek i 4 miliony artykułów naukowo- technicznych.

Natomiast ogólną liczbę istniejących na świecie książek ocenia się na około

800 milionów. Dla porównania - największe polskie biblioteki mają nie

więcej niż 4-6 milionów tomów.

Szybki postęp w nauce i technice sprawia, że co roku około 10%

informacji dezaktualizuje się - szybciej w naukach ścisłych, wolniej w

humanistycznych. Absolwent wyższej uczelni traci więc po pięciu latach

ponad połowę wiedzy uzyskanej w czasie studiów. Każdy specjalista

chcący śledzić na bieżąco postęp wiedzy w danej dyscyplinie musi czytać

10-15 razy więcej aniżeli 30-40 lat temu.

Powyższe dwa czynniki: tempo przyrostu informacji i oraz potrzeba jej

ciągłego odnawiania sprawiają, że współczesny człowiek musi dużo czytać.

Tymczasem człowiek może przeczytać w ciągu swojego życia nie więcej

niż 2-3 tysiące książek, zakładając, że czytać będzie po 50 stronic dziennie

z szybkością 300 słów na minutę. Oczywiście, poznanie przez jedną osobę

całej produkcji wydawniczej, nawet tylko z jednej dziedziny, jest w ogóle

niemożliwe, ile jednak zyskalibyśmy, zwiększając wydajność czytania?

Badania pokazują, że wielu ludzi czyta z szybkością ucznia szkoły

podstawowej. Jak zatem zwiększyć ich możliwości czytelnicze? Wydaje się,

że pozostała tylko jedna możliwość: czytelnik, który czuje się przytłoczony

nawałem informacji, powinien nauczyć się szybciej i racjonalniej czytać.

Co dziś wiemy naprawdę o możliwości szybkiego czytania, co w tym

zakresie robi się w świecie? Jeśli nawet odniesiemy się z rezerwą do

sensacyjnych reklam różnego rodzaju podręczników i aparatów

treningowych w tym zakresie oraz różnych kursów i metod obiecujących

rewelacyjne wyniki, to i tak wypada stwierdzić, że w krajach anglosaskich

zdołano upowszechnić wiele pomocy naukowych do samodzielnej nauki

szybkiego czytania, podobnie jak we Francji, RFN, NRD, Szwecji i Związku

Radzieckim, a o nowościach w tej dziedzinie informują amerykańskie

kwartalniki: "Journal of Educational Research" i "Journal of Reading".

Także w polskiej literaturze można znaleźć wiele popularyzujących to

zagadnienie tekstów, m.in. J. Chylińskiej, F. Króla, K. Wassus, B.

Krakowiana, M. Modlibowskiego czy też przetłumaczoną z angielskiego

pracę M.A. Tinkera, do których będziemy jeszcze wracać. Nie ma jednak

właściwego podręcznika do nauki szybkiego czytania. Wydaje się więc, że

niniejszy cykl artykułów poświęcony metodyce samodzielnego

wypracowania nawyków szybkiego czytania może być pożyteczny.

Wytrwały czytelnik, który zechce wykorzystać rady i zaprezentowane

wzory ćwiczeń, ma szansę nauczyć się nie tylko szybko czytać, ale także -

za pomocą tej metodyki - opanować taki sposób lektury, który sprawi, że

będzie mu się czytać łatwo, wygodnie efektywnie.

Wiemy, że czytanie jest procesem przebiegającym według swoistych

zasad. Natomiast szybkie czytanie, którego naukę Państwu dziś

proponujemy, jest świadomym wykorzystaniem tej swoistości zasad.

Należy więc traktować je jako zracjonalizowany sposób podwyższenia

efektywności czytania. Czy jest to zatem umiejętność do opanowania

przez każdego? Badacze zagadnienia sformułowali tezę, że dzisiaj czytają

wszyscy, lecz umiejętność czytania posiada niewiele osób. Szybkie

czytanie jest właśnie taką umiejętnością, które jednakże nie jest

przypisana tylko ludziom o wyjątkowych predyspozycjach

psychofizycznych. Również osoby o średnich uzdolnieniach mogą osiągnąć

dużą biegłość w czytaniu.

Szczegółowe badania zasad szybkiego czytania prowadzi się od ponad 100

lat. Zainicjował je w 1879 roku francuski badacz E. Javal, który określił

perspektywiczne cele kształcenia umiejętności czytania następująco:

ułatwić i zwiększyć tempo czytania i pisania - to ulepszyć porozumiewanie

między ludźmi. Ta myśl znajduje dzisiaj potwierdzenie w tezie angielskiego

badacza E. Frya, który twierdzi, że umiejętność czytania nie ogranicza

się tylko do jednego języka, z reguły podnosi ona sprawność także

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: