Dixie Browning - Chory jastrząb.pdf - ● Harlequin Desire - blue422

DIXIE BROWNING

Chory

jastrząb

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Anna upychała właśnie stare czasopisma w schowku,

gdy usłyszała odgłos silnika samochodowego. Żwir

na podjeździe do domu wyraźnie zazgrzytał pod

kołami.

- Do licha - wymamrotała pod nosem. - Mógłby

przynajmniej zaczekać, aż będę gotowa.

Nierówna sterta pism rozsypała się znów po

podłodze, wiec Anna szybko podparła je tym, co

miała właśnie pod ręką, czyli butami, zresztą nie do

pary.

- Znów nas najeżdżają, przyjacielu - zamruczała

do pająka, który zaczepił się na jej rękawie. - Jeżeli

będziesz siedział cicho, to możesz sobie dalej strzec

naszego domu przed muchami, ale jeśli postawisz

choć jedną nogę w pokoju gościnnym - zniszczę cię!

Anna darzyła ogromną sympatią wszystkie stwo

rzenia małe, natomiast z dystansem traktowała duże,

szczególnie dwunożne. Zwłaszcza te, którym za

pośrednictwem biura zakwaterowania miejscowego

uniwersytetu wynajmowała pokoje. Niechęć jej wyni

kała głównie z tego, że po sześciu latach samotnego

życia najbardziej ceniła sobie ciszę i spokój.

Wynajmowała więc pokoje tylko dlatego, że dochody

z ilustrowania książek wystarczały jej samej, ale nie

zaspokajały potrzeb jej domu liczącego sobie sto

jedenaście lat.

Usłyszała, jak koła samochodu uderzyły w stu

dzienkę. Potem kierowca skręcił pod dom.

- Do licha - mruknęła jeszcze raz, zatrzaskując

drzwi komórki i rozglądając się wokół bezradnie. Nie

miała już czasu nic przygotować. A przecież liczyła,

że zdąży jeszcze wziąć prysznic, porządnie się ubrać

i odegrać rolę prawdziwej damy - przynajmniej, żeby

wywrzeć dobre wrażenie. Teraz będzie mogła najwyżej

stanąć pod wiatr i liczyć na to, że jej nowy sublokator

ma przytępiony węch.

Zazwyczaj nie przywiązywała wagi do swego wy

glądu, ale pierwsze dni miały ogromne znaczenie dla

wytworzenia odpowiednich układów pomiędzy gos

podynią a lokatorem. Anna zawsze zdolna była do

dużych jednorazowych wysiłków po to, aby w ostatecz

nym rozrachunku zaoszczędzić sobie pracy. Pierwsze

wrażenie, dające pozory, że w jej domu panuje

porządek, sprawiało, że goście zachowywali się

odpowiednio. Dzięki temu zamiast przekopywać się

co tydzień przez stajnię Augiasza, Anna przecierała

tylko kurze i przejeżdżała raz odkurzaczem po

podłodze. System taki zawsze zdawał egzamin.

W ciągu minionych lat Anna zdołała uładzić swoje

życie. W deszczowe dni wykonywała wszelkie niezbędne

prace domowe, a w pogodne wyruszała na dalekie

spacery, podczas których szkicowała, poszukiwała

pamiątek przeszłości i obserwowała ptaki i zwierzęta.

Poza tym wiele czasu spędzała w pracowni, gdzie

wykańczała swe prace przed odesłaniem ich wydawcy.

Ze względu na ładną październikową pogodę drzwi

frontowe były uchylone i Anna od razu dostrzegła

elegancki sportowy wóz, który zajechał przed jej dom.

Prędko otrzepała się z kurzu i pajęczyn. Speszyło ją

nieco to, że miała bardzo brudne ręce i że jej fryzura

przypominała nieporządny stóg siana. Przeczesała

włosy palcami. Lubiła myśleć, że mają ciepły kolor

wielbłądziej wełny, ale w tej chwili przypominały

raczej brudną szarość słoniowej skóry.

Facet pewnie będzie pedantycznym nudziarzem,

pomyślała. Już samo imię na to wskazywało. Bo czyż

mogło być inaczej, jeśli nazywał się Tyrus Clay?

Wiedziała o nim tylko tyle, że ostatnio zerwał ze

swym dotychczasowym zawodem i że miał spędzić

trzy miesiące na Duke University jako doradca do

spraw czegośtam w laboratoriach F. P. Halla. Za

żadne skarby nie mogła sobie jednak przypomnieć,

o co chodziło. Ale nazwisko kojarzyło się jej z pomar

szczonym, małym człowieczkiem, który spędził całe

życie pochylony nad glinianymi tabliczkami i zwojami

papirusu.

Z całą pewnością był egiptologiem, pomyślała.

Wierzyła w swą intuicję od czasu, gdy przewertowała

dokładnie część odziedziczonej po dziadku biblioteki,

poświęconą okultyzmowi.

Pozwoliła swej intuicji dalej bujać w przestworzach.

Natychmiast pojawiło się nowe skojarzenie: Tyrus-

Tyran. A w momencie, gdy otwarły się drzwi samo

chodu: Tyrus-Tyranozaurus.

W porządku. A zatem będzie starym, wstrętnym

dinozaurem. Trudno. Charakter nie miał przecież

znaczenia, bo i tak facet większość czasu będzie

spędzał na uniwersytecie. Na pewno poradzi sobie

z nim bez kłopotu, jeśli tylko nie będzie miał

większych wymagań niż cotygodniowe sprzątanie.

No i ewentualnie raz na jakiś czas może z nim

pograć w domino. Miała przecież swoje własne

życie i nie zamierzała go w żaden sposób kom

plikować.

Słysząc energiczne kroki na werandzie pomyślała,

że stworzony przez nią wizerunek Tyrusa Claya

niezupełnie odpowiada rzeczywistości. Zdobyła się

jednak na chłodny uśmiech powitalny, który najpierw

przygasł, a potem bardzo szybko zniknął z jej twarzy.

- Pan Clay? - zaryzykowała pytanie. - Pan Tyrus

Clay?... Senior? - Dodała, aby się upewnić.

Dixie Browning - Chory jastrząb.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: