Karpyshyn Drew - Wrota Baldura II Tron Bhaala.pdf - Literatura - Dorico

Drew Karpyshyn

Wrota Baldura II:

Tron Bhaala

Baldur's Gate II:

Throne of Bhaal

Przełożyła Anna Studniarek

Wydanie oryginalne: 2001

Wydanie polskie: 2002

Mamo, tato – ta książka jest dla was.

Podziękowania

Ta powieść nie powstałaby bez udziału Jamesa Ohlena, Kevina Martensa,

Davida Gaidera i innych twórców Tronu Bhaala z firmy BioWare. Dzięki,

chłopaki.

Prolog

Marpenoth, 1368 DR

– Cicho, Ravio – ostrzegł żonę Gerdon. – Obudzisz chłopca. Przestraszysz go.

– Powinien się bać, Gerdonie. Ja się boję – odpowiedziała Ravia, tłumiąc łkanie.

– Wiesz, co mówią ludzie. Egzekucje, publiczne palenie...

– Nie, Ravio! – Gerdon uderzył pięścią w ciężki stół stojący pośrodku

niewielkiego pomieszczenia, które służyło jego rodzinie za kuchnię. Stół ten zrobił

własnymi rękami, podobnie jak stojące obok krzesła i łóżko w drugim pokoju.

Gerdon sam wybudował nawet drewniane ściany ich domu i dach nad głową. – Nie

pozwolę wygnać się z mojej ziemi... z mojego domu... przez to szaleństwo!

Ravia potrząsnęła głową. Gdy zwróciła się do męża, jej głos był łagodny.

– Wolałbyś raczej zginąć, Gerdonie? Ty i twój syn? Splugawiona krew płynie też

w żyłach Terrela.

Gerdon nie odpowiedział od razu, lecz zaczął spacerować po ich niewielkim

domu. Miał już dosyć tych kłótni z żoną noc w noc. Był zły – na Ravię, na świat,

nawet na siebie, lecz bardziej jeszcze bał się, że żona może mieć rację. Jednak nie

chciał poddać się jej pragnieniu ucieczki.

– Te historie przyszły z północy, z Amnu. To barbarzyńcy! Amnianie zabiliby

sąsiadów za garść monet. Szukają tylko pretekstu.

Ravia wstała ze swojego miejsca przy stole i stanęła na drodze męża. Zmusiła go,

żeby zwrócił na nią uwagę, starannie rozważył jej słowa, zamiast zbyć je

machnięciem ręki.

– Z każdym tygodniem słyszymy więcej opowieści, mężu. Z każdym tygodniem

słyszymy plotki z miast i wiosek leżących coraz bliżej naszej krainy. Już nie tylko z

Amnu. Wiesz, że to samo dzieje się teraz w Tethyrze i Calimshan. Nie możesz tego

zignorować, Gerdonie!

– To miasto nie jest takie – sprzeciwił się Gerdon, uspokajająco przytulając do

siebie żonę... choć nie wiedział, kto kogo właściwie uspokaja. – To prości rolnicy, jak

my. Nasi sąsiedzi nigdy nie zrobią nam krzywdy. Znam ich.

Ravia nie odpowiedziała. Gerdonowi nie podobała się ta cisza, więc dalej

próbował uspokajać żonę.

– Zresztą i tak nie uwierzą, gdyby ktokolwiek im powiedział. Oprócz nas nikt nie

wie, nawet Terrel.

– A może powinien – odpowiedziała Ravia szeptem.

* * *

Uciekaj. Żadnych pytań, żadnych odpowiedzi. Żadnego wahania, żadnych

wyjaśnień. Uciekaj, po prostu uciekaj.

Ojciec powtarzał tę lekcję Terrelowi każdego wieczora przez ostatni miesiąc.

Terrel miał tylko dziesięć lat. Nie rozumiał zbyt dobrze słów, których używał ojciec –

prześladowanie, lincz, ludobójstwo, dziedzictwo, pomiot Bhaala. Terrel był jednak na

tyle duży, by zrozumieć to, co najważniejsze w słowach ojca.

– Jeśli zobaczysz obcych na farmie, Terrelu, uciekaj. Jak najszybciej i jak

najdalej. Po prostu uciekaj.

Wracając z pracy w polu, Terrel usłyszał ich na długo przed tym, nim ich

zobaczył. Wieczorny wiatr niósł gniewne krzyki. Tłum maszerował prosto przez pole,

depcząc plony jego ojca. Zmierzch rozświetlały ich pochodnie, sprawiające, że tłum

wydawał się skąpany w pomarańczowym blasku. Jeszcze chyba nie zobaczyli Terrela,

uwagę zwracali raczej na odległy dom, niż na niewielką postać na skraju pola, ledwo

widoczną w ciemnościach.

Terrel widział ich, oświetlonych przez trzymane pochodnie. Nawet z tej

odległości rozpoznał wielu mężczyzn, którzy czasami przychodzili do ojca, by robić z

nim interesy. Dopiero gdy chłopiec zobaczył wśród tłumu nieznane mundury

żołnierzy, posłuchał wskazówek ojca. Zaczął uciekać.

* * *

Domek został otoczony. Krąg żołnierzy i najemników wokół niewielkiej farmy

stopniowo zacieśniał się jak pętla na szyi znienawidzonego dziecka Bhaala. Chmara

ludzi z miasta stała na obrzeżach kręgu. Bardzo chcieli coś widzieć, ale obawiali się,

że sami zostaną zobaczeni. Przywódca żołnierzy, ubrany w ciężki płaszcz z kapturem,

przyglądał się całej scenie z bezpiecznej odległości.

W domu panowała cisza, lecz przez niewielkie szpary w ścianach prześwitywało

światło. Uzbrojeni mężczyźni zbliżyli się i zatrzymali, zaś z tłumu cywilów za nimi

wypchnięto do przodu burmistrza.

Burmistrz, przestępując z nogi za nogę, rozejrzał się wokół, szukając pocieszenia

Karpyshyn Drew - Wrota Baldura II Tron Bhaala.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: