Alexander Meg - Maskarada.pdf - † 1998 Harlequin - Anulka_71

MEG ALEXANDER

MASKARADA

CZYLI SEKRET MIRANDY

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Sprawię, że pożałuje jeszcze tych swoich oświadczyn! - Z jękiem pełnym

udręki Frances Gaysford rzuciła się na łóżko i zalała łzami.

- To nie powinno być trudne, Fanny - powiedziała beznamiętnie jej siostra

bliźniaczka. - Wystarczyłoby, żeby lord Heston zobaczył teraz twój czerwony nos, a

od razu by się wycofał.

- Och! Nieczuła! Stać cię tylko na chłodną ironię. Oto, jaką mam siostrę! W

głębi duszy w ogóle cię to nie obchodzi, Mirando.

- Mogłoby obchodzić, gdybym uwierzyła w tę tragedię w Cheltenham.

Przestań się mazgaić i zacznij myśleć, kochanie. Harry Lakenham nigdy się z tobą nie

ożeni. Nawet gdyby w świetle prawa był już pełnoletni, nie postąpiłby wbrew

pragnieniom i życzeniom swojej własnej rodziny.

- Jesteśmy już po słowie. - Fanny uniosła głowę; jej niebieskie oczy zdawały

się zajmować pół twarzy. - To daje mi wiarę w trwałość uczucia Harry'ego, a i ja nie

zmienię zdania...

- Ja zaś dostrzegam coś wręcz przeciwnego, przynajmniej jeśli chodzi o twoją

stałość w uczuciach. Nie zliczę mężczyzn, którym w ciągu ostatnich tygodni nie

skąpiłaś obietnic.

- Ale tym razem jest inaczej. Do tej pory źle słuchałam głosu swego serca,

lecz teraz wiem, że to prawdziwa miłość.

- Być może. Tak czy inaczej, musisz wstać i obmyć twarz. Heston

zapowiedział się z wizytą w południe. Masz niecałą godzinę, żeby się ogarnąć. Prze-

cież nie pokażesz się mu w tej pomiętej sukni i w takim stanie.

- Nie chcę go widzieć. Po prostu nie mogę. Nie czuję się najlepiej. - Głos

Fanny na powrót stał się płaczliwy. - Wujaszek usprawiedliwi moją nieobecność

chwilową niedyspozycją.

- Wątpię. Musiałby skłamać po raz trzeci. Zarówno pan Mordaunt, jak i sir

Patrick Caswell nie kryli, że czują się głęboko urażeni, gdy zobaczyli cię w operze

zaraz po tym, jak wymówiłaś się od spotkania z nimi bólem głowy.

- I cóż na to można poradzić, że głowa boli, a potem ból ustępuje. Żadne to

zresztą dla mnie partie - wdowiec i ziemianin pod czterdziestkę. Nie mogę pojąć,

dlaczego wujaszek pozwolił im mieć jakieś nadzieje w związku z moją osobą.

- Bo chce nas dobrze wydać za mąż, siostrzyczko. Kto wie, czy nie obmyślił

sobie dwóch ślubów jeszcze w tym roku. Mama nie mogłaby sobie pozwolić...

- Wiem! Błagam, nie mów o tym więcej. Wujaszek jest dla nas bardzo dobry,

ale ten jego pośpiech...

- Co masz na myśli? - W głosie Mirandy zabrzmiała nutka gniewu.

Fanny wyglądała na coraz bardziej chorą i nieszczęśliwą, a jednak w jej

oczach pojawiło się wyzwanie.

- Nie ma powodu się unosić. Po śmierci ojca spadłyśmy na głowę wujaszkowi.

Czyż można się dziwić, że chce jak najszybciej pozbyć się ciężaru i wydać nas za

pierwszych lepszych?

- Jak możesz tak mówić! Już dawno nie słyszałam równie niesprawiedliwej

oceny. Mogłabyś przynajmniej zadać sobie ten niewielki trud i zejść do salonu, by

spotkać się z Hestonem. Przecież wuj nie nalega, żebyś od razu szła z nim do ołtarza.

Wysłuchaj przynajmniej jego oświadczyn.

- Nie mogę. Moje serce wybrało innego mężczyznę - szepnęła Fanny

boleściwym głosem, po czym gestem godnym teatralnej diwy przesłoniła oczy dłonią.

Miranda natychmiast rozpoznała ów gest. Należał on do repertuaru środków

scenicznego wyrazu pewnej aktorki, która podbiła publiczność w ostatnim sezonie.

- Po co mi pieniądze i społeczna pozycja? - zawodziła siostra. - Potrafię być

szczęśliwa w wiejskiej chacie, byleby u boku ukochanego.

- Brednie! - ofuknęła ją Miranda surowo. - Czasami tracę do ciebie

cierpliwość. Ty w wiejskiej chacie! Już widzę cię karmiącą drób i wyrzucającą gnój z

chlewa. Pamiętasz, jak nienawidziłaś życia w Yorkshire? Prostego jedzenia, wygódki

na dworze, zimna i wciąż tych samych sukien. Już zapomniałaś o tym wszystkim?

- Skądże, ale dlaczego Yorkshire ma się powtórzyć? Harry odziedziczy

fortunę. Musimy tylko trochę poczekać. Ma odwiedzić swojego dziadka...

- Bądź rozsądna, Fanny! Z tego nic nie będzie i dobrze o tym wiesz.

- Zawsze byłaś przeciwko Harry'emu. Jak możesz być tak okrutna? Dlaczego

mam wychodzić za tego brzydala Hestona? Jest z gruba ciosany, istna kłoda. Nie

znajdziesz w nim ani manier, ani też dowcipu. Och, dlaczego nie zainteresował się

tobą?!

Ta sugestia poruszyła Mirandę, lecz przede wszystkim chciało się jej śmiać.

- Fanny, to tak życzysz swojej własnej siostrze? Naprawdę uważasz, że ten

brzydal i kłoda, jak go nazwałaś, byłby dla mnie wymarzonym mężem?

- Oczywiście, że nie! - prychnęła Fanny. - Daruj sobie te kąśliwe żarty.

Wątpię, by jakikolwiek mężczyzna przypadł ci do gustu. Jesteś głucha na ich

komplementy.

- Bo to tylko puste gładkie słówka. Nikt mnie nie weźmie na pochlebstwo.

- Nie dopatruj się w każdym miłym odezwaniu się fałszu i konwenansu.

Ostatecznie ty i ja nie jesteśmy znów takie szpetne. Kiedy jakiś dżentelmen wyraża

zachwyt, dlaczego nie przyjąć, iż rzeczywiście go odczuwa? Ty tymczasem od razu

mrozisz ich swoim mówieniem prosto z mostu, co o tym sądzisz. W ten sposób

wystraszyłaś już wielu, siostrzyczko.

- Taka już jestem, ale może spróbuję się poprawić - obiecała Miranda. - A

teraz, Fanny, czas się przebrać. Chętnie wybawiłabym cię z kłopotu, ale lord Heston

nie mnie sobie upatrzył. Poprosił o możliwość widzenia się z panną Gaysford, a ty

jesteś starsza...

- Tylko o dwadzieścia minut. To niesprawiedliwe! - Nagle w oczach Fanny

pojawił się namysł. - Wątpię, by dostrzegł między nami jakąś różnicę - powiedziała

ze zmarszczonym czołem. - Gdybyś zechciała zająć moje miejsce, miałybyśmy

świetną zabawę.

Miranda popatrzyła badawczo na siostrę.

- Że też przyszło ci coś takiego do głowy - zauważyła z niesmakiem.

- Ależ często zamieniałyśmy się rolami. Żart potrwa zaledwie pół godziny i

nie będzie miał żadnych konsekwencji. Nikomu nie przyniesie szkody.

- Wątpię, czy lord Heston spojrzy na to tak samo. Przyjąłby to jako zniewagę,

gdyby gra się wydała. Pomyśl o nieuchronnym skandalu, Fanny. To niemądry

pomysł, dziecinada...

Przerwała, Fanny bowiem jęła spazmatycznie szlochać. Był to wstęp do ataku

histerii. Na szczęście weszła pani Shere, ciotka sióstr Gaysford.

- Co tu się dzieje, moje drogie? - Usiadła na łóżku i przytuliła Fanny do swego

obfitego łona. - Ależ nie rozpaczaj, kochanie. Gdy twoja siostra wyjdzie za mąż, nie

utracisz jej. Zresztą przed upływem tego roku dla ciebie również znajdziemy męża. -

Pogładziła siostrzenicę po brązowych włosach.

- Wybacz mi, cioteczko. - Fanny uniosła głowę. - Nie zamierzam być beksą. -

Rzuciła na Mirandę pełne triumfu spojrzenie, bo przecież ciotka znowu je pomyliła.

Miranda chciała sprostować, lecz Fanny chwyciła ją za rękę.

- Tylko nie zwlekaj i zaraz po rozmowie z lordem Hestonem przyjdź tutaj, by

opowiedzieć mi o wszystkim - rzekła błagalnym tonem.

- Oczywiście, że nic przed tobą, moja droga, nie zostanie ukryte -

rozpromieniła się pani Shere. - Lord Heston już czeka w salonie i nie wypada nad-

używać jego cierpliwości. - Wzięła Mirandę za rękę i wyprowadziła z pokoju.

- Proszę zaczekać, cioteczko! Chciałabym cioci coś powiedzieć.

- Nie teraz, kochanie. Zostawmy to na wieczór. Pani Shere prawie biegła,

jakby się paliło. Nawet na stromych schodach nie zwolniła kroku. Zatrzymała się

dopiero przed drzwiami salonu, by obrzucić Mirandę uważnym spojrzeniem.

- Postąpiłaś właściwie, zakładając sukienkę z białego muślinu. Bardzo ci w

niej do twarzy. Wolałabym wprawdzie, żeby twoja fryzura nie była aż tak wyszukana,

ale musimy iść z duchem czasu. Bądź miła dla lorda Hestona - dodała na koniec

zniżonym głosem. - W takich sytuacjach mężczyznom też nie jest łatwo i mogą być

zakłopotani.

Otworzyła drzwi i podprowadziła siostrzenicę do stojącego przy oknie

dżentelmena.

Odwrócił się i skłonił.

Miranda poczuła rozbawienie. Mężczyźni, owszem, mogą być zakłopotani,

tyle że ten wydawał się mieć nerwy ze stali. Patrzył na nią spod czarnych brwi

taksującym i przenikliwym wzrokiem.

Wstrzymała oddech, czekając na jego pierwsze słowa. Czy już przejrzał

oszustwo? Bynajmniej. On również pomylił ją z Fanny. Pochyliła głowę, podczas gdy

gość prawił uprzejmości ciotce, które ta przyjmowała z uśmiechem.

W końcu Miranda zdołała opanować wesołość i uniosła wzrok. Gość wydał

się jej wysoki jak góra i nienagannie ubrany. Miał szerokie ramiona i mocne uda.

Musiał być dobrym jeźdźcem.

Nawet osoba niechętnie doń nastawiona nie mogłaby odmówić mu urody.

Czarne i lśniące włosy uczesane miał a la Brutus, która to fryzura wchodziła właśnie

w modę. Wyraziste rysy tchnęły życiem: lekko zakrzywiony nos oraz mocno

zarysowana szczęka dodawały im indywidualnego charakteru.

Kiedy jednak ich oczy się spotkały, przybrał nieprzenikniony wyraz twarzy.

Zadrżała pod spojrzeniem jego przepastnych oczu, szarych niczym morze w

pochmurny zimowy dzień.

Chyba się nie myliła. Spotkała go już raz czy dwa w towarzystwie. Swą

wyniosłą samotnością od razu zwrócił jej uwagę. Jego lordowska mość nie tańczył i

trzymał się z dala od niewiast.

- Kto to jest, ten wysoki dżentelmen? - zapytała przy jakiejś okazji stojącą

obok przyjaciółkę Charlotte Fairfax. Czuła się na poły urażona, na poły zaś

zaciekawiona, bo właśnie nieznajomy, zanim się odwrócił, obrzucił ją nazbyt

wnikliwym spojrzeniem.

- Heston. Jeden z najbogatszych ludzi w Londynie. Nie licz na to, że podniesie

twoją rękawiczkę, jeśli ją upuścisz. Niejedna już próbowała i srodze się zawiodła.

- Czy to jakiś awanturnik?

- Wiem o nim tylko tyle, że nie ma czasu na kobiety. Jego pasją są konie,

wyścigi i gry hazardowe.

- Krótko mówiąc, człowiek ubogi duchem - podsumowała Miranda,

obserwując jego lordowską mość, gdy bez pośpiechu torował sobie drogę poprzez

tłum gości ku karcianym stolikom, rozstawionym w przyległej sali.

- Mirando, wolno ci tak myśleć, ale nie mów tego głośno przy innych. Heston

to ważna i potężna osobistość. Jest niekoronowanym królem arystokratycznej

młodzieży i członkiem ekskluzywnego klubu jeździeckiego.

- Doprawdy, niezwykła postać! Mamy płaszczyć się przed nim, ponieważ nosi

dwubarwną chustkę na szyi, bukiecik kwiatów w butonierce i krawat w cętki. Ależ to

śmieszne! Przecież to istna maskarada!

Alexander Meg - Maskarada.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: