BURLESKA
BURLESKA FILMOWA:
-Komedia o satyrycznym wydźwięku, podejmująca poważniejszy temat w groteskowej, karykaturalnej stylizacji, nie stroniąca od rubasznego humoru i parodystycznego traktowania tematu.
-Gatunek operujący spiętrzonymi do granic absurdu elementami komizmu sytuacyjnego: gagami, błazeńskimi gonitwami i bójkami, akrobatycznymi wyczynami - włączonymi w niezmiernie szybko rozwijającą się akcję
-Gatunek filmowy stosujący przejaskrawione formy komizmu, posługujący się niewybrednym czasem wulgarnym dowcipem
-W sposób pastiszowy ukazuje tematy wzniosłe i szlachetnych
-Trawestuje gatunki wysokie w pospolite
-Jej główną zasada konstrukcyjną jest odwrócenie sensów, stylistyczne przetworzenie istniejących norm
-W okresie dźwiękowym uległa przemianie gag wizualny połączono z komizmem słownym (np. Flip i Flap)
-Przykładem mogą służyć slapstickowe komedie:
- Macka Sennetta
- Charliego Chaplina,
- Flipa i Flapa
SLAPSTICK:
-Komedia filmowa okresu kina niemego oparta na gagach.
-Charakteryzuje się niezwykle wartką akcją, skupioną wokół serii gagów
Operuje niewybrednym komizmem sytuacyjnym, wywiedzionym głównie z konfliktów między bohaterami, rozwiązywanych w agresywny sposób
-Przemoc była nieszkodliwa, postacie nie odnosiły większych obrażeń i nadal uczestniczyły w wydarzeniach
-Szczególne atrakcje stanowiły:
„bathing beauties”- statystki w kostiumach kąpielowych
- „tortowe bitwy”- bohaterowie obrzucają się ciastkami z kremem
-Wyznacznikami jej były:
- ustawiczne pościgi
- ucieczki
- potknięcia
- obrzucanie się tortami
- dowcipy wizualne.
-Za twórcę slapstickowej komedii uchodzi Mack Sennett
-Czołowymi przedstawicielami gatunku byli:
- Charlie Chaplin
- Buster Keaton
- Harold Lloyd
- Olivier Hardy i Stan Laurel
Max Linder:
-1883-1925
-Właściwie Gabriel Leuvielle
-Francuski aktor i reżyser filmowy
-Pierwszy komik ekranu o światowej sławie.
-Ukończył studia aktorskie, ukoronowane nagrodą za najlepsze kreacje komediowe.
-Od 1903 roku występował, bez większego powodzenia, w paryskich teatrach
-Od roku 1905, dla podreperowania finansów, grał w krótkich komedyjkach wytwórni Pathe
-W 1907 roku odniósł wielki sukces w Debiucie łyżwiarza. Tu po raz pierwszy pojawił się w stroju eleganckiego dandysa: w żakiecie z goździkiem w butonierce, w lakierkach i białych getrach, z laseczką w ręku i w cylindrze na głowie.
-Typ bohatera: przystojny pan z bogatego środowiska, przeżywającego różne miłosne przygody, uwieńczone przeważnie szczęśliwym zakończeniem.
-Ucieleśnia typ szarmanckiego kawalera, zawsze nienagannie ubranego (białe rękawiczki, lakierki, cylinder) i mieszkającego w luksusowych warunkach. Jego głównym zajęciem są umizgi do pięknych pań, prowadzące do absurdalnych sytuacji.
-Wiele filmów sam reżyseruje- komizm sytuacyjny, pościgi, pomyłki wiąże z odpowiednimi anegdotami
-Wymyślna reżyseria ruchu
-Przestrzega zawsze zasad dobrego smaku
-Miał całkowicie inny sposób gry niż jego konkurenci – bardziej stonowany
-Reprezentował Pathé
-Zdobył bardzo rozległą sławę na całym świecie, wiele podróżował promując swoje filmy
-Cieszył się uznaniem krytyków
-Poruszał się na ekranie swobodnie, z naturalnym wdziękiem, bez przerysowań gestu i mimiki, nagminnych w tamtych czasach.
-Bawił się sam i bawił innych w wodewilowych historyjkach, nawiązujących do najlepszych tradycji
-Sam pisał scenariusze i reżyserował swoje występy
-W 1912 roku był u szczytu sławy. Wytwórnia Pathe płaciła mu ćwierć miliona franków rocznie, gwarantując trzyletnie zatrudnienie.
-W latach 1905-1917 zagrał w ok. 500 filmach, przeważnie 12-minutowych np. Max lotnikiem, Max bokserem, Max i Quinquina
-Wojna położyła kres wielkiej epoce kina francuskiego, a wraz z nim straciła swój blask gwiazda Lindera.
-Pierwszy pobyt w Ameryce, w wytwórni Essanay w 1916 roku, skończył się fiaskiem.
-Lepiej powiodło się Linderowi podczas następnego pobytu w Stanach Zjednoczonych Powstały wtedy trzy znakomite długie metraże: Siedem lat nieszczęść, Bądź moją żoną, a zwłaszcza parodia Trzech muszkieterów - zarówno powieści Dumasa, jak filmu z Douglasem Fairbanksem.
-W roku 1925 ukazał się na ekranach ostatni film z udziałem Lindera - Król cyrku, produkcji wiedeńskiej wytwórni Vita Film.
-Wkrótce po paryskiej premierze filmu popełnił wraz z żoną samobójstwo (On leżał w wannie z podciętymi żyłami, ona zasnęła na zawsze po zażyciu nadmiernej ilości środków uspokajających)
-Chaplin stwierdził, że aktorstwa uczył się właśnie od niego
-Reżyserował:
- Amour tenace (1912)
- Max torreador (1913) jako Max
- Max przybywa do ameryki (1917)
- Bądź moją żoną (1921)
- Siedem lat nieszczęść (1921)
- Trzej muszkieterowie (1922)
- Król cyrku (1924)
-Występował w:
- Amour tenace
- Max torreador
- Zazdrość
- Max przybywa do ameryki
- Bądź moją żoną
- Siedem lat nieszczęść
- Trzej muszkieterowie
- Król cyrku
TRZEJ MUSZKIETEROWIE:
-Fabuła przypomina z grubsza Dumasa - chodzi o klejnot królowej, który trzeba na czas dostarczyć z powrotem - ale atrybuty akcji są zgoła inne niż w oryginale. Bohaterowie używają motocykli, maszyn do pisania, telefonów, a na biurku księcia Rich-lou stoi sobie popiersie Napoleona.
· Wszystkie te anachronizmy są równie bogatym źródłem dowcipu, jak pomysły sytuacyjne Lindera.
· Podwójna parodii - zarówno oryginału literackiego, jak jego wersji filmowej, właśnie nakręconej z Douglasem Fairbanksem przez Freda Nibo
Mack Sennett:
-1880-1960
-W rzeczywistości Michael Sinnott
-Amerykański reżyser, producent i aktor filmowy, urodzony w Kanadzie
-Twórca slapstickowej komedii filmowej
-Pierwszą rolą, jaką zagrał były tylnie nogi konia ukazującego się na scenie. Występ nie bardzo się udał ze względu na niezgodność charakterów - artysta "odgrywający" przednie nogi wykazywał nadmiar inicjatywy.
-Nazywano go królem komedii albo królem śmiechu.
-W bohaterskich czasach kina niemego jego policjanci -Keystone Cops - obrzucający się ciastkami z kremem, zdobyli sobie światową sławę.
-W jego "stajni", jak nazywano bez należytego szacunku, ale z dużą dozą humoru, prowadzony przez niego zespół aktorski, stawiali pierwsze kroki:
- Henry Langdon
- Gloria Swanson
- Bing Crosby
- Ben Turpin
-Mack Sennett stworzył na ekranie niezapomniany i jedyny w swoim rodzaju świat zwariowanej groteski, o oszałamiającym rytmie wydarzeń, świat pełen zadziwiających niespodzianek i komicznych, niegroźnych katastrof.
-Autor filmów złożonych z serii gagów mechanicznych (komizm sytuacji oparty na motywie bójek i pogoni)
-W jego filmach jest wiele ruchu a mocno przerysowane postacie, przeżywają groteskowo niebezpieczne przygody, których finałem bywa często pogoń lub walka na torty.
- Recepta na sukces tkwi w improwizacji: reżyser i aktorzy ustalają tylko wzorce osobowe oraz kilka motywów i gagów, by spontanicznie tworzyć sekwencje na tle rzeczywistych zdarzeń- pożarów, wyścigów samochodowych itd. Sennett nadaje potem materiałowi ostatni szlif, montując sceny w szybkim tempie
-W filmach grał od 1908
- W 1912 założył własną wytwórnię filmową Keystone
-Od 1912 realizował filmy, m.in.:
- Cohen na Coney Island (1914)
- Zabawny romans Charliego i Lolity (1914)
- Mickey (1920)
- Stara stodoła (1921)
- Nocni tatusiowie (1929)
- The Loud Mouth (1931, nominacja do Oscara, krótki metraż)
- Down Memory Lane (1949).
-W 1937 otrzymał honorowego Oscara
Buster Keaton:
-1895-1966
-Właściwie Joseph Francis Keaton
-Amerykański aktor, scenarzysta i reżyser filmowy
-Obok Charliego Chaplina najwybitniejszy przedstawiciel komedii slapstickowej
-Jego rodzice, byli aktorami komediowymi, bardzo cenionymi, występowali między innymi z Harrym Houdinim.
-Pewnego dnia, w hotelu, Keaton spadł z bardzo wysokich schodów i ku zdziwieniu wszystkich zupełnie nic mu się nie stało, i wtedy Houdini nazwał Keatona „Some Buster” i to przezwisko już przylgnęło do niego na zawsze.
-W wieku czterech lat mały Buster stawiał pierwsze kroki na scenie, gdzie grał drobne role w przedstawieniach rodziców.
-Gdy miał 21 lat był już doświadczonym aktorem wodewilowym
-W filmie występował od 1917
-Wyróżniał się niezmiennie "kamiennym" wyrazem twarzy, nigdy - niezależnie od okoliczności - nie uśmiechając się.
-Precyzyjnie dopracowywał gagi, posługiwał się humorem sytuacyjnym walcząc z przeciwnikami, maszynerią, żywiołami
-Typ bohatera stworzonego przez Keatona określa powaga i wytrwałość, z jaką stawia czoła spadającym na niego sytuacjom, z reguły zupełnie nieoczekiwanym
-W latach 20, na które przypadają szczytowe jego osiągnięcia, tworzył filmy o satyrycznym wydźwięku, ośmieszające:
- vendettę (Rozkosze gościnności, 1923)
- obyczaje i styl życia finansjery amerykańskiej (Marynarz na dnie morza, 1924)
- przebieg wojny secesyjnej (Generał, 1926, uchodzi za szczytowe jego osiągnięcie)
-Lata 30. były zmierzchem jego popularności
-Wraz z nadejściem epoki dźwiękowej, zrezygnował z reżyserii i próbował jako aktor dostosować się do nowych warunków. Stał się jednak odtwórcą epizodów..
- W 1960 roku Buster Keaton został wyróżniony honorową nagrodą Akademii za unikalny talent, który ...
mocnyonion