zycie_w_ufnosci_tom8_numer5.pdf

Życie w ufności

Tom 8, nr. 5

W numerze:

Strona 2: Pokój

Strona 3: Całkowita zależność

Strona 7: Pokora i wiara

Strona 9: Chodzenie przez wiarę a nie widzenie

Strona 13: Modlitwa i obietnice

Strona 15: Wierzenie Słowu czy wierzenie Bogu

Strona 19: Przyjaźń z Bogiem

Strona 20: To, co On uważa za dobre

„Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym

rozumie! Pamiętaj o Nim na wszystkich swoich drogach, a On

prostować będzie twoje ścieżki!” – Przyp. Sal. 3:5-6.

Życie w ufności

Pokój

Pragniemy być pogodni, kiedy nacierają na nas trudności, kłopoty i zmartwienia

i wydają się być nieskończone, nieuniknione i ponad nasze siły.

Jednak pokój jest naszym dziedzictwem: „Mój pokój daję wam … Niechaj

się nie trwoży serce wasze ani nie lęka” (Jan 14:27). Pokój Jezusa jest

rzeczywisty, głęboki i trwały.

Ten pokój nie jest uzależniony od wolności od pokus, usunięcia wszystkich

przeszkód, ani zwolnienia od każdego smutku – takich warunków nigdy nie

będziemy mieli tu na ziemi. Pokój Jezusa jest odzwierciedleniem wewnętrznej

siły do przezwyciężania pokus, pokonywania przeszkód i znoszenia smutku.

Pomimo niesprzyjających okoliczności w życiu pozostaniemy niewzruszeni i nie

musimy zwiększać napięcia nerwowego. Pokój Jezusa jest głębszy niż burze

życia.

Mając ten pokój jesteśmy dojrzali duchowo. Bóg może nas używać gdzie i

kiedy chce do swojej służby. Kiedy ufamy Bogu całkowicie, będziemy stale

przeżywać ten pokój. Izajasz 26:3 mówi o Bogu „ Temu, którego umysł jest

stały zachowujesz pokój, bo Tobie zaufał.”

Mamy pokój bez względu na to, co nas spotyka, ponieważ wiemy, że nasz

Ojciec panuje nad wszystkimi wydarzeniami i nie pozwoli, abyśmy musieli

znosić niepotrzebne smutki.

Kiedy jesteśmy posłuszni Bożej woli, pokój w naszych sercach jest coraz

mocniejszy. Pokój, który przewyższa ludzkie zrozumienie przychodzi do nas,

kiedy nasza ufność w Panu jest tak absolutna, że nasza wola i Boża wola są w

doskonałej harmonii.

Każde doświadczenie, każdy ucisk jest tylko otwartymi drzwiami, aby Bóg

mógł okazać Swoją moc poprzez nas i w nas.

Nie martwmy się więc o nic, ale rozmawiajmy z Bogiem o wszystkim i niech

nasza wdzięczna modlitwa będzie naszym złączeniem z naszym Ojcem we

wszystkich szczegółach życia. A wtedy „pokój Boży, który przewyższa wszelki

rozum” będzie ustawicznie strzegł „naszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie”

(Filipian 4:7).

Grace Weatherley (1974)

Życie w ufności

Całkowita zależność

Kilka lat temu podczas wizyty w USA widziałem sprawozdanie telewizyjne z ceremonii

zakładania kamienia węgielnego pod olbrzymi kompleks, który był budowany dla dużej

chrześcijańskiej stacji telewizyjnej w tym czasie. Byłem zaskoczony, kiedy słyszałem,

jak szef tej stacji odważnie i arogancko oświadczył: „Zbuduję to, albo umrę próbując.”

Pomyślałem sobie wtedy, że są to niebezpieczne słowa i zastanawiałem się jak Bóg

patrzy na takie zuchwałe oświadczenia dotyczące „Jego pracy.” Za niecały rok służba

tego człowieka legła w gruzach u jego stóp z powodu różnego rodzaju niewłaściwego

zachowania.

Kilka lat później, kiedy znowu byłem w odwiedzinach w USA, słyszałem, jak

popularny ewangelista twierdził, że Bóg mu powiedział, że tylko on może zdobyć cały

świat dla Chrystusa. Podobnie jak przedtem, mogłem tylko potrząsnąć głową w

zdumieniu nad arogancją takiego stwierdzenia. W ciągu kilku miesięcy ten człowiek był

na pierwszych stronach gazet po całym świecie z powodu jego grzechu. Ta

ogólnoświatowa służba legła w gruzach i nigdy już nie powróciła do dawnego stanu.

Niedługo potem widziałem innego pastora w TV, który ogłosił, że Bóg mu objawił,

iż jest jedynym człowiekiem, który może wezwać Amerykę do modlitwy. Tym razem

zacząłem już rozpoznawać niektóre sygnały ostrzegawcze i musiałem się zastanawiać

kiedy ten człowiek zostanie upokorzony pod ręką Bożą. W ciągu kilku miesięcy ten

pastor stał się przedmiotem dokumentalnego dochodzenia w Ameryce i wkrótce jego

służba prawie przestała istnieć.

Te smutne przykłady są ilustracją rezultatów utracenia naszej zależności od Boga.

Kiedykolwiek dojdziemy do takiego miejsca, że nie odczuwamy iż potrzebujemy Boga,

albo jeszcze gorzej, wydaje nam się, że to On jest uzależniony od nas , to rozwinęliśmy

stan pychy, której Bóg nie może błogosławić. Właściwie Jakub przedstawia poważne

ostrzeżenie: „Bóg się pysznym przeciwstawia , ale daje łaskę pokornym” (Jakuba 4:6;

Przypowieści 3:34).

Jak smutne to musi być dla Ojca, kiedy musi zająć postawę przeciwstawiania się tym,

którzy stawiają siebie na równi z Nim, kiedy On pragnie okazywać łaskę, miłość,

miłosierdzie dla wszystkich, którzy wołają do Niego z pokornego i złamanego serca

(Izajasz 57:15). Jak straszne to musi być, kiedy człowiek poznaje nie tylko

niezadowolenie Boga, ale również Jego przeciwstawianie się – poznaje, że Bóg jest

przeciwko niemu. Nie mogę sobie wyobrazić niczego gorszego.

Zaufanie woli Ojca

Powyższe stwierdzenie brzmi zupełnie inaczej niż komentarz Jezusa, kiedy był na tej

ziemi. Jego życie w całkowitym uzależnieniu od Ojca charakteryzowało się całkowitym

Życie w ufności

Całkowita zależność

zaufaniem i posłuszeństwem woli Boga. „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, nie

może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni; co bowiem On

czyni, to samo i Syn czyni.” „Nie mogę sam z siebie nic uczynić. Jak słyszę, tak sądzę, a

sąd mój jest sprawiedliwy, bo staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który

mnie posłał” (Ew. Jana 5:19,30).

Jezus przyznał, że w swoim życiu spolega we wszystkim na Ojcu. Chociaż był nadal

całkowicie Bogiem, to jako Syn człowieczy zajął miejsce ziemskiego człowieka i żył w

pokornym posłuszeństwie Ojcu; jego jedynym pragnieniem było, aby się podobać Bogu

we wszystkim co czynił. Jezus pokazał nam, że proste posłuszeństwo i zaufanie Bogu we

wszystkim ma o wiele większą wartość niż wszelkie religijne uczynki i przepisy: „Nie

chciałeś ofiar krwawych i darów, aleś ciało dla mnie przysposobił; nie upodobałeś sobie

w całopaleniach i ofiarach za grzechy. Tedy rzekłem: Oto przychodzę, aby wypełnić

wolę twoją, o Boże, jak napisano o mnie w zwoju księgi” (Hebr. 10:5-7).

Wydaje się, że dzisiaj wielu wzięło słowo Jezusa o postępowaniu zgodnie z wolą

Boga i odwrócili to do góry nogami. Wielu wierzy, że wolą Bożą będzie zawsze to, co

oni chcą w tej chwili. Zamiast starać się podobać Ojcu, wielu ludzi wykorzystuje Boga

tak, jakby On był tylko po to, żeby zaspokajać ich życzenia. To pokazuje duży stopień

samolubstwa, a również brak zaufania Bogu i Jego woli w naszym życiu.

Kiedy staramy się forsować naszą wolę lub postępujemy po swojemu nie pytając o

Jego wskazówki i prowadzenie, to praktycznie stwierdzamy, że Bóg nie wie co jest dla

nas najlepsze. Przeciwstawiamy się Jego wszechmogącemu autorytetowi i odważnie

ogłaszamy, że „Jego drogi nie są wyższe niż nasze drogi” (Izajasz 55:8-9). Krótko

mówiąc, pokazujemy jeżeli nie słowami, to czynami, że uważamy siebie za równych

Bogu i tak mądrych jak Stwórca nieba i ziemi.

Uczmy się żyć Jego mocą

Wielu ludzi ma kłopoty z postępowaniem według woli Bożej, ponieważ uświadamiają

sobie, że w swojej sile nie są w stanie tego czynić w taki sposób, który by się podobał

Ojcu. Jest to prawdziwą troską, ale znowu wskazuje na to, że kierują swój wzrok w

niewłaściwym kierunku: mają oczy zwrócone na siebie a nie na Boga. Widzą w sobie

prawdziwe braki i to jest prawdą. Ale nie dostrzegają przy tym mocy i siły do

codziennego życia chrześcijańskiego, jakie mamy w Chrystusie Jezusie.

Kiedy otrzymamy duchowe objawienie mocy Ducha Świętego, który nam pomaga

chodzić drogami Chrystusa, uczymy się też, że prawdziwe zwycięskie życie jest możliwe,

kiedy uznamy nasze braki i zaufamy całkowicie w nieograniczonej

mocy Boga. Apostoł Paweł musiał się uczyć tej lekcji poprzez wiele doświadczeń i prób.

Paweł został zabrany do trzeciego nieba. Widział i słyszał rzeczy, których człowiek

nie potrafi opowiedzieć ani opisać. Z powodu tego wspaniałego objawienia istniało

niebezpieczeństwo, że stanie się on pyszny i pewny siebie. Aby go przed tym zachować :

„został wbity w moje ciało cierń, posłaniec szatana, aby mnie dręczył.” Paweł trzy

Życie w ufności

Całkowita zależność

razy prosił Pana, aby to od niego zabrał, ale za każdym razem odpowiedź była nie taka,

jaką by sobie życzył Paweł: „Moja łaska jest dla ciebie wystarczająca, gdyż moja moc

objawia się w słabości.”

Paweł życzył sobie natychmiastowej ulgi w tym cierpieniu, cokolwiek to było. Bóg

jednak chciał nauczyć Pawła potrzebnej lekcji, aby zrozumiał co to znaczy spolegać na

Nim – nie tylko wtedy, kiedy wszystko idzie dobrze i wtedy łatwo jest posługiwać się

takim „językiem wiary,” ale również w czasach wielkich trudności i rozpaczy.

Paweł otrzymał duchowe zrozumienie tak, jak mało kto. Mając upadłą naturę był tak

samo narażony na pychę jak wszyscy. Mógłby użyć tej wiedzy, aby stać się coraz

bardziej pewny siebie i coraz mniej świadomy potrzeby ustawicznej Bożej pomocy i siły.

Dlatego Bóg użył tego „ciernia” aby pomóc Pawłowi poznać wartość naszej słabości w

świetle mocy Chrystusa.

Paweł zadowolony mógł powiedzieć szczerze „Najchętniej więc chlubić się będę

słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa. Dlatego mam upodobanie w

słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla

Chrystusa; albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny” (2 Kor. 12:1-10).

Takiego języka nie słyszy się często w tych dniach „samolubstwa,

samowystarczalności, samowoli”. Nawet w kręgach chrześcijańskich jest tendencja do

naśladowania charyzmatycznych i „wielkich” postaci i ignorowania człowieka, który

zdaje sobie sprawę z ludzkich słabości, aby mogła być w nim widoczna moc Chrystusa.

Jesteśmy skłonni ufać mocy człowieka, którego widzimy, zamiast mocy Chrystusa, która

może nie jest manifestowana w sposób widzialny.

Wielu szuka najróżniejszych „znaków i cudów” aby znaleźć „moc”, której wydaje im

się, że potrzebują, ale Piotr mówi, że dojdziemy do prawdziwego poznania mocy Bożej

tylko wtedy, kiedy będziemy poznawać Chrystusa coraz głębiej. „Boska jego moc

obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego,

który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, przez które darowane nam zostały drogie

i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury,

uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość” (2 Piotra

1:3,4).

Życie w pełni Jego wiecznych celów

Kiedy uczymy się postępować według woli Bożej i poznawać jego Boską moc, która nas

uzdolni do prowadzenia życia uczniów Chrystusa, będziemy wzrastać w zrozumieniu

Jego wiecznych celów. Żyjąc w całkowitym uzależnieniu od Boga będziemy

odpoczywać w tej świadomości, że każde przeżycie, jakie On dopuszcza do naszego

życia – czy są dobre czy złe, łatwe czy trudne – kształtuje nas dla wiecznych celów.

Wielu boi się wszystkiego, co może ich rzucić na nieznany teren, albo uciekają od

każdej sytuacji, nad którą nie mają całkowitej kontroli. Inni uchylają się od wejścia do

okoliczności, które wymagają od nich więcej niż ich naturalne ludzkie zdolności czy

wytrzymałość. Paweł jednak mógł powiedzieć z ufnością do Zboru w Rzymie, że

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: