STEFAN WIECHECKI (WIECH)
śMIECH śMIECHEM
SPIS TREśCI
SPIS TREśCI. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2
Na półmisku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
Okazyjna jazda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6
Mąż oczka łapie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9
To było wesele! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Muszla . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
˙ Zeberka króla Goździka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
Diabeł pod gazem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19
Spółdzielcze czworaczki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Trzy Ewy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
W bufet go, w bufet! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
Jedzie, jedzie pogotowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
G — jak Gienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31
Kinofikacja. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Rodzina, kimać
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Bzibzia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Salon Warszawski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39
„Niech Oleś
to puści”. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Napad dzikich . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
Nowa Starówka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
Plac Zamkowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
Bracia Moniuszki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
U Bochenka na Bielanach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
Polowanie w Saskim Ogrodzie . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54
Na Nowiku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Straż Mirowska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Prosektorium muzyczne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60
Na Kępę przez Poniatoszczaka . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62
Wracamy na Starówkę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64
Targówek ważniejszy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Ciuchy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
Welodromy i ślizgawki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70
Noworoczne baloniki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Skład staroświeckich ciuchów . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74
Lanszafty Matejki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76
Warszawa da się lubić
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78
Szafa gra. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80
Radio z lufcikiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82
Dmuchnij pan w balonik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84
Pomnik ciuchci . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86
Amerykanka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88
Nie ma takiej kobiety. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91
Tak jest kształcony. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 93
Kordian i cizia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Muzyka z powidłami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
Wywiad z konikiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100
Moje lubelskie emocje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102
Kapelusz z chabrami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 105
Romeo i Julia z elektrycznym napędem . . . . . . . . . . . . . . 107
Renament . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109
Ulica Czerwonego Kapturka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 111
Jedziemy bombowcem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113
W sercu Paryża . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115
Paryż daje dubla. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 117
Paryskie muzea . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119
W londynie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122
Miasteczko Londyn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 125
Kitę wu! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 127
Orewuar, Pary! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Niemodne miasto . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 132
Angielskie śniadanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135
Zasuwaj, Neptek, zasuwaj! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137
świąteczny pudding . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Mucha wygrała . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Carmen i kołdra puchowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 144
Początki telewizji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 146
Sobieski miał lepiej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 148
Helena i zootechnik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150
Wiosna z dywanikiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 152
Czarna magia „Za jedne piętnaście groszy” . . . . . . . . . . . . . 154
Z familijnego albumu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Król psów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
Na Nowe Pragie za pół złotego . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Tysiąc niezawodnych systemów . . . . . . . . . . . . . . . . . 165
Milion snów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Dziewica Orleańska pobiła Napoleona . . . . . . . . . . . . . . . 170
Piastuszkiewicze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Rudy biber pod Grunwaldem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 175
Makaroniarze nawalili! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 178
Klopsiki naprzód! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Gienia trzepie arrasy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Majowo. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Trrr. . . Wrrr. . . Prrrr. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186
Teściowa mnie odgania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Kain jak żywy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 190
Wanda skikła do Wisły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Tele-Piecyk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Alarm na „Batorym” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
„Kanady” nie ma . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
Ameryka przez szybę. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 201
Wielki majdaniarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
Właściciel ulicy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
Koleżka mieszka w drapaczu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 209
Gadaj do automatu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 211
Lilia Wenecja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
Hotello . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 216
Hielcia, chodu! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219
Letkomyslna siostra . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 222
Dwie Goplany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225
Fanfan Fijoł . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Posuń
się, Lucia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Harnasie na Szmulkach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 232
Andzia Mularka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Firma „Lalka” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
A gdzie Orszulka? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 240
Druga nóżka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 244
Kapelusz wujaszka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 246
Jak? Zatrasie?! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248
Zasuwamy do Wilanowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
Mała czarna z cwajnosem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 252
Królowie w Zaiksie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 254
Wkleiliśmy Amerykanom . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 256
Paczkowane alimenty. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 258
Kiercelak książki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 260
Przerwa w uprzejmości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262
A gdzie wąż? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 264
Paryż wysiada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 266
Fructovit pod śledzika . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 268
Wątróbka Prometeusza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
Warszawa ma niuch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 272
Kurtyna w praniu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 274
Makbetowa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 276
Wiosłuj pan te zupę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 278
Pod cerowanym dachem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 280
Marne widoki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 282
Hamlet za wolską zastawą . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 284
Numerek na nadzieje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 286
Niejaki Komputer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 289
Sekunda do sekundy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291
Zmiatali, aż się dymiło . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 293
Szwagier z muzą na „ty” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295
Zupa z „Batorego” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 297
Trzydzieści kalendarzy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 299
Trzy sprawy do załatwienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 302
Literackie sztorcowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 304
Na jednego z lajkonikiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 307
Pijany samochód . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 309
Panorama bez befsztyka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 311
Laurka dla MO . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 313
A to ci polka! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 315
Gienia przebacza Elżbiecie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 317
Banan w kapuśniaku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 319
Aż strach wchodzić
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 321
Imieniny Warszawy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 323
A mnie się spodobało. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 325
Nikogo nie proszę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 327
Nocne życie przezornego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 329
Syrena i koziołek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 331
Tylko nie po oczach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 333
Nie święci lepią felietony . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 335
Komisja — lulu!. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 338
Dwudniowe ksiuty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 340
˙ Zółty sweterek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 342
Dozwolone od lat 16 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 344
Wywatowac sędziów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 347
Goplana — Królowa gangu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 349
Awantura z Kmicicem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 352
Nie straszyć
Emilii. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 354
Nie narażajmy się . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 356
Typki z Kiercelaka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 358
świąteczny klops . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 360
Zagłoba i dorsz po piracku. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 362
Co z tym ogonem? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 364
Chciałem być
ułanem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 366
Warszawa w przeróbce . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 368
Wenus nogi myjąca . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 370
Odgwizdaliśmy sędziego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 372
Róbcie tak dalej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 374
Trzy weszwance. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 376
Wiejskie wczasy. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 378
Fokusy cienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 380
Kieliszek z „Renessansu” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 382
Witamina „F” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 384
Nie moje figury . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 386
Trzymajmy się ramy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 388
Strzelec z M-3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 390
Koncert chuliganów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 392
Ja bym tego nie zatwierdził . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 394
Czy zaprosić
Józia na Sylwestra? . . . . . . . . . . . . . . . . . 397
50 patyków na dolę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 399
Mechaniczne wesele . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 401
Poezja na basenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 403
Na półmisku
Zostałem się, proszę obywateli szanownych, trafonkowo za derektora hotelu,
i to w swojem właściwem mieszkaniu na Szmulkach. A zaczęło się od tego, że
przyjechała do nas z Grójca spalona ciocia Wężykowa.
Rzecz jasna, że trzeba było familiantkie przyjąć. Totyż wpuściłem, ma się
rozumieć, ciocie do łóżka na swoje miejsce od ściany, a sam przeniosłem się
na ziemnie do szwagra Piekutoszczaka, któren także samo jako spalony mieszka
u nas pod stołem. Po cioci Wężykowej nadleciał ze Skierniewic czyli tyż inszego
Łowicza kum Gieni, niejaki Szczurkowski z żoną, teściową i sześciorgiem dzieci.
No to nie było inszej rady, tylko musieliśmy ze szwagrem przenieść
się do
szafy. Powodziło się nam tam nie najgorzej, bo Gienia trzymała w szafie gąsior
leczniczego spirytusu. To się zawsze pociągało po setuchnie do poduszki. Bogiem
a prawdą spirytus był na mrówkach w charakterze lekarstwa na romatyz, ale
przepisowe
siłę posiadał. Szwagier troszkie narzekał, że mrówki po ciemku łyka, ale
światła bojeliśmy się zapalać, żeby Gieniuchna, co i jak jest, nie sporutowała.
No i żyło się „jak cię mogie”. Ciasno nam się zrobiło dopiero wtenczas, jak
wrócił z Niemiec koleżka braciszka żony, Rączka Alojzy, z kozą.
Na razie zrobiliśmy propozycję, żeby koza mieszkała na podwórku koło śmietnika,
ale ten ów Rączka obraził się o to i zaznaczył, że ani na jedne minutę z nią
się rozstać
nie może, bo to jest koza pamiątkowa.
W Pruszkowie w obozie z nim była. Całe Niemcy zjeździli tam i nazad i teraz
spod Berlina zapychają. Znakiem tego nie może się zgodzić, żeby ją kto z
podwórka
przyuważył. A detalicznie stworzenie jest wesołe i w krótkim czasie wszyscy
go polubieją.
Wtaki sposób musieliśmy przyjąć
kozę do towarzystwa.Wesoła ona, cholera,
faktycznie była. Zaraz pierwszej nocy pół materaca spod Gieni wyżarła i ciocie
Wężyk za wieczne ondulacje zębami chapła, bo myślała, że to siano. Ale najgorsze
było, że „drobne” miała.
Po trzech dniach wszyscy się drapali jak najęte. święta szli, a tu się wykąpać
nie było gdzie, bo szkopy wszystkie kąpiele sfajczyli.
Wtenczas szwagier zaznaczaj, że w domu nam rzemską łaźnię wyszykuje, tylko
mu potrzebna balia i konewka. Konewkie pożyczyło się od dozorcego, ale balii
nie było, bo Gienia wywiozła ją przed powstaniem z inszemi rzeczami doWarszawy,
żeby było bezpieczniej. Z większych naczyń
został nam się tylko półmisek.
Obejrzał go szwagier i mówi, że będzie ciut-ciut za ciasny, ale obleci, skoro
jeżeli
Gienia na niem galaretę z sześciu wieprzowych nóżek nieraz studziła,
W Wielki Czwartek nagotował szwagier wody, uwiązał konewkie na haku
przy suficie, do dziobka przyczepił sznurek, pod spodem półmisek ustawił i mówi,
że rzemska łaźnia gotowa i żeby się klejenci w ogonku ustawili. Ale nikt nie
chciał, obsztorcowali tylko szwagra na perłowo i wyszli z domu.
Ja sam jeden się zostałem i myślę sobie, spróbuje tego wynalazku, bo faktycznie
czystość
to zdrowie. Rozebrałem się, ma się rozumieć, do rosołu, wlazłem na
półmisek, ale się gibam — w nogi mnie ciasno, bo co wieprzowe, to nie moje,
odpowiedzialne, trzydziesty drugi numer. Ale nic, wręcza mnie szwagier mydło
i mówi:
— Szoruj, Walerek, łeb, a jak namydlisz fest, powiedz mnie, to za sznurek
pociągnę, woda poleci, mydło się splucze i tak po kawałku cały się umyjesz jak
lalka.
Ano dobra, mydle, mydle i widzę, że będzie dosyć, bo cały się w pianie znajduje,
i znakiem tego mówię:
— Oleś, ciąg za sznurek!
Czekam, a tu woda nie leci. Krzyczę raz i drugi—nic. Obcieram oczy, obglądam
się — nie ma szwagra.
— Oleś, do wielki anielki, gdzieś
się podział?
A szwagier z sieni mnie odpowiada, żebym poczekał troszkie, bo jest zajęty,
Komitet Domowy przyszedł sprawdzić, czy my za dużo luzu nie mamy w mieszkaniu,
i on musi wszystkich lokatorów wymienić
po nazwisku.
Ja tu stoję goły na półmisku, nogi mnie się trzęsą, dreszczy dostałem, a on się
z komitetem przekomarza. Czekałem jeszcze troszkie, ale już dłużej nie mogie,
bo na dobitek mydło zaczęło mnie w oczy szczypać, totyż wołam:
— Wpuść
komitet do mieszkania!
— Nie mogie, bo damski — prezes i cztery sekretarki. . . — i dawaj dalej
wyszczególniać.
A tu jak mnie nie rąbną mydliny w jedno oko, jak nie poprawią w drugie,
wszystkie gwiazdy mnie się pokazali, wyszłem z nerw i krzyknąłem:
—O rany, jak mnie mydło gryzie. . . ratonku! Zlitował się szwagier, wleciał do
pokoju, pociągnął za sznurek i. . . myślałem, że skonam, jak mnie wody na łeb
nalał.
Ukrop to był ze sto dwadzieścia stopni w cieniu, zleciałem, ma się rozumieć,
z półmiska na podłogie, podrywam się i chodu spod konewki, ale wskoczyłem na
kawałek mydła i jadę na niem jak na łyżwie. Wybiłem głową filong i wpadłem
między komitet. Prezesowa zemglała, reszta komitetu gazu przed siebie. Na
dobitek
koza wyskoczyła ze strachu przez okno i wpadła na milicjanta, któren zestawił
dwa pretokóły o zabradziażenie spokoju publicznego i o obrazie niomoralności.
Ale za to jestem czyściutki jak nowo narodzony pętak. Przy święconem jajeczku
wszystkie moje lokatorzy tak się drapali, że życzeń
religijnych nie można
było składać, bo co i raz żółtko komuś
z widelca spadało, a ja nic.
Każden mnie zazdrościł i same teraz względem tego tygodnia czystości mają
konewkie od dozorcego pożyczyć, tylko że Gienia będzie stała przy sznurku, bo
szwagier jest raptus i znowu może zapomnieć
zimnej wody do ukropu dolać.
Okazyjna jazda
Na okazyjne auto „przez most na Pragie” czeka się przy zbiegu Alei
Jerozolimskich
i Marszałkowskiej w grupie podróżnych, wymachujących przyjaźnie
teczkami i walizkami w stronę każdego przejeżdżającego samochodu. Ale wehikuły
te mają specjalne zwyczaje. Nie zatrzymują się nigdy przy tęskniących do
nich podróżnych. Mijają ich we wściekłym tempie i hamują gwałtownie o
kilkadziesi
ąt metrów dalej. Na ten widok przez tłum kandydatów na pasażerów przebiega
jakby iskra elektryczna. Z głuchym jękiem chwytają oni swoje bagaże i ruszaj
ą w pogoń, z rozdętymi nozdrzami i szaleńczym błyskiem w nieprzytomnych
oczach, tratując po drodze wszystko.
Po chwili nieszczęsna wataha dobiega do dyszącego benzyną potwora, który
zazwyczaj tak jest skonstruowany, że dostanie się do środka olbrzymiej skrzyni
stanowiącej jego karoserię, bez zastosowania drabin oblężniczych, bosaków i lin
używanych do wspinaczki wysokogórskiej, wydaje się szczytem niemożliwości.
Ale tak to wygląda tylko na pozór. W ciągu sekundy garść
wypróbowanych
w bojach o miejsce młodszych zawodników jest już na szczycie. Wciągają za sob
ą maszyny do szycia, tapczany, fotele-łóżka, wyżymaczki, kufry wielkości wagonów
kolejki wąskotorowej i z łoskotem wskakują do skrzyni.
Wszystko to się dzieje przy akompaniamencie rozdzierających serce krzyków
i lamentów.
— Oleś, pomóż mnie, bo nie wlizę.
— Po kole właź, Zosia, po kole. . .
— Trzy razy już się omskła...
lewi11