Platon - Dialogi.pdf - Platon - BibliotekaAleksandryjska

PLATON

DIALOGI

Fajdros . Uczta . Menon . Eutyfron

Obrona Sokratesa . Kriton . Fedon

Timaios . Kritias

FAJDROS

OSOBY DIALOGU:

SOKRATES

FAJDROS

SOKRATES. Kochany Fajdrosie, dok Ģ d Ň e to i sk Ģ d?

FAJDROS. Od Lizjasza, Sokratesie, od syna Kefalosa. A id ħ si ħ przej Ļę za miasto.

Długo

tam u niego byłem; siedziałem od samego rana. A Ň e słucham rad twojego i mojego

przyjaciela

Akumenosa, wi ħ c przechadzki odbywam po drogach; on powiada, Ň e to mniej m ħ czy

ni Ň

te po kr ħ tych ulicach miasta.

SOKRATES. Dobrze powiada, przyjacielu. A to wida ę , Lizjasz był w mie Ļ cie.

FAJDROS. Tak, u Epikratesa, w tym domu u Morychosa, koło Ļ wi Ģ tyni Zeusa

Olimpijskiego.

SOKRATES. No a có Ň tam była za rozmowa? Oczywista, Ň e was Lizjasz mowami

cz ħ stował.

FAJDROS. Dowiesz si ħ , je Ň eli masz czas pój Ļę ze mn Ģ kawałek i posłucha ę .

SOKRATES. Czemu nie? Nie wierzysz mo Ň e, Ň e ja tak jak Pindar powiada, „wi ħ cej

ni Ň czas

drogi ceni ħ to”, Ň eby słysze ę twoj Ģ rozmow ħ z Lizjaszem?

FAJDROS. To prowad Ņ !

SOKRATES. No wi ħ c mo Ň e opowiesz?

FAJDROS. Tak, tak, Sokratesie; to wła Ļ nie co Ļ dla ciebie do słuchania. Bo mowa, o

której Ļ my

rozmawiali, miała strasznie erotyczny temat.

Lizjasz opisał zabiegi miłosne około jakiej Ļ pi ħ kno Ļ ci, ale nie ze strony miło Ļ nika, i

w tym

wła Ļ nie cały figiel. Bo mówi, Ň e powinno si ħ raczej obdarza ę wzgl ħ dami tego, który

nie kocha,

ni Ň tego, który kocha.

SOKRATES. To znakomity m ĢŇ ! ņ eby on tak napisał, Ň e si ħ powinno raczej

ubogiego

przyjmowa ę ni Ň bogatego, i starego raczej ni Ň młodego, i jaki tam jeszcze ja jestem i

niejeden

z nas. To by dopiero były mowy „kulturalne i społeczne”!

Ja si ħ tak zapaliłem do słuchania, Ň e cho ę by Ļ tym spacerkiem i do Megary zaszedł i,

jak

Herodikos zaleca, spod samych murów miejskich nazad wracał, nie opuszcz ħ ci ħ na

krok.

FAJDROS. Co ty mówisz, Sokratesie poczciwy! Ty my Ļ lisz, Ň e co Lizjasz długi czas

i przy

wolnej głowie układał, on, pierwszy pisarz współczesny, to ja, laik, potrafi ħ z

pami ħ ci powtórzy ę ,

jak si ħ nale Ň y – tak jak on? Daleko mi do tego, chocia Ň przyznam si ħ , Ň e chciałbym.

Wolałbym to ni Ň worek złota!

SOKRATES. Ej, Fajdrosie! Je Ň eli ja Fajdrosa nie znam, to chyba siebie samegom

zapomniał.

Ale ani jedno, ani drugie nie zachodzi. Doskonale wiem, Ň e on tej mowy Lizjasza nie

jeden

raz słuchał, ale kilka razy. Raz po raz prosił, Ň eby mu powtarza ę , a tamten powtarzał

bardzo

ch ħ tnie. A temu nawet i tego nie było do Ļę ! Tote Ň wzi Ģ ł w ko ı cu r ħ kopis do r ħ ki,

przegl Ģ dał

na nowo to, co go najwi ħ cej poci Ģ gało. Nad t Ģ robot Ģ siedział od rana, zm ħ czył si ħ i

poszedł

si ħ przej Ļę . A widzi mi si ħ , dalibóg, Ň e wykuł mow ħ na pami ħę ; chyba Ň e była mo Ň e

bardzo

długa. A szedł za miasto, Ň eby j Ģ przedeklamowa ę . Spotkał po drodze człowieka,

który cierpi

na słuchanie mów. Zobaczył go; zobaczył i ucieszył si ħ , Ň e b ħ dzie miał towarzysza

zachwytów,

i poprosił go z sob Ģ . A kiedy go ten, rozkochany w mowach, prosi o powtórzenie, ten

zaczyna robi ę ceregiele, Ň e naprawd ħ nie ma ochoty mówi ę . A na ko ı cu, gdyby go

człowiek

nie był chciał po dobrej woli słucha ę , byłby gwałtem był mówił. Wi ħ c, mój

Fajdrosie, popro Ļ

Fajdrosa, Ň eby to, co i tak za chwil ħ zrobi, ju Ň teraz raczył zrobi ę !

FAJDROS. No nie; doprawdy; to dla mnie jest ogromna korzy Ļę – tak, jak potrafi ħ ,

mówi ę .

Tym bardziej Ň e ty, zdaje si ħ , nie pu Ļ cisz mnie, zanim ci nie powiem; inna rzecz, jak.

SOKRATES. To bardzo ci si ħ dobrze zdaje!

FAJDROS. No to ju Ň tak zrobi ħ . Bo rzeczywi Ļ cie, Sokratesie, słów zgoda nie umiem

na pami ħę .

Tylko z tre Ļ ci pami ħ tam prawie Ň e wszystko, czym si ħ , jak Lizjasz mówił, ró Ň ni

zakochany

i nie kochaj Ģ cy, i to punkt za punktem przejd ħ po kolei, zacz Ģ wszy od pierwszego.

SOKRATES. Przejdziesz, przejdziesz, pokazawszy przede wszystkim, kochanie, co

to tam

masz w lewym r ħ ku pod himationem! Bo ja zgaduj ħ , Ň e wła Ļ nie t ħ mow ħ . Je Ļ li to

ona, to b Ģ d Ņ

przekonany, Ň e ja ci ħ wprawdzie bardzo kocham, ale skoro tu jest i Lizjasz – nie

mam wielkiej

ochoty słu Ň y ę ci za okaz do ę wicze ı krasomówczych. Wi ħ c dawaj no to, poka Ň !

FAJDROS. Daj spokój; prysła moja nadzieja w tobie; my Ļ lałem, Ň e si ħ troch ħ

prze ę wicz ħ .

Wi ħ c mo Ň e usi Ģ dziemy, gdzie chcesz, i b ħ dziemy czytali?

SOKRATES. Chod Ņ my st Ģ d; wró ę my si ħ wzdłu Ň Ilissu, a potem gdzie b Ģ d Ņ

usi Ģ dziemy spokojnie.

FAJDROS. Doskonale si ħ trafiło, Ň e nie mam trzewików na sobie. No, ty oczywi Ļ cie

nigdy.

Wiesz: najlepiej chod Ņ my rzeczk Ģ , zamaczawszy nogi. To nie jest nieprzyjemne,

szczególnie

o tej porze roku i dnia.

SOKRATES. No to id Ņ naprzód i rozgl Ģ daj si ħ , gdzie by mo Ň na usi ĢĻę .

FAJDROS. Widzisz tamten jawor, ten wysoki?

SOKRATES. Albo co?

FAJDROS. Tam cie ı jest i wiatru troch ħ , i trawa; jest gdzie usi ĢĻę , mo Ň na si ħ i

wyci Ģ gn Ģę ,

jak wolisz.

SOKRATES. No, no, prowad Ņ .

FAJDROS. Słuchaj, Sokratesie, czy to nie st Ģ d gdzie Ļ , znad Ilissu, powiadaj Ģ ,

Boreasz porwał

Orejtyj ħ ?

SOKRATES. A powiadaj Ģ .

FAJDROS. Mo Ň e to wła Ļ nie st Ģ d? Bo jak ĢŇ to cudna, czy Ļ ciutka i przejrzysta woda.

Doskonale

by si ħ tu mogły dziewcz Ģ tka bawi ę nad brzegiem.

SOKRATES. To nie st Ģ d; to tam ni Ň ej, z jakie dwie, trzy staje, gdzie si ħ przechodzi

do Ļ wi Ģ tyni

Artemidy. Tam jeszcze gdzie Ļ jest ołtarz Boreasza.

FAJDROS. Nie uwa Ň ałem. Ale powiedz, na Zeusa, Sokratesie, czy ty w ten mit

wierzysz?

SOKRATES. Gdybym i nie wierzył, tak jak m ħ drcy dzisiejsi, nic by w tym nie było

szczególnego.

Wtedy bym m ħ drkował i mówił, Ň e j Ģ tchnienie Boreasza zepchn ħ ło ze skał

pobliskich,

kiedy si ħ bawiła z Farmakej Ģ , a kiedy w ten sposób zgin ħ ła, zacz ħ to mówi ę , Ň e j Ģ

Boreasz

porwał. A mo Ň e z pagórka Aresa; bo opowiadaj Ģ i taki mit, Ň e to stamt Ģ d, a nie st Ģ d

została

porwana. Ja to, wiesz, Fajdrosie, uwa Ň am za rzeczy bardzo miłe, ale Ň eby si ħ tym

zajmowa ę ,

do tego trzeba kogo Ļ , kto ma du Ň o zdolno Ļ ci, sił, czasu, cierpliwo Ļ ci, cho ę by ju Ň

dlatego, Ň e potem musisz centaury stawia ę na dwie nogi albo i Chimer ħ , a potem

zatrz ħ sienie

rozmaitych Gorgon, Pegazów i innych jakich Ļ dziwol Ģ gów głupich i nie wiadomo do

czego

podobnych. Jak by człowiek w to nie wierzył, a brał si ħ do wytłumaczenia

wszystkiego na

gruby, chłopski rozum, to bardzo by du Ň o na to czasu potrzeba i głowy. Ja całkiem

nie mam

na to głowy i czasu. A to, widzisz, dlatego: ja nie jestem w stanie, jak napis w

Delfach powiada,

pozna ę siebie samego. Wi ħ c mi si ħ to Ļ mieszne wydaje, kiedy siebie jeszcze nie

znam,

bawi ę si ħ w takie nieswojo, niesamowite dociekania. Wi ħ c mało si ħ tymi rzeczami

interesuj ħ ;

bior ħ je tak jak wszyscy inni i, jak mówi ħ , nie to badam, ale siebie samego, czy ja

sam nie

jestem bydl ħ bardziej zawiłe i zakr ħ cone, i nad ħ te ni Ň Tyfon, czy te Ň prostsze i

bardziej łaskawe,

które z natury ma w sobie co Ļ boskiego i co Ļ niskiego. Ale, przyjacielu, tak

pomi ħ dzy

wierszami – czy to nie to drzewo, do którego Ļ nas prowadził?

FAJDROS. Tak, to wła Ļ nie ono.

SOKRATES. Na Her ħ ! To Ň to Ļ liczna ustro ı . Ten jawor ogromnie rozło Ň ysty i

wysoki. I ta

wierzba wysoka, a Ļ liczny cie ı daje, a taka cała obsypana kwieciem; b ħ dzie nam tu

cudnie

pachło. A jakie Ň miłe Ņ ródełko płynie spod jaworu. Bardzo zimna woda, mo Ň esz

nog Ģ spróbowa ę .

Dziewice i pos Ģ gi Ļ wi ħ te pod drzewami; wida ę , to uroczysko Acheloosa i nimf

jakiche Ļ .

A prosz ħ ci ħ , ten wiatr tutaj – jaki strasznie miły i łagodny. To letni wiatr tak szumi,

przy nim Ļ wierszczów chór. Ale z tego wszystkiego najlepsza trawa i najładniejsza,

Ň eby si ħ

tak przeci Ģ gn Ģę tam na tym łagodnym wzniesieniu. Doskonale Ļ wyprowadził,

Platon - Dialogi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: